اوین نامه ی کیهان 15 آذر -94
پُز عالي مدعيان اصلاحات با دست هاي خالي!
گزارش كيهان از آشفتگي در اردوگاه انتخاباتي اصلاح طلبان
گزارش كيهان از آشفتگي در اردوگاه انتخاباتي اصلاح طلبان
بهنظر می رسد که نگرانی
سربازجو شریعت نداری مضاعف وچند جانبه شده است .زیرا از یک سو دلواپس نگران برجام است که گزارش آژانس این نگرانی را تشدید کرده است . از طرف دیگر
نگران انتخابات مجلس دهم ارتجاع و خبرگان در اسفند ماه می باشد .مهمتر اینکه نگران
تشکیل پیوند نزدیکی مدعیان اصولگرایان میانه رو با اعتدالی های حامی روحانی است .
برای همین تیغ کشی ومتهم کردن اردوگاه مدعیان اصلاح طلبان را پیگیری کرده است و
افزوده این اردوگاه این روز ها به شدت
دچار بحران هویت است .
اردوگاه
اصلاح طلبان اين روزها به شدت دچار بحران هويت است. بحراني که محمدرضا تاجيک فعال
سياسي اصلاح طلب هفته گذشته بر آن مهر تائيد زد و از سوي ديگر تفرقه در اردوگاه
مذکور اين روزها حالت عيان به خود گرفته و عارف رئيس شوراي سياستگذاري اصلاح طلبان
از جبهه اعتدال خواسته خودسري را کناري گذاشته و به سمت اتحاد با اصلاح طلبان حرکت
کنند.
سرويس سياسي -هر چه به انتخابات نزديک مي شويم تلاش براي ائتلاف جريان هاي سياسي با هدف تصاحب هر چه بيشتر کرسي هاي بهارستان تشديد مي شود، در اين ميانه اصلاح طلبان از سويي مي خواهند نشان دهند که به سمت اتحاد حرکت مي کنند و از سوي ديگر سياست ايجاد شکاف و تفرقه ميان جبهه اصولگرايان را تعقيب و پيگيري مي کنند، سياستي که حالتي عيان به خود گرفته و همه روزه صفحات و ستون هاي زيادي از نشريات زنجيره اي را به خود اختصاص مي دهد.
با اين وجود زنجيره اي ها خواسته يا ناخواسته در هفته اي که گذشت به صراحت ضمن اعتراف به تفرقه در جريان خودي از بحران نيز گلايه کردند.
در هفته گذشته محمدرضا تاجيک در گفت وگو با «اعتماد» اظهار داشت: اصلاح طلبان از نبود «مانيفست اصلاحات» رنج مي برند.وي گفت: چيزي که ما خلاآن را داريم و بن مايه رنج اصلاح طلبان شده اينکه مانيفست يا گفتمان اصلاح طلبي تعريف شده نيست؛ چيزي که خيلي ابهام و ايهام دارد و تعريف و تصويب نشده است.
تاجيک همچنين گفت: ما از گفتمان اصلاح طلبي سخن مي گوييم اما هر کدام از مفاهيم آن برداشتي داريم. مفهوم اصلاحات با هم يگانه نشده. وقتي سخن از جامعه مدني به عنوان يکي از اصول اصلاحات مي کنيم برداشت هاي متفاوتي از جامعه مدني مشاهده مي کنيم. وقتي داريم از پيشرفت و توسعه سياسي صحبت مي کنيم نمي دانيم که دقيقا از کدام مفهوم حرف مي زنيم يا حداقل درباره آن گوناگون فکر مي کنيم.
