گزیده
ها 12 شهریور - 96
خبر ويژه
سرشكستگي مضاعف حاميان فتنه در يك مراسم تشييع
سرشكستگي مضاعف حاميان فتنه در يك مراسم تشييع
با وجود تبليغات سنگين رسانه هاي وابسته به جريان هاي معارض،
تشييع رئيس گروهک نهضت آزادي با حضور تنها چند صد نفر برگزار شد.
سايت گروهک ملي- مذهبي نوشت: «مراسم تشييع پيکر ابراهيم يزدي با حضور انبوه هواداران ايشان برگزار شد. به گزارش ملي- مذهبي، صدها تن از فعالان سياسي و مدني، نيروهاي ملي- مذهبي و هواداران نهضت آزادي ايران با حضور در حسينيه ارشاد ابتدا بر پيکر دکتر ابراهيم يزدي نماز خواندند و سپس پيکر ايشان را براي خاکسپاري به بهشت زهرا همراهي کردند. حجت الاسلام دعايي نيز بر پيکر ابراهيم يزدي نماز اقامه کرد».
يادآور مي شود در تشييع ابراهيم يزدي، غير از برخي عناصر وابسته به نهضت آزادي، افراطيوني مانند عبدالله نوري، رضا خاتمي، محسن آرمين و مصطفي تاج زاده حضور داشتند. لابه لاي تشييع ابراهيم يزدي، عده اي از حاميان فتنه که هر رويدادي- ولو تشييع يک از دنيا رفته- را به مستمسکي براي سوءاستفاده و خودنمايي تبديل مي کنند، براي سران فتنه شعار دادند که حتي از سوي حضار تشييع نيز همراهي نشد.
گفتني است سياسيون و محافل رسانه هاي مدعي اصلاح طلبي به بهانه درگذشت يزدي، اقدام به تطهير سوابق وي و نهضت آزادي کرده بودند و اين در حالي است که علي اکبر محتشمي پور(از اعضاي اصلي ستاد موسوي در سال 88) در گفت وگو با ماهنامه يادآور(خرداد 88) درباره ابراهيم يزدي گفته بود: «آقاي دکتر يزدي يک ويژگي خاصي دارد و آن اينکه بسيار راحت دروغ مي گويد و چنان قاطعانه و محکم هم دروغ مي گويد که ممکن است کسي کوچک ترين شکي به او نکند. کدهايي را که در مورد نجف و نوفل لوشاتو و مسير انقلاب داده بررسي کنيد، مي بينيد که همه آنها دروغ است! در مصاحبه هايش هرچه را که ويژگي منحصر به فرد و ممتاز جمهوري اسلامي است، به خود نسبت مي دهد، مي گويد تشکيل شوراي انقلاب نظر من بود. دولت موقت نظر من بود، روز قدس را من پيشنهاد کردم، جهاد سازندگي را من پيشنهاد کردم، سپاه پاسداران را من پيشنهاد کردم. من به عمرم چنين آدم دروغگوي شارلاتاني نديده ام.
اگر من و آقاي ناصري و آقاي رحيميان و دوستان ديگر مرحله به مرحله همراه امام نبوديم، شايد به شک مي افتاديم که او دارد راست مي گويد! يکي از حرف هايش اين است که در نوفل لوشاتو، صبح ها که امام قدم مي زدند، من با ايشان بودم و مسير انقلاب را مرحله به مرحله براي امام تبيين مي کردم! و امام مي گفتند اين ها را يادداشت کن و به من بده! از اين جور دروغ هاي عجيب و غريب، در حالي که آقاي يزدي حتي يک روز هم صبح ها با امام قدم نزده، محل سکونت امام باغچه آقاي دکتر عسگري بود که دو تا اتاق داشت. يک اتاق که خود ايشان در آنجا ساکن بود، اتاق ديگر که ما طلبه ها آنجا بوديم. دکتر يزدي اصلا شب ها آنجا نبود. اينها مي رفتند به ساختمان هتل گونه اي که چند اتاق داشت و به آن هتل طويله مي گفتند و شب ها آنجا بودند و ساعت 9 صبح مي آمدند. امام نماز صبح و تعقيبات را که مي خواندند، مي رفتند در اين باغچه قدم مي زدند و تنها هم بودند. ما هم از داخل اتاق ايشان را تماشا مي کرديم. اينها ساعت 9 مي آمدند. اگر يک نفر حتي ديده که آقاي يزدي صبح زود با امام مشغول قدم زدن بوده، بيايد بگويد.»
