فرادید| خودروی «بنز پتنت - موتور واگن» در سال 1886 میلادی و توسط «کارل بنز» بزرگ اختراع شد. این مدل در واقع اولین خودروی مجهز به موتور درون‌سوز بود. تجربه رانندگی با آن اما چگونه است؟
به گزارش فرادید به نقل از سی ان ان، من پشت یک بنز پتنت - موتور واگن نشتم. یک مدل کاملا شبیه به نمونه اصلی. رانندگی با آن وحشتناک بود. این بنز به کمک یک دسته سکان کوچک یا همان فرمان خودرو می‌چرخید.
سوار شدن بر روی این بنز شما را از زندگی سیر می‌کرد، به شکلی که رانندگی با سرعت 15 کیلومتر بر ساعت هم تجربه‌ای آزاردهنده محسوب می‌شود!
من بر روی صندلی لرزان بنز نشستم. موتور خودروی کارل بنز چهار زمانه بود و تنها 0.75 اسب بخار قدرت داشت. این میزان آنقدر کم بود که حتی برای کم شیب‌ترین تپه‌ها نیز باید قبل از آن با سرعت کافی اوج گرفت.
برای حرکت باید به صورتی دستی سوخت را داخل موتور بریزیم و سپس سیستم روغن را کار بیندازیم. بعد از آن هم باید فلای ویل را دستی بچرخانیم. پمپ سوخت اصلا وجود نداشت. به همین دلیل، راننده باید هرزگاهی می‌ایستاد تا سوخت بیشتری داخل موتور بریزد. سرعت هم توسط یک اهرم کنترل می‌شود. اگر آن را جلو بکشیم، تسمه به دور یک بوش فلزی محکم شده و فشار بیشتری به چرخ‌ها وارد می‌شود.
موتورواگن با سوخت هگزان کار می‌کند. این ماده زمانی در داروخانه‌ها به راحتی قابل دسترس بود. امروزه اگر کسی از این مدل‌ها داشته باشد، می‌تواند از شرکت مرسدس هگزان سفارش دهد. سیستم خنک کننده محفوظ نیست و آب نیز مانند روغن باید به صورت دستی اضافه شود. آب در فواصل زمانی کوتاه‌تری باید اضافه شود، زیرا هنگام حرکت به بیرون می‌پاشد.
این برتا بنز، همسر کارل، بود که بیشترین استفاده را از اختراع شوهرش می‌برد. او اولین «سفر جاده‌ای» تاریخ را در سال 1888 میلادی انجام داد. در آن سال، برتا فرزندانش را سوار خودروی پدرشان کرد و آن‌ها را بیرون برد. کارل بنز این خودرو را طراحی کرد و ساخت، اما همسرش برتا آن خودروها و قطعات یدکشان را می‌فروخت.
منبع: CNN
ترجمه: وبسایت فرادید
به گزارش فرادید به نقل از سی ان ان، من پشت یک بنز پتنت - موتور واگن نشتم. یک مدل کاملا شبیه به نمونه اصلی. رانندگی با آن وحشتناک بود. این بنز به کمک یک دسته سکان کوچک یا همان فرمان خودرو می‌چرخید.
سوار شدن بر روی این بنز شما را از زندگی سیر می‌کرد، به شکلی که رانندگی با سرعت 15 کیلومتر بر ساعت هم تجربه‌ای آزاردهنده محسوب می‌شود!
من بر روی صندلی لرزان بنز نشستم. موتور خودروی کارل بنز چهار زمانه بود و تنها 0.75 اسب بخار قدرت داشت. این میزان آنقدر کم بود که حتی برای کم شیب‌ترین تپه‌ها نیز باید قبل از آن با سرعت کافی اوج گرفت.
برای حرکت باید به صورتی دستی سوخت را داخل موتور بریزیم و سپس سیستم روغن را کار بیندازیم. بعد از آن هم باید فلای ویل را دستی بچرخانیم. پمپ سوخت اصلا وجود نداشت. به همین دلیل، راننده باید هرزگاهی می‌ایستاد تا سوخت بیشتری داخل موتور بریزد. سرعت هم توسط یک اهرم کنترل می‌شود. اگر آن را جلو بکشیم، تسمه به دور یک بوش فلزی محکم شده و فشار بیشتری به چرخ‌ها وارد می‌شود.
موتورواگن با سوخت هگزان کار می‌کند. این ماده زمانی در داروخانه‌ها به راحتی قابل دسترس بود. امروزه اگر کسی از این مدل‌ها داشته باشد، می‌تواند از شرکت مرسدس هگزان سفارش دهد. سیستم خنک کننده محفوظ نیست و آب نیز مانند روغن باید به صورت دستی اضافه شود. آب در فواصل زمانی کوتاه‌تری باید اضافه شود، زیرا هنگام حرکت به بیرون می‌پاشد.
این برتا بنز، همسر کارل، بود که بیشترین استفاده را از اختراع شوهرش می‌برد. او اولین «سفر جاده‌ای» تاریخ را در سال 1888 میلادی انجام داد. در آن سال، برتا فرزندانش را سوار خودروی پدرشان کرد و آن‌ها را بیرون برد. کارل بنز این خودرو را طراحی کرد و ساخت، اما همسرش برتا آن خودروها و قطعات یدکشان را می‌فروخت.
ترجمه: وبسایت فرادید