تاجيک ادامه داد : وقتي از آزادي، دموکراسي و قانونمداري صحبت مي کنيم تعريف يکساني نداريم. تعاريف ما دقيقا شکل نگرفته اند، بنابراين ما از يک گفتمان تعريف نشده و هنوز انضمامي نشده که حالتي انتزاعي دارد صحبت مي کنيم و همين موضوع مصايب فراواني را براي ما به همراه داشته است. طبيعي است که عدم تعريف اصلاحات و کليدواژه هاي اساسي آن از جمله آزادي، جامعه مدني، دموکراسي و ... زمينه ساز اختلافات بنيادين در ميانه گروه هايي شود که خود را اصلاح طلب مي دانند و مي خوانند.
از خرداد 92 و پيروزي جرياني که خود را اعتدال گرا مي خواند اصلاح طلبان مدعي هستند که کناره گيري آنان از صحنه رقابت باعث پيروزي روحاني شده و براساس اين ادعا در دو سال گذشته خواستار سهم درخور براي خود بوده اند.
اعتدال گرايان نيز در دو سال گذشته تلاش خود را مصروف اين ساخته اند که ضمن تبيين گفتماني، جدايي و تمايزات خود را از اصلاح طلبان نشان داده و بر استقلال خود متمرکز شوند.
خودسري نکنيد!
اين مسئله باعث آن شده است که در هفته هاي گذشته ارائه ليست مستقل از سوي اعتدال گرايان باعث نگراني اصلاح طلبان شود و از اين رو است که عارف رئيس شوراي عالي سياستگذاري انتخاباتي اصلاح طلبان در هفته گذشته گفت؛ «توصيه ما به دوستانمان در جريان اعتدال اين است که همان گونه که در انتخابات ٩٢ با وحدت و هم گرايي موجب پيروزي آقاي روحاني شديم در انتخابات مجلس هم بهتر است با ارائه يک ليست واحد زمينه ساز پيروزي تفکر اصلاح طلبي و اعتدال گرايي شويم و تدبير حکم مي کند دوستان جريان اعتدال راه خود را از اصلاح طلبان جدا نکنند تا ان شاءالله در انتخابات رياست جمهوري سال ٩۶ هم با مشکلاتي روبه رو نشويم.»
استفاده ابزاري از اصولگرايان معتدل براي مصارف انتخاباتي!
از سوي ديگر در حالي که در هفته هاي گذشته اصلاح طلبان تمرکز زيادي را بر روي جدا سازي طيف هايي از اصولگرايان و ايجاد تشتت در جبهه اصولگرايي متمرکز کرده اند «موسوي لاري نايب رئيس شوراي سياستگذاري اصلاح طلبان در هفته گذشته به صراحت اعلام کرد وحدتي در کار نخواهد بود و ليست مشترکي نخواهيم داد !»
پيش از اين گفته مي شد که اصلاح طلبان، حاميان دولت و اصولگرايان معتدل [!] در انتخابات ليستي واحد خواهند داد ولي با گذشت زمان و نزديک شدن به انتخابات، برنامه هاي اصلاح طلبان صريح تر و شفاف تر از پيش شده و آنان به صراحت بر استفاده ابزاري از اصولگراياني که معتدلشان مي دانند تاکيد کردند.
موسوي لاري نايب رئيس شوراي سياست گذاري اصلاح طلبان در پاسخ به سوالي در خصوص انتشار ليست مشترک با اصولگرايان معتدل توسط حزب کارگزاران و اينکه آيا اين يک راهبرد براي اصلاحطلبان است يا خير، تاکيد کرد: حزب کارگزاران سازندگي همانند باقي ٢٢ حزب و گروه و تشکلي که در شوراي عالي هستند، پايبند به مصوبه شوراي عالي بوده و به هيچ عنوان از اين موضوع تخطي نميکنند و در بيش از يک سال گذشته نيز آقاي مرعشي که سخنگوي کارگزاران است، بيشترين نقش را در راستاي وفاق و همدلي داشته است. از اول بايد بپذيريم که دو جبهه در کشور به نام اصولگرا و اصلاحطلب وجود دارد و بنا نيست هيچ کدام از اين دو به نام يکديگر در صحنه حاضر شوند. وي گفت: من معتقدم همکاري ما با اصولگرايان معتدل در مقدمات کار انتخاباتي است نه در دادن ليست مشترک و اگر هم کسي اين نظر را داشته باشد يک نظر شخصي است؛ هرچند ممکن است در يک حوزه انتخاباتي ما نيرويي نداشته باشيم و امر بر اين باشد که بين دو نيروي افراطي و شعاري و نيروي واقعگرا مجبور به انتخاب شويم، که به طور قطع خواستار حضور نيروي واقعگرا هستيم و اين يک بحث جداگانه است.
