دچار سندروم «حق‌داشتن» شده‌ایم 10 اردیبهشت-99
«کرونا کاری کرده است که همه حق دارند. همه آنهایی که در خیابان هستند. همه آنهایی که در بیمارستان هستند و همه آنهایی که مسئول‌اند.»
به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: «وزارت بهداشت حق دارد از حضور مردم در سطح شهرها نگران باشد. حضور گسترده مردم در خیابان‌ها یعنی این که آغوش‌مان را برای کرونا باز کرده‌ایم.
پزشکان و کادر درمانی حق دارند نگران طرح فاصله‌گذاری اجتماعی باشند. آنها حدود سه ماه است که از خانواده دور مانده‌اند. صبح و شب‌شان شده است بیمارستان. از کرونا خسته شده‌اند و شلوغی خیابان‌ها برای آنها یعنی تمدید این دوران سخت.
مردم حق دارند در خیابان باشند. بازارشان با کرونا کساد شده است. مجبور هستند برای جبران خسارت روزهای تعطیلی کرونا، سر کار بروند. مجبور از جان خود بگذرند تا نان دربیاورند. چه می‌شود کرد چرخ زندگی نمی‌گذرد. آن زمان که کرونا نبود، سخت می‌گذشت حالا که جای خود دارد.
دولت حق دارد. با این وضعیت اقتصادی و تحریم‌های کمرشکن، توان مالی برقراری قرنطینه را ندارد. آنهایی که تحریم نیستند، کمرشان زیر بار قرنطینه شکسته است و به دنبال راهی برای پایان آن می‌گردند چه برسد به ما. آنهایی که به‌راحتی می‌توانند با جهان معامله کنند در حال اجرای طرح‌هایی مثل فاصله‌گذاری اجتماعی هستند، چه برسد به ما که از واردات دارو هم محروم هستیم.
می‌بیند کرونا کاری کرده است که همه حق دارند. همه آنهایی که در خیابان هستند. همه آنهایی که در بیمارستان هستند و همه آنهایی که مسئول‌اند.
امروز جامعه ایران دچار یک سندروم عجیب شده است؛ سندروم حق داشتن است. در وضعیتی که همه خود را حق می‌دانند، مشکلات دیگران دیده نمی‌شود. وقتی همه مشکلات خود را می‌بینند دیگر کاری به زندگی دیگران ندارند.
مثلا پزشک بیمارستان از وضعیت فعلی خسته شده است. از شنیدن خبر حضور مردم در خیابان‌ها دلزده شده است. اما او نمی‌داند کارگری که از صبح کنار خیابان می‌ایستد تا کسی او را سر کار ببرد، لنگ یک تکه نان است. او به فکر شام شب خانواده‌اش است. برعکس این ماجرا هم هست. خیلی‌ها درک نمی‌کنند که چقدر سخت است که یک مادر، فرزند کوچک خود را سه ماه فقط موبایل ببیند و با او حرف بزند.
در این جامعه که حق دارد، باید سعی کنیم همدیگر را درک کنیم. باید به این نتیجه برسیم که کمی از مواضع خود کوتاه بیایم و مشکلات دیگران را هم ببینم. باید عینک خود حق پنداری را از چشمان خود برداریم و مشکلات همه را ببینم.
در عصر کرونا پیش از هر زمان دیگری باید هوای همدیگر را داشته باشیم. باید یکدیگر را درک کنیم. بدون درک متقابل و تنها با قاضی رفتن و برنده بیرون آمدن نمی‌شود بر کرونا پیروز شد.
همدیگر را ببینم و به حق هم احترام بگذاریم وسعی نکنیم خود را فاتح میدان حق‌دارها بدانیم.»