اوین نامه ی کیهان 4
شنبه 1 مهرم اه سال 1394
بادداشت روز اوین نامه ی کیهان "درِ اين سازمان ملل
را گل بگيريد"
شاکی شدن یادداشت روز نویس همکار
سربازجو شریعت نداری که چرا «فيصل تراد»، نماينده موقت عربستان در شوراي حقوق بشر
سازمان ملل چند روز پيش به عنوان رئيس يکي از پنل هاي کليدي شوراي حقوق بشر سازمان
ملل منصوب شد!
در ادامه افزوده مهرماه
سال 90 بود که، عادل الجبير، سفير وقت عربستان در آمريکا (وزير خارجه فعلي آل
سعود) با اعلام اينکه، ايران به «فکر» ترور اوست، البته ترور ناکام ماند واجران شد
. بنابراین از تروریستی ولایت فقیه به سازمان ملل شکايت کرد و مجمع عمومي سازمان
ملل نيز بدون فوت وقت، با صدور يک قطعنامه رژیمو ارونه ی ولایت فقیه را محکوم کرد!
گویا همکار سربازجو شریعت نداری توقع داشته است که به جای نماینده ی عربستان دلقک مدافع سنگسار واعدام نوجوانان در ملأ عام مححد جواد لاری جانی واگذار می شده است که مشاور ومعاونت امور بین الملل قضایی دستگاه فاسد قضاییه است که اخوی کوچکترش شیخ محمدصادق لاری جانی رئیس انتصابی اش می باشد .همچنین رئیس انجمن حقوق بشر اسلامی دستگاه فاسد قضاییه است که به دلیل عملکرد صدورا حکام اعدامایی که تاکنون صادر کرده است .موجب شده تارژیم برررمنش اریک اندیش قرون وسطایی ولایت فقیه رکوردار جهانی محکومیت مستمر نقض حقوق بشر شود.
گویا همکار سربازجو شریعت نداری توقع داشته است که به جای نماینده ی عربستان دلقک مدافع سنگسار واعدام نوجوانان در ملأ عام مححد جواد لاری جانی واگذار می شده است که مشاور ومعاونت امور بین الملل قضایی دستگاه فاسد قضاییه است که اخوی کوچکترش شیخ محمدصادق لاری جانی رئیس انتصابی اش می باشد .همچنین رئیس انجمن حقوق بشر اسلامی دستگاه فاسد قضاییه است که به دلیل عملکرد صدورا حکام اعدامایی که تاکنون صادر کرده است .موجب شده تارژیم برررمنش اریک اندیش قرون وسطایی ولایت فقیه رکوردار جهانی محکومیت مستمر نقض حقوق بشر شود.
«فيصل تراد»، نماينده موقت عربستان در شوراي حقوق بشر سازمان ملل
چند روز پيش به عنوان رئيس يکي از پنل هاي کليدي شوراي حقوق بشر سازمان ملل منصوب
شد! وظيفه اين جايگاه، انتصاب مقام هاي ارشدي است که استانداردهاي بين المللي حقوق
بشر را شکل داده و درباره نقض حقوق بشر در سراسر جهان گزارش ارائه مي دهند! طبق
اسناد شوراي حقوق بشر سازمان ملل که در اختيار ديده بان سازمان ملل نيز قرار
گرفته، سعودي ها عنوان رياست گروه پنج عضوي سفرا موسوم به «گروه رايزني» را عهده
دار شده اند و هم اکنون قدرت اين را به دست آورده اند تا نمايندگاني را از سراسر
جهان براي بيش از 77 جايگاه منصوب کنند تا به مسائل حقوق بشري جهان رسيدگي کنند.
