روزی نامه جمهوری 25بهمن-93
درس‌هایی از راهپیمایی 22 بهمن
تحلیل گر روزی نامه جمهوری اسلامی محور راهپیمایی 22
بهمن بدون آنکه بگوید جمعیت ایران به ویژه کلانشهر تهران چقدر است ؟ چنددرصدشان در نمایش فرمایشی
راهپیمایی 22بهمن شرکت کردند؟ یا اینکه اشاره کند سمت و سوی رقابت وتضاد یا جنگ قدرت وثروت باندهای حکومتی
مقابل هم چگونه می باشد؟ مهمتراینکه بگوید
اوضاع اقتصادی کشور و وضعیت امور معیشتی مردم چگونه می باشد؟ آیا شرایط کنونی باا هداف انقلاب
وخواست مردم ایران در 22 بهمن 57 همخوانی دارد؟ آیا مردم ایران از شرایط موجود
رضایت دارند؟ مطمئناً جواب منفی است .
بنابراین نگفته ادعای حضور حداقل ساندیس
خوران حامی باندها درراهپیمایی 22 بهمن نه نشان از نمایندگی مردم ایران
نیست که بیانگر عدم مشروعیت رژیم ولایت
فقیه می باشد که با ضرب دروغ ده ها برابر کردن آمار شرکت کنندگان راهپیمایی 22
بهمن تلاش مذبوحانه می شود از موضع ضعف قدرت نمایی شود . عجیب تراینکه اوین نامه ی
کیهان سربازجو شریعت نداری در گزارش ویژه
ویادداشت روز آنگونه از حضور ده ها میلیون نفری درراهپیمایی داد سخن داده است که
نگو و مپرس که گویا وی با جامعه کوران سر وکار دارد . ازسوی دیگر تحلیلش طوریست که
هدف راهپیمایی دربست علیه ی آمریکا ورقیب متهم به فتنه و مخالفت با مذاکرات توافق
هسته ای بوده است .متقابلاً گزارشگرروزی نامه جمهوری اسلامی درپاسخ به ادعای
یادداشت روز سربازجو شریعت نداری مدعی شده پیام این راهپیمایی، تاکید بر اصل «اعتدال و
میانه‌روی» در اداره امور کشور بود که مردم به نحو بارزی آنرا انعکاس دادند.
واقعیت اینست که مردم بی‌صبرانه ومشتاقانه در انتظار تحقق وعده‌هایی هستند که رئیس‌جمهور
در شعارهای انتخاباتی خود آنها را به مردم وعده داده بود و به خاطر همین شعارها
نیز مردم به او رای دادند. گرچه اعتدال، میانه‌روی و قانونمندی همیشه و در همه
دوران‌ها امری ضروری و عقلانی است، ولی در شرایط کنونی بین‌المللی و ریشه‌دار شدن
افراط و افراط‌گرایی در سراسر جهان، ضرورت کاربردی شدن آن بیش از پیش حیاتی گردیده
است. بی‌سبب نیست که عده‌ای از اندیشمندان ودلسوزان جهانی از اعتدال ومیانه‌روی به
عنوان گمشده جامعه بین‌الملل یاد می‌کنند به طوری که این دو واژه سیاسی و اجتماعی
در ردیف مهم‌ترین وجذاب‌ترین موضوعات جامعه جهانی قرار گرفته‌اند
درادامه گزارشگر برای اینکه بیشتر پوزه ی سربازجو
شریعت نداری و حامیانش را زده باشد افزوده واقعیت دردناک کنونی و مشترک جهانی یعنی
پدیده تروریسم وافراط‌گرایی، امروز امنیت همه کشورها را با مخاطرات بزرگی مواجه
ساخته که اگر با آن به درستی برخورد نشود، آینده جهان بسیار تیره وتار خواهد بود.
