اوین نامه ی کیهان یکشنبه
11 تیرماه سال 1396
يادداشت روز اوین نامه ی کیهان "شعبان بي مخ ميانه روترين
بود! "
دیر و زود دارد ولی سوخت وسوز ندارد چون هرچه بیشتر ازموضع
ضدآمریکایی علیه تصویب تحریم های کنگره آمریکا روضه خوانی شود فایده ای ندارد جزاینکه اقدام توی لیست
تروریستی گذاشتن پاسداران سرعت بگیرد .برای اینکه تهدیدهای موشکی پاسداران بهترین
بهانه برای سرعت بخشیدن به اقدام محکوم کردن پاسداران به تروریست است .حال همکار
وهم قلم سربازجو شریعت نداری این چنین روحانی راباتمسخر وتحقیر کردن متهم به همسویی باآمریکا کند:
خود آدم نمي فهمد که براي کي دارد کار مي کند. اگر شما به مردم کار نداشته
باشيد، به مصالح مردم، به مصالح کشور کار نداشته باشيد، فقط مشغول اين باشيد که
من چطور، شما چطور، من چطورم، شما چطوريد، مردم با من هستند، مردم با شما هستند،
اگر فکر اين باشيد، اين همان است که آمريکا مي خواهد و شما از عمال آمريکا هستيد
و در عذاب با آنهايي که از عمال آمريکا بودند با توجه، مشترک هستيد، با کم و زيادش. »
وقتي «تد پو» - سناتور آمريکايي- در نشست استماع مجلس سنا
درباره بودجه وزارت امور خارجه از رکس تيلرسون وزير امور خارجه اين کشور پرسيد آيا
دولت ترامپ از «فلسفه تغيير رژيم در ايران» حمايت مي کند، تيلرسون در پاسخ گفت
سياست دولت ترامپ درباره ايران در حال تدوين است و ما با حمايت از عناصر داخلي در
ايران از تغيير رژيم اين کشور به شکل مسالمت آميز حمايت مي کنيم!
اظهارات تيلرسون با واکنش هاي بسياري مواجه شد و حتي برخي از تحليلگران و مسئولان آمريکايي مدعي شدند چنين موضعي در متن مکتوبي که پيش از جلسه به سنا ارائه شده وجود نداشته و از اين جهت موضعي رسمي و محوري نيست. مايکل آنتون سخنگوي شوراي امنيت ملي آمريکا گفت؛ «دستکاري سياست داخلي ايران در حال حاضر هدف آمريکا نيست و در ميان اهداف تعيين شده در مرحله اوليه بررسي سياست کاخ سفيد در قبال ايران قرار ندارد. تاييد صريح تغيير رژيم در ايران به عنوان يک سياست واقعاً روي ميز نيست.»
برخي ديگر نيز از منظري متفاوت به ماجرا پرداخته و مدعي شدند اعلام اين موضع از سوي تيلرسون چرخش آشکار سياست دولت آمريکا در دوره ترامپ نسبت به جمهوري اسلامي ايران، در مقايسه با دولت باراک اوباماست. استدلال آنها براي اين ادعا سخنان سال 2013 اوباما در مجمع عمومي سازمان ملل است که گفته بود دولتش به دنبال «تغيير رژيم» در ايران نيست و همين موضع را در نامه هاي محرمانه خود به رهبر معظم انقلاب اسلامي نيز اعلام کرده بود.