سايت گروهک ملي- مذهبي نوشت: «مراسم تشييع پيکر ابراهيم يزدي با حضور انبوه هواداران ايشان برگزار شد. به گزارش ملي- مذهبي، صدها تن از فعالان سياسي و مدني، نيروهاي ملي- مذهبي و هواداران نهضت آزادي ايران با حضور در حسينيه ارشاد ابتدا بر پيکر دکتر ابراهيم يزدي نماز خواندند و سپس پيکر ايشان را براي خاکسپاري به بهشت زهرا همراهي کردند. حجت الاسلام دعايي نيز بر پيکر ابراهيم يزدي نماز اقامه کرد».
يادآور مي شود در تشييع ابراهيم يزدي، غير از برخي عناصر وابسته به نهضت آزادي، افراطيوني مانند عبدالله نوري، رضا خاتمي، محسن آرمين و مصطفي تاج زاده حضور داشتند. لابه لاي تشييع ابراهيم يزدي، عده اي از حاميان فتنه که هر رويدادي- ولو تشييع يک از دنيا رفته- را به مستمسکي براي سوءاستفاده و خودنمايي تبديل مي کنند، براي سران فتنه شعار دادند که حتي از سوي حضار تشييع نيز همراهي نشد.
گفتني است سياسيون و محافل رسانه هاي مدعي اصلاح طلبي به بهانه درگذشت يزدي، اقدام به تطهير سوابق وي و نهضت آزادي کرده بودند و اين در حالي است که علي اکبر محتشمي پور(از اعضاي اصلي ستاد موسوي در سال 88) در گفت وگو با ماهنامه يادآور(خرداد 88) درباره ابراهيم يزدي گفته بود: «آقاي دکتر يزدي يک ويژگي خاصي دارد و آن اينکه بسيار راحت دروغ مي گويد و چنان قاطعانه و محکم هم دروغ مي گويد که ممکن است کسي کوچک ترين شکي به او نکند. کدهايي را که در مورد نجف و نوفل لوشاتو و مسير انقلاب داده بررسي کنيد، مي بينيد که همه آنها دروغ است! در مصاحبه هايش هرچه را که ويژگي منحصر به فرد و ممتاز جمهوري اسلامي است، به خود نسبت مي دهد، مي گويد تشکيل شوراي انقلاب نظر من بود. دولت موقت نظر من بود، روز قدس را من پيشنهاد کردم، جهاد سازندگي را من پيشنهاد کردم، سپاه پاسداران را من پيشنهاد کردم. من به عمرم چنين آدم دروغگوي شارلاتاني نديده ام.
اگر من و آقاي ناصري و آقاي رحيميان و دوستان ديگر مرحله به مرحله همراه امام نبوديم، شايد به شک مي افتاديم که او دارد راست مي گويد! يکي از حرف هايش اين است که در نوفل لوشاتو، صبح ها که امام قدم مي زدند، من با ايشان بودم و مسير انقلاب را مرحله به مرحله براي امام تبيين مي کردم! و امام مي گفتند اين ها را يادداشت کن و به من بده! از اين جور دروغ هاي عجيب و غريب، در حالي که آقاي يزدي حتي يک روز هم صبح ها با امام قدم نزده، محل سکونت امام باغچه آقاي دکتر عسگري بود که دو تا اتاق داشت. يک اتاق که خود ايشان در آنجا ساکن بود، اتاق ديگر که ما طلبه ها آنجا بوديم. دکتر يزدي اصلا شب ها آنجا نبود. اينها مي رفتند به ساختمان هتل گونه اي که چند اتاق داشت و به آن هتل طويله مي گفتند و شب ها آنجا بودند و ساعت 9 صبح مي آمدند. امام نماز صبح و تعقيبات را که مي خواندند، مي رفتند در اين باغچه قدم مي زدند و تنها هم بودند. ما هم از داخل اتاق ايشان را تماشا مي کرديم. اينها ساعت 9 مي آمدند. اگر يک نفر حتي ديده که آقاي يزدي صبح زود با امام مشغول قدم زدن بوده، بيايد بگويد.»
