مخاطبان رسانه های رژیم ولایت
فقیه جلوی آینه قلم زنانش می باشند . چون
همیشه طوری تحلیل ونظر می دهند که برای خودشان باشد و برای شان اقناع کننده باشد . زیرا همیشه معلول گرایانه قلم زنی
می کنند و هرگز بطور رابطه علت ومعلول موضوعات را بررسی وارزیابی نمی کنند . برای همین سرمقاله نویس روزی نامه جمهوری اسلامی بدون اشاره به عملکرد سیاست 4 دهه ای
برون مرزی رژیم ولایت فقیه به خصوص نقش پاسداران
که چگونه موجب ناامنی وبی ثباتی منطقه شده است؟ یااینکه بگوید برای چه سفارت آمریکا در13 آبان 58 درتهران اشغال شد وپس ازآن تاحال چه سیاستی
مقابل آمریکا وهم پیمانش اسراییل اتخاذ شده وچه شعاهایی علیه شان سرداده شده است؟
همچنین شیوه رفتار با عربستان و بحرین چگونه بوده است وبرای چه پاسداران مواخله
جویی درامور داخلی لبنان وعراق وسوریه و یمن کرده
اند ؟که درمجموع منجر شدتا ترامپ
از سیاست مماشات گذشته آمریکا فاصله بگیرد ونام پاسداران را توی لیست گروه های
تروریستی ثبت کند . ولی سرمقاله نویس با
فاکتور گرفتن موارد ذکرشده خطاب
به کشورهای همسایه چنینمدعی شده است:
عملکرد سیاه و کینه‌توزانه ترامپ برای
دیگران هم درسهای زیادی را به همراه دارد و نشان می‌دهد که اگر روزی آنها هم که
امروزه جزء متحدین واشنگتن محسوب می‌شوند، حاضر به پذیرش سیاست های ضدانسانی
آمریکا نباشند، با همین دشمنی‌ها و ددمنشی‌ها و بلکه بدتر از آن مواجه خواهند شد.
این نکته از آن جهت اهمیت دارد که تا پیش از انقلاب اسلامی، رژیم ستم‌شاهی
نزدیکترین و بزرگترین متحد آمریکا در منطقه بود ولی امروزه واشنگتن از هیچ شرارتی
علیه ایران فروگذار نمی‌کند.
عجیب تر اینکه سرمقاله نویس در ادامه
سراغ ترکیه رفته و انتقاد کرده است که چرا از سیاست مشابه رژیم ولایت فقیه مقابل
آمریکا پیروی نمی کند تاهمچون رژیم ولایت فقیه تحریم و مثل پاسداران توی لیست
تروریست گذاشته شود؟ دراین مورد چنین فاکت آورده و به ترکیه رهنمود داده است:
بعلاوه طی ماههای گذشته رفتار
خصمانه ترامپ علیه ترکیه را شاهد بودیم که باعث فروپاشی اقتصاد برنامه‌ریزی شده
ترکیه و سقوط ارزش لیر شد و نهایتاً با تمکین آنکارا، مسئله موقتاً خاتمه یافت.
اکنون ترامپ با همین روش خواستار تجدیدنظر اردوغان در خرید نفت ایران شده و به
اعمال فشار حداکثری به ترکیه پرداخته است. این برای متحدین آمریکا یک هشدار است که
باید دنباله‌رو سیاستهای واشنگتن باشند و کوچکترین اراده و اختیاری برای اعمال سیاستهای
دلخواه خود را نیز فاقدند.
طرح جدید آمریکا برای تلاش در جهت به
صفر رساندن صادرات نفت ایران از امروز رسماً کلید خورد. ولی بعید به نظر می‌رسد
تلاش ناکام و شکست خورده ترامپ برای اعمال فشار حداکثری به نتایج دلخواهش برسد.
آنچه در این میان اهمیت مضاعفی پیدا کرده، اوج‌گیری دشمنی آمریکا علیه مردم ایران
دقیقاً در مقطع زمانی خاصی است که مردم ایران در برابر یک بلای طبیعی قرار گرفته‌اند
و 26 استان کشور در معرض سیل قرار دارند و اصرار کینه‌توزانه دار و دسته ترامپ
برای دشمنی با یک ملت در چنین شرایطی بسیار ضدانسانی به نظر می‌آید.