افراط وتندروی نه تنها در ابعاد جهانی با مصادیقی از قبیل داعش وگروه های تکفیری
نمایندگی می‌شود، بلکه در کشور ما نیز از سوی برخی گروه ها و جریان ها که نفع خود
را در تشتت و تنش سیاسی تعریف کرده و با اقدام‌هایی خاص بر طبل افراط‌گرایی کوبیده
و مانع از تحقق وحدت عمومی می‌شوند، دنبال شده است. تاسف‌بارتر اینکه این جریان
اقلیتی در سال‌های گذشته با تکیه بر قدرت سیاسی وقانون‌شکنی‌ها وحرکت های فاقد
پایه‌های عقلانی، مشکلات زیادی در نظام اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی پدید آورد و در
عرصه سیاسی وبین‌المللی تعاریف و منطق‌هایی را حاکم کرد که بدبینی وخصومت را در
کشور غالب نمود.
در چنین اوضاع و شرایطی طبعا خارج کردن کشور از فضای تحریم‌های ظالمانه بین‌المللی وایجاد فضای رونق و تعامل اقتصادی امر دشواری است و به همین دلیل دولت امید وتدبیر علیرغم در پیش گرفتن راهکار «اعتدال وتعامل سازنده با جهان»، در غلبه بر مشکلات قبلی با دشواریهای بسیاری مواجه شده است.
در چنین اوضاع و شرایطی طبعا خارج کردن کشور از فضای تحریم‌های ظالمانه بین‌المللی وایجاد فضای رونق و تعامل اقتصادی امر دشواری است و به همین دلیل دولت امید وتدبیر علیرغم در پیش گرفتن راهکار «اعتدال وتعامل سازنده با جهان»، در غلبه بر مشکلات قبلی با دشواریهای بسیاری مواجه شده است.
بالاخره در پایان برای اینکه به رقیب منتقد دولت ومخالف مذاکرات
توافق هسته ای تاخته یا تیر خلاص زده باشد
اذعان کرده باید اعتراف کنیم که کارنامه
ما در مسیر قاعده ارزشمند «جذب حداکثری ودفع حداقلی» که یک قاعده عقلی و شرعی است،
اصلا قابل قبول نبوده و علیرغم آنکه سخنرانان وسیاستمداران از آن سخن می‌گویند ولی
به علت آنکه راهکاری برای عملی ساختن آن وجود ندارد وگامی عملی به سوی تحقق آن
برداشته نمی‌شود، اتفاق مهمی در این حوزه نیفتاده است.
حضور گسترده وپرشکوه قشرهای مختلف مردم در راهپیمایی سی وششمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی فرصت دوباره‌ای را برای انعکاس اقتدار نظام و پایبندی مردم به اصل انقلاب وتحکیم وحدت ملی وابلاغ پیام‌هایی بود که انقلاب ملت ایران از آن نشات گرفته است.تجربه نزدیک به چهاردهه پس از انقلاب نشان داده که هرگاه مردم ایران احساس کنند انقلاب نیاز به حضور دشمن‌شکن و پاسخگویی به زیاده‌خواهی‌های مستکبران دارد، با همه وجود علیرغم همه مشکلات وکاستی‌ها در صحنه‌های مختلف حضور یافته و به‌رغم وجود اختلاف‌نظرها و سلیقه‌ها، حمایت خود را از اصول واهداف انقلاب به نمایش می‌گذارند. از این جهت راهپیمایی 22 بهمن امسال نیز این پیام را به همراه داشت که پس از گذشت 36 سال فراز ونشیب، مردم با گرایش‌های مختلف همچنان پای انقلاب‌شان ایستاده‌اند و از نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان ثمره این انقلاب پاسداری می‌کنند.حضور میلیونی مردم در راهپیمایی 22 بهمن امسال افزون بر یادآوری اتحاد و بازگویی اقتدار ملی که به نحو بارزی چشمگیر بود و رسانه‌های خارجی نیز به آن اذعان کردند، چند پیام دیگر نیز داشت که باید به صورت برجسته ومجزا مورد واکاوی قرار گیرند.