خبر ويژه
نقدينگي در دولت يازدهم 3 برابر شد
نقدينگي در دولت يازدهم 3 برابر شد
دولت يازدهم 3 برابر دولت دهم و 6/6 برابر دولت نهم نقدينگي
ايجاد کرد.
به گزارش مشرق، با انتشار آخرين آمارهاي پولي و بانکي کشور، عملکرد فاجعه بار دولت يازدهم در زمينه نقدينگي و پايه پولي مشخص شد.
بر اساس گفته هاي رئيس کل بانک مرکزي، حجم نقدينگي در پايان تير 1396 به رقم 1333 هزار ميليارد تومان و حجم پايه پولي به رقم 186 هزار ميليارد تومان در پايان تير 1396 رسيد.
بدين ترتيب، دولت يازدهم در 4 سال عمر خود 854 هزار ميليارد تومان بر حجم نقدينگي افزوده است، چرا که در پايان تير 1392 و ابتداي شروع به کار دولت روحاني، حجم نقدينگي 479 هزار ميليارد تومان بود.
مقايسه عملکرد سه دولت اخير در زمينه رشد نقدينگي نشان مي دهد دولت يازدهم بدترين عملکرد را داشته است، چرا که دولت نهم 129 هزار ميليارد تومان بر حجم نقدينگي کشور افزود و دولت دهم 277 هزار ميليارد تومان بر اين رقم اضافه کرد.
اين آمارها نشان مي دهد حجم نقدينگي جديد در دولت يازدهم بيش از 3 برابر حجم نقدينگي جديد در دولت دهم و 6/6 برابر حجم نقدينگي جديد در دولت نهم بوده است.
بر اين اساس، از رقم 1333 هزار ميليارد تومان نقدينگي جاري در اقتصاد ايران، 64 درصد آن در دولت يازدهم، 21 درصد در دولت دهم و 10 درصد در دولت نهم و مابقي در دولت هاي قبل ايجاد شده است.
سوالات مهمي که مطرح مي شود اين است که 854 هزار ميليارد تومان حجم جديد نقدينگي در دولت يازدهم، کجا خرج شده است؟ سهم کدام اقشار جامعه شده است؟ نصيب اقشار کم درآمد و متوسط شده يا در قالب وام هاي کلان و ميلياردي به جيب مرفهان و پولدارها رفته است؟ چرا اين پول به بخش توليد کشور تزريق نشده چرا که همچنان توليدکنندگان از کمبود نقدينگي مي نالند.
شاخص ديگري که بي انضباطي محض دولت يازدهم را نشان مي دهد، پايه پولي (چاپ پول پرقدرت) است.
دولت نهم و دهم در طي 8 سال مجموعا 80 هزار ميليارد تومان پول پرقدرت چاپ کردند؛ اما دولت يازدهم فقط در 4 سال 91 هزار ميليارد تومان بر حجم پايه پولي افزود. يعني دولت اول حسن روحاني از مجموع دو دولت احمدي نژاد، پول پرقدرت بيشتري چاپ کرده است.
به گزارش مشرق، با انتشار آخرين آمارهاي پولي و بانکي کشور، عملکرد فاجعه بار دولت يازدهم در زمينه نقدينگي و پايه پولي مشخص شد.
بر اساس گفته هاي رئيس کل بانک مرکزي، حجم نقدينگي در پايان تير 1396 به رقم 1333 هزار ميليارد تومان و حجم پايه پولي به رقم 186 هزار ميليارد تومان در پايان تير 1396 رسيد.
