روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی یکشنبه 31 اردیبهشت ماه سال 1391
نقد و بررسی : سرمقاله روزی نامه ی حکومتی جمهوری " آمانو
و اجلاس بغداد "
" در
شرایطی که سپاه قدس در سوریه وعراق حضور دارد و از سوی حاکمان ایران عربستان و
بحرین تهدید می شود . ولی غرب تن به ادامه مذاکره هسته ای در بغداد
داده است .تا پس از روشن گری 6 صحفه ای مستند مجاهدین که فاش شده است تعداد 60 تن
از مهندسان و متخصصان هسته ای مستقر در سپهند
در تلاش بمب سازی اتمی می باشند . ولی 2
روز قبل از برگزاری مذاکره ی هسته ای بغداد مدیر کل آژانس بین المللی انرژی
اتمی راهی تهران شده است . امید است این
سفر پیش در آمد نوعی زد وبند مذاکره ی هسته ای مذاکره بغداد از سوی غرب
نباشد"
مگر رژیم بانکدار تروریست جهانی که در بحران فرو رفته و در بن بست قرار گرفته و در
منطقه وجهانی ایزوله شده است به جز آویزان
شدن به سیاست صدور تروریسم وبحران و ارتجاع به برون مرز و مداخله گری در امور
داخلی کشور های منطقه به ویژه کشور های همسایه که با شدت ادامه دارد که از طریق سپاه قدس وحزب الله لبنان
وامثال سازمان جهاد اسلامی فلسطین در عراق و سوریه ولبنان وبحرین و... پیگیری می
شود .دیگر این رژیم فاشیستی مذهبی کودتایی نامتعارف به جز معضل یا تهدید اهداف پروژه ی هسته ای دارای چه جایگاه منطقه وجهانی
قابل اعتباری می باشد که سر مقاله نویس با
پاک کردن صورت مسأله در این مورد ادعای وارونه کرده ومانور تبلیغاتی
داده است تا از موضع ضد اسراییلی و حمایت تاکتیکی تبلیغاتی از فلسطین و آویزان
شدن به گزارش های متعدد آژانس بین المللی
که پیوسته متهم به چند پهلو بودن وآلت دست دستگاه جاسوسی آمریکا شده است. از سوی
دیگر تلاش برای بی اعتبار کردن پرونده های محکومیت جهانی نقض مستمر حقوق بشر در ایران و منکر شدن مداخله گری در امور داخلی سوریه و نقش در سرکوب معترضان ناراضیان
سوری و نفی استفاده کردن از حزب الله لبنان در راستای اهداف مشخص در منطقه درمجموع سرمقاله نویس تلاش گسترده است
تا که وانمودکند که گویا تلاش برای
دستیابی به سلاح هسته ای حاکمان ایران نه واقعیت ندارد که یک اتهام از سوی غرب به خصوص آمریکا بیش نیست. برای همین سرمقاله نویس توصیه کرده
است که آماتو مدیر کل آژانس بین
المللی انرژی هسته ای پس از ورود به تهران باید هشیار باشد از سیاسی کردن این
موضوع همچون غرب خود داری کند :
"در آستانه مذاكرات هسته‌اي ايران و گروه 1+5 در
بغداد.خط و نشان كشيدن سناتورهاي آمريكا براي تشديد تحريم‌ها
عليه ايران نيز در چارچوب افزايش مطالبات قابل تفسير است و اين دو اقدام نشان
دهنده اهداف زياده خواهانه آمريكا در مذاكرات بغداد هستند.
