آخوند
دعایی که مدیرمؤسسه اطلاعات وهمسنگر خمینی
شیاد در نجف است . بادستکاری گفته های سابقش محور صدام حسین وخمینی شیاد که خمینی
تأکید با تهدید رو دررویی با صدام کرده بود . اکنون روایت دیگر کرده است که با دستور خمینی شیاد٬ وی اولین سفیر رژیم ارونه ولایت فقیه در عراق شد و در پانزدهم خرداد
سال 58 به این کشور رفت. صدام به وی گفته بود
«برای حل مسائل فی‌مابین رهبر ایران نماینده‌ای تام‌الاختیار برای ما بفرستد.» وی پیشنهاد صدام را به عرض خمینی می رساند و خمینی گفته بود باید مطالعه کنم اما فردای آن روز خمینی به وی می گوید من نسبت به تحرکات عراق و حسن نیت
شان اطمینان ندارم. در صورتیکه آخونددعایی نگفته است که از سوی آخوندهای حوزه علمیه
قم بود که گفته می شد انقلاب مثل تور ماهیگیری است و کشورهای همسایه ازجمله عراق همچون ماهی اند که باید توی این تور
بی افتند.و..... همچنین همزمان عوامل خرابکار اعزامی از ایران به به عراق مشغول
بمب گذاری وتخریب لوله های صادراتی نفت عراق بودند و این تحریکات زمینه ی حمله
نظامی عراق شد.
مدیر موسسه
اطلاعات در نهمین همایش امام خمینی و سیاست خارجی با موضوع نفی خشونت و افراط در
دیدگاه امام خمینی سخنرانی کرد.
به گزارش ایلنا، حجت‌الاسلام و‌المسلمین سید محمود دعایی صبح امروز در نهمین همایش امام خمینی و سیاست خارجی با موضوع نفی خشونت و افراطی‌گری در دیدگاه امام خمینی گفت: با دستور امام٬ من اولین سفیر جمهوری اسلامی در عراق شدم و در پانزدهم خرداد سال 58 به این کشور رفتم. وی با بیان اینکه یکی از اهداف امام پس از انقلاب ایجاد رابطه با همسایگان و به ویژه عراق بود، اظهار داشت: امام به من گفتند در دوران اقامتم در عراق، رابط من با مسئولان این کشور بودی و رابطه خوبی با آنها داری هستی و برای نشان دادن حسن نیت به عنوان سفیر به این کشور برو تا این کار نشانی از ایجاد روابط مثبت و دوستانه باشد.
این یار نزدیک امام با توصیف شرایط آن زمان حکومت عراق تصریح کرد: دو طیف آن زمان در حکومت عراق بودند؛ یکی گروه‌های میانه‌رو با سرکردگی حسن البکر و گروهی تندرو با رهبری صدام حسین؛ حسن البکر این حسن نیت را درک کرد٬ اما بعداً متوجه شدیم که طیف تندرو اهدافی دارد که آنها برای تحقق اهدافشان حسن البکر را برکنار کردند، دست به کودتا زدند و درصدد انتقام‌گیری از ایران بودند.
دعایی با یادآوری اینکه در یکی از ملاقات‌هایم در وزارت امور خارجه عراق از تحرکات و اقدامات منفی این کشور نسبت به ایران انتقاد کردم، خاطرنشان کرد: وزیر خارجه وقت این کشور انتقادهای مرا به صدام حسین منتقل کرد که صدام گفت «برای حل مسائل فی‌مابین رهبر ایران نماینده‌ای تام‌الاختیار برای ما بفرستد.» من پیشنهاد صدام را به عرض امام رساندم و امام بیان کردند باید مطالعه کنم.
مدیر موسسه اطلاعات ادامه داد: در جلسه بعدی که با امام که فردای آن روز بود٬ امام به من گفتند نسبت به تحرکات عراق٬ به حسن نیتشان اطمینان ندارم. آنها ما را در شرایطی ضعیف تلقی کرده و خواستار آن چیزی هستند که در بیانیه الجزایر به ایران داده بودند. ایشان به من گفت به صدام بگو چند صباح دیگر انتخابات مجلس و ریاست جمهوری ایران برگزار می‌شود٬ و ترجیح می‌دهم رئیس‌جمهور که نماینده واقعی مردم است٬ با وی وارد مذاکره شود٬ که این نشان از اعتقاد امام به مردم بود.
وی با اشاره به جریان‌ها و گروه‌های ناموفق انقلابی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، ابراز داشت: در دوران انقلاب و پیش از آن٬ نهضت‌های ناموفقی بودند که ممکن بود برخی از آنها با ایده‌های مذهبی کارشان را شروع کنند؛ یکی از آنها فداییان اسلام بود که موفقیت‌هایی هم داشت٬ اما شکست خورد ولی امام هیچ‌گاه از این گروه حمایت نکرد٬ زیرا آنها دست به اسلحه بردند.
