بازخواني يك پرونده،چه كساني مردم را مايوس مي كنند؟! 12 مهر - 95
روحاني: خدا نيامرزد كساني را كه در قلب مردم ياس و نااميدي تزريق مي كنند
روحاني: خدا نيامرزد كساني را كه در قلب مردم ياس و نااميدي تزريق مي كنند
پاتک یا تنظیم دفاعیه نامه ی سربازجو شریعت نداری مقابل روحانی که درقزوین گفت خ
بررسي
اظهارات و نظرات اعضاي دولت يازدهم و حاميان گفتمان دولت «تدبير و اميد» نشان مي
دهد، اعضاي دولت و حاميانشان برخلاف شعارهاي انتخاباتي، فضاي «نااميدي» و «ياس» را
به جاي «اميد» در کشور تزريق مي کردند.
سرويس سياسي- آقاي روحاني، رئيس جمهور، اخيراً با انتقاد از عملکرد رسانه ها گفت:« خدا نيامرزد کساني را که در قلوب مردم ياس و نااميدي تزريق مي کنند. ما بايد به آينده و فرزندان و نسل جوان اميدوار باشيم و نااميدي به معناي تسليم شدن در امور است. گاهي اوقات در هنگام مشاهده برخي اخبار اين امر روشن نيست که چطور مي شود کسي که علاقه مند به اسلام و انقلاب است مرتباً ياس و نااميدي را رواج دهد.»
اين اظهارات رئيس دولت يازدهم در شرايطي مطرح مي شود که بررسي ها نشان مي دهد وي اولين سنگ بناي تزريق نااميدي و ياس را در دوران انتخابات رياست جمهوري گذاشت. روزي که حسن روحاني به عنوان کانديداي انتخابات رياست جمهوري دوره يازدهم در دانشگاه شريف حاضر مي شود و آمريکا را به عنوان «کدخدا» معرفي مي کند. وي در اين نشست گفت: « مذاکره با آمريکا امکان پذير است، اگرچه بسيار سخت به نظر مي رسد، اما به هر ترتيب امکان پذير است. در همين راستا من يک ادعايي دارم که شايد شما دانشجويان نپذيريد و آن اين است که مذاکره با آمريکا از مذاکره با اروپا راحت تر است؛ چرا که اروپايي ها اين مشکل را دارند که در مسائل بين المللي قدرت برتري به نام آمريکا را بالاي سر خود مي بينند، اما آمريکايي ها کدخداي ده هستند و اين که شما با کدخدا ببنديد راحت تر است تا با افراد پايين تر.»
دست کم گرفتن توان داخلي کشور
بر اساس همين سنگ بنا بود که حسن روحاني در دوران رياست جمهوري سعي داشت با قطع اميد کردن از ظرفيت هاي داخلي کشور، لزوم توسعه در کشور را ارتباط با غرب عنوان کند. رئيس دولت يازدهم در اجلاس اقتصاد مقاومتي در روابط منطقه اي که بايد روحيه تلاش و اميدواري را در جامعه تقويت کند اما مي گويد: « اينکه برخي فکر مي کنند بدون رابطه با بيرون مي توان به توسعه رسيد اشتباه است، مي توان زندگي بخور و نمير داشت يا از جيب مردم برداشت کرد، مي شود 9درصد ثروت مردم را کاهش داد اما بيش از اين امکان پذير نيست، ما اگر مي خواهيم زندگي بخور و نمير با نون و پنير داشته باشيم مي توان کشور را اداره کرد ولي اگر مي خواهيم به رشد قابل قبول 4 يا 5 درصد برسيم بايد برنامه ريزي گسترده داشته باشيم.»