اين شاهکار سازمان ملل، درست يکي دو روز بعد از حملات شيميايي آل سعود به صعده
صورت گرفت که به شهادت ده ها زن و کودک يمني منجر شد. در اين باره گفتني هايي هست:
1- مهرماه سال 90 بود که، عادل
الجبير، سفير وقت عربستان در آمريکا (وزير خارجه فعلي آل سعود) با اعلام اينکه،
ايران به «فکر» ترور اوست، تاکيد مي شود به «فکر» ترور اوست! از جمهوري اسلامي
ايران به سازمان ملل شکايت کرد و مجمع عمومي سازمان ملل نيز بدون فوت وقت، با صدور
يک قطعنامه ايران را محکوم کرد!
برخي کشورهاي غربي مثل فرانسه حتي به اين قطعنامه هم راضي نشدند و پيشنهاد تحريم بيشتر ايران را مطرح کردند. اين بازي به قدري ناشيانه طراحي و اجرا شده بود که، بسياري از تحليلگران غربي نزديک به مراکز رسمي هم نتوانستند آن را تاييد کنند. عده اي از اين تحليلگران، نقشه کشف شده ادعايي آمريکا را «بسيار پيش پا افتاده» خواندند و با اشاره به پيشينه نامربوط و مشخص ارباب سيار (کسي که ادعا شد از سوي ايران قصد انجام اين ترور را دارد) صحت ادعاهاي آمريکا را زير سوال بردند. به هر حال واکنش شتاب زده و سياسي سازماني به عريضي و طويلي سازمان ملل به اين «شوخي»، فقط يک نتيجه «جدي» داشت و آن، زير سوال رفتن اعتبار نداشته سازمان ملل بود.
2- سازمان عفو بين الملل در تازه ترين گزارش خود راجع به احکام قضايي عربستان و اعدام هاي قرون وسطايي که در اين کشور صورت مي گيرد اعلام کرده، به قضات سعودي (بخوانيد وهابيون) از جانب رياض چنان اختيارات گسترده اي داده شده که آنها مي توانند به راحتي اقدام به صدور احکام «خودسرانه» کنند. طبق اين گزارش، اين کشور همچنان رکورددار اعدام در جهان است. نحوه اعدام در اين کشور نيز غالبا به شکل بريدن سر در ملاء عام و آويزان کردن اجساد بي سر در ميادين شهر است! آنچه در اين گزارش آمده، به ويژه نحوه اعدام ها، ادعاهاي اين سازمان مردم نهاد نيست، سعودي ها خود بعضا اين جنايات را درست مثل تکفيري هاي داعش به تصوير مي کشند و از رسانه اي شدن آن هم هيچ ابايي ندارند. شباهت عجيب سيستم قضايي آل سعود و داعش، مسئله مهم ديگري است که بايد جداگانه به آن پرداخت. بيگانه بودن عربستان با مسئله اي به نام انتخابات و نبود کوچکترين آزادي هاي اجتماعي مثل حق رانندگي زنان و ... بماند. سوال ساده اي که مطرح مي شود اين است که، چرا شوراي امنيت سازمان ملل طبق وظيفه اي که دارد، عليه اين رژيم عصر حجري، قطعنامه اي صادر نمي کند!؟ آيا بين دلارهاي آل سعود با اين انفعال ارتباطي وجود دارد؟!
3- حدود 6 ماه پيش و چند روز قبل از آغاز تجاوزات نظامي آل سعود به يمن، عربستان به کمک متحدين غربي، عربي و عبري خود، يمن را از زمين و آسمان و دريا به طرز ناجوانمردانه اي به محاصره خود درآورد و بلافاصله حملات خود به اين کشور را آغاز کرد. در اين حملات چندين هزار زن و کودک به شهادت رسيده اند. آل سعود در اين 6 ماه به اندازه طول عمر نحس رژيم صهيونيستي افراد غير نظامي را قتل عام کرده است. پس از اين تجاوز، درحالي که افکار عمومي جهان منتظر محکوميت اين حملات از سوي سازمان ملل و اقدام عملي آن عليه سعودي ها بود، سازمان ملل عليه يمن قطعنامه تصويب! و اين کشور را با تحريم اقتصادي و تسليحاتي تحت فشار گذاشت، تا بدين ترتيب تاثير محاصره يمن را به جلو بيندازد! شايد بتوان به جرات گفت، اين اقدام سازمان ملل به تنهايي، هيچ آبرويي برايش باقي نگذاشت. آل سعود اين بار توانسته بود، سازمان ملل را با تمام اعضاي دائمش يکجا بخرد!