کوبیدن بر طبل دشمنی با ملت ایران در چنین موقعیتی، البته واکنشهای خاصی را با خود به همراه داشته و باعث به‌وجود آمدن یک تحرک عظیم و همگانی در راه خدمت‌رسانی به سیل‌زدگان شده که تصویری به یاد ماندنی از وحدت، یکپارچگی و اراده ملت را به نمایش گذاشته است.
در این میان، عملکرد سیاه و کینه‌توزانه ترامپ برای دیگران هم درسهای زیادی را به همراه دارد و نشان می‌دهد که اگر روزی آنها هم که امروزه جزء متحدین واشنگتن محسوب می‌شوند، حاضر به پذیرش سیاستهای ضدانسانی آمریکا نباشند، با همین دشمنی‌ها و ددمنشی‌ها و بلکه بدتر از آن مواجه خواهند شد. این نکته از آن جهت اهمیت دارد که تا پیش از انقلاب اسلامی، رژیم ستم‌شاهی نزدیکترین و بزرگترین متحد آمریکا در منطقه بود ولی امروزه واشنگتن از هیچ شرارتی علیه ایران فروگذار نمی‌کند.
بعلاوه طی ماههای گذشته رفتار خصمانه ترامپ علیه ترکیه را شاهد بودیم که باعث فروپاشی اقتصاد برنامه‌ریزی شده ترکیه و سقوط ارزش لیر شد و نهایتاً با تمکین آنکارا، مسئله موقتاً خاتمه یافت. اکنون ترامپ با همین روش خواستار تجدیدنظر اردوغان در خرید نفت ایران شده و به اعمال فشار حداکثری به ترکیه پرداخته است. این برای متحدین آمریکا یک هشدار است که باید دنباله‌رو سیاستهای واشنگتن باشند و کوچکترین اراده و اختیاری برای اعمال سیاستهای دلخواه خود را نیز فاقدند. روزهای قبل هم ترامپ با ادبیات مشابهی با نخست‌وزیر ژاپن مذاکره کرد و به نتیجه دلخواه خودش رسید. ولی نکته اینست که تمکین به سیاستهای واشنگتن برای سایر دولتها و کشورها به منزله سلب هرگونه اراده سیاسی است. صرفنظر از دیگران در پهنه سیاست جهانی، این پدیده برای همسایگان ما معنی و مفهوم دیگری نیز دارد و آن اینکه ترامپ و دار و دسته‌اش از قدرت کنار خواهند رفت ولی همسایگان ما تا ابد همسایه ایران باقی خواهند ماند و لازم است با آینده‌نگری به پردازش عملکرد امروز و فردای خود اقدام کنند تا آنکه رفتارشان با منافع ملی و مصالح منطقه سازگار باشد.
ملتها و دولتهای منطقه فراموش نکنند آن کشوری که در جنگ‌های اول و دوم آمریکا و متحدانش علیه عراق به کمک مردم این کشور شتافت ایران بود. کشوری که آوارگان کویتی را در آغوش گرفت و به آنها پناه داد، ایران بود. کشوری که در اوج تقابل وحشیانه عربستان و متحدانش علیه قطر به کمک قطر شتافت، ایران بود. کشوری که در طول چهاردهه با آغوش باز از مهاجرین افغانی استقبال کرد و میلیونها نفر را پناه داد، ایران بود. آن دستی که در اوج سالهای پس از فروپاشی اتحاد شوروی به کمک همسایگان شمالی دراز شد، از ایران بود. ایران هیچگاه نه‌تنها بدخواه همسایگانش نبود، بلکه به آنهائی که دیروز مرتکب ظلم نیز شده بودند، یاری رساند و دلسوز آنها بود. کشوری که پرونده تروریسم وحشی مورد حمایت آمریکا و مزدورانش در عراق و سوریه و لبنان را بست و تروریستها را تار و مار کرد، ایران بود. این ایران بود که نگذاشت طرح وقیحانه آمریکا برای مسلط کردن تروریستها در سوریه و عراق به فرجام دلخواه آمریکا و اسرائیل منجر شود. ملتها و کشورهای منطقه نباید این حقایق عینی و ملموس را فراموش کنند و با طناب پوسیده آمریکا به چاه حوادث بروند. شالوده محاسبات و مناسبات فردای منطقه در همین روزها شکل می‌گیرد و مشخص می‌شود که دوست و دشمن کیست.