در اين ميان چند سوال پيش مي آيد؛ آيا سياست دولت جديد آمريکا در قبال ايران از پذيرش جمهوري اسلامي به تغيير رژيم چرخش کرده است؟ موضع اعلامي و آشکار تيلرسون را چقدر بايد جدي گرفت؟ موضع و دستور کار ما در قبال دولت آمريکا بايد چه باشد؟
پيش از هر چيز بايد دانست آنچه تيلرسون در سنا به زبان آورد، روياي قريب به اتفاق سياستمداران آمريکايي است. سناتور جمهوريخواه تام کاتن از ايالت آرکانزاس که به طور منظم با مقامات کاخ سفيد در مورد سياست خارجي نشست و برخاست دارد، در اين مورد مي گويد: «سياست آمريکا بايد تغيير رژيم در ايران باشد. من متوجه نمي شوم که چطور کسي بگويد تا زماني که حکومت روحانيان بر سر کار باشد، آمريکا مي تواند امن باشد.» از نظر کاتن واشنگتن براي رسيدن به هدف خود بايد مجموعه اي از اقدامات سياسي، ديپلماتيک و مخفيانه براي فشار بر ايران و «حمايت از مخالفان داخلي» را در دستور کار خود قرار دهد. مايک پومپئو رئيس سازمان سيا در دولت ترامپ، سال گذشته زماني که نماينده کنگره بود به طور علني خواستار اقدام کنگره شد تا «رفتار ايران و در نهايت رژيم ايران» تغيير کند. اينها تنها چند نمونه از مواضع آشکار مقامات آمريکايي در اين مورد است.
آنچه امروز دار و دسته ترامپ در واشنگتن آشکارا مي گويند، روي ديگر همان سياستي است که دولت پيشين آمريکا عملاً و به صورت پلکاني دنبال مي کرد. اوباما بارها در پاسخ به منتقدان آمريکايي توافق هسته اي اعلام کرده بود، اين توافق باعث تغيير رفتار (و در نهايت تغيير ساختار رژيم) ايران خواهد شد. رويايي که دوره رياست اوباما حاوي نشانه هايي از آن نبود و همين مسئله باعث خشم وي و ادعاي عدم پايبندي ايران به روح برجام شد! در واقع آمريکايي ها دريافته اند که برجام با تمام امتيازات فراواني که براي آنها به ارمغان آورد و خساراتي که به جمهوري اسلامي تحميل کرد، نمي تواند ابزاري براي تغيير رفتار و در نهايت تغيير ساختار ايران باشد. لفاظي هاي دولت جديد واشنگتن برگرفته از اين واقعيت است.
اگرچه اهرم «تغيير رژيم» دهه هاست در جعبه ابزار سياست خارجي آمريکا قرار دارد و بارها مورد استفاده قرار گرفته(مانند تحميل جنگ، طرح چند کودتا، بمباران شهرها و اخيرا فتنه آمريکايي اسرائيلي 88) اما در اين ميان کارشناسان و سياستمداران کمي عاقل تر نيز در واشنگتن پيدا مي شوند که مي دانند نبايد چنين سياست هايي را در نشست هاي رسمي و مقابل دوربين ها جار زد.
مايک مورل معاون سابق سيا که به شدت بر ايران متمرکز بوده است در اين مورد مي گويد؛ «حتي بحث تغيير رژيم آسيب زننده است و ديگر درباره سياست تغيير رژيم، صحبتي نمي کنيم. چنين رويکردي به نظام ايران اين امکان را مي دهد تا بار ديگر خارجي ها را به مداخله در کشور متهم کند و تاريخچه اي طولاني از نفوذ هم که وجود دارد. يک مسئله ناخوشايند بالقوه اي که وجود دارد اين است که تندروها را تغذيه مي کنيد و ميانه روها را از دست مي دهيد. نه تنها بعيد است موفق شويد بلکه ممکن است ضربه اي مهلک هم دريافت کنيد.»
اگرچه کليت استدلال مورل قابل تامل است اما اينکه اعلام رسمي چنين موضعي تندروها را تغذيه کرده و باعث از دست رفتن ميانه روها مي شود، جاي بحث دارد. آن که از دخالت آمريکا در امور داخلي کشورش بيزار است و نمي خواهد نظام کشورش با شبه کودتاي آمريکا تغيير کند، نامش تندرو است؟! و آن که حامي چنين رويکردي است و به قول تيلرسون ابزار داخلي اعمال «تغيير رژيم» است، ميانه رو نام دارد؟! اگر چنين عناوين جعلي و مضحکي را بپذيريم، بايد گفت شعبان بي مخ به عنوان يکي از سردمداران اراذل و اوباش سياست تغيير رژيم ايران در کودتاي آمريکايي سال 1332 ميانه روترين چهره هاي تاريخ معاصر ايران است!
