روحاني همه چيز خود
را باخت تا برنده شد 2 خرداد -96
ردیف کردن هنر روحانی
یا لیست اتهامات تنظیم شده کیفرخواست بالاو بلند روحانی که ازسوی اوین نامه
سربازجوی شریه تنداری تهیه و بازتاب داده
شده است.
«روحاني واقعاً هنرمند است. او اثبات کرد هدف وسيله را توجيه مي
کند. اما کاش اين کار را با لباس پيامبر نمي کرد. او اکنون رئيس جمهور ماست اما با
شاخص هاي دموکراسي راي آورد نه مردم سالاري ديني.»
عبدالله گنجي مدير مسئول روزنامه جوان در يادداشتي نوشت: روحاني راي آورد و رئيس جمهور است اما پيروز نشد. در فرهنگ ايراني- اسلامي هيچ آورده اي پيروزي قلمداد نخواهد شد مگر با اخلاق، يک رنگي، صداقت و تواضع همراه باشد. بنابراين روحاني پيروز اين صحنه نبود، پيروز کسي است که وقتي پايه هاي راي را لرزان مي بيند به هر دستگيره اي براي نجات دست نيندازد و هدف وسيله را توجيه نکند.
او وقتي مشاهده کرد که عمل چهار ساله راي را به 51 درصد قبلي هم نمي رسد از برائت از اعدام منافقين تا به کارگيري بيت امام، از بي بي سي فارسي تا آمدنيوز، از ظريف تا خاتمي و از تدليس تا حمله به نهادهاي ديگر، از چنگ اندازي به صورت نظام تا تهديد وحدت ملي، از توليد دهها مسئله حقوق بشري براي تشديد تحريم هاي غيرهسته اي تا بيرون کشيدن هاشمي از قبر و... در دستور کار قرار داد.
روحاني زماني که در بدو ورود به قدرت در سال 1392 اعلام کرد: «هنر ارزشي و غيرارزشي نداريم» نمي دانستم که خود نيز به همين الگو پايبند است و اين هنر را از زماني که احساس کرد راي به سختي در حال رشد است، به کار گرفت. اما منطق اينکه روحاني را هنرمندي چيره دست مي دانيم چيست؟ اسناد اين هنرمندي را چگونه بايد رويت کرد.
- اين هنر روحاني است که هم پرچمدار آزادي است و همزمان در همين انتخابات، دولت او ده ها شکايت از رسانه ها را به دادگاه فرستاد.
- اين هنر روحاني است که با حملات به صدا و سيما، قوه قضائيه و نيروهاي مسلح، کلاه گشادي را بر سر راي دهندگان گذاشت و آنان را از پرونده خالي و برنامه آينده دور کرد. اما اگر آن مجموعه ها هر اشکالي هم داشته باشند در فرداي انتخابات ارتباطي به رئيس جمهور پيدا نخواهد کرد و کسي مطالبه اي از او نمي کند و قانون نيز وظيفه اي براي رئيس جمهور در اين باره مشخص نکرده است.
- اين هنر روحاني است که هر آنچه خود انجام مي داد همزمان به رقيب نسبت مي داد يا به رقيب درباره آن اعتراض مي کرد.
- اين هنر روحاني است که همزمان با اتصال يارانه ميليون ها نفري که قبلاً قطع کرده بود و افزايش يارانه سه برابري 6 ميليون نفر، در چشم رقيب زل مي زد و مي گفت از کجا مي خواهيد يارانه بدهيد؟ منابع از کجا مي آوريد؟
- اين هنر روحاني است که به رغم به کارگيري همه مديريت و منابع کشور به رقيب مي گويد اتوبوس از کجا مي آوري؟
- اين هنر روحاني است که 49 ساعت از وقت صدا و سيما را اختصاصاً به خود و معاون پوششي اش اختصاص داده است (به جز اخبار) و شهر به شهر رفت و به صدا و سيما حمله کرد.
- اين هنر روحاني است که به عنوان رئيس شوراي عالي امنيت ملي روي گسل هاي قومي و مذهبي کشور براي راي حرکت کرد و حاضر شد وحدت ملي را فداي راي کند.