کوبیدن بر طبل دشمنی با ملت ایران در چنین موقعیتی، البته واکنشهای خاصی را با خود به همراه داشته و باعث به‌وجود آمدن یک تحرک عظیم و همگانی در راه خدمت‌رسانی به سیل‌زدگان شده که تصویری به یاد ماندنی از وحدت، یکپارچگی و اراده ملت را به نمایش گذاشته است.
در این میان، عملکرد سیاه و کینه‌توزانه ترامپ برای دیگران هم درسهای زیادی را به همراه دارد و نشان می‌دهد که اگر روزی آنها هم که امروزه جزء متحدین واشنگتن محسوب می‌شوند، حاضر به پذیرش سیاستهای ضدانسانی آمریکا نباشند، با همین دشمنی‌ها و ددمنشی‌ها و بلکه بدتر از آن مواجه خواهند شد. این نکته از آن جهت اهمیت دارد که تا پیش از انقلاب اسلامی، رژیم ستم‌شاهی نزدیکترین و بزرگترین متحد آمریکا در منطقه بود ولی امروزه واشنگتن از هیچ شرارتی علیه ایران فروگذار نمی‌کند.
بعلاوه طی ماههای گذشته رفتار خصمانه ترامپ علیه ترکیه را شاهد بودیم که باعث فروپاشی اقتصاد برنامه‌ریزی شده ترکیه و سقوط ارزش لیر شد و نهایتاً با تمکین آنکارا، مسئله موقتاً خاتمه یافت. اکنون ترامپ با همین روش خواستار تجدیدنظر اردوغان در خرید نفت ایران شده و به اعمال فشار حداکثری به ترکیه پرداخته است. این برای متحدین آمریکا یک هشدار است که باید دنباله‌رو سیاستهای واشنگتن باشند و کوچکترین اراده و اختیاری برای اعمال سیاستهای دلخواه خود را نیز فاقدند. روزهای قبل هم ترامپ با ادبیات مشابهی با نخست‌وزیر ژاپن مذاکره کرد و به نتیجه دلخواه خودش رسید. ولی نکته اینست که تمکین به سیاستهای واشنگتن برای سایر دولتها و کشورها به منزله سلب هرگونه اراده سیاسی است. صرفنظر از دیگران در پهنه سیاست جهانی، این پدیده برای همسایگان ما معنی و مفهوم دیگری نیز دارد و آن اینکه ترامپ و دار و دسته‌اش از قدرت کنار خواهند رفت ولی همسایگان ما تا ابد همسایه ایران باقی خواهند ماند و لازم است با آینده‌نگری به پردازش عملکرد امروز و فردای خود اقدام کنند تا آنکه رفتارشان با منافع ملی و مصالح منطقه سازگار باشد.
ملتها و دولتهای منطقه فراموش نکنند آن کشوری که در جنگ‌های اول و دوم آمریکا و متحدانش علیه عراق به کمک مردم این کشور شتافت ایران بود. کشوری که آوارگان کویتی را در آغوش گرفت و به آنها پناه داد، ایران بود. کشوری که در اوج تقابل وحشیانه عربستان و متحدانش علیه قطر به کمک قطر شتافت، ایران بود. کشوری که در طول چهاردهه با آغوش باز از مهاجرین افغانی استقبال کرد و میلیونها نفر را پناه داد، ایران بود. آن دستی که در اوج سالهای پس از فروپاشی اتحاد شوروی به کمک همسایگان شمالی دراز شد، از ایران بود. ایران هیچگاه نه‌تنها بدخواه همسایگانش نبود، بلکه به آنهائی که دیروز مرتکب ظلم نیز شده بودند، یاری رساند و دلسوز آنها بود. کشوری که پرونده تروریسم وحشی مورد حمایت آمریکا و مزدورانش در عراق و سوریه و لبنان را بست و تروریستها را تار و مار کرد، ایران بود. این ایران بود که نگذاشت طرح وقیحانه آمریکا برای مسلط کردن تروریستها در سوریه و عراق به فرجام دلخواه آمریکا و اسرائیل منجر شود. ملتها و کشورهای منطقه نباید این حقایق عینی و ملموس را فراموش کنند و با طناب پوسیده آمریکا به چاه حوادث بروند. شالوده محاسبات و مناسبات فردای منطقه در همین روزها شکل می‌گیرد و مشخص می‌شود که دوست و دشمن کیست.