بدين ترتيب، دولت يازدهم در 4 سال عمر خود 854 هزار ميليارد تومان بر حجم نقدينگي افزوده است، چرا که در پايان تير 1392 و ابتداي شروع به کار دولت روحاني، حجم نقدينگي 479 هزار ميليارد تومان بود.
مقايسه عملکرد سه دولت اخير در زمينه رشد نقدينگي نشان مي دهد دولت يازدهم بدترين عملکرد را داشته است، چرا که دولت نهم 129 هزار ميليارد تومان بر حجم نقدينگي کشور افزود و دولت دهم 277 هزار ميليارد تومان بر اين رقم اضافه کرد.
اين آمارها نشان مي دهد حجم نقدينگي جديد در دولت يازدهم بيش از 3 برابر حجم نقدينگي جديد در دولت دهم و 6/6 برابر حجم نقدينگي جديد در دولت نهم بوده است.
بر اين اساس، از رقم 1333 هزار ميليارد تومان نقدينگي جاري در اقتصاد ايران، 64 درصد آن در دولت يازدهم، 21 درصد در دولت دهم و 10 درصد در دولت نهم و مابقي در دولت هاي قبل ايجاد شده است.
سوالات مهمي که مطرح مي شود اين است که 854 هزار ميليارد تومان حجم جديد نقدينگي در دولت يازدهم، کجا خرج شده است؟ سهم کدام اقشار جامعه شده است؟ نصيب اقشار کم درآمد و متوسط شده يا در قالب وام هاي کلان و ميلياردي به جيب مرفهان و پولدارها رفته است؟ چرا اين پول به بخش توليد کشور تزريق نشده چرا که همچنان توليدکنندگان از کمبود نقدينگي مي نالند.
شاخص ديگري که بي انضباطي محض دولت يازدهم را نشان مي دهد، پايه پولي (چاپ پول پرقدرت) است.
دولت نهم و دهم در طي 8 سال مجموعا 80 هزار ميليارد تومان پول پرقدرت چاپ کردند؛ اما دولت يازدهم فقط در 4 سال 91 هزار ميليارد تومان بر حجم پايه پولي افزود. يعني دولت اول حسن روحاني از مجموع دو دولت احمدي نژاد، پول پرقدرت بيشتري چاپ کرده است.
خبر ويژه
اعتراف سايت حامي دولت به افراطي گري روحاني در انتخابات
اعتراف سايت حامي دولت به افراطي گري روحاني در انتخابات
يک سايت حامي دولت مي گويد اصولگرايان مديون روحاني هستند چون
در گفت وگوي تلويزيوني اخير، مانند انتخابات حرف هاي تند نزد!
خبر آن لاين مي نويسد: «روحاني آن طور که آن چند چهره مثلاً سياسي و آن چند رسانه عصباني انتظارش را داشتند حرف نزد. رئيس دولت دوازدهم چندبار گفته بود که ناهاربازار رقابت انتخاباتي تمام شده و حالا زمان چيزهاي ديگر است.
او البته در فضاي تبليغاتي، هم براي راي آوردن و هم براي آنکه حساب دست بعضي آدم ها و برخي سازمان ها بيايد حرف هايش را زده بود. حتي براي آنکه عده اي دور کسي جمع نشوند تا از او «مظلوم» بتراشند، بازي شان را به هم زده بود، اما آنها همه براي همان روزها بود.
حالا مي توان گفت بيش از اصلاح طلبان، اصولگرايانند که مديون روحاني اند، البته اگر قدر بدانند. روحاني با رفتارش، صداي اصلاح طلب هاي افراطي را که مرتباً «فالش» مي خوانند، از کار انداخته و از اين جهت دفع شر کرده. حتي بعضي از همان تندروها را به راهي کشانده که اگر حرفي و خواسته اي و آرزويي دارند، بياورند در شاهراه قانون.»