و اما سوال آخر؛ در قبال اين سياست گستاخانه و ابلهانه آمريکايي چه بايد کرد؟ پاسخ دقيق به اين سوال در گرو فهم دقيق برنامه دشمن و ابعاد آن است. دوره فرستادن مخفيانه مامور سيا با چمدان دلار به تهران به سر آمده است. انديشکده «بنياد دفاع از دموکراسي ها» که مسئولان آن يدطولايي در پخت و پز تحريم ها و سياست هاي ضدايراني در کارنامه خود دارند، در چند ماه اخير دستورالعمل هاي مختلفي را درخصوص چگونگي مقابله با ايران براي کاخ سفيد تهيه و ارسال کرده است. اخيراً نشريه پولتيکو بخش هايي از يک دستورالعمل محرمانه و 7 صفحه اي اين انديشکده را منتشر کرده است که مي توان قلب آن را در دو عبارت «نفوذ» در اقشار مختلف جامعه - کارگري، دانشجويي، روحانيون و...- و «تحريک ناآرامي هاي عمومي» خلاصه کرد. محتوا و ماهيت راهکار پيشنهادي اين انديشکده به کاخ سفيد بسيار شبيه دستورالعمل 5 صفحه اي پيشنهادي مامور کارکشته سيا، اسکات مودل است که چهار ماه پيش به مجلس سنا ارائه کرد.
در برابر اين نقشه آفندي دشمن، راهکار پدافند بسيار روشن و واضح است. نقشه دشمن عجيب و غريب و غيرقابل فهم نيست. راهکار نيز ساده است. همان چيزي که 20 شهريور سال 1359 امام امت(ره) در جمع اعضاي دولت شهيد رجايي بيان فرمودند؛ « اگر بنا باشد که شما به جاي اينکه اقتصاد مردم را درست کنيد، به جاي اينکه اين کشور را بررسي کنيد، ببينيد کجاهاست که مخروبه است و مردم از همه چيز ساقط هستند، به جاي اين اگر بنشينيد سر مسند و با حرف و با فحاشي به هم، مسائل را غفلت از آن بکنيد، اين همان است که قدرتهاي بزرگ مي خواهند تا اين مملکت خرابه بماند و صداي مردم درآيد. اين همان است. شما هم عمال آمريکاييد، منتها ملتفت نيستيد! يک عاملي داريم که مستقيماً از سفارت آمريکا دستور مي گيرد، يک عاملي داريم که براي او کار مي کند و خودش نمي فهمد. خود آدم نمي فهمد که براي کي دارد کار مي کند. اگر شما به مردم کار نداشته باشيد، به مصالح مردم، به مصالح کشور کار نداشته باشيد، فقط مشغول اين باشيد که من چطور، شما چطور، من چطورم، شما چطوريد، مردم با من هستند، مردم با شما هستند، اگر فکر اين باشيد، اين همان است که آمريکا مي خواهد و شما از عمال آمريکا هستيد و در عذاب با آنهايي که از عمال آمريکا بودند با توجه، مشترک هستيد، با کم و زيادش. » نويسنده: محمد صرفي
اظهارات تيلرسون با واکنش هاي بسياري مواجه شد و حتي برخي از تحليلگران و مسئولان آمريکايي مدعي شدند چنين موضعي در متن مکتوبي که پيش از جلسه به سنا ارائه شده وجود نداشته و از اين جهت موضعي رسمي و محوري نيست. مايکل آنتون سخنگوي شوراي امنيت ملي آمريکا گفت؛ «دستکاري سياست داخلي ايران در حال حاضر هدف آمريکا نيست و در ميان اهداف تعيين شده در مرحله اوليه بررسي سياست کاخ سفيد در قبال ايران قرار ندارد. تاييد صريح تغيير رژيم در ايران به عنوان يک سياست واقعاً روي ميز نيست.»