1 – حضور ملی وهمصدایی ایرانیان در روز 22 بهمن علاوه بر وحدت در پاسداری از انقلاب وارزشهای اسلامی، تاکیدی دوباره بر عزت ملی بود که این روزها در عرصه جهاد سیاسی وگفتگوهای هسته‌ای در جریان است. مردم ایران در این راهپیمایی با سر دادن شعارهایی از گروه مذاکره‌کننده هسته‌ای کشور که در یکسال ونیم گذشته تلاش شرافتمندانه‌ای را برای رفع تحریم‌های ظالمانه علیه ملت ایران و در عین حال حفظ حقوق هسته‌ای کشورمان داشته‌اند، قدردانی کرده و از تیم مذاکره‌کننده در این مسیر دشوار قدردانی نمودند. این، در واقع حمایت ملی از دستگاه دیپلماسی کشور بود که نشان داد ملت ایران همراه با رهبری انقلاب از دیپلماسی هسته‌ای دولت در جهت حفظ عزت واقتدار نظام حمایت کرده و وقعی به گفته‌های منتقد نمایانی که همسویی با خواست ملی ندارند، نمی‌گذارد.
2 – دومین پیام این راهپیمایی، تاکید بر اصل «اعتدال و میانه‌روی» در اداره امور کشور بود که مردم به نحو بارزی آنرا انعکاس دادند. واقعیت اینست که مردم بی‌صبرانه ومشتاقانه در انتظار تحقق وعده‌هایی هستند که رئیس‌جمهور در شعارهای انتخاباتی خود آنها را به مردم وعده داده بود و به خاطر همین شعارها نیز مردم به او رای دادند. گرچه اعتدال، میانه‌روی و قانونمندی همیشه و در همه دوران‌ها امری ضروری و عقلانی است، ولی در شرایط کنونی بین‌المللی و ریشه‌دار شدن افراط و افراط‌گرایی در سراسر جهان، ضرورت کاربردی شدن آن بیش از پیش حیاتی گردیده است. بی‌سبب نیست که عده‌ای از اندیشمندان ودلسوزان جهانی از اعتدال ومیانه‌روی به عنوان گمشده جامعه بین‌الملل یاد می‌کنند به طوری که این دو واژه سیاسی و اجتماعی در ردیف مهم‌ترین وجذاب‌ترین موضوعات جامعه جهانی قرار گرفته‌اند.
واقعیت دردناک کنونی و مشترک جهانی یعنی پدیده تروریسم وافراط‌گرایی، امروز امنیت همه کشورها را با مخاطرات بزرگی مواجه ساخته که اگر با آن به درستی برخورد نشود، آینده جهان بسیار تیره وتار خواهد بود. افراط وتندروی نه تنها در ابعاد جهانی با مصادیقی از قبیل داعش وگروههای تکفیری نمایندگی می‌شود بلکه در کشور ما نیز از سوی برخی گروهها و جریانها که نفع خود را در تشتت و تنش سیاسی تعریف کرده و با اقدام‌هایی خاص بر طبل افراط‌گرایی کوبیده و مانع از تحقق وحدت عمومی می‌شوند، دنبال شده است. تاسف‌بارتر اینکه این جریان اقلیتی در سال‌های گذشته با تکیه بر قدرت سیاسی وقانون‌شکنی‌ها وحرکتهای فاقد پایه‌های عقلانی، مشکلات زیادی در نظام اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی پدید آورد و در عرصه سیاسی وبین‌المللی تعاریف و منطق‌هایی را حاکم کرد که بدبینی وخصومت را در کشور غالب نمود.
در چنین اوضاع و شرایطی طبعا خارج کردن کشور از فضای تحریم‌های ظالمانه بین‌المللی وایجاد فضای رونق و تعامل اقتصادی امر دشواری است و به همین دلیل دولت امید وتدبیر علیرغم در پیش گرفتن راهکار «اعتدال وتعامل سازنده با جهان»، در غلبه بر مشکلات قبلی با دشواریهای بسیاری مواجه شده است.