3- عملکرد خيانت آميز سازمان ملل فقط به عربستان محدود نمي شود. از روز يکشنبه13 سپتامبر (22 شهريور) رژيم صهيونيستي با استفاده از غفلت جهان اسلام از مسئله فلسطين، حملات کم سابقه اي را عليه مسجدالاقصي و فلسطينيان ساکن قدس آغاز کرده است. نظاميان تا دندان مسلح اسرائيلي به همراه شهرک نشينان متعصب بدون کوچکترين نگراني از جانب سازمان ملل و کشورهايي مثل عربستان و ...! به دستور شخص نتانياهو، در روز روشن و جلوي دوربين هاي تلويزيوني در حال کشتار مردم فلسطين هستند. طي همين چند روز چيزي حدود 300 فلسطيني زخمي و چندين برابر اين تعداد نيز دستگير و در زندان هاي اسرائيل زنداني شده اند. چندين نوجوان نيز به اشکال مختلف به شهادت رسيده اند و چندين نوبت نيز به مسجدالاقصي و حرم ابراهيمي(ع)، مقدس ترين مکان هاي مذهبي بيش از 1 ميليارد و نيم مسلمان(يک چهارم جمعيت جهان) حمله کرده و آن را به آتش کشيده اند. واکنش سازمان ملل به اين جنايات محرز چه بوده؟! بان کي مون هر دو طرف را به آرامش دعوت کرده است! نتانياهو پس از اين واکنش بود که دستور شليک مستقيم گلوله جنگي به فلسطينيان را صادر کرد.
4- سازمان ملل متحد پس از جنگ جهاني دوم و در سال 1945 تاسيس و جايگزين جامعه ملل شد. حقوق بشر، حفظ صلح، کنترل تسليحات، خلع سلاح، کمک هاي انسان دوستانه و ... از جمله اهداف زيباي اعلام شده از سوي طراحان اين سازمان است. اما عملکرد اين سازمان لااقل در مواردي که مرور شد يعني، در برخورد با وضعيت عربستان، اوضاع ساکنان سرزمين هاي اشغالي فلسطين و شرايط مردم يمن نشان مي دهد، اين سازمان صرفا براي تحت فشار قرار دادن کشورهاي مستقلي مثل ايران تاسيس شده است. نگاهي به اجزاء اصلي تشکيل دهنده اين سازمان -که حق وتو دارند- يعني آمريکا، فرانسه، انگليس، روسيه و چين، نشان مي دهد، از چنين سازماني نبايد بيش از اين هم انتظار داشت.
به غير از چين و روسيه که سياست خارجي مستقلي دارند، بقيه اين کشورها يعني انگليس و فرانسه متحدين دست آموز آمريکا هستند. آمريکا هم که، دست آموز صهيونيست هاست، در نتيجه مي توان گفت، شوراي امنيت که قلب و اصلي ترين رکن سازمان ملل است، در چنگ صهيونيست هاست و از اين سازمان صهيونيستي نيز نبايد انتظارحفظ صلح و حقوق بشر و خلع سلاح و ... را داشت.