برخي ديگر نيز از منظري متفاوت به ماجرا پرداخته و مدعي شدند اعلام اين موضع از سوي تيلرسون چرخش آشکار سياست دولت آمريکا در دوره ترامپ نسبت به جمهوري اسلامي ايران، در مقايسه با دولت باراک اوباماست. استدلال آنها براي اين ادعا سخنان سال 2013 اوباما در مجمع عمومي سازمان ملل است که گفته بود دولتش به دنبال «تغيير رژيم» در ايران نيست و همين موضع را در نامه هاي محرمانه خود به رهبر معظم انقلاب اسلامي نيز اعلام کرده بود.
در اين ميان چند سوال پيش مي آيد؛ آيا سياست دولت جديد آمريکا در قبال ايران از پذيرش جمهوري اسلامي به تغيير رژيم چرخش کرده است؟ موضع اعلامي و آشکار تيلرسون را چقدر بايد جدي گرفت؟ موضع و دستور کار ما در قبال دولت آمريکا بايد چه باشد؟
پيش از هر چيز بايد دانست آنچه تيلرسون در سنا به زبان آورد، روياي قريب به اتفاق سياستمداران آمريکايي است. سناتور جمهوريخواه تام کاتن از ايالت آرکانزاس که به طور منظم با مقامات کاخ سفيد در مورد سياست خارجي نشست و برخاست دارد، در اين مورد مي گويد: «سياست آمريکا بايد تغيير رژيم در ايران باشد. من متوجه نمي شوم که چطور کسي بگويد تا زماني که حکومت روحانيان بر سر کار باشد، آمريکا مي تواند امن باشد.» از نظر کاتن واشنگتن براي رسيدن به هدف خود بايد مجموعه اي از اقدامات سياسي، ديپلماتيک و مخفيانه براي فشار بر ايران و «حمايت از مخالفان داخلي» را در دستور کار خود قرار دهد. مايک پومپئو رئيس سازمان سيا در دولت ترامپ، سال گذشته زماني که نماينده کنگره بود به طور علني خواستار اقدام کنگره شد تا «رفتار ايران و در نهايت رژيم ايران» تغيير کند. اينها تنها چند نمونه از مواضع آشکار مقامات آمريکايي در اين مورد است.
آنچه امروز دار و دسته ترامپ در واشنگتن آشکارا مي گويند، روي ديگر همان سياستي است که دولت پيشين آمريکا عملاً و به صورت پلکاني دنبال مي کرد. اوباما بارها در پاسخ به منتقدان آمريکايي توافق هسته اي اعلام کرده بود، اين توافق باعث تغيير رفتار (و در نهايت تغيير ساختار رژيم) ايران خواهد شد. رويايي که دوره رياست اوباما حاوي نشانه هايي از آن نبود و همين مسئله باعث خشم وي و ادعاي عدم پايبندي ايران به روح برجام شد! در واقع آمريکايي ها دريافته اند که برجام با تمام امتيازات فراواني که براي آنها به ارمغان آورد و خساراتي که به جمهوري اسلامي تحميل کرد، نمي تواند ابزاري براي تغيير رفتار و در نهايت تغيير ساختار ايران باشد. لفاظي هاي دولت جديد واشنگتن برگرفته از اين واقعيت است.
اگرچه اهرم «تغيير رژيم» دهه هاست در جعبه ابزار سياست خارجي آمريکا قرار دارد و بارها مورد استفاده قرار گرفته(مانند تحميل جنگ، طرح چند کودتا، بمباران شهرها و اخيرا فتنه آمريکايي اسرائيلي 88) اما در اين ميان کارشناسان و سياستمداران کمي عاقل تر نيز در واشنگتن پيدا مي شوند که مي دانند نبايد چنين سياست هايي را در نشست هاي رسمي و مقابل دوربين ها جار زد.
مايک مورل معاون سابق سيا که به شدت بر ايران متمرکز بوده است در اين مورد مي گويد؛ «حتي بحث تغيير رژيم آسيب زننده است و ديگر درباره سياست تغيير رژيم، صحبتي نمي کنيم. چنين رويکردي به نظام ايران اين امکان را مي دهد تا بار ديگر خارجي ها را به مداخله در کشور متهم کند و تاريخچه اي طولاني از نفوذ هم که وجود دارد. يک مسئله ناخوشايند بالقوه اي که وجود دارد اين است که تندروها را تغذيه مي کنيد و ميانه روها را از دست مي دهيد. نه تنها بعيد است موفق شويد بلکه ممکن است ضربه اي مهلک هم دريافت کنيد.»
