ما
راهی ویلپنت هستیم، شما چطور؟
آقای علیرضا یعقوبی
28 خرداد-92
یکسال
دیگر گذشت، یکسال دیگر بر عمر رژیم فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران افزوده شد، یک سال
دیگر بر فقر و فاقه مردم ایران فزون گشت. آنهایی که داشتند داراتر و آنهایی که
سفره شان تهی بود، بیشتر فقر و تنگدستی را لمس کردند، یکسال دیگراعدامها ادامه
یافت. دو جوان به جرم کیف قاپی در ملاء عام اعدام شدند و دزدان و غارتگران و
چپاولگران فربه تر از گذشته بر «فرشته عدالت» خندیدند. یکسال دیگر جمع بیشتری از
زنان و دختران این مرز و بوم به فحشا گرفتار آمدند. یکسال بیشتر جوانان این آب و
خاک ناامید به آینده به دامن بلای خانمانسوز اعتیاد درغلطیدند. یکسال دیگر
زندانیان سیاسی با قلب و روحی مجروح اما پرامید به آینده پشت میله های زندان باقی
ماندند و یکسال دیگر بهترین فرزندان ملت ایران در لیبرتی با خمپاره باران جانیان و
مزدوران ولی فقیه در عراق روبرو شدند و جمعی دیگر به خیل شهیدان و جاودانه فروغها
پیوستند. یکسال دیگر جمعی تا توانستند به سرو روی و دست و پای یاران دیروز خود
پیچیدند و در وحشت از نام «اشرف»، خواهان ادامه حضور آنها درزیر خمپاره باران
مزدوران عراقی رژیم اردوگاه مرگ لیبرتی تا انتقالشان به کشور و یا کشورهای ثالث
شدند!. همین جماعت روزی خواستار پاسخگویی رهبر مقاومت ایران به اتهامات آخوند
ساخته و وزارت اطلاعات پروده شدند. کسانی که وجودشان در همین خارجه اثبات گر واهی
بودن تمامی اتهامات ناجوانمردانه شان بود. اتهام ناجوانمردانه «مرگهای درون
تشکیلاتی» و در پس همه اینها و در فراز همه حوادث تلخ و شیرین یکسال گذشته،
یکسال
دیگر از عمر مقاومت ایران و بهترین فرزندان ایران زمین در جبهه شرف و آزادی و حریت
انسانی گذشت. یکسال دیگر سندان های آبدیده و در کوران حوادث پولادین شده، با تحمل
شدائد و سختی ها با صلابت تر از همیشه بر امر «سرنگونی» فاشیسم مذهبی حاکم بر وطن
اسیرمان پای فشردند. یکسال دیگر شیر زنان و کوه آهن مردان جبهه مقاومت و شرف با
تنی خونین پرچم شرف و آزادگی را بر دوش کشیدند تا روز شنبه آینده به دیدارشان
رویم. سراپایشان را غرق گل و لبخند و شادی سازیم. بر استواری و پایداریشان درود
بفرستیم ودر برابر همت والایشان ادای احترام کنیم و پیمان ببندیم که تا به آخر، تا
آخرین نفس و تا آخرین عسس، دامن محبت خلق و بهترین فرزندانش را در جبهه عظیم
مقاومت رها نخواهیم ساخت. چرا که ارزشها را در پس سی وچهار سال مقاومت در برابر
ارتجاع و جاهلیت و تحجر شناخته ایم. هیچ عاملی نمی تواند خللی در این ارده ما
ایجاد کند.، همانگونه که جنایات سی و چار سال گذشته ولی فقیه وعمله او نتوانست ما
را از همراهی و پیوند با مقاومت ایران منصرف سازد. چرا که ما تک تک عزیزانمان در
لیبرتی را ستاره های بی بدیل تاریخ معاصر ایران می دانیم که در پی افکندن طرحی نو
در فلک سیاسی و اجتماعی این میهن از همه چیز خود گذشته اند. گوهرهای بی بدیلی که
در روزگار مسخ ارزشها، کماکان پروانه وارگرد شمع مقاومت جمع شده و در پروازند. آری
این جمع شایسته بهترین تحسین ها و احترامات ما هستند و ما در وانفسا روزگار تاریخ
این میهن، بزرگترین افتخار خود را همانا شناخت «ارزش» ها از«ضد ارزش» ها می دانیم
و خدای را بدین راهیابی شاکریم. آری خود و خانواده راهی دیدار با عزیزترین
عزیزانیم. در پیمان با جان جانان و با پیامی به او: «ایستاده ایم تا پایان».
ما راهی
ویلپنت هستیم، شما چطور؟