موسوي لاري آشکارا به دست خالي اصلاح طلبان و نياز آنها به کسب وجهه از اصولگرايان اعتراف کرده و در ادامه مي گويد؛ آقاي ناطق نوري، علي لاريجاني و دوستان اصولگراي عاقل و معتدلي که اسم شان مطرح است، زماني ميتواند حضورشان موثر باشد که در همان اردوگاه خودشان مطرح شوند و اگر بخواهند از اردوگاه شان خارج شوند کاري از پيش نبردهايم.
وي همچنين گفت: ما همکاري با جريان اصولگراي خردورز را لزوما به معناي ائتلاف و دادن ليست واحد نميدانيم.
آن چه از اين سخنان مي توان استنباط کرد آن است که اصلاح طلبان و اعتدال گرايان در حالي که دچار تفرقه بوده و هر کدام به سمت ارائه ليستي جداگانه در انتخابات اسفند 94 حرکت مي کنند با اين وجود ايجاد تفرقه و تشتت در جبهه اصولگرايي را با استفاده ابزاري از برخي شخصيت ها مانند لاريجاني، ناطق نوري و ولايتي پيگيري مي کنند. موضوعي که لاريجاني در واکنش به آن اظهار داشت من و ناطق نوري اموال نيستيم که قابل مصادره باشيم!
موسوي لاري به صراحت مي گويد که اصولگرايان معتدل بايد درون اين جبهه باشند و آن چه ما مي گوئيم را عملي سازند و اين يعني استفاده ابزاري از اصولگرايان براي پيروزي اصلاح طلبان و اين مي تواند درس عبرتي باشد براي کساني که اين روزها مورد طمع قرار گرفته اند. وضعيت امروز مدعيان اصلاحات، اردوگاهي آشفته با دست هايي خالي است که چند ماه مانده به انتخابات با اتخاذ تاکتيک فرار به جلو، پيشاپيش پز پيروزي مي دهند تا مگر بتوانند با اين بلوف، دست هاي خالي خود را پنهان سازند.
گفتني است که فقط با يک نگاه گذرا به ترکيب دولت به آساني مي توان ديد هر جا مدعيان اصلاحات مسئوليت داشته اند، بيشترين ناکامي را براي دولت به ارمغان آورده اند.
سرويس سياسي -هر چه به انتخابات نزديک مي شويم تلاش براي ائتلاف جريان هاي سياسي با هدف تصاحب هر چه بيشتر کرسي هاي بهارستان تشديد مي شود، در اين ميانه اصلاح طلبان از سويي مي خواهند نشان دهند که به سمت اتحاد حرکت مي کنند و از سوي ديگر سياست ايجاد شکاف و تفرقه ميان جبهه اصولگرايان را تعقيب و پيگيري مي کنند، سياستي که حالتي عيان به خود گرفته و همه روزه صفحات و ستون هاي زيادي از نشريات زنجيره اي را به خود اختصاص مي دهد.
با اين وجود زنجيره اي ها خواسته يا ناخواسته در هفته اي که گذشت به صراحت ضمن اعتراف به تفرقه در جريان خودي از بحران نيز گلايه کردند.
در هفته گذشته محمدرضا تاجيک در گفت وگو با «اعتماد» اظهار داشت: اصلاح طلبان از نبود «مانيفست اصلاحات» رنج مي برند.وي گفت: چيزي که ما خلاآن را داريم و بن مايه رنج اصلاح طلبان شده اينکه مانيفست يا گفتمان اصلاح طلبي تعريف شده نيست؛ چيزي که خيلي ابهام و ايهام دارد و تعريف و تصويب نشده است.
