دروغ نامه کیهان ۱۴ آذر-۱۴۰۲
هجونویس رفته منبر
تاگزارش بده این خبر
نه دزداست رهبر ابلیس
امنیتی و پاسدار و پلیس
قوه قضاییه ومجریه ودولت
همه دزدند وزننده جیب
ملت
هجونویس برای تبرئه
کردن شان
برای رقیب کشیده خط و نشان
چراجای خوشحالی
ازافشای فساد؟
از دولت دژخیم رئیسی
می کنند انتقاد
گویندشرکت وارده کننده
چای وزارت بازرگانی
کیلویی ۱۲ دلارسود بُرد
چندسال؛ نه ناگهانی
اکنون که کشف شده وفاش؛
می کنن انکار
هم دولت روحانی متهم می
کنن هم بدهکار
هجونویس نوچه سربازجو
شده است
شبیه آن یارو
به دوستش گفت دوست
ندارم به اندازه دریا
چون روزی تموم میشه؛آبش
نیست بی انتها
دوست ندارم به اندازه
خوزشید
چون غروب میکنه ؛ میشه
ناپدید
اما دوستت دارم به اندازه پررویی ات
چون تموم نمیشه مثل دروغ گویی ات
گفت: یک سؤال! اگر دزدی دست به سرقت بزند و پلیس او را دستگیر کند، باید به دزد اعتراض کرد یا به پلیس؟! که دزد را دستگیر کرده و جلوی دزدی او را گرفته است؟!
گفتم: این چه سؤالی است؟! خُب ننه قمر هم
عقلش میرسد و میداند که باید از پلیس تشکر کرد.
گفت: پس چرا روزنامههای زنجیرهای مدعی
اصلاحات در ماجرای فساد ۳ میلیارد دلاری یک
شرکت چای که دولت رئیسی با آن برخورد قاطع کرده است، به جای تشکر از رئیسی به او
حمله میکنند؟!
گفتم: ای عوام! دولت تحت حمایت این
جماعت نه فقط با فساد برخوردی نمیکرد بلکه برخورد قضائی با برخی از مفسدان را هم
خط قرمز خود میدانست.
گفت: پس سؤال دقیقتر این است که چرا در
آن موارد که باید داد میزدند و اعتراض میکردند، زبان به کام و قلم به نیام کشیده
بودند و حالا در دولت رئيسی که بدون ملاحظه با مفسدان برخورد میکند به جای تشکر و
قدردانی، اعتراض میکنند؟!
گفتم: یارو به رفیقش میگفت؛ به اندازه
اقیانوس دوستت ندارم چون بالاخره تموم میشه! به اندازه خورشید هم دوستت ندارم، چون
غروب میکنه. به اندازه روت دوستت دارم، چون هیچوقت کم نمیشه!