تئوريزه کردن «ياس و نااميدي» در کشور
محمود سريع القلم که به عنوان پدر تئوريک دولت نيز شناخته مي شود براي تکميل پازل القاي ياس و نااميدي در مديريت اقتصادي کشور مي گويد: « همه دولت ها يکي پس از ديگري متوجه شدند که ايران بدون روابط بين المللي پايدار نمي تواند اقتصاد ملي را مديريت کند» يا در جاي ديگري با نفي توان داخلي و تمرکززدايي از بهره مندي از توان و ظرفيت داخل کشور مي گويد: « مدارهاي گسترش کارآمدي (توسعه)، تعامل معقول داخل با خارج است. بدون کار بين المللي نمي توان کارآمدي را در داخل به وجود آورد؛ نکته اي که اين دانشجوي علم سياست از 1369 مطرح کرده است».
اين اظهارات مشاور وقت رئيس جمهور نشان مي دهد که پدر تئوريک سعي دارد مسير حرکت دولت را در ريل هايي قرار دهد که توان و ظرفيت داخلي کشور را ناديده بگيرد و از سوي ديگر نيز به فضاي جامعه نيز تزريق کند که با تکيه بر توان داخلي و ظرفيت هاي مردم ايران زمين نمي تواند به پيشرفتي دست يافت؛ حتي وي تاکيد دارد که اين مسئله را از سال 69 مطرح کرده است.
تحقير بنيه نظامي و دفاعي کشور
ايجاد فضاي «ياس و نااميدي» توسط ساير اعضاي کابينه دولت يازدهم نيز در آغازين روزهاي فعاليت دولت کليد خورد و ساير اعضاي کابينه با اظهارات و نظرات خود پازل ايجاد فضاي «ياس و نااميدي» در کشور را تکميل مي کردند. محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه در ادامه اظهارات رئيس جمهور با حضور در جمع دانشجويان سعي دارد آنها را نسبت به بنيه دفاعي و نظامي کشور نااميد کند. وي در نشستي در پاسخ به سوال يکي از دانشجويان گفت: « آيا فکر کرديد آمريکا که مي تواند با يک بمب تمام سيستم دفاعي ما را از کار بياندازد از سيستم دفاعي ما مي ترسد؟ آيا واقعاً به خاطر قدرت نظامي، آمريکا جلو نمي آيد؟»
البته در اين شرايط وزير دفاع دولت يازدهم نتوانست نسبت به اظهارات عضو ديگر کابينه دولت يازدهم سکوت کند و واکنش نشان داد. سردار حسين دهقان وزير دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح در مراسم گراميداشت شهيدان احمد کاظمي و حاج حسان اللقيس اظهار داشت: جايي گفته شد که آمريکا اگر بخواهد مي تواند نظام دفاعي ما را از کار بيندازد، اما ملت ما نماد عيني شعار «ما مي توانيم» و اينکه آنها امروز نمي توانند کاري کنند از سر دلسوزي نيست، بلکه توان آن را ندارند اما به لحاظ سلاح هايي که ما را در نبرد نامتقارن بر آمريکا پيروز کند، در اوج هستيم.
در ادامه اظهارات اعضاي دولت يازدهم به اظهار نظر اکبر ترکان در نشست تخصصي صنعت خودرو مي رسيم که علاوه بر ترويج فضاي ياس و نااميدي در کشور به توانمندي هاي ايرانيان نيز توهين مي کند. اکبر ترکان گفت:« بگذاريد با خود روراست باشيم ما به جز پخت آبگوشت بزباش و قورمه سبزي در هيچ تکنولوژي صنعتي نسبت به جهان برتري نداريم.»
ما نمي توانيم!
بيژن زنگنه، وزير نفت نيز روي ديگر سکه تزريق ياس و نااميدي در کشور را در حوزه نفت و انرژي مطرح مي کند و در پاسخ به سوال خبرنگاري مبني بر اينکه کداميک از فازهاي پارس جنوبي امسال به بهره برداري مي رسد مي گويد: «ما نمي توانيم هيچکدام از فازها را به پايان برسانيم» و حتي در جاي ديگر نيز با اظهار ناتواني از فروش نفت به پاکستان بار ديگر فضاي ياس را تزريق مي کند و يا وزيرصنعت که در اظهارنظري قابل تامل از لزوم وارد کردن مدير از خارج سخن مي گويد!
