چرا دولت پزشکیان به دنبال افزایش همکاری با نیروهای مسلح و سپاه است؟۲۲ شهریور- ۱۴۰۳
بیش از ۶۰٪ اقتصادکشور دراختیار نهادهای زیر کنترل خامنه ای رمال می باشد که مالیات هم نمی دهند ودر رأس شان قرارگاه خاتم پاسداران جنایتکار قرار دارد .بنابراین خامنه ای رمال برای افزایش سهم بیشتراین نهادهای غارتگر ازفعالیت های اقتصادی پزشکیان رارئیس جمهور کرد تا ازطریق وی با پوشش افزایش همکاری های دولت پزشکیان با نیروهای مسلح وسپاه این هدف پیگیری شود البته هدف چاشنی همکاری با نیروهای مسلح برای عادی جلوه دادن همکاری اقتصادی با پاسداران جنایتکار به ویژه سپاه تروریست قدس است.
روزنامه دولت به این سوال پاسخ داده که دولت مسعود پزشکیان از همکاری با نیروهای مسلح به دنبال چه نتیجه‌ای است؟
به گزارش تابناک، روزنامه دولتی ایران به این سوال پاسخ داده که دولت مسعود پزشکیان از همکاری با نیروهای مسلح به دنبال چه نتیجه‌ای است؟همکاری دولت و نیروهای مسلح چه سودی برای مردم دارد؟ چرا این سؤال را باید مطرح کرد؟ زیرا در یک ماهی که از عمر دولت چهاردهم گذشت،نشست‌ها، ارتباطات و گفت‌و‌گوهای نیروهای مسلح با دولت افزایش یافته است. یعنی در گذشته نیروهای مسلح و دولت‌ها با هم همکاری و ارتباط داشته‌اند، اما اینطور نبوده است که در همان ماه اول فعالیت دولت، نشست‌های متعدد، ملاقات‌های بسیار و گفت‌و‌گوهای متنوعی میان دو طرف شکل بگیرد.ایجاد یکپارچگی در مسیر حرکت درازمدت کشور فقط یکی از پیامدهای افزایش همکاری‌های دولت و نیروهای مسلح است. اما این پیامد، امری درازمدت است. پس باید پرسید در کوتاه مدت یا همین امروز، این همکاری‌ها چه نتیجه‌ای برای مردم و کشور دارد؟ آیا می‌توان این تغییر را هم بخشی از الزامات توافق ملی دانست که دولت مسعود پزشکیان به دنبال آن است؟این روزنامه افزوده است: نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، نه براساس قانون اساسی و نه براساس عرف معمول سیاست ایران، سیاسی محسوب نمی‌شوند. آنان حتی یک جناح در حاکمیت هم نیستند. بلکه نیروهای مسلح عضوی مهم و رکنی رکین در مجموعه آن چیزی محسوب می‌شوند که جمهوری اسلامی ایران را تشکیل می‌دهد. بر این اساس، اگر از جایگاه نیروهای مسلح در شکل‌گیری وفاق ملی سخن گفته می‌شود، ناظر بر فعالیت‌های سیاسی آنان نیست که مطلقاً وجود خارجی ندارد. بلکه منظور، همگرایی بیشتر میان یک بخش حاکمیت، یعنی دولت، و بخش دیگری از همین حاکمیت، یعنی نیروهای مسلح است. اما اگر دیدارها، بخشی از پروژه وفاق ملی باشد یا نباشد، یک چیز مسلم است: در دولت مسعود پزشکیان باید شاهد نزدیکی بیشتر دولت و نیروهای مسلح باشیم. این نزدیکی، که قطعاً به معنای کاستن از اختلاف نظرها و فاصله گرفتن از سوءتعبیرها است، می‌تواند آورده‌های امنیتی، سیاسی، اقتصادی و بین‌المللی بسیاری برای کشور داشته باشد. دست یافتن به امنیت پایدار که دولت در شورای عالی امنیت ملی یا شورای امنیت کشور (شاک) دنبال می‌کند، بدون همکاری نیروهای مسلح به دست نمی‌آید. بویژه اینکه امنیت ارکان مختلفی دارد و فقط امنیت سخت را شامل نمی‌شود. بنابراین حرکت در مسیر امنیت نرم، به معنای امنیت اقتصادی، سیاسی یا فرهنگی، می‌تواند مکمل امنیت سخت‌افزاری باشد. در کنار این، حوزه‌های کاری بسیاری وجود دارد که جز با همکاری نیروهای مسلح موفق نخواهد بود.