اگرچه کليت استدلال مورل قابل تامل است اما اينکه اعلام رسمي چنين موضعي تندروها را تغذيه کرده و باعث از دست رفتن ميانه روها مي شود، جاي بحث دارد. آن که از دخالت آمريکا در امور داخلي کشورش بيزار است و نمي خواهد نظام کشورش با شبه کودتاي آمريکا تغيير کند، نامش تندرو است؟! و آن که حامي چنين رويکردي است و به قول تيلرسون ابزار داخلي اعمال «تغيير رژيم» است، ميانه رو نام دارد؟! اگر چنين عناوين جعلي و مضحکي را بپذيريم، بايد گفت شعبان بي مخ به عنوان يکي از سردمداران اراذل و اوباش سياست تغيير رژيم ايران در کودتاي آمريکايي سال 1332 ميانه روترين چهره هاي تاريخ معاصر ايران است!
و اما سوال آخر؛ در قبال اين سياست گستاخانه و ابلهانه آمريکايي چه بايد کرد؟ پاسخ دقيق به اين سوال در گرو فهم دقيق برنامه دشمن و ابعاد آن است. دوره فرستادن مخفيانه مامور سيا با چمدان دلار به تهران به سر آمده است. انديشکده «بنياد دفاع از دموکراسي ها» که مسئولان آن يدطولايي در پخت و پز تحريم ها و سياست هاي ضدايراني در کارنامه خود دارند، در چند ماه اخير دستورالعمل هاي مختلفي را درخصوص چگونگي مقابله با ايران براي کاخ سفيد تهيه و ارسال کرده است. اخيراً نشريه پولتيکو بخش هايي از يک دستورالعمل محرمانه و 7 صفحه اي اين انديشکده را منتشر کرده است که مي توان قلب آن را در دو عبارت «نفوذ» در اقشار مختلف جامعه - کارگري، دانشجويي، روحانيون و...- و «تحريک ناآرامي هاي عمومي» خلاصه کرد. محتوا و ماهيت راهکار پيشنهادي اين انديشکده به کاخ سفيد بسيار شبيه دستورالعمل 5 صفحه اي پيشنهادي مامور کارکشته سيا، اسکات مودل است که چهار ماه پيش به مجلس سنا ارائه کرد.
در برابر اين نقشه آفندي دشمن، راهکار پدافند بسيار روشن و واضح است. نقشه دشمن عجيب و غريب و غيرقابل فهم نيست. راهکار نيز ساده است. همان چيزي که 20 شهريور سال 1359 امام امت(ره) در جمع اعضاي دولت شهيد رجايي بيان فرمودند؛ « اگر بنا باشد که شما به جاي اينکه اقتصاد مردم را درست کنيد، به جاي اينکه اين کشور را بررسي کنيد، ببينيد کجاهاست که مخروبه است و مردم از همه چيز ساقط هستند، به جاي اين اگر بنشينيد سر مسند و با حرف و با فحاشي به هم، مسائل را غفلت از آن بکنيد، اين همان است که قدرتهاي بزرگ مي خواهند تا اين مملکت خرابه بماند و صداي مردم درآيد. اين همان است. شما هم عمال آمريکاييد، منتها ملتفت نيستيد! يک عاملي داريم که مستقيماً از سفارت آمريکا دستور مي گيرد، يک عاملي داريم که براي او کار مي کند و خودش نمي فهمد. خود آدم نمي فهمد که براي کي دارد کار مي کند. اگر شما به مردم کار نداشته باشيد، به مصالح مردم، به مصالح کشور کار نداشته باشيد، فقط مشغول اين باشيد که من چطور، شما چطور، من چطورم، شما چطوريد، مردم با من هستند، مردم با شما هستند، اگر فکر اين