اين اظهارات و نظرات اعضاي دولت يازدهم ادامه داشت تا اينکه رئيس دولت آب خوردن مردم را به بحث مذاکرات هسته اي و ارتباط با دنياي غرب گره زد و به صراحت گفت: «ما وقتي مي گوييم بايد تحريم هاي ظالمانه رفع شود بعضي ها چشمان شان زياد نچرخد. تحريم هاي ظالمانه بايد از بين برود تا سرمايه بيايد و مشکل محيط زيست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود، منابع آبي زياد شده و بانک ها احيا شوند. آنها که ملت ما را تحريم کرده اند ظلم بزرگي مرتکب شده اند اما عده اي در داخل هم نمي دانستند تحريم چيست.»
همان طور که مشاهده مي شود در دومين سال سکان داري رياست جمهوري، اعضاي دولت حل مشکل «آب خوردن» مردم را در گرو ارتباط با غرب عنوان مي کنند و با به کار بردن تعابيري، «اميد» مردم را نسبت به فضاي اقتصادي کشور «نااميد» مي کند و آحاد جامعه را براي گشايش اقتصادي چشم انتظار فعاليت هاي وزارت خارجه قرار مي دهند.
سقف ورزش همين است!
روش و مسلک دولت يازدهم فقط به وزارتخانه هاي سياسي، اقتصادي و ديپلماسي کشور محدود نمي شود و با تورقي در اخبار ماه هاي اخير مي توان ايجاد فضاي ياس و تزريق نااميدي در کشور را از سوي وزير ورزش دولت نيز مشاهده کرد. حميد گودرزي، وزير ورزش دولت يازدهم در پايان مسابقات المپيک با بيان اينکه «نبايد بيشتر از اين توقع داشته باشيم»، مي گويد:« در دوره قبلي 12 مدال به دست آورديم که استثنا بود. اگر 12 تا را از 60 کم کنيم ميانگين مان عدد 3/5 مي شود. به هر حال اين اندازه ورزش ماست. البته با برنامه ريزي و استعداديابي اين وضعيت بهتر مي شود. قطعا نبايد توقع بالاتري داشته باشيم.»
همانطور که مشاهده مي شود با مرور تنها برخي از اظهارات و مواضع اعضاي دولت يازدهم، از همان آغازين روزهاي شروع به کار دولت، اعضاي کابينه اصلي ترين عوامل ايجاد فضاي «ياس و نااميدي» هستند. فضايي که گستردگي آن از اظهارنظر وزير امور خارجه تا وزير ورزش دولت يازدهم را پوشش مي دهد.
وعده هاي خيالي و توخالي
يکي از مسائل ديگري که شرايط ياس و نااميدي را در کشور تزريق مي کند را مي توان وعده هاي خيالي و توخالي دولتمردان دانست. آقاي روحاني در دوران تبليغات انتخابات رياست جمهوري به مردم وعده داد که مشکلات کشور را در 100 روز حل خواهد کرد اما صدها روز از آن وعده رئيس جمهور گذشت و مشکلات کشور حل نشد.
مقام معظم رهبري در خردادماه 92 در مراسم سالگرد ارتحال امام خميني (ره) نيز همين مسئله را به نامزدهاي انتخاباتي تذکر دادند. رهبر معظم انقلاب اسلامي در اين باره فرمودند: من به نامزدهاي گوناگون عرض مي کنم جوري حرف بزنيد که اگر در خرداد سال آينده نوار امروز شما را جلوي خودتان گذاشتند يا پخش کردند، شرمنده نشويد؛ جوري وعده بدهيد که اگر چنانچه آن وعده را بعداً به رخ شما کشيدند، مجبور نباشيد تقصير را گردن اين و آن بگذاريد که نگذاشتند، نشد. کاري را که مي توانيد انجام دهيد، وعده بدهيد.