تاجيک همچنين گفت: ما از گفتمان اصلاح طلبي سخن مي گوييم اما هر کدام از مفاهيم آن برداشتي داريم. مفهوم اصلاحات با هم يگانه نشده. وقتي سخن از جامعه مدني به عنوان يکي از اصول اصلاحات مي کنيم برداشت هاي متفاوتي از جامعه مدني مشاهده مي کنيم. وقتي داريم از پيشرفت و توسعه سياسي صحبت مي کنيم نمي دانيم که دقيقا از کدام مفهوم حرف مي زنيم يا حداقل درباره آن گوناگون فکر مي کنيم.
تاجيک ادامه داد : وقتي از آزادي، دموکراسي و قانونمداري صحبت مي کنيم تعريف يکساني نداريم. تعاريف ما دقيقا شکل نگرفته اند، بنابراين ما از يک گفتمان تعريف نشده و هنوز انضمامي نشده که حالتي انتزاعي دارد صحبت مي کنيم و همين موضوع مصايب فراواني را براي ما به همراه داشته است. طبيعي است که عدم تعريف اصلاحات و کليدواژه هاي اساسي آن از جمله آزادي، جامعه مدني، دموکراسي و ... زمينه ساز اختلافات بنيادين در ميانه گروه هايي شود که خود را اصلاح طلب مي دانند و مي خوانند.
از خرداد 92 و پيروزي جرياني که خود را اعتدال گرا مي خواند اصلاح طلبان مدعي هستند که کناره گيري آنان از صحنه رقابت باعث پيروزي روحاني شده و براساس اين ادعا در دو سال گذشته خواستار سهم درخور براي خود بوده اند.
اعتدال گرايان نيز در دو سال گذشته تلاش خود را مصروف اين ساخته اند که ضمن تبيين گفتماني، جدايي و تمايزات خود را از اصلاح طلبان نشان داده و بر استقلال خود متمرکز شوند.
خودسري نکنيد!
اين مسئله باعث آن شده است که در هفته هاي گذشته ارائه ليست مستقل از سوي اعتدال گرايان باعث نگراني اصلاح طلبان شود و از اين رو است که عارف رئيس شوراي عالي سياستگذاري انتخاباتي اصلاح طلبان در هفته گذشته گفت؛ «توصيه ما به دوستانمان در جريان اعتدال اين است که همان گونه که در انتخابات ٩٢ با وحدت و هم گرايي موجب پيروزي آقاي روحاني شديم در انتخابات مجلس هم بهتر است با ارائه يک ليست واحد زمينه ساز پيروزي تفکر اصلاح طلبي و اعتدال گرايي شويم و تدبير حکم مي کند دوستان جريان اعتدال راه خود را از اصلاح طلبان جدا نکنند تا ان شاءالله در انتخابات رياست جمهوري سال ٩۶ هم با مشکلاتي روبه رو نشويم.»
استفاده ابزاري از اصولگرايان معتدل براي مصارف انتخاباتي!
از سوي ديگر در حالي که در هفته هاي گذشته اصلاح طلبان تمرکز زيادي را بر روي جدا سازي طيف هايي از اصولگرايان و ايجاد تشتت در جبهه اصولگرايي متمرکز کرده اند «موسوي لاري نايب رئيس شوراي سياستگذاري اصلاح طلبان در هفته گذشته به صراحت اعلام کرد وحدتي در کار نخواهد بود و ليست مشترکي نخواهيم داد !»
پيش از اين گفته مي شد که اصلاح طلبان، حاميان دولت و اصولگرايان معتدل [!] در انتخابات ليستي واحد خواهند داد ولي با گذشت زمان و نزديک شدن به انتخابات، برنامه هاي اصلاح طلبان صريح تر و شفاف تر از پيش شده و آنان به صراحت بر استفاده ابزاري از اصولگراياني که معتدلشان مي دانند تاکيد کردند.