- اين هنر روحاني است که همه رسانه هاي فارسي زبان غرب و اپوزيسيون و ضد انقلاب از او حمايت کنند اما او داخل نظام محسوب شود. امثال آمدنيوز صدها تهمت و افترا به رهبري ببندند و از روحاني حمايت کنند.
- اين هنر روحاني است که همزمان با حملات به بسيج و سپاه، وزير خارجه و ديپلمات ها را که در شرايط مشابه نيروهاي مسلح هستند در انتخابات به کارگيري شوند.
- اين هنر روحاني است که ابلاغيه تفکيک زن و مرد در نهادها و ادارات توسط دولت ايشان ابلاغ شود اما با صراحت اعلام کند «با تفکيک جنسيتي مخالفيم» و رقيب را به ديوارکشي بين زن و مرد متهم کند.
- اين هنر روحاني است که در عين کليپ مشاجره وي با شهيد چمران در مجلس درباره تقاضاي اعدام در نماز جمعه و همچنين تهديد بدحجابان، نظام را متهم به 38 سال اعدام و ممانعت از آزادي هاي اجتماعي کند.
- اين هنر روحاني است که جرم فريدون، ابلاغ حقوق هاي نجومي، صندوق ذخيره فرهنگيان را با نبات امام رضا(ع) مي پوشاند.
روحاني واقعاً هنرمند است. او اثبات کرد هدف وسيله را توجيه مي کند. اما کاش اين کار را با لباس پيامبر نمي کرد. او اکنون رئيس جمهور ماست اما با شاخص هاي دموکراسي راي آورد نه مردم سالاري ديني. نيروهاي انقلاب برخلاف سازمان مجاهدين و ديگر اصلاح طلبان به راي ملت تمکين مي کنند و مسئولانه مي پذيرند اما منبعد روحاني را با الفاظي همچون «جناب روحاني»، «آقاي روحاني» و «دکتر روحاني» خطاب خواهند کرد و هرگز احتياطاً لفظ «حجت الاسلام» را ديگر استفاده نخواهند کرد. مهم ترين شاخصه اجتماعي علماي شيعه، دوري از زخارف دنيا و آميختگي زبان و عمل به اخلاق و دوري از خصايصي است که به قدرت اصالت مي دهد. اما او تا گاو و ماهي تاخت و تا آنجا پيش رفت که مورد اعتراض اصلاح طلبان معتقد به نظام و خبرگان قرار گرفت. او راي آورد اما پيروز نشد.
عبدالله گنجي مدير مسئول روزنامه جوان در يادداشتي نوشت: روحاني راي آورد و رئيس جمهور است اما پيروز نشد. در فرهنگ ايراني- اسلامي هيچ آورده اي پيروزي قلمداد نخواهد شد مگر با اخلاق، يک رنگي، صداقت و تواضع همراه باشد. بنابراين روحاني پيروز اين صحنه نبود، پيروز کسي است که وقتي پايه هاي راي را لرزان مي بيند به هر دستگيره اي براي نجات دست نيندازد و هدف وسيله را توجيه نکند.
او وقتي مشاهده کرد که عمل چهار ساله راي را به 51 درصد قبلي هم نمي رسد از برائت از اعدام منافقين تا به کارگيري بيت امام، از بي بي سي فارسي تا آمدنيوز، از ظريف تا خاتمي و از تدليس تا حمله به نهادهاي ديگر، از چنگ اندازي به صورت نظام تا تهديد وحدت ملي، از توليد دهها مسئله حقوق بشري براي تشديد تحريم هاي غيرهسته اي تا بيرون کشيدن هاشمي از قبر و... در دستور کار قرار داد.
روحاني زماني که در بدو ورود به قدرت در سال 1392 اعلام کرد: «هنر ارزشي و غيرارزشي نداريم» نمي دانستم که خود نيز به همين الگو پايبند است و اين هنر را از زماني که احساس کرد راي به سختي در حال رشد است، به کار گرفت. اما منطق اينکه روحاني را هنرمندي چيره دست مي دانيم چيست؟ اسناد اين هنرمندي را چگونه بايد رويت کرد.
- اين هنر روحاني است که هم پرچمدار آزادي است و همزمان در همين انتخابات، دولت او ده ها شکايت از رسانه ها را به دادگاه فرستاد.