خبر آن لاين مي افزايد: «حرف هاي روحاني در تلويزيون، شايد در برخي جاهايش «لج درآور» هم باشد. شايد حاميان او هم از لحن «همه چيز آرام است» دلخور باشند. اما همين که او از بازي کردن در زمين عصباني ها و کج خلق ها فاصله گرفت و به جاي سياست، سراغ فرهنگ و اجتماع رفت، پيامي بود براي خيلي ها. حق دارند بداخلاق ها که رگ گردنشان کلفت شود که: «آخه اين هم شد رئيس جمهور؟». درست فهميده اند. اين چه رئيس جمهوري است که به آنها هاوني هديه کرده و کاسه اي آب؟ که هي بکوبند و بکوبند و بکوبند؟»
مطلب خبر آن لاين به مثابه دفاع بد از روحاني است سوالاتي را در ذهن متبادر مي کند از جمله اينکه؛ آقاي روحاني چرا در انتخابات براي عصباني ها و افراطيون مدعي اصلاح طلبي حرف مي زد؟ اگر کار الانش درست است، چرا در انتخابات، روي موجي که افراطيون مدعي اصلاح طلبي و بدتر از آنها محافل ضدانقلاب در خارج ساخته بودند، سوار شد و با متهم کردن عملکرد انقلاب و سيره شخص امام در ماجراي اعدام منافقين، مدعي شد کساني 38 سال است مي خواهند چوبه هاي دار را بلند کنند و ميان مردم ديوار بکشند، يا اينکه به سپاه حمله کرد و به انواع اتهام هاي خلاف واقع متهم کرد؟ آيا آن روز باب دل «کج خلق ها و عصباني ها» حرف زدن مجاز بود؟! و اصلاً اين مدل راي آوردن معتبر است؟!
دوم اينکه اگر کار حرام و نامشروع و خلاف مصلحت (نظير زدن حرف هاي تند و خلاف واقع)، زشت و بد است، آيا به خاطر «ناهار رقابت هاي انتخاباتي» حلال و مشروع مي شده است؟! يعني براي «راي آوردن» هر کاري مي شود کرد چنان که آقاي روحاني و برخي اطرافيانش کردند؟ يعني براي زدن رقيب، روحاني مجاز بود به نحوي حرف بزند که دل سازمان تروريستي منافقين به ضعف بيفتد (مبني بر اينکه روحاني ادعاي ما را تاييد کرد) و محافل آمريکايي مدعي حقوق بشر عليه ايران پرونده بسازند؟!
بدين ترتيب اين اصولگرايانند که بدهکارند يا آقاي روحاني و برخي حاميان بي انصافش، يک عذرخواهي و توبه به نظام و ملت بدهکارند؟!
خبر آن لاين مي نويسد: «روحاني آن طور که آن چند چهره مثلاً سياسي و آن چند رسانه عصباني انتظارش را داشتند حرف نزد. رئيس دولت دوازدهم چندبار گفته بود که ناهاربازار رقابت انتخاباتي تمام شده و حالا زمان چيزهاي ديگر است.
او البته در فضاي تبليغاتي، هم براي راي آوردن و هم براي آنکه حساب دست بعضي آدم ها و برخي سازمان ها بيايد حرف هايش را زده بود. حتي براي آنکه عده اي دور کسي جمع نشوند تا از او «مظلوم» بتراشند، بازي شان را به هم زده بود، اما آنها همه براي همان روزها بود.
حالا مي توان گفت بيش از اصلاح طلبان، اصولگرايانند که مديون روحاني اند، البته اگر قدر بدانند. روحاني با رفتارش، صداي اصلاح طلب هاي افراطي را که مرتباً «فالش» مي خوانند، از کار انداخته و از اين جهت دفع شر کرده. حتي بعضي از همان تندروها را به راهي کشانده که اگر حرفي و خواسته اي و آرزويي دارند، بياورند در شاهراه قانون.»