قرار است روز چهارشنبه هفته جاري، سوم خرداد، مرحله دوم مذاكرات هسته‌اي ميان ايران و گروه 1+5 انجام شود. از ماه گذشته كه مرحله اول اين مذاكرات در اسلامبول تركيه برگزار شد تاكنون چشم‌هاي ناظران بين‌المللي به بغداد دوخته شده و حساسيت كم نظيري در داخل و خارج از ايران نسبت به آنچه در بغداد رخ خواهد داد وجود دارد.اين حساسيت‌ها هر چند از اهميت نقش جمهوري اسلامي ايران در منطقه و تأثيرگذاري آن بر سياست‌هاي جهاني ناشي شده است، ولي سياسي كردن ماجراي فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران توسط دولت آمريكا كه از دوران رياست جمهوري بوش كوچك شروع شد و در دوران اوباما نيز ادامه يافت از عوامل مهم پديد آمدن اين حساسيت است. متهم ساختن ايران به تلاش براي دستيابي به سلاح هسته اي، ستون فقرات اين برخورد سياسي را تشكيل مي‌دهد. آمريكا عليرغم گزارش‌هاي متعدد آژانس بين‌المللي انرژي اتمي كه بر دردست نداشتن سندي كه نشان دهد ايران در فعاليت‌هاي خود به طرف هسته‌اي شدن به پيش مي‌رود تأكيد دارند و عليرغم تأييد همين نكته توسط مؤسسات اطلاعاتي خود آمريكا، در طول سال‌هاي گذشته بر اين ادعاي خود كه ايران به سوي نظامي كردن فعاليت‌هاي هسته‌اي خود به پيش مي‌رود اصرار ورزيد و به كمك همدستان اروپائي خود توانست چند قطعنامه از شوراي امنيت سازمان ملل عليه ايران بگيرد. صدور قطعنامه‌هاي ضد ايراني كه تحريم‌هاي گسترده‌اي را به همراه داشت و در ماه‌هاي گذشته به نفت ايران نيز كشانده شد، جنبه سياسي برخورد با فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران را افزايش داد و موضوع را پيچيده‌تر كرد. آمريكاو دولت‌هاي اروپائي عضو گروه 1+5 تصور مي‌كردند ايران در برابر اين تحريم‌ها به زانو در خواهد آمد و تسليم خواسته‌هاي آنها خواهد شد. خواسته اصلي غرب از ايران اينست كه از خط مشي ترسيم شده نظام جمهوري اسلامي كه آزاد بودن از سلطه بين‌المللي قدرت‌هاي غربي و پذيرفتن موجوديت رژيم غاصب صهيونيستي در سرزمين اشغال شده فلسطين است، دست بردارد و خود را با سياست‌هاي سلطه گرانه غرب منطبق نمايد. پذيرش اين خواسته‌ها، نظام جمهوري اسلامي را از جوهر وجودي خود دور و آن را به چيزي همانند ساير دولت‌هاي تحت سلطه غرب تبديل خواهد كرد. بديهي است كه تسليم شدن در برابر چنين خواسته‌هائي براي ملت ايران و مسئولين نظام جمهوري اسلامي ناممكن است. بنابر اين، روشن است كه آمريكا و همدستان اروپائيش در پي بي‌خاصيت ساختن نظام جمهوري اسلامي از طريق تبديل آن به يك نظام حكومتي فاقد آرمان‌هاي انقلابي و ارزشي هستند تا از رهگذر چنين دستاوردي از يكطرف خود را از خطر وجود يك نظام حكومتي انقلابي در منطقه نجات دهند و از طرف ديگر نفوذ خود را بر ايران باز يابند و البته در اين ميان مقاومت موجود در منطقه در برابر رژيم صهيونيستي را نيز درهم بشكنند. درحال حاضر، فشارهائي كه آمريكا و اروپا بر حزب‌الله لبنان و دولت سوريه وارد مي‌كنند، يكي از اهرم‌هاي مورد نظر غرب براي درهم شكستن جنبش مقاومت است. اهرم ديگر، همانست كه غربي‌ها براي وادار ساختن ايران به تسليم شدن در دست گرفته‌اند و تحت عناويني از قبيل نظامي گري فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران و نقض حقوق بشر توسط دولت ايران آن را در بوق و كرنا مي‌كنند. درست در چنين شرايطي است كه مذاكرات بغداد قرار است روز چهارشنبه اين هفته ميان ايران و گروه 1+5 برگزار شود"