حضور پرشکوه مردم سراسر کشور در راهپیمائی‌های یوم‌الله 22 بهمن این پیام را برای دولتمردان دارد که آنها وظیفه دارند علل و اسباب اعتدال ومیانه‌روی را در سطوح مختلف و در شئون متفاوت جامعه فراهم کرده و غبار افراط وتفریط را از آئینه اعتدالی اسلام پاک کنند و در این راه از هیاهوی غوغاسالاران نترسند و بدانند برای رهایی مسلمانان که این روزها گرفتار بلای افراط وافراط‌گرایی شده‌اند، همت‌های بلند ومردانه لازم است.
3 – شرکت مردم در راهپیمایی 22 بهمن با گرایش‌ها و سلائق مختلف نشان داد بسیاری از افرادی که در عین حال انتقاد وگلایه‌هایی از عملکرد مسئولین وبدنه اجرایی وتصمیم‌گیران کشور داشته و احیانا سلیقه‌های دیگری در اداره امور ابراز می‌کنند، بر اصل نظام پایبند بوده و از آن در برابر دشمنان انقلاب پاسداری می‌کنند واگر همانگونه که رهبری انقلاب بارها بر محور «جذب حداکثری ودفع حداقلی» تاکید کرده‌اند تلاش شود، اسباب ایجاد وحدت وهمبستگی در جامعه ایجاد شده و این شعار می‌تواند به عنوان ستون قدرت کشور در مسیر پیشرفت و رویارویی با مشکلات مورد استفاده قرار گیرد.
متاسفانه علیرغم توصیه‌های رهبری وتاکیدات ایشان بر «جذب حداکثری ودفع حداقلی»، نه‌تنها برنامه‌ای برای اجرای این راهبرد وجود نداشته بلکه افراد به صرف ابراز نظر یا سخنی که ممکن است با نظرات ما مخالف باشد، از دایره انقلاب طرد می‌شوند. باید اعتراف کنیم که کارنامه ما در مسیر قاعده ارزشمند «جذب حداکثری ودفع حداقلی» که یک قاعده عقلی و شرعی است، اصلا قابل قبول نبوده و علیرغم آنکه سخنرانان وسیاستمداران از آن سخن می‌گویند ولی به علت آنکه راهکاری برای عملی ساختن آن وجود ندارد وگامی عملی به سوی تحقق آن برداشته نمی‌شود، اتفاق مهمی در این حوزه نیفتاده است.
راهپیمایی 22 بهمن امسال در کنار پیام‌های بزرگی که برای دشمنان انقلاب داشت واقتدار نظام را به رخ آنها کشید، این درس را هم می‌تواند برای خود ما داشته باشد که همه ایرانیان در پاسداری از انقلاب وارزشهای آن همصدا بوده و برای اینکه دایره این پاسداری وسیع‌تر و فراگیرتر شود،» باید به عملیاتی کردن راهبرد «جذب حداکثری و دفع حداقلی» همت گماشت.