اعضاي اصلي تشکيل دهنده اين سازمان، همان کشورهايي هستند که انبارهايشان مملو از تسليحات هسته اي است، حقوق بشرشان ته کشيده و به تنها چيزي که فکر نمي کنند، خلع سلاح است. واقعيت اين است که، سازمان ملل، در طول عمر 70 ساله خود، اهداف ديگري را دنبال کرده که از قضا، هيچ همخواني با اهداف اعلامي اش ندارد. به چنين سازمان بدعهد و بدسابقه اي نه اطميناني هست نه اميدي. به سازماني که سهامداران اصلي آن چند کشور زورگو هستند و سال هاست که تبديل به ملک شخصي آنها شده، نبايد اطمينان کرد بلکه بايد در آن را گل گرفت و تخته کرد. نويسنده: جعفر بلوري
برخي کشورهاي غربي مثل فرانسه حتي به اين قطعنامه هم راضي نشدند و پيشنهاد تحريم بيشتر ايران را مطرح کردند. اين بازي به قدري ناشيانه طراحي و اجرا شده بود که، بسياري از تحليلگران غربي نزديک به مراکز رسمي هم نتوانستند آن را تاييد کنند. عده اي از اين تحليلگران، نقشه کشف شده ادعايي آمريکا را «بسيار پيش پا افتاده» خواندند و با اشاره به پيشينه نامربوط و مشخص ارباب سيار (کسي که ادعا شد از سوي ايران قصد انجام اين ترور را دارد) صحت ادعاهاي آمريکا را زير سوال بردند. به هر حال واکنش شتاب زده و سياسي سازماني به عريضي و طويلي سازمان ملل به اين «شوخي»، فقط يک نتيجه «جدي» داشت و آن، زير سوال رفتن اعتبار نداشته سازمان ملل بود.
2- سازمان عفو بين الملل در تازه ترين گزارش خود راجع به احکام قضايي عربستان و اعدام هاي قرون وسطايي که در اين کشور صورت مي گيرد اعلام کرده، به قضات سعودي (بخوانيد وهابيون) از جانب رياض چنان اختيارات گسترده اي داده شده که آنها مي توانند به راحتي اقدام به صدور احکام «خودسرانه» کنند. طبق اين گزارش، اين کشور همچنان رکورددار اعدام در جهان است. نحوه اعدام در اين کشور نيز غالبا به شکل بريدن سر در ملاء عام و آويزان کردن اجساد بي سر در ميادين شهر است! آنچه در اين گزارش آمده، به ويژه نحوه اعدام ها، ادعاهاي اين سازمان مردم نهاد نيست، سعودي ها خود بعضا اين جنايات را درست مثل تکفيري هاي داعش به تصوير مي کشند و از رسانه اي شدن آن هم هيچ ابايي ندارند. شباهت عجيب سيستم قضايي آل سعود و داعش، مسئله مهم ديگري است که بايد جداگانه به آن پرداخت. بيگانه بودن عربستان با مسئله اي به نام انتخابات و نبود کوچکترين آزادي هاي اجتماعي مثل حق رانندگي زنان و ... بماند. سوال ساده اي که مطرح مي شود اين است که، چرا شوراي امنيت سازمان ملل طبق وظيفه اي که دارد، عليه اين رژيم عصر حجري، قطعنامه اي صادر نمي کند!؟ آيا بين دلارهاي آل سعود با اين انفعال ارتباطي وجود دارد؟!
3- حدود 6 ماه پيش و چند روز قبل از آغاز تجاوزات نظامي آل سعود به يمن، عربستان به کمک متحدين غربي، عربي و عبري خود، يمن را از زمين و آسمان و دريا به طرز ناجوانمردانه اي به محاصره خود درآورد و بلافاصله حملات خود به اين کشور را آغاز کرد. در اين حملات چندين هزار زن و کودک به شهادت رسيده اند. آل سعود در اين 6 ماه به اندازه طول عمر نحس رژيم صهيونيستي افراد غير نظامي را قتل عام کرده است. پس از اين تجاوز، درحالي که افکار عمومي جهان منتظر محکوميت اين حملات از سوي سازمان ملل و اقدام عملي آن عليه سعودي ها بود، سازمان ملل عليه يمن قطعنامه تصويب! و اين کشور را با تحريم اقتصادي و تسليحاتي تحت فشار گذاشت، تا بدين ترتيب تاثير محاصره يمن را به جلو بيندازد! شايد بتوان به جرات گفت، اين اقدام سازمان ملل به تنهايي، هيچ آبرويي برايش باقي نگذاشت. آل سعود اين بار توانسته بود، سازمان ملل را با تمام اعضاي دائمش يکجا بخرد!