وعده هاي عجيب و غريب دولت درخصوص معجزات پسابرجام نيز از ديگر مواردي بود که هيچگاه محقق نشد و موج ديگري از نااميدي را در ميان مردمي که به آن وعده ها دل بسته بودند به وجود آورد. بدعهدي و خلف وعده هاي آمريکا در عمل به تعهدات خود و بزرگنمايي و اغراق درباره نتايج رسيدن به توافق، دو عاملي بودند که خزان زودهنگام برجام را رقم زدند.
سرويس سياسي- آقاي روحاني، رئيس جمهور، اخيراً با انتقاد از عملکرد رسانه ها گفت:« خدا نيامرزد کساني را که در قلوب مردم ياس و نااميدي تزريق مي کنند. ما بايد به آينده و فرزندان و نسل جوان اميدوار باشيم و نااميدي به معناي تسليم شدن در امور است. گاهي اوقات در هنگام مشاهده برخي اخبار اين امر روشن نيست که چطور مي شود کسي که علاقه مند به اسلام و انقلاب است مرتباً ياس و نااميدي را رواج دهد.»
اين اظهارات رئيس دولت يازدهم در شرايطي مطرح مي شود که بررسي ها نشان مي دهد وي اولين سنگ بناي تزريق نااميدي و ياس را در دوران انتخابات رياست جمهوري گذاشت. روزي که حسن روحاني به عنوان کانديداي انتخابات رياست جمهوري دوره يازدهم در دانشگاه شريف حاضر مي شود و آمريکا را به عنوان «کدخدا» معرفي مي کند. وي در اين نشست گفت: « مذاکره با آمريکا امکان پذير است، اگرچه بسيار سخت به نظر مي رسد، اما به هر ترتيب امکان پذير است. در همين راستا من يک ادعايي دارم که شايد شما دانشجويان نپذيريد و آن اين است که مذاکره با آمريکا از مذاکره با اروپا راحت تر است؛ چرا که اروپايي ها اين مشکل را دارند که در مسائل بين المللي قدرت برتري به نام آمريکا را بالاي سر خود مي بينند، اما آمريکايي ها کدخداي ده هستند و اين که شما با کدخدا ببنديد راحت تر است تا با افراد پايين تر.»
دست کم گرفتن توان داخلي کشور
بر اساس همين سنگ بنا بود که حسن روحاني در دوران رياست جمهوري سعي داشت با قطع اميد کردن از ظرفيت هاي داخلي کشور، لزوم توسعه در کشور را ارتباط با غرب عنوان کند. رئيس دولت يازدهم در اجلاس اقتصاد مقاومتي در روابط منطقه اي که بايد روحيه تلاش و اميدواري را در جامعه تقويت کند اما مي گويد: « اينکه برخي فکر مي کنند بدون رابطه با بيرون مي توان به توسعه رسيد اشتباه است، مي توان زندگي بخور و نمير داشت يا از جيب مردم برداشت کرد، مي شود 9درصد ثروت مردم را کاهش داد اما بيش از اين امکان پذير نيست، ما اگر مي خواهيم زندگي بخور و نمير با نون و پنير داشته باشيم مي توان کشور را اداره کرد ولي اگر مي خواهيم به رشد قابل قبول 4 يا 5 درصد برسيم بايد برنامه ريزي گسترده داشته باشيم.»
تئوريزه کردن «ياس و نااميدي» در کشور
محمود سريع القلم که به عنوان پدر تئوريک دولت نيز شناخته مي شود براي تکميل پازل القاي ياس و نااميدي در مديريت اقتصادي کشور مي گويد: « همه دولت ها يکي پس از ديگري متوجه شدند که ايران بدون روابط بين المللي پايدار نمي تواند اقتصاد ملي را مديريت کند» يا در جاي ديگري با نفي توان داخلي و تمرکززدايي از بهره مندي از توان و ظرفيت داخل کشور مي گويد: « مدارهاي گسترش کارآمدي (توسعه)، تعامل معقول داخل با خارج است. بدون کار بين المللي نمي توان کارآمدي را در داخل به وجود آورد؛ نکته اي که اين دانشجوي علم سياست از 1369 مطرح کرده است».