خبر آن لاين مي افزايد: «حرف هاي روحاني در تلويزيون، شايد در برخي جاهايش «لج درآور» هم باشد. شايد حاميان او هم از لحن «همه چيز آرام است» دلخور باشند. اما همين که او از بازي کردن در زمين عصباني ها و کج خلق ها فاصله گرفت و به جاي سياست، سراغ فرهنگ و اجتماع رفت، پيامي بود براي خيلي ها. حق دارند بداخلاق ها که رگ گردنشان کلفت شود که: «آخه اين هم شد رئيس جمهور؟». درست فهميده اند. اين چه رئيس جمهوري است که به آنها هاوني هديه کرده و کاسه اي آب؟ که هي بکوبند و بکوبند و بکوبند؟»
مطلب خبر آن لاين به مثابه دفاع بد از روحاني است سوالاتي را در ذهن متبادر مي کند از جمله اينکه؛ آقاي روحاني چرا در انتخابات براي عصباني ها و افراطيون مدعي اصلاح طلبي حرف مي زد؟ اگر کار الانش درست است، چرا در انتخابات، روي موجي که افراطيون مدعي اصلاح طلبي و بدتر از آنها محافل ضدانقلاب در خارج ساخته بودند، سوار شد و با متهم کردن عملکرد انقلاب و سيره شخص امام در ماجراي اعدام منافقين، مدعي شد کساني 38 سال است مي خواهند چوبه هاي دار را بلند کنند و ميان مردم ديوار بکشند، يا اينکه به سپاه حمله کرد و به انواع اتهام هاي خلاف واقع متهم کرد؟ آيا آن روز باب دل «کج خلق ها و عصباني ها» حرف زدن مجاز بود؟! و اصلاً اين مدل راي آوردن معتبر است؟!
دوم اينکه اگر کار حرام و نامشروع و خلاف مصلحت (نظير زدن حرف هاي تند و خلاف واقع)، زشت و بد است، آيا به خاطر «ناهار رقابت هاي انتخاباتي» حلال و مشروع مي شده است؟! يعني براي «راي آوردن» هر کاري مي شود کرد چنان که آقاي روحاني و برخي اطرافيانش کردند؟ يعني براي زدن رقيب، روحاني مجاز بود به نحوي حرف بزند که دل سازمان تروريستي منافقين به ضعف بيفتد (مبني بر اينکه روحاني ادعاي ما را تاييد کرد) و محافل آمريکايي مدعي حقوق بشر عليه ايران پرونده بسازند؟!
بدين ترتيب اين اصولگرايانند که بدهکارند يا آقاي روحاني و برخي حاميان بي انصافش، يک عذرخواهي و توبه به نظام و ملت بدهکارند؟!
خبر ويژه
خط اعتباري به قيمت ركود بيشتر و زمين زدن توليد داخلي
خط اعتباري به قيمت ركود بيشتر و زمين زدن توليد داخلي
روزنامه هاي حامي دولت با هيجان زدگي از گشايش خط اعتباري 22
ميلياردي براي ايران خبر دادند.
روزنامه هايي مانند ايران، آرمان، شرق و... نوشتند که ايتاليا و دانمارک و اتريش، خط اعتباري 22 ميليارد دلاري براي ايران ايجاد کرده اند. استناد اين نشريات به سخنان رئيس بانک مرکزي است.
شرق با وجود استقبال مفصل از اين خبر، لابه لاي خبر خود نوشت: چگونگي استفاده از اين 22 ميليارد دلار خط اعتباري به يکي از دغدغه هاي اصلي فعالان اقتصادي تبديل شد. فعالان بخش توليد و صنعت تاکيد دارند شرايط بايد به گونه اي رقم بخورد که کالاهاي خريداري شده با استفاده از خطوط اعتباري جديد، در خدمت افزايش توليد و اشتغال باشد.
لزوم خريد مواد اوليه با استفاده از منابع خطوط اعتباري جديد در حالي مورد تاکيد فعالان اقتصادي قرار مي گيرد که طرف اروپايي به دنبال فروش کالاهاي آماده به ايران است.
مسعود دانشمند عضو اتاق بازرگاني در اين ارتباط هم مي گويد: «طرف اروپايي به دنبال اين نيست که مواد اوليه بفروشد، بلکه مي خواهد کالايي را بفروشد که ارزش افزوده روي آن ايجاد شده باشد، در واقع ايتاليا، اتريش و دانمارک به دنبال آن هستند که بخشي از بازار چين در ايران را در اختيار بگيرند.»