3- عملکرد خيانت آميز سازمان ملل فقط به عربستان محدود نمي شود. از روز يکشنبه13 سپتامبر (22 شهريور) رژيم صهيونيستي با استفاده از غفلت جهان اسلام از مسئله فلسطين، حملات کم سابقه اي را عليه مسجدالاقصي و فلسطينيان ساکن قدس آغاز کرده است. نظاميان تا دندان مسلح اسرائيلي به همراه شهرک نشينان متعصب بدون کوچکترين نگراني از جانب سازمان ملل و کشورهايي مثل عربستان و ...! به دستور شخص نتانياهو، در روز روشن و جلوي دوربين هاي تلويزيوني در حال کشتار مردم فلسطين هستند. طي همين چند روز چيزي حدود 300 فلسطيني زخمي و چندين برابر اين تعداد نيز دستگير و در زندان هاي اسرائيل زنداني شده اند. چندين نوجوان نيز به اشکال مختلف به شهادت رسيده اند و چندين نوبت نيز به مسجدالاقصي و حرم ابراهيمي(ع)، مقدس ترين مکان هاي مذهبي بيش از 1 ميليارد و نيم مسلمان(يک چهارم جمعيت جهان) حمله کرده و آن را به آتش کشيده اند. واکنش سازمان ملل به اين جنايات محرز چه بوده؟! بان کي مون هر دو طرف را به آرامش دعوت کرده است! نتانياهو پس از اين واکنش بود که دستور شليک مستقيم گلوله جنگي به فلسطينيان را صادر کرد.
4- سازمان ملل متحد پس از جنگ جهاني دوم و در سال 1945 تاسيس و جايگزين جامعه ملل شد. حقوق بشر، حفظ صلح، کنترل تسليحات، خلع سلاح، کمک هاي انسان دوستانه و ... از جمله اهداف زيباي اعلام شده از سوي طراحان اين سازمان است. اما عملکرد اين سازمان لااقل در مواردي که مرور شد يعني، در برخورد با وضعيت عربستان، اوضاع ساکنان سرزمين هاي اشغالي فلسطين و شرايط مردم يمن نشان مي دهد، اين سازمان صرفا براي تحت فشار قرار دادن کشورهاي مستقلي مثل ايران تاسيس شده است. نگاهي به اجزاء اصلي تشکيل دهنده اين سازمان -که حق وتو دارند- يعني آمريکا، فرانسه، انگليس، روسيه و چين، نشان مي دهد، از چنين سازماني نبايد بيش از اين هم انتظار داشت.
به غير از چين و روسيه که سياست خارجي مستقلي دارند، بقيه اين کشورها يعني انگليس و فرانسه متحدين دست آموز آمريکا هستند. آمريکا هم که، دست آموز صهيونيست هاست، در نتيجه مي توان گفت، شوراي امنيت که قلب و اصلي ترين رکن سازمان ملل است، در چنگ صهيونيست هاست و از اين سازمان صهيونيستي نيز نبايد انتظارحفظ صلح و حقوق بشر و خلع سلاح و ... را داشت.
اعضاي اصلي تشکيل دهنده اين سازمان، همان کشورهايي هستند که انبارهايشان مملو از تسليحات هسته اي است، حقوق بشرشان ته کشيده و به تنها چيزي که فکر نمي کنند، خلع سلاح است. واقعيت اين است که، سازمان ملل، در طول عمر 70 ساله خود، اهداف ديگري را دنبال کرده که از قضا، هيچ همخواني با اهداف اعلامي اش ندارد. به چنين سازمان بدعهد و بدسابقه اي نه اطميناني هست نه اميدي. به سازماني که سهامداران اصلي آن چند کشور زورگو هستند و سال هاست که تبديل به ملک شخصي آنها شده، نبايد اطمينان کرد بلکه بايد در آن را گل گرفت و تخته کرد. نويسنده: جعفر بلوري