اين اظهارات مشاور وقت رئيس جمهور نشان مي دهد که پدر تئوريک سعي دارد مسير حرکت دولت را در ريل هايي قرار دهد که توان و ظرفيت داخلي کشور را ناديده بگيرد و از سوي ديگر نيز به فضاي جامعه نيز تزريق کند که با تکيه بر توان داخلي و ظرفيت هاي مردم ايران زمين نمي تواند به پيشرفتي دست يافت؛ حتي وي تاکيد دارد که اين مسئله را از سال 69 مطرح کرده است.
تحقير بنيه نظامي و دفاعي کشور
ايجاد فضاي «ياس و نااميدي» توسط ساير اعضاي کابينه دولت يازدهم نيز در آغازين روزهاي فعاليت دولت کليد خورد و ساير اعضاي کابينه با اظهارات و نظرات خود پازل ايجاد فضاي «ياس و نااميدي» در کشور را تکميل مي کردند. محمدجواد ظريف، وزير امور خارجه در ادامه اظهارات رئيس جمهور با حضور در جمع دانشجويان سعي دارد آنها را نسبت به بنيه دفاعي و نظامي کشور نااميد کند. وي در نشستي در پاسخ به سوال يکي از دانشجويان گفت: « آيا فکر کرديد آمريکا که مي تواند با يک بمب تمام سيستم دفاعي ما را از کار بياندازد از سيستم دفاعي ما مي ترسد؟ آيا واقعاً به خاطر قدرت نظامي، آمريکا جلو نمي آيد؟»
البته در اين شرايط وزير دفاع دولت يازدهم نتوانست نسبت به اظهارات عضو ديگر کابينه دولت يازدهم سکوت کند و واکنش نشان داد. سردار حسين دهقان وزير دفاع و پشتيباني نيروهاي مسلح در مراسم گراميداشت شهيدان احمد کاظمي و حاج حسان اللقيس اظهار داشت: جايي گفته شد که آمريکا اگر بخواهد مي تواند نظام دفاعي ما را از کار بيندازد، اما ملت ما نماد عيني شعار «ما مي توانيم» و اينکه آنها امروز نمي توانند کاري کنند از سر دلسوزي نيست، بلکه توان آن را ندارند اما به لحاظ سلاح هايي که ما را در نبرد نامتقارن بر آمريکا پيروز کند، در اوج هستيم.
در ادامه اظهارات اعضاي دولت يازدهم به اظهار نظر اکبر ترکان در نشست تخصصي صنعت خودرو مي رسيم که علاوه بر ترويج فضاي ياس و نااميدي در کشور به توانمندي هاي ايرانيان نيز توهين مي کند. اکبر ترکان گفت:« بگذاريد با خود روراست باشيم ما به جز پخت آبگوشت بزباش و قورمه سبزي در هيچ تکنولوژي صنعتي نسبت به جهان برتري نداريم.»
ما نمي توانيم!
بيژن زنگنه، وزير نفت نيز روي ديگر سکه تزريق ياس و نااميدي در کشور را در حوزه نفت و انرژي مطرح مي کند و در پاسخ به سوال خبرنگاري مبني بر اينکه کداميک از فازهاي پارس جنوبي امسال به بهره برداري مي رسد مي گويد: «ما نمي توانيم هيچکدام از فازها را به پايان برسانيم» و حتي در جاي ديگر نيز با اظهار ناتواني از فروش نفت به پاکستان بار ديگر فضاي ياس را تزريق مي کند و يا وزيرصنعت که در اظهارنظري قابل تامل از لزوم وارد کردن مدير از خارج سخن مي گويد!