حضور گسترده وپرشکوه قشرهای مختلف مردم در راهپیمایی سی وششمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی فرصت دوباره‌ای را برای انعکاس اقتدار نظام و پایبندی مردم به اصل انقلاب وتحکیم وحدت ملی وابلاغ پیام‌هایی بود که انقلاب ملت ایران از آن نشات گرفته است.تجربه نزدیک به چهاردهه پس از انقلاب نشان داده که هرگاه مردم ایران احساس کنند انقلاب نیاز به حضور دشمن‌شکن و پاسخگویی به زیاده‌خواهی‌های مستکبران دارد، با همه وجود علیرغم همه مشکلات وکاستی‌ها در صحنه‌های مختلف حضور یافته و به‌رغم وجود اختلاف‌نظرها و سلیقه‌ها، حمایت خود را از اصول واهداف انقلاب به نمایش می‌گذارند. از این جهت راهپیمایی 22 بهمن امسال نیز این پیام را به همراه داشت که پس از گذشت 36 سال فراز ونشیب، مردم با گرایش‌های مختلف همچنان پای انقلاب‌شان ایستاده‌اند و از نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان ثمره این انقلاب پاسداری می‌کنند.حضور میلیونی مردم در راهپیمایی 22 بهمن امسال افزون بر یادآوری اتحاد و بازگویی اقتدار ملی که به نحو بارزی چشمگیر بود و رسانه‌های خارجی نیز به آن اذعان کردند، چند پیام دیگر نیز داشت که باید به صورت برجسته ومجزا مورد واکاوی قرار گیرند.
1 – حضور ملی وهمصدایی ایرانیان در روز 22 بهمن علاوه بر وحدت در پاسداری از انقلاب وارزشهای اسلامی، تاکیدی دوباره بر عزت ملی بود که این روزها در عرصه جهاد سیاسی وگفتگوهای هسته‌ای در جریان است. مردم ایران در این راهپیمایی با سر دادن شعارهایی از گروه مذاکره‌کننده هسته‌ای کشور که در یکسال ونیم گذشته تلاش شرافتمندانه‌ای را برای رفع تحریم‌های ظالمانه علیه ملت ایران و در عین حال حفظ حقوق هسته‌ای کشورمان داشته‌اند، قدردانی کرده و از تیم مذاکره‌کننده در این مسیر دشوار قدردانی نمودند. این، در واقع حمایت ملی از دستگاه دیپلماسی کشور بود که نشان داد ملت ایران همراه با رهبری انقلاب از دیپلماسی هسته‌ای دولت در جهت حفظ عزت واقتدار نظام حمایت کرده و وقعی به گفته‌های منتقد نمایانی که همسویی با خواست ملی ندارند، نمی‌گذارد.
2 – دومین پیام این راهپیمایی، تاکید بر اصل «اعتدال و میانه‌روی» در اداره امور کشور بود که مردم به نحو بارزی آنرا انعکاس دادند. واقعیت اینست که مردم بی‌صبرانه ومشتاقانه در انتظار تحقق وعده‌هایی هستند که رئیس‌جمهور در شعارهای انتخاباتی خود آنها را به مردم وعده داده بود و به خاطر همین شعارها نیز مردم به او رای دادند. گرچه اعتدال، میانه‌روی و قانونمندی همیشه و در همه دوران‌ها امری ضروری و عقلانی است، ولی در شرایط کنونی بین‌المللی و ریشه‌دار شدن افراط و افراط‌گرایی در سراسر جهان، ضرورت کاربردی شدن آن بیش از پیش حیاتی گردیده است. بی‌سبب نیست که عده‌ای از اندیشمندان ودلسوزان جهانی از اعتدال ومیانه‌روی به عنوان گمشده جامعه بین‌الملل یاد می‌کنند به طوری که این دو واژه سیاسی و اجتماعی در ردیف مهم‌ترین وجذاب‌ترین موضوعات جامعه جهانی قرار گرفته‌اند.
واقعیت دردناک کنونی و مشترک جهانی یعنی پدیده تروریسم وافراط‌گرایی، امروز امنیت همه کشورها را با مخاطرات بزرگی مواجه ساخته که اگر با آن به درستی برخورد نشود، آینده جهان بسیار تیره وتار خواهد بود. افراط وتندروی نه تنها در ابعاد جهانی با مصادیقی از قبیل داعش وگروههای تکفیری نمایندگی می‌شود بلکه در کشور ما نیز از سوی برخی گروهها و جریانها که نفع خود را در تشتت و تنش سیاسی تعریف کرده و با اقدام‌هایی خاص بر طبل افراط‌گرایی کوبیده و مانع از تحقق وحدت عمومی می‌شوند، دنبال شده است. تاسف‌بارتر اینکه این جریان اقلیتی در سال‌های گذشته با تکیه بر قدرت سیاسی وقانون‌شکنی‌ها وحرکتهای فاقد پایه‌های عقلانی، مشکلات زیادی در نظام اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی پدید آورد و در عرصه سیاسی وبین‌المللی تعاریف و منطق‌هایی را حاکم کرد که بدبینی وخصومت را در کشور غالب نمود.
