ایمیل
دریافتی : 17 آبان - 92
جامعه
شناسی خودمانی
کسی پرسید
چرا در یک تمدن 2500 ساله، کسی مثل احمدی نژاد حاکم شد؟
پاسخ من این
بود:
احمدی نژاد
چهره زشت و عریان شده ما ایرانی ها بود.
همان دروغ
ها همان بلوف های تو خالی، عدم مسئولیت‌پذیری و نداشتن دانش کافی. ادعای بسیار و
دانش اندک.
خود را برتر
از بقیه دانستن و نظر هیچ کسی را حساب نکردن از جمله ایرادهای ما نیست؟
حرف زدن
بسیار عامیانه همراه با توهین.
خر فرض کردن
دیگران و سوء استفاده. آه که ما ایرانیان استاد سوء استفاده هستیم در هر پست و
مقامی از استفاده غیر مجاز از پرینتر شرکت تا سوء استفاده از مدرک و رتبه و مقام.
پارتی‌بازی
و دور زدن قانون مگر همانی نیست که همه ما تبحر داریم؟
خوب چرا
وقتی رئیس جمهور این کار را می‌کند عیب است؟
توهین به
نظرات دیگران و یک طرفه به قاضی رفتن بدون قائل شدن حق دفاع برای دیگران.
عیبی که
دارد به شکلی آرمانی و نهادینه می‌شود، بردن آبروی دیگران!!
بگم بگم‌ها
که یادمان نرفته آنهم به بی انصافی تمام چیزی که اصلا ربطی به ماجرای اصلی نداشت.
واقعاً وقت
آن نیست که حرمت هم را نگاه داریم و در بحرانی ترین شرایط آبروی دیگران را حفظ
کنیم؟
مگر رسم
انسانی غیر از این است .
روزی باید
بیاید که آنقدر راحت به هم تهمت نزنیم.
چقدر راحت
حتی نزدیکانمان را مسخره می‌کنیم، این قضیه در مورد خود بنده نیز صادق است
متأسفانه.
مسخره کردن
یعنی دور شدن دل‌ها از هم یعنی از بین بردن اعتماد .
مگر این
نیست که وقتی عصبانی می‌شویم دیگر هیچ چیز جلوی مان را نمی‌گیرد؟
می‌گوئیم
رئیس جمهور بی‌سواد است.
مگر هر
ایرانی در روز چقدر مطالعه می‌کند؟
این درست
است که ما جزء کم مطالعه‌ترین مردم دنیا هستیم چرا انتظار دیگری داریم؟
اورا به
گالیور تشبیه کرده‌اند.
بله بجای
کار کردن به مسافرت رفتن راحت‌تر است.
اما دوست
عزیز مگر ما ایرانی‌ها کار می‌کنیم؟
چقدر
مولدیم؟
مگر استاد
از زیر کار در رفتن نیستیم؟
حرافی و
توجیه کردن شغل اصلی‌مان است.
وای از دروغ
که ایران را ویرانه کرد و وای از خیانت که هر بار کشور خواست به جایی برسد خائنین
جلویش را گرفتند.
چقدر تا به
حال خیانت کرده‌ایم و حق را به خود داده‌ایم؟
راستی چقدر
پیش آمده که از پیشرفت دیگران خوشنود شویم و یا آرزوی موفقیت برایشان بکنیم؟
چرا هیچوقت
احمدی نژاد از پیشرفت دیگران تعریف نمی‌کرد و همیشه بدی‌هایشان را بزرگ می‌کرد تا
خوبی‌های کوچکش به چشم بیاید.
مگر ما
مردمی نیستیم که حق کپی رایت را حفظ نمی‌کنیم و از نرم افزارها حتی در سطح ملی،
رایگان استفاده می‌کنیم؟
یعنی دست
رنج دیگران را می‌دزدیم.
پس چرا از
او ناراحت می‌شویم که کارهای دولت‌های پیشین را به اسم خود بهره‌برداری کرد؟
و تظاهر....
نگوئید که
ما استاد تظاهر نیستیم.
اصلاً آنقدر
متظاهر شدیم که خودمان یادمان رفته.
آقای رئیس
جمهور به یک چیز شهرت زیادی داشت و آن حاشیه رفتن و در رفتن از زیر سوال آنهم به
شیوه خودش یعنی سوال در مقابل سوال و عملاً زیر بار هیچ کدام از خطاها نرفتن.
خوب من چند
بار در زندگیم به خطاهایم اعتراف کرده‌ام؟
من عیبی را
در این مرد شماره دو مملکت نمی‌بینم که در جامعه، در من و تو وجود نداشته باشد.
راستی تا به
حال در رفع اشکالاتمان کوشیده‌ا‌یم؟
یا تنها عیب
دیگران را دیده‌ایم؟
حال چگونه
توقع داریم که او عیوبش را اصلاح کند؟
حالا هم به
جای علامه سیاسی شدن بهتر نیست با این بلایی که بر سر کشورمان آمد (آوردیم) دست به
کار شویم و از خود شروع کنیم بدون اینکه توقع زیادی داشته باشیم؟
یادمان باشد
خلایق هر چه لایق...
لیاقتمان را
بالا ببریم نه ادعایمان را