زور مردان
فارس
تصاویر گزارش مجله «اکیپ» از زورخانه‌ها
در تهران. 30 اردیبهشت - 93
کشورهای باستانی که آثار و
بنا ها و رسم و رسوم فرهنگی- تاریخی دارند تلاش می کنند از این آثار
با جدیت تمام ترمیم و نگهداری کنند .چون گذشته از اینکه جزو
افتخارات میراث فرهنگی و تاریخی گذشته شان می باشد می تواند کمک به
رشد صنعت گردشگری و کانال در آمد مناسب برای خزانه ی دولت های شان
باشد . ولی در رژیم ویرانگر آثار و بناهای باستانی- تاریخی یکی
یکی تخریب و نابود و رسم و رسوم و آیین های باستانی و
تاریخی و فرهنگی و ورزشی محو و یا دگر گو ن می گردند . از
جمله آیین ورزش زور خانه ای است که فلسفه و روح حاکم بر آن نماد
تقویت روح و سالم سازی بدن وافتادگی وپایمردی وجوانمردی می باشد
. آنگونه که سردرتاه زور خانه بدلیل کوتاه بودن شان هنگام ورود و رزشکار
می بایست سر خم کرده د و حالت و تعظیم و افتادگی داشته باشد.
همچنین زور خانه ها مکان هایی مستقل و غیر وابسته به حکومت بوده
اند . از سوی دیگر مرشد زورخانه ها حین ورزش ورزشکاران
وضرب گرفتن و زنگ زدن اشعار حماسی شاهنامه می خواندند . در پایان یکی
که خوش صدا بود غزل خوانی از حافظ و شاهنامه می کرد . ولی آخوند ها
این محیط را هم آلوده کرده و همچون رود خانه ها وتالاب ها و دریاچه ها
به نابودی کشانیده اند . چون خواهان پرورش الگوهای جوانمردی چون
پوریای ولی و جهان پهلوان تختی ها در زور خانه ها نیستند و مثل مداحان نیاز
به به مدح و ثناگو و مجیز گوی ومتملق و ساندیس خور یا حسین الله کرم ها
دارند . برای همین ژرمی سویکر، عکاس 29 ساله فرانسوی که به ایران سفر کرده
در طرح خاطرات سفرش به ایران، برای مجله «اکیپ» شرح داده است در
تهران دو دنیای مختلف زیر یک سقف با هم زندگی می کنند؛ آنهایی که در شمال پایتخت
هستند، افراد مرفه و اصولا متمایل به «غرب» اندو آنهایی که در جنوب تهران
زندگی می کنند و غالبا تصویری که از ایران هست برگرفته از همین مناطق
مردمی است» این خبرنگار در ادامه اشاره کرده در همین مناطق جنوبی است که ورزش
پهلوانی هنوز زنده است و مردها به «زورخانه» می روند. وی ماجرای رفتن
به یکی از این زورخانه ها در محله امامزاده یحیی گزاش داده است خیلی
ها راحت با حضور من کنار آمدند ولی عده ای دیگر مدام سوال پیچم می کردند؛ برای کجا
می کنی؟ خبرنگاری؟ مسلمانی؟ پیامبر را دوست داری؟ متوجه شدید محیط زورخانه
تبدیل به نوعی از شعبه های بازجویی زندان اوین شده است . بهرحال
افزوده همچون میادین ورزشی فوتبال در این زورخانه ها فقط مردها
می توانند جواز ورود به دست بیاورند. بالاخره در پایان اذعان
نموده «به رغم روحی که در این زورخانه ها جاری است به نظر می رسد ورزش
پهلوانی رو به ناپدیدی است. زیرا که این روزها جوان های تهران بیشتر ترجیح
می دهند فوتبال و کشتی را دنبال کنند تا ورزش زورخانه ای را . حال بماند
که داستان فوتبال و اختلاس و فساد مالی .... که جای خودد ارد.
فرارو – مجله «اکیپ» فرانسه در تازه ترین شماره اش
گزارشی درباره زورخانه ها در تهران منتشر کرده است.به گزارش سرویس ورزشی فرارو، این مجله با انتشار تصاویر
اختصاصی یکی از عکاسان فرانسوی که به این زورخانه ها رفته به بیان خاطرات همین
عکاس هم پرداخته است و در کل فضای زورخانه و روح حاکم بر آن را توصیف کرده است.ژرمی سویکر، عکاس 29 ساله فرانسوی که به ایران
سفر کرده در طرح خاطرات سفرش به ایران، برای مجله «اکیپ» این طور شرح می دهد: «در
تهران دو دنیای مختلف زیر یک سقف با هم زندگی می کنند؛ آنهایی که در شمال پایتخت
هستند، افراد مرفه و اصولا متمایل به «غرب» و آنهایی که در جنوب تهران زندگی می
کنند و غالبا تصویری که از ایران داریم برگرفته از همین مناطق مردمی است».این خبرنگار در ادامه اشاره کرده در
همین مناطق جنوبی است که ورزش پهلوانی هنوز زنده است و مردها به «زورخانه» می
روند. ماجرای رفتن او به یکی از این زورخانه ها که در گزارش، زورخانه ای در محله
امامزاده یحیی عنوان شده هم در نوع خود جالب است: «خیلی ها راحت با حضور من کنار
آمدند ولی عده ای دیگر مدام سوال پیچم می کردند؛ برای کجا کار می کنی؟ خبرنگاری؟
مسلمانی؟ پیامبر را دوست داری؟»با این حال
ژرمی در ادامه نوشته که ته همه این سوال ها به یک چیز ختم می شد: «خوش آمدی». این
عکاس – خبرنگار فضای زورخانه و اینکه مرشد نقش اصلی را ایفا می کند هم توصیف کرده
است و به جو معنوی زورخانه گریزی زده است. در لابلای گزارش هم موردی اشاره شده
مبنی بر اینکه در این زورخانه ها فقط مردها می توانند
جواز ورود به دست بیاورند.گزارش جالب «اکیپ» با جمله ای تاثر برانگیز به پایان می
رسد: «به رغم روحی که در این زورخانه ها جاری است به نظر می رسد ورزش پهلوانی رو
به ناپدیدی است. این روزها جوان های تهران بیشتر ترجیح می دهند فوتبال و کشتی را
دنبال کنند تا ورزش زورخانه ای را».