انتقاد «جمهوری اسلامی» از بازیگران و رسانه ملی

انتقاد «جمهوری اسلامی» از بازیگران و رسانه ملی 8خرداد-97

درشرایطی که خامنه ایا عتراف به اژدهای هفت سر فساد دررژیم ولایت فقیه کرده است ولی روزی نامه جمهوری اسلامی ناصر ملک مطیعی را متهم به بازیگرفاسد دوران طاغوت کرده است.

«وقتی یک بازیگر فاسد دوران طاغوت می‌میرد، همین که مانعی برای تشییع جنازه و برگزاری مراسم معمول برای او وجود ندارد، به معنای رعایت حقوق شهروندی است اما این که عده‌ای برای مطرح کردن او به عنوان یک هنرمند تلاش کنند، ظلم به فرهنگ و هنر جامعه است.»

به گزارایسنا، روزنامه جمهوری اسلامی در یادداشتی نوشت: «این که هر شهروند ایرانی حق حیات دارد و بعد از مرگش حق دارد عده‌ای را پای جنازه خود داشته باشد و با آداب مرسوم به خاک سپرده شود، غیر قابل انکار است. اگر کسی یا دستگاهی این حقوق را از یک شهروند – با هر مرام و سابقه و عملکردی که باشد – سلب کند، مرتکب خلاف شده است.

در کنار این حق، باید از حقوق دیگری هم گفت که مربوط به جامعه است و نادیده گرفتن آن، ظلم به آحاد مردم است.

وقتی یک بازیگر فاسد دوران طاغوت می‌میرد، همین که مانعی برای تشییع جنازه و برگزاری مراسم معمول برای او وجود ندارد، به معنای رعایت حقوق شهروندی است اما این که عده‌ای برای مطرح کردن او به عنوان یک هنرمند تلاش کنند، ظلم به فرهنگ و هنر جامعه است. آن بازیگری که پای جنازه چنین فردی می‌گوید مگر او چه کرده بود، خوب می‌داند که او از طریق سینما برای فاسد کردن آحاد مردم و تخریب فرهنگ جامعه هر چه می‌توانست انجام داد. به همین دلیل، به او اجازه ورود به سینما در دوران بعد از انقلاب داده نشد و حالا همفکرانش به جای این که از مسئولین به خاطر آزاد گذاشتنشان برای تشییع و برگزاری مراسم تشکر کنند، نباید احساس طلبکاری نمایند و درصدد بازسازی لشکر شکست خورده فرهنگ و هنر طاغوت برآیند.

از عده‌ای بازیگر بی‌اعتنا به ارزش‌ها و اصول و دور از فرهنگ و هنر واقعی، انتظاری غیر از تجلیل از یک بازیگر فاسد طاغوتی نیست ولی از رسانه ملی که از بیت‌المال تغذیه می‌کند و روزنامه‌هائی که از پستان پر شیر دستگاه‌های حکومتی تغذیه می‌شوند به ویژه از ارگان رسمی دولت توقع این نیست که با عناصر آلوده‌ای که می‌خواهند فرهنگ و هنر فاسد دوران طاغوت را برگردانند و ذائقه جامعه را تغییر دهند و ارزش‌های دینی و اخلاقی را به فراموشی بسپارند همنوا شوند و چنین عناصر فاسدی را به عنوان الگوی هنری مطرح نمایند. این همنوائی موجب می‌شود نسل کنونی تصوری غیر از آن چه واقعیت بود از بازیگران دوران طاغوت پیدا کند و این خطری است که اباحیگری مورد نظر رژیم فاسد پهلوی و اربابان فاسدترش را به جان جوانان ما تزریق می‌کند. راستی در این وانفسای مظلومیت فرهنگ و هنر و غلبه سیاست بازی بر فرهنگ، چه کسی باید به داد نسل جوان جامعه برسد؟»