مملکت یعنی
آب و خاک8تیر-97
تهران- ایرنا- با فرارسیدن فصل تابستان
و گرما به آب بیشتری نیاز داریم، ضمن اینکه آب هم به خاطر تبخیر کمیاب‌تر می‌شود.
روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم
اسماعیل کهرم استاد دانشگاه آورده است: سالانه 420میلیارد مترمکعب آب در ایران
دریافت می‌کنیم که از این مقدار، فقط 120میلیارد آن را استفاده می‌کنیم و بقیه در
دریاها، کویر و کوه‌ها می‌ریزد که از دست ما خارج است. حدود 90درصد از این 120میلیارد
مترمکعب مصرف کشاورزی ماست و حدود 5درصد آن را برای صنعت و 3درصد برای آشامیدن
مصرف می‌شود.
درواقع خانم خانه‌داری که در آشپزخانه پخت و پز می‌کند و به شست‌و‌شوی ظروف می‌پردازد تنها 3درصد آب را مصرف می‌کند درحالی که گفته می‌شود 40 لیتر آب از این طریق هدر می‌رود. اگر بخواهیم تمام تقصیر را روی مصرف‌کننده بگذاریم، درست نیست. صرفه‌جویی باید در جایی صورت بگیرد که بیشترین مصرف را دارد و آن بخش کشاورزی است.
ما در بخش کشاورزی همان سیستمی را به کار می‌بریم که در زمان کوروش بزرگ به کار می‌بردند؛ یعنی غرقآبی؛ آنقدر آب در زمین‌های کشاورزی رها می‌کنیم که مقدار زیادی از آن تبخیر می‌شود و مقداری هم از دشت خارج شده و به درون زمین نفوذ می‌کند. این درحالی است که روش‌های قطره‌ای و بارانی در دنیا الان متداول شده و مصرف آب را تا یک دهم کاهش داده ولی مقدار محصول همان است. ما هم چاره‌ای نداریم جز اینکه سیستم آبیاری کشاورزی‌مان را بهبود ببخشیم.
رئیس‌جمهور در ابتدای دولت یازدهم وعده احیای دریاچه ارومیه را داد تا جایی که اولین جلسه هیات دولت هم در این زمینه تشکیل شد و خانم معصومه ابتکار بر فراز ارومیه با بالگرد پرواز و از این دریاچه بازدید کرد. اما نتیجه چه شد؟ هیچ! از طرفی معاون اول وعده تامین آب دریاچه ارومیه ولو از خارج را داد که از چگونگی آن بی‌خبرم. دریاچه وان 70 کیلومتر از دریاچه ارومیه فاصله و دو سوم وسعت این دریاچه را دارد، اما حتی یک قطره آن را هم به ما نمی‌دهند.
مخالفان سدسازی در ترکیه بارها از عزم‌شان مبنی بر اینکه اجازه نخواهند داد دریاچه وان به دریاچه ارومیه تبدیل شود، سخن گفته‌اند. اخیرا هم رئیس‌جمهور اعلام کرده تا پایان دولت عمق آب دریاچه ارومیه یک متر می‌شود که انتظار تبخیر آن در یک فصل گرم تابستان دور از ذهن نیست. اما ما فقط مشکل کمبود آب نداریم. علی‌محمد شاعری از نمایندگان مجلس درحالی از فروش خاک خبر می‌دهد که من به چشم خود در اطراف نوبندیان در نزدیکی کنارک که فرودگاه سیستان‌و‌بلوچستان است، دیده‌ام که صدها کامیون خاک کشاورزی بار زده می‌شود تا در کشورهای عربی به فروش برسد. به یک مملکت، آب و خاک می‌گویند، اما ما آبش را که آنگونه هدر می‌دهیم و خاکش را هم اینگونه! چه باید کرد؟
*منبع: روزنامه آرمان،1397.4.7
**گروه اطلاع رسانی**9131
درواقع خانم خانه‌داری که در آشپزخانه پخت و پز می‌کند و به شست‌و‌شوی ظروف می‌پردازد تنها 3درصد آب را مصرف می‌کند درحالی که گفته می‌شود 40 لیتر آب از این طریق هدر می‌رود. اگر بخواهیم تمام تقصیر را روی مصرف‌کننده بگذاریم، درست نیست. صرفه‌جویی باید در جایی صورت بگیرد که بیشترین مصرف را دارد و آن بخش کشاورزی است.
ما در بخش کشاورزی همان سیستمی را به کار می‌بریم که در زمان کوروش بزرگ به کار می‌بردند؛ یعنی غرقآبی؛ آنقدر آب در زمین‌های کشاورزی رها می‌کنیم که مقدار زیادی از آن تبخیر می‌شود و مقداری هم از دشت خارج شده و به درون زمین نفوذ می‌کند. این درحالی است که روش‌های قطره‌ای و بارانی در دنیا الان متداول شده و مصرف آب را تا یک دهم کاهش داده ولی مقدار محصول همان است. ما هم چاره‌ای نداریم جز اینکه سیستم آبیاری کشاورزی‌مان را بهبود ببخشیم.
رئیس‌جمهور در ابتدای دولت یازدهم وعده احیای دریاچه ارومیه را داد تا جایی که اولین جلسه هیات دولت هم در این زمینه تشکیل شد و خانم معصومه ابتکار بر فراز ارومیه با بالگرد پرواز و از این دریاچه بازدید کرد. اما نتیجه چه شد؟ هیچ! از طرفی معاون اول وعده تامین آب دریاچه ارومیه ولو از خارج را داد که از چگونگی آن بی‌خبرم. دریاچه وان 70 کیلومتر از دریاچه ارومیه فاصله و دو سوم وسعت این دریاچه را دارد، اما حتی یک قطره آن را هم به ما نمی‌دهند.
مخالفان سدسازی در ترکیه بارها از عزم‌شان مبنی بر اینکه اجازه نخواهند داد دریاچه وان به دریاچه ارومیه تبدیل شود، سخن گفته‌اند. اخیرا هم رئیس‌جمهور اعلام کرده تا پایان دولت عمق آب دریاچه ارومیه یک متر می‌شود که انتظار تبخیر آن در یک فصل گرم تابستان دور از ذهن نیست. اما ما فقط مشکل کمبود آب نداریم. علی‌محمد شاعری از نمایندگان مجلس درحالی از فروش خاک خبر می‌دهد که من به چشم خود در اطراف نوبندیان در نزدیکی کنارک که فرودگاه سیستان‌و‌بلوچستان است، دیده‌ام که صدها کامیون خاک کشاورزی بار زده می‌شود تا در کشورهای عربی به فروش برسد. به یک مملکت، آب و خاک می‌گویند، اما ما آبش را که آنگونه هدر می‌دهیم و خاکش را هم اینگونه! چه باید کرد؟
*منبع: روزنامه آرمان،1397.4.7
**گروه اطلاع رسانی**9131