اين اظهارات و نظرات اعضاي دولت يازدهم ادامه داشت تا اينکه رئيس دولت آب خوردن مردم را به بحث مذاکرات هسته اي و ارتباط با دنياي غرب گره زد و به صراحت گفت: «ما وقتي مي گوييم بايد تحريم هاي ظالمانه رفع شود بعضي ها چشمان شان زياد نچرخد. تحريم هاي ظالمانه بايد از بين برود تا سرمايه بيايد و مشکل محيط زيست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود، منابع آبي زياد شده و بانک ها احيا شوند. آنها که ملت ما را تحريم کرده اند ظلم بزرگي مرتکب شده اند اما عده اي در داخل هم نمي دانستند تحريم چيست.»
همان طور که مشاهده مي شود در دومين سال سکان داري رياست جمهوري، اعضاي دولت حل مشکل «آب خوردن» مردم را در گرو ارتباط با غرب عنوان مي کنند و با به کار بردن تعابيري، «اميد» مردم را نسبت به فضاي اقتصادي کشور «نااميد» مي کند و آحاد جامعه را براي گشايش اقتصادي چشم انتظار فعاليت هاي وزارت خارجه قرار مي دهند.
سقف ورزش همين است!
روش و مسلک دولت يازدهم فقط به وزارتخانه هاي سياسي، اقتصادي و ديپلماسي کشور محدود نمي شود و با تورقي در اخبار ماه هاي اخير مي توان ايجاد فضاي ياس و تزريق نااميدي در کشور را از سوي وزير ورزش دولت نيز مشاهده کرد. حميد گودرزي، وزير ورزش دولت يازدهم در پايان مسابقات المپيک با بيان اينکه «نبايد بيشتر از اين توقع داشته باشيم»، مي گويد:« در دوره قبلي 12 مدال به دست آورديم که استثنا بود. اگر 12 تا را از 60 کم کنيم ميانگين مان عدد 3/5 مي شود. به هر حال اين اندازه ورزش ماست. البته با برنامه ريزي و استعداديابي اين وضعيت بهتر مي شود. قطعا نبايد توقع بالاتري داشته باشيم.»
همانطور که مشاهده مي شود با مرور تنها برخي از اظهارات و مواضع اعضاي دولت يازدهم، از همان آغازين روزهاي شروع به کار دولت، اعضاي کابينه اصلي ترين عوامل ايجاد فضاي «ياس و نااميدي» هستند. فضايي که گستردگي آن از اظهارنظر وزير امور خارجه تا وزير ورزش دولت يازدهم را پوشش مي دهد.
وعده هاي خيالي و توخالي
يکي از مسائل ديگري که شرايط ياس و نااميدي را در کشور تزريق مي کند را مي توان وعده هاي خيالي و توخالي دولتمردان دانست. آقاي روحاني در دوران تبليغات انتخابات رياست جمهوري به مردم وعده داد که مشکلات کشور را در 100 روز حل خواهد کرد اما صدها روز از آن وعده رئيس جمهور گذشت و مشکلات کشور حل نشد.
مقام معظم رهبري در خردادماه 92 در مراسم سالگرد ارتحال امام خميني (ره) نيز همين مسئله را به نامزدهاي انتخاباتي تذکر دادند. رهبر معظم انقلاب اسلامي در اين باره فرمودند: من به نامزدهاي گوناگون عرض مي کنم جوري حرف بزنيد که اگر در خرداد سال آينده نوار امروز شما را جلوي خودتان گذاشتند يا پخش کردند، شرمنده نشويد؛ جوري وعده بدهيد که اگر چنانچه آن وعده را بعداً به رخ شما کشيدند، مجبور نباشيد تقصير را گردن اين و آن بگذاريد که نگذاشتند، نشد. کاري را که مي توانيد انجام دهيد، وعده بدهيد.
وعده هاي عجيب و غريب دولت درخصوص معجزات پسابرجام نيز از ديگر مواردي بود که هيچگاه محقق نشد و موج ديگري از نااميدي را در ميان مردمي که به آن وعده ها دل بسته بودند به وجود آورد. بدعهدي و خلف وعده هاي آمريکا در عمل به تعهدات خود و بزرگنمايي و اغراق درباره نتايج رسيدن به توافق، دو عاملي بودند که خزان زودهنگام برجام را رقم زدند.