پيش از اين کارشناس اقتصادي اصلاح طلبي مانند فرشاد مومني نسبت به آينده فروشي دولت از طريق استقراض و ايجاد تعهدات سنگين مالي 50-60 ميليارد دلاري هشدار داده اند.
در واقع به نظر مي رسد اتفاق اخير در کنار استقراض مشابه 10 ميليارد يورويي از کره جنوبي، تکاپوي طرف هاي سودجوي خارجي براي تسخير بازار مصرفي 80 ميليون ايراني، در ازاي بدهکارتر کردن دولت ايران است.
دولت در حالي که مدعي است مي خواهد سرمايه گذار و فناوري خارجي را در خدمت توليد جذب کند، در عمل به قيمت زدن توليد داخلي، در حال خارج کردن اقتصاد رکود زده برخي کشورهاي اروپايي يا کره و... از رکود است؛ هرچند که رکود اقتصادي در ايران تشديد شود.
در واقع دولت بدون گرفتن کمترين امتيازي، در حال فروش سرقفلي بازار 80 ميليون نفري ايران به شرکت هاي خارجي از طريق خط اعتباري و استقراض و نظاير آن است؛ ضمن اينکه گفته مي شود دولت همچنان از دسترسي به درآمدهاي نفتي(دلار) محروم است و مجبور است به خريد کالايي پاياپاي و... تن دهد.
روزنامه هايي مانند ايران، آرمان، شرق و... نوشتند که ايتاليا و دانمارک و اتريش، خط اعتباري 22 ميليارد دلاري براي ايران ايجاد کرده اند. استناد اين نشريات به سخنان رئيس بانک مرکزي است.
شرق با وجود استقبال مفصل از اين خبر، لابه لاي خبر خود نوشت: چگونگي استفاده از اين 22 ميليارد دلار خط اعتباري به يکي از دغدغه هاي اصلي فعالان اقتصادي تبديل شد. فعالان بخش توليد و صنعت تاکيد دارند شرايط بايد به گونه اي رقم بخورد که کالاهاي خريداري شده با استفاده از خطوط اعتباري جديد، در خدمت افزايش توليد و اشتغال باشد.
لزوم خريد مواد اوليه با استفاده از منابع خطوط اعتباري جديد در حالي مورد تاکيد فعالان اقتصادي قرار مي گيرد که طرف اروپايي به دنبال فروش کالاهاي آماده به ايران است.
مسعود دانشمند عضو اتاق بازرگاني در اين ارتباط هم مي گويد: «طرف اروپايي به دنبال اين نيست که مواد اوليه بفروشد، بلکه مي خواهد کالايي را بفروشد که ارزش افزوده روي آن ايجاد شده باشد، در واقع ايتاليا، اتريش و دانمارک به دنبال آن هستند که بخشي از بازار چين در ايران را در اختيار بگيرند.»
پيش از اين کارشناس اقتصادي اصلاح طلبي مانند فرشاد مومني نسبت به آينده فروشي دولت از طريق استقراض و ايجاد تعهدات سنگين مالي 50-60 ميليارد دلاري هشدار داده اند.
در واقع به نظر مي رسد اتفاق اخير در کنار استقراض مشابه 10 ميليارد يورويي از کره جنوبي، تکاپوي طرف هاي سودجوي خارجي براي تسخير بازار مصرفي 80 ميليون ايراني، در ازاي بدهکارتر کردن دولت ايران است.
دولت در حالي که مدعي است مي خواهد سرمايه گذار و فناوري خارجي را در خدمت توليد جذب کند، در عمل به قيمت زدن توليد داخلي، در حال خارج کردن اقتصاد رکود زده برخي کشورهاي اروپايي يا کره و... از رکود است؛ هرچند که رکود اقتصادي در ايران تشديد شود.
در واقع دولت بدون گرفتن کمترين امتيازي، در حال فروش سرقفلي بازار 80 ميليون نفري ايران به شرکت هاي خارجي از طريق خط اعتباري و استقراض و نظاير آن است؛ ضمن اينکه گفته مي شود دولت همچنان از دسترسي به درآمدهاي نفتي(دلار) محروم است و مجبور است به خريد کالايي پاياپاي و... تن دهد.