اوین نامه کیهان 2 شنبه 6 اسفند
ماه سال 1397
يادداشت روز اوین نامه کیهان "سود پاكستان در خروج
از نامعادله است"
پس از کشته شدن 27 پاسدار در استان محروم بلوچستان بلافاصله فرماندهان سپاه پاسدار ردیف شدند
تا شعار تهدید انتقام سخت گرفتن از پاکستان وعربستان سردهند چون هدف دلداری دادن به بدنه سپاه
پاسداران بود تادچار ریزش نشوند . اکنون چون پاسداران شاکی از سفر محمدسلمان به
پاکستان اند که موجب 28 میلیارددلار سرمایه
گذاری درپاکستان شد برای عقده گشایی توصیه شده سود پاکستان درخروج ازنامعادله است.
پاكستان در طول تاريخ استقلال 1326ش
تاكنون براي ايران يك كشور «دوست» تلقي شده است. كمك هاي متوالي ايران به اين كشور
در طول اين 70 سال هم به روابط تهران اسلام آباد استحكام زيادي داده است و بر اين
اساس مرز 900 كيلومتري ميان دو كشور تا پيش از اين از كم تنش ترين مرزها به حساب
مي آمده است. با اين حال اين مرز و جغرافياي آن سوي آن يعني ايالت بلوچستان طي چند
سال اخير به يك دغدغه مهم امنيتي براي ايران تبديل شده و تعداد زيادي از هموطنان و
به خصوص مرزداران جمهوري اسلامي از اين رهگذر به شهادت رسيده اند.
تاريخ اين هفتاد ساله به ما مي گويد آنچه
اين روزها در مواجهه پاكستان با ايران مي گذرد، يك موضوع طبيعي و مربوط به «في
مابين» دو كشور نيست و به وضوح تمام از «عامل خارجي» خبر مي دهد. اين عامل خارجي
به مرور نقشي پررنگ تر پيدا كرده و قرائن مي گويند، در حال حادتر كردن مسايل
امنيتي عليه ايران مي باشد. اين موضوع تا آنجا از اهميت برخوردار و سبب نگراني است
كه سردار سليماني كه به ندرت مسئولان يك دولت منطقه اي را مستقيما مورد خطاب خود
قرار مي دهد، به مسئولان همسايه شرقي ايران گفت: «سوال من از دولت پاكستان اين است
كه به كجا مي رويد؟ اين تذهبون؟ در مرز تمامي همسايه هاي خود ناامني ايجاد كرده
ايد و آيا همسايه ديگري هم داريد كه بخواهيد براي او ناامني ايجاد كنيد؟ آيا
ما واقعا بايد بپذيريم كه شما با آن ادعايتان نمي توانيد يك گروه چند صد نفره
تروريستي را نابود كنيد؛ ما از شما تسليت نمي خواهيم، چه تسليتي داريد به ملت
ايران مي خواهيد بگوييد» وي اشاره اي هم به «عامل خارجي» داشت و گفت: «ارتش
پاكستان نبايد اجازه دهد كه چند ميليارد دلار يك آدمكش سعودي، چند نفر مسلمان را
در داخل يك اتوبوس زنده زنده بسوزاند و عمليات تروريستي ديگري را در منطقه ايجاد
كند. از دولت پاكستان مي پرسيم چه چيزي براي پاكستان مانده است؟»
نقش «عامل خارجي» در مسائل امنيتي شرق
عليه جمهوري اسلامي كاملا واضح است، زمان تشديد اقدامات ضدامنيتي عليه ايران نيز
قابل درك است. اما آنچه بايد به آن توجه شود عمق و افق اين مسايل مي باشد.
طرف پاكستاني در مواجهه با مقامات ايراني
نوعا دو نكته را يادآور مي شود؛ اين رخدادهاي امنيتي را گروه هاي كوچك فاقد سازمان
و ستاد انجام مي دهند؛ يعني اصولا تروريست ها نقطه استقرار معيني ندارند و يك ارتش
كلاسيك و يا يك سازمان اطلاعاتي كلاسيك قادر نيست گروه هايي از اين دست را مهار
نمايد و دوم اينكه ارتش و سرويس پاكستان هيچ حمايتي از گروه هاي تروريستي به عمل
نياورده و قطعا مخالف هرگونه اقدامات ضدامنيتي عليه ايران هستند. ولي واقعيت اين
نيست. نه اقدامات ضدامنيتي درون مرزهاي پاكستان عليه ايران، افغانستان و هند فاقد
سازمان و ستاد منظم و معين است و نه ارتش و سرويس پاكستان بي خبر از اقدامات
ضدامنيتي برون مرزي آنان بوده و نه ناتوان از مهار آن ها هستند. واقعيت اين است كه
ارتش و سرويس پاكستان سوار بر اين گروه ها مي باشند. اگر غير از اين بود اين گروه
هاي تروريستي نه تنها ايالت بلوچستان كه حتي اداره اسلام آباد را در دست داشتند.