موسوي لاري نايب رئيس شوراي سياست گذاري اصلاح طلبان در پاسخ به سوالي در خصوص انتشار ليست مشترک با اصولگرايان معتدل توسط حزب کارگزاران و اينکه آيا اين يک راهبرد براي اصلاحطلبان است يا خير، تاکيد کرد: حزب کارگزاران سازندگي همانند باقي ٢٢ حزب و گروه و تشکلي که در شوراي عالي هستند، پايبند به مصوبه شوراي عالي بوده و به هيچ عنوان از اين موضوع تخطي نميکنند و در بيش از يک سال گذشته نيز آقاي مرعشي که سخنگوي کارگزاران است، بيشترين نقش را در راستاي وفاق و همدلي داشته است. از اول بايد بپذيريم که دو جبهه در کشور به نام اصولگرا و اصلاحطلب وجود دارد و بنا نيست هيچ کدام از اين دو به نام يکديگر در صحنه حاضر شوند. وي گفت: من معتقدم همکاري ما با اصولگرايان معتدل در مقدمات کار انتخاباتي است نه در دادن ليست مشترک و اگر هم کسي اين نظر را داشته باشد يک نظر شخصي است؛ هرچند ممکن است در يک حوزه انتخاباتي ما نيرويي نداشته باشيم و امر بر اين باشد که بين دو نيروي افراطي و شعاري و نيروي واقعگرا مجبور به انتخاب شويم، که به طور قطع خواستار حضور نيروي واقعگرا هستيم و اين يک بحث جداگانه است.
موسوي لاري آشکارا به دست خالي اصلاح طلبان و نياز آنها به کسب وجهه از اصولگرايان اعتراف کرده و در ادامه مي گويد؛ آقاي ناطق نوري، علي لاريجاني و دوستان اصولگراي عاقل و معتدلي که اسم شان مطرح است، زماني ميتواند حضورشان موثر باشد که در همان اردوگاه خودشان مطرح شوند و اگر بخواهند از اردوگاه شان خارج شوند کاري از پيش نبردهايم.
وي همچنين گفت: ما همکاري با جريان اصولگراي خردورز را لزوما به معناي ائتلاف و دادن ليست واحد نميدانيم.
آن چه از اين سخنان مي توان استنباط کرد آن است که اصلاح طلبان و اعتدال گرايان در حالي که دچار تفرقه بوده و هر کدام به سمت ارائه ليستي جداگانه در انتخابات اسفند 94 حرکت مي کنند با اين وجود ايجاد تفرقه و تشتت در جبهه اصولگرايي را با استفاده ابزاري از برخي شخصيت ها مانند لاريجاني، ناطق نوري و ولايتي پيگيري مي کنند. موضوعي که لاريجاني در واکنش به آن اظهار داشت من و ناطق نوري اموال نيستيم که قابل مصادره باشيم!
موسوي لاري به صراحت مي گويد که اصولگرايان معتدل بايد درون اين جبهه باشند و آن چه ما مي گوئيم را عملي سازند و اين يعني استفاده ابزاري از اصولگرايان براي پيروزي اصلاح طلبان و اين مي تواند درس عبرتي باشد براي کساني که اين روزها مورد طمع قرار گرفته اند. وضعيت امروز مدعيان اصلاحات، اردوگاهي آشفته با دست هايي خالي است که چند ماه مانده به انتخابات با اتخاذ تاکتيک فرار به جلو، پيشاپيش پز پيروزي مي دهند تا مگر بتوانند با اين بلوف، دست هاي خالي خود را پنهان سازند.
گفتني است که فقط با يک نگاه گذرا به ترکيب دولت به آساني مي توان ديد هر جا مدعيان اصلاحات مسئوليت داشته اند، بيشترين ناکامي را براي دولت به ارمغان آورده اند.