دعایی افزود: ما پس از انقلاب روابطمان با مصر قطع شد و ما در آنجا دفتر حفاظت از منابع داشتیم که آقای سیدهادی خسروشاهی مسئول آن بود. گروه‌های جهادی مصر نزد ایشان آمده بودند و گفته بودند اپوزیسیون شما که سلطنت‌طلبان هستند٬ هر سال به مناسبت سالگرد شاه مخلوع به مصر می‌آیند و ما می‌توانیم آنها را ترور کنیم و در واقع اجازه خواسته بودند. آقای خسروشاهی به ایران می‌آید و این مسئله را با امام در میان می‌گذارند اما امام دیگر مخالفت کردند که این نشان از مخالفت امام با اقدامات حذفی و فیزیکی بود.
به گزارش ایلنا، حجت‌الاسلام و‌المسلمین سید محمود دعایی صبح امروز در نهمین همایش امام خمینی و سیاست خارجی با موضوع نفی خشونت و افراطی‌گری در دیدگاه امام خمینی گفت: با دستور امام٬ من اولین سفیر جمهوری اسلامی در عراق شدم و در پانزدهم خرداد سال 58 به این کشور رفتم. وی با بیان اینکه یکی از اهداف امام پس از انقلاب ایجاد رابطه با همسایگان و به ویژه عراق بود، اظهار داشت: امام به من گفتند در دوران اقامتم در عراق، رابط من با مسئولان این کشور بودی و رابطه خوبی با آنها داری هستی و برای نشان دادن حسن نیت به عنوان سفیر به این کشور برو تا این کار نشانی از ایجاد روابط مثبت و دوستانه باشد.
این یار نزدیک امام با توصیف شرایط آن زمان حکومت عراق تصریح کرد: دو طیف آن زمان در حکومت عراق بودند؛ یکی گروه‌های میانه‌رو با سرکردگی حسن البکر و گروهی تندرو با رهبری صدام حسین؛ حسن البکر این حسن نیت را درک کرد٬ اما بعداً متوجه شدیم که طیف تندرو اهدافی دارد که آنها برای تحقق اهدافشان حسن البکر را برکنار کردند، دست به کودتا زدند و درصدد انتقام‌گیری از ایران بودند.
دعایی با یادآوری اینکه در یکی از ملاقات‌هایم در وزارت امور خارجه عراق از تحرکات و اقدامات منفی این کشور نسبت به ایران انتقاد کردم، خاطرنشان کرد: وزیر خارجه وقت این کشور انتقادهای مرا به صدام حسین منتقل کرد که صدام گفت «برای حل مسائل فی‌مابین رهبر ایران نماینده‌ای تام‌الاختیار برای ما بفرستد.» من پیشنهاد صدام را به عرض امام رساندم و امام بیان کردند باید مطالعه کنم.
مدیر موسسه اطلاعات ادامه داد: در جلسه بعدی که با امام که فردای آن روز بود٬ امام به من گفتند نسبت به تحرکات عراق٬ به حسن نیتشان اطمینان ندارم. آنها ما را در شرایطی ضعیف تلقی کرده و خواستار آن چیزی هستند که در بیانیه الجزایر به ایران داده بودند. ایشان به من گفت به صدام بگو چند صباح دیگر انتخابات مجلس و ریاست جمهوری ایران برگزار می‌شود٬ و ترجیح می‌دهم رئیس‌جمهور که نماینده واقعی مردم است٬ با وی وارد مذاکره شود٬ که این نشان از اعتقاد امام به مردم بود.
وی با اشاره به جریان‌ها و گروه‌های ناموفق انقلابی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، ابراز داشت: در دوران انقلاب و پیش از آن٬ نهضت‌های ناموفقی بودند که ممکن بود برخی از آنها با ایده‌های مذهبی کارشان را شروع کنند؛ یکی از آنها فداییان اسلام بود که موفقیت‌هایی هم داشت٬ اما شکست خورد ولی امام هیچ‌گاه از این گروه حمایت نکرد٬ زیرا آنها دست به اسلحه بردند.
دعایی افزود: ما پس از انقلاب روابطمان با مصر قطع شد و ما در آنجا دفتر حفاظت از منابع داشتیم که آقای سیدهادی خسروشاهی مسئول آن بود. گروه‌های جهادی مصر نزد ایشان آمده بودند و گفته بودند اپوزیسیون شما که سلطنت‌طلبان هستند٬ هر سال به مناسبت سالگرد شاه مخلوع به مصر می‌آیند و ما می‌توانیم آنها را ترور کنیم و در واقع اجازه خواسته بودند. آقای خسروشاهی به ایران می‌آید و این مسئله را با امام در میان می‌گذارند اما امام دیگر مخالفت کردند که این نشان از مخالفت امام با اقدامات حذفی و فیزیکی بود.