در چنین اوضاع و شرایطی طبعا خارج کردن کشور از فضای تحریم‌های ظالمانه بین‌المللی وایجاد فضای رونق و تعامل اقتصادی امر دشواری است و به همین دلیل دولت امید وتدبیر علیرغم در پیش گرفتن راهکار «اعتدال وتعامل سازنده با جهان»، در غلبه بر مشکلات قبلی با دشواریهای بسیاری مواجه شده است.
حضور پرشکوه مردم سراسر کشور در راهپیمائی‌های یوم‌الله 22 بهمن این پیام را برای دولتمردان دارد که آنها وظیفه دارند علل و اسباب اعتدال ومیانه‌روی را در سطوح مختلف و در شئون متفاوت جامعه فراهم کرده و غبار افراط وتفریط را از آئینه اعتدالی اسلام پاک کنند و در این راه از هیاهوی غوغاسالاران نترسند و بدانند برای رهایی مسلمانان که این روزها گرفتار بلای افراط وافراط‌گرایی شده‌اند، همت‌های بلند ومردانه لازم است.
3 – شرکت مردم در راهپیمایی 22 بهمن با گرایش‌ها و سلائق مختلف نشان داد بسیاری از افرادی که در عین حال انتقاد وگلایه‌هایی از عملکرد مسئولین وبدنه اجرایی وتصمیم‌گیران کشور داشته و احیانا سلیقه‌های دیگری در اداره امور ابراز می‌کنند، بر اصل نظام پایبند بوده و از آن در برابر دشمنان انقلاب پاسداری می‌کنند واگر همانگونه که رهبری انقلاب بارها بر محور «جذب حداکثری ودفع حداقلی» تاکید کرده‌اند تلاش شود، اسباب ایجاد وحدت وهمبستگی در جامعه ایجاد شده و این شعار می‌تواند به عنوان ستون قدرت کشور در مسیر پیشرفت و رویارویی با مشکلات مورد استفاده قرار گیرد.
متاسفانه علیرغم توصیه‌های رهبری وتاکیدات ایشان بر «جذب حداکثری ودفع حداقلی»، نه‌تنها برنامه‌ای برای اجرای این راهبرد وجود نداشته بلکه افراد به صرف ابراز نظر یا سخنی که ممکن است با نظرات ما مخالف باشد، از دایره انقلاب طرد می‌شوند. باید اعتراف کنیم که کارنامه ما در مسیر قاعده ارزشمند «جذب حداکثری ودفع حداقلی» که یک قاعده عقلی و شرعی است، اصلا قابل قبول نبوده و علیرغم آنکه سخنرانان وسیاستمداران از آن سخن می‌گویند ولی به علت آنکه راهکاری برای عملی ساختن آن وجود ندارد وگامی عملی به سوی تحقق آن برداشته نمی‌شود، اتفاق مهمی در این حوزه نیفتاده است.
راهپیمایی 22 بهمن امسال در کنار پیام‌های بزرگی که برای دشمنان انقلاب داشت واقتدار نظام را به رخ آنها کشید، این درس را هم می‌تواند برای خود ما داشته باشد که همه ایرانیان در پاسداری از انقلاب وارزشهای آن همصدا بوده و برای اینکه دایره این پاسداری وسیع‌تر و فراگیرتر شود،» باید به عملیاتی کردن راهبرد «جذب حداکثری و دفع حداقلی» همت گماشت.