در خصوص اين موضوع توجه به چند نكته لازم است:
1 استان يا ايالت
بلوچستان در پاكستان ده ها سال كانون گروه هاي پرقدرت قومي بود گروه هايي كه از
ابتدا زير بار قرار گرفتن ذيل عنوان «پاكستان» نمي رفتند و حتي قرار گرفتن تحت
اداره ايران يا هند را ترجيح مي دادند و در اين راه با ايالت «خيبر
پختونخواه» هم داستان بودند. پس از استقلال پاكستان و برگزاري يك رفراندوم قلابي
در دو ايالت يادشده و اعلام الحاق آنان به پاكستان، درگيري ها ميان گروه هاي جدايي
طلب و ارتش پاكستان تمام نشد. درگيري بلوچ ها با ارتش پاكستان به زودي شروع شد و
اين در حالي بود كه توافقات پيشين آنان با محمدعلي جناح و پس از آن با جانشين هاي
او به جايي نرسيده بود. بلوچستان در طول حدود شش دهه پيش كانون فعاليت گروه هاي
قومي بود اما در اين دهه اخير به مرور تغيير رويكرد داد. گروه هاي جدايي طلب و
معارض قومي ايالت بلوچستان جاي خود را به گروه هاي شبه مذهبي تندرو معارض داد و
پيكان حملات آنان از آماج
قرار دادن ارتش پاكستان به سمت آماج
قراردادن كشورهاي همسايه و به خصوص دو كشور ايران و افغانستان تغيير يافت. اين
موضوع در ارزيابي كارشناس ها اولا بخشي از برنامه سازمان يافته توسط سرويس
اطلاعاتي پاكستان و ثانيا بخشي از برنامه دولت براي جلب كمك هاي خارجي تلقي شد. طي
دو سال گذشته شاهد تسليم شدن دسته هاي بزرگي از گروه هاي قومي بوديم كه سلاح هاي
خود را تحويل ارتش داده و تسليم مي شدند، ارتش هم بلافاصله آنان را آزاد و وعده
تامين كار و معيشت مي داد. اين در حالي است كه ده ها هزار نفر بلوچ پاكستاني در
سازمان هايي منظم در پي استقلال بودند. به موازات اين مسئله اما وضع گروه هاي شبه
نظامي مذهبي ايالت بلوچستان متفاوت بود. ما شاهد رشد اين گروه ها از يك سو و
اختلاط اقوام مختلف بلوچ و پشتون در اين گروه ها بوديم. اين گروه ها مسير تحركات
امنيتي در ايالت بلوچستان را به كلي تغيير دادند و ناامن سازي ايران به اولين
دستور كار آنان تبديل شد. با اين وصف به هيچ وجه نبايد پذيرفت كه آنچه در آن سوي
مرزهاي شرقي ما مي گذرد ناشي از فعاليت تعدادي گروه هاي تروريستي خودسر است و بر
اين اساس دستگاه هاي امنيتي، نظامي و انتظامي ما بايد دريابند كه در مرزهاي شرقي
با يك توطئه عميق مواجه اند و به احتمال بسيار زياد اين شرايط رو به افزايش خواهد
گذاشت و با تذكر به اسلام آباد قابل رفع نيست.
2 مدت هاست كه آمريكا،
عربستان سعودي و بعضي ديگر از كشورهاي عربي منطقه با اين گروه هاي شبه مذهبي
تروريستي ارتباط دارند و به تدارك و تامين مالي آنان سرگرم مي باشند. حدود پنج سال
پيش يعني همزمان با تحولات سوريه و عراق كه سعودي ها، اماراتي ها، قطري ها و...