- اين هنر روحاني است که با حملات به صدا و سيما، قوه قضائيه و نيروهاي مسلح، کلاه گشادي را بر سر راي دهندگان گذاشت و آنان را از پرونده خالي و برنامه آينده دور کرد. اما اگر آن مجموعه ها هر اشکالي هم داشته باشند در فرداي انتخابات ارتباطي به رئيس جمهور پيدا نخواهد کرد و کسي مطالبه اي از او نمي کند و قانون نيز وظيفه اي براي رئيس جمهور در اين باره مشخص نکرده است.
- اين هنر روحاني است که هر آنچه خود انجام مي داد همزمان به رقيب نسبت مي داد يا به رقيب درباره آن اعتراض مي کرد.
- اين هنر روحاني است که همزمان با اتصال يارانه ميليون ها نفري که قبلاً قطع کرده بود و افزايش يارانه سه برابري 6 ميليون نفر، در چشم رقيب زل مي زد و مي گفت از کجا مي خواهيد يارانه بدهيد؟ منابع از کجا مي آوريد؟
- اين هنر روحاني است که به رغم به کارگيري همه مديريت و منابع کشور به رقيب مي گويد اتوبوس از کجا مي آوري؟
- اين هنر روحاني است که 49 ساعت از وقت صدا و سيما را اختصاصاً به خود و معاون پوششي اش اختصاص داده است (به جز اخبار) و شهر به شهر رفت و به صدا و سيما حمله کرد.
- اين هنر روحاني است که به عنوان رئيس شوراي عالي امنيت ملي روي گسل هاي قومي و مذهبي کشور براي راي حرکت کرد و حاضر شد وحدت ملي را فداي راي کند.
- اين هنر روحاني است که همه رسانه هاي فارسي زبان غرب و اپوزيسيون و ضد انقلاب از او حمايت کنند اما او داخل نظام محسوب شود. امثال آمدنيوز صدها تهمت و افترا به رهبري ببندند و از روحاني حمايت کنند.
- اين هنر روحاني است که همزمان با حملات به بسيج و سپاه، وزير خارجه و ديپلمات ها را که در شرايط مشابه نيروهاي مسلح هستند در انتخابات به کارگيري شوند.
- اين هنر روحاني است که ابلاغيه تفکيک زن و مرد در نهادها و ادارات توسط دولت ايشان ابلاغ شود اما با صراحت اعلام کند «با تفکيک جنسيتي مخالفيم» و رقيب را به ديوارکشي بين زن و مرد متهم کند.
- اين هنر روحاني است که در عين کليپ مشاجره وي با شهيد چمران در مجلس درباره تقاضاي اعدام در نماز جمعه و همچنين تهديد بدحجابان، نظام را متهم به 38 سال اعدام و ممانعت از آزادي هاي اجتماعي کند.
- اين هنر روحاني است که جرم فريدون، ابلاغ حقوق هاي نجومي، صندوق ذخيره فرهنگيان را با نبات امام رضا(ع) مي پوشاند.
روحاني واقعاً هنرمند است. او اثبات کرد هدف وسيله را توجيه مي کند. اما کاش اين کار را با لباس پيامبر نمي کرد. او اکنون رئيس جمهور ماست اما با شاخص هاي دموکراسي راي آورد نه مردم سالاري ديني. نيروهاي انقلاب برخلاف سازمان مجاهدين و ديگر اصلاح طلبان به راي ملت تمکين مي کنند و مسئولانه مي پذيرند اما منبعد روحاني را با الفاظي همچون «جناب روحاني»، «آقاي روحاني» و «دکتر روحاني» خطاب خواهند کرد و هرگز احتياطاً لفظ «حجت الاسلام» را ديگر استفاده نخواهند کرد. مهم ترين شاخصه اجتماعي علماي شيعه، دوري از زخارف دنيا و آميختگي زبان و عمل به اخلاق و دوري از خصايصي است که به قدرت اصالت مي دهد. اما او تا گاو و ماهي تاخت و تا آنجا پيش رفت که مورد اعتراض اصلاح طلبان معتقد به نظام و خبرگان قرار گرفت. او راي آورد اما پيروز نشد.