قرار است روز چهارشنبه هفته جاري، سوم خرداد، مرحله دوم مذاكرات هسته‌اي ميان ايران و گروه 1+5 انجام شود. از ماه گذشته كه مرحله اول اين مذاكرات در اسلامبول تركيه برگزار شد تاكنون چشم‌هاي ناظران بين‌المللي به بغداد دوخته شده و حساسيت كم نظيري در داخل و خارج از ايران نسبت به آنچه در بغداد رخ خواهد داد وجود دارد.اين حساسيت‌ها هر چند از اهميت نقش جمهوري اسلامي ايران در منطقه و تأثيرگذاري آن بر سياست‌هاي جهاني ناشي شده است، ولي سياسي كردن ماجراي فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران توسط دولت آمريكا كه از دوران رياست جمهوري بوش كوچك شروع شد و در دوران اوباما نيز ادامه يافت از عوامل مهم پديد آمدن اين حساسيت است. متهم ساختن ايران به تلاش براي دستيابي به سلاح هسته اي، ستون فقرات اين برخورد سياسي را تشكيل مي‌دهد. آمريكا عليرغم گزارش‌هاي متعدد آژانس بين‌المللي انرژي اتمي كه بر دردست نداشتن سندي كه نشان دهد ايران در فعاليت‌هاي خود به طرف هسته‌اي شدن به پيش مي‌رود تأكيد دارند و عليرغم تأييد همين نكته توسط مؤسسات اطلاعاتي خود آمريكا، در طول سال‌هاي گذشته بر اين ادعاي خود كه ايران به سوي نظامي كردن فعاليت‌هاي هسته‌اي خود به پيش مي‌رود اصرار ورزيد و به كمك همدستان اروپائي خود توانست چند قطعنامه از شوراي امنيت سازمان ملل عليه ايران بگيرد. صدور قطعنامه‌هاي ضد ايراني كه تحريم‌هاي گسترده‌اي را به همراه داشت و در ماه‌هاي گذشته به نفت ايران نيز كشانده شد، جنبه سياسي برخورد با فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران را افزايش داد و موضوع را پيچيده‌تر كرد. آمريكاو دولت‌هاي اروپائي عضو گروه 1+5 تصور مي‌كردند ايران در برابر اين تحريم‌ها به زانو در خواهد آمد و تسليم خواسته‌هاي آنها خواهد شد. خواسته اصلي غرب از ايران اينست كه از خط مشي ترسيم شده نظام جمهوري اسلامي كه آزاد بودن از سلطه بين‌المللي قدرت‌هاي غربي و پذيرفتن موجوديت رژيم غاصب صهيونيستي در سرزمين اشغال شده فلسطين است، دست بردارد و خود را با سياست‌هاي سلطه گرانه غرب منطبق نمايد. پذيرش اين خواسته‌ها، نظام جمهوري اسلامي را از جوهر وجودي خود دور و آن را به چيزي همانند ساير دولت‌هاي تحت سلطه غرب تبديل خواهد كرد. بديهي است كه تسليم شدن در برابر چنين خواسته‌هائي براي ملت ايران و مسئولين نظام جمهوري اسلامي ناممكن است. بنابر اين، روشن است كه آمريكا و همدستان اروپائيش در پي بي‌خاصيت ساختن نظام جمهوري اسلامي از طريق تبديل آن به يك نظام حكومتي فاقد آرمان‌هاي انقلابي و ارزشي هستند تا از رهگذر چنين دستاوردي از يكطرف خود را از خطر وجود يك نظام حكومتي انقلابي در منطقه نجات دهند و از طرف ديگر نفوذ خود را بر ايران باز يابند و البته در اين ميان مقاومت موجود در منطقه در برابر رژيم صهيونيستي را نيز درهم بشكنند. درحال حاضر، فشارهائي كه آمريكا و اروپا بر حزب‌الله لبنان و دولت سوريه وارد مي‌كنند، يكي از اهرم‌هاي مورد نظر غرب براي درهم شكستن جنبش مقاومت است. اهرم ديگر، همانست كه غربي‌ها براي وادار ساختن ايران به تسليم شدن در دست گرفته‌اند و تحت عناويني از قبيل نظامي گري فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران و نقض حقوق بشر توسط دولت ايران آن را در بوق و كرنا مي‌كنند. درست در چنين شرايطي است كه مذاكرات بغداد قرار است روز چهارشنبه اين هفته ميان ايران و گروه 1+5 برگزار شود"
در ادامه سرمقاله
نویس بدون آنکه بگوید که اگر چنانچه کاسه ای زیر نیمه کاسه نبوده است.دلیل عدم موافقت بازدید ناظران
آژانس ا تمی از سایت پارچین حوالی
تهران چه بوده است؟ مهمتر اینکه برای چه 2 روز مانده به بر گزاری مذاکره ی هسته ای
در بغداد با ورود وی به تهران موافقت شده است ؟ عجیب تر اینکه چرا هنوز آماتو مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی وارد
تهران نشده برایش چنین خط ونشان کشیده وتعیین و تکلیف شده است :
"سفر
آقاي "آمانو" مدير كل آژانس بين‌المللي انرژي اتمي به تهران، فرصتي است
كه مي‌تواند او را از نزديك با مواضع جمهوري اسلامي ايران در زمينه فعاليت‌هاي
هسته‌اي آشنا كند و اين واقعيت را به او يادآور شود كه مسئولان نظام جمهوري اسلامي
ايران بهيچوجه زيربار زياده خواهي‌هاي آمريكا نخواهند رفت. مدير كل آژانس بين‌المللي
انرژي اتمي خبر دارد كه جمهوري اسلامي ايران براي خارج ساختن مذاكرات ايران و 1+5
از بن بستي كه آمريكا با سياسي كاري‌هاي دراز مدت خود پديد آورده، موارد مهمي از
خواسته‌هاي آژانس را پذيرفته و راه را براي حل مشكل هموار ساخته است. با اينحال
اگر آمريكا درصدد باشد با افزون بر مطالبات خود كه عمدتاً سياسي است و مصرف داخلي
دارد باز هم زياده‌خواهي كند، نه مسئولان نظام جمهوري اسلامي ايران و نه ملت ايران
زير بار آن نخواهند رفت. اگر آقاي باراك اوباما، براي تأمين نيازهاي انتخاباتي خود
به اهرم‌هائي نياز دارد كه بتواند از آنها به مثابه ابزارهاي تبليغاتي استفاده
كند، بايد بداند كه چنين اهرم‌هائي را نمي‌تواند در حقوق قانوني ملت ايران جستجو
كند. موضوع انرژي هسته‌اي و حقوق قانوني ملت ايران چيزي نيست كه بتوان بر سر آن
معامله كرد"
در خاتمه اینکه سئوال است که چند سال از فاش شدن اهداف پنهانی
پروژه ی هسته ای از سوی مجاهدین می گذرد؟ پس از آن چه اتفاق افتاد ؟ مگر پس از فاش شدن این پروژه پیگیری از طریق مذاکرات هسته ای شروع نشد و بیش از 10 سال از زمان مذاکره سپری
نشده است؟ مگر ابتدای آغاز این مذاکرات ماراتونی هسته ای از سوی 3 کشور اروپایی نبود که نمایندگان شان سفر به تهران کردند و در کاخ سعد آباد با خاتمی دیدار
داشتند؟ مگر ادامه ی این مذاکره و اعضای 3 گروه
تبدیل به 5 عضو و سپس معروف به گروه 5+1 نشده است؟ بازهم سئوال ساده این است . آنچنانکه مشخص است اگر چنانچه اهداف این پروژه ی هسته ای شفاف یا اعتماد سازی
شده بود . نیاز نبود که این مذاکرات اینقدر زمانبر شود و تبدیل به سیاست وقت کشی همراه با باج دادن های کلان به چین و روسیه گردد چونکه
ا دست به عضو گیری درون گروه 5+1 زده
شد تا منتهی به شکاف تصمیم گیری وباز شدن روزنه برای ادامه
ی سیاست وقت کشی شود. البته حاصل این سیاست بوش با تجاوز واشغال نظامی افغانستان و
عراق عجیب خدمتی به حاکمان ایران وکمک به پیگیری اهداف پروژه ی هسته ای اش بود
.زیرا که ملت عراق همچون مردم ایران به گروگان گرفته و پشتوانه باج گیری در
مذاکرات هسته ای شد. بدتر اینکه سازمان افشاگر اهداف هسته ای قربانی ساخت وپاخت
پشت پرده شد . در ادامه پاسداران با راه اندازی دو جنگ 33 و22 روزه حزب الله لبنان
و حماس با اسراییل فضای برون رفت موقتی
بحران هسته ای فراهم نمود . از سوی دیگر
با وجود تصویب چندین قطعنامه ی تحریم در شورای امنیت
سازمان ملل که انجام شد . ولی غرب دل از سیاست خائنانه ی مماشات گرایانه ی
مذاکرات هسته ای نکند . اکنون نیز در
شرایطی که سپاه قدس در سوریه وعراق حضور دارد و از سوی حاکمان ایران عربستان و
بحرین تهدید می شود . ولی غرب تن به ادامه مذاکره هسته ای در بغداد
داده است .تا پس از روشن گری 6 صحفه ای مستند مجاهدین که فاش شده است تعداد 60 تن
از مهندسان و متخصصان هسته ای مستقر در سپهند
در تلاش بمب سازی اتمی می باشند . ولی 2
روز قبل از برگزاری مذاکره ی هسته ای بغداد مدیر کل آژانس بین المللی انرژی
اتمی راهی تهران شده است . امید است این
سفر پیش در آمد نوعی زد وبند مذاکره ی هسته ای مذاکره بغداد از سوی غرب نباشد.
هوشنگ بهداد
روزی نامه ی حکومتی
جمهوری اسلامی یکشنبه 31 اردیبهشت ماه سال 1391
آمانو و اجلاس بغداد