تلاش زيادي براي سيطره بر دمشق و بغداد دنبال كرده و ايران مهم ترين مانع آنان در
دستيابي به اين دو هدف بود و در رسانه ها و محافل سياسي عربي موجي سنگين عليه
ايران به راه افتاد، روزنامه پاكستاني «نواي وقت» از تشكيل «ارتش جمهوري بلوچستان»
خبر داد و نوشت گروه جندالله بخشي از ساختار اين ارتش است. اين روزنامه نوشت ارتش
بلوچ از طريق آمريكا و با پشتيباني مالي و تسليحاتي عربستان شكل گرفته و «سازمان
استخبارات عربستان» كه بندر بن سلمان رياست آن را برعهده دارد در تماس هايي كه با
شبه نظاميان ارتش بلوچستان پاكستان برقرار كرده از آنان خواسته است تا اقدامات
تروريستي را روي اهداف جمهوري اسلامي در دو كشور پاكستان و ايران متمركز نمايند.
كاملا واضح است كه عربستان با بهره گيري از تجربه و كمك هاي آمريكا به ايجاد يك
سازمان پرقدرت نظامي تحت عنوان «ارتش جمهوري بلوچ BRA» دست زده است و اين
بدون همكاري جدي دولت، ارتش و سرويس پاكستان، امكان پذير نبوده است.
3 همكاري پاكستان با
عربستان در شكل دهي به يك جريان امنيتي ضدايراني در ايالت بلوچستان واضح است و
اسلام آباد به آن به عنوان «تجارتي مستمر و پرسود» نگاه مي كند اما به نظر مي آيد
طرح استفاده از اين ايالت عليه ايران هم اينك جاي خود را به تبديل اين ايالت به
طور كامل به صحنه جدي جنگ امنيتي عليه ايران داده است. خبرهايي كه از درون يك
سرويس اطلاعاتي عرب درز كرده بيانگر آن است كه ايالت بلوچستان درجريان سفر محمد بن
سلمان به آل سعود اجاره درازمدت داده شده و در واقع فروخته شده است. بعضي از
مقامات رياض هم از توافقات استراتژيك با پاكستان درباره ايالت بلوچستان صحبت كرده
اند با اين وصف ما بايد به آنچه در حد فاصل 1392 زمان اعلام تشكيل ارتش جمهوري
بلوچ تاكنون در اين ايالت كه ضمنا 44 درصد خاك پاكستان را دربرمي گيرد، گذشته است،
به عنوان مقدمه اي كه طي شده نگاه كنيم. عدم حساسيت ارتش پاكستان روي عنوان «ارتش
جمهوري بلوچ» خود به خود نشان مي دهد كه در فرايند تحويل اين ايالت به عربستان و
در واقع تحويل بلوچستان به آمريكا، همراهي كامل داشته است. در واقع در اين روند ما
هم اينك با يك منطقه انحصاري كه كانون توطئه اي آمريكايي صهيونيستي است و با پول
سعودي تغذيه مي شود، مواجه خواهيم بود؛ جنگي نيابتي كه مديريت آن دست آمريكاست،
پول آن را سعودي مي دهد و تروريست هاي آن را حكومت پاكستان تامين مي نمايند. خب تا
اينجاي كار ما پنج سال را در خنثي سازي اين توطئه از دست داده ايم، اما آيا آنگونه
كه آمريكايي ها و سعودي ها گمان كرده اند، اين پروژه به سرانجام آن كه بهم ريختن
وضع امنيتي ايران است خواهد رسيد؟
4 طبع مردم در ايالت
بلوچستان از يك سو به دليل اقدامات سركوبگرانه با ارتش پاكستان و نيز با اقدامات
گروه هاي شبه نظامي وهابي كه تا ديروز ذيل عناوين ارتش جهنگوي و سپاه صحابه فعاليت
مي كردند و هم اينك همه آنان ذيل عنوان «ارتش جمهوري بلوچ» جمع شده اند، سازگار
نيست. بر اين اساس در متن توطئه مشترك اسرائيل، آمريكا، عربستان و پاكستان، ماده
خنثي كننده اي عليه دولت پاكستان و اين ائتلاف وجود دارد و آن، توده هاي مظلوم
مردم بلوچستان هستند كه در اين توطئه بيشترين آسيب را مي بينند.
و كوتاه سخن، به برادران پيمان شكن خود در
اسلام آباد توصيه مي كنيم از نامعادله مشترك آمريكا، اسرائيل و عربستان عليه
جمهوري اسلامي ايران خارج شوند و مطمئن باشند ادامه راهي كه در پيش گرفته اند غير
از «پشيماني» نتيجه اي برايشان نخواهد داشت. نويسنده: دكتر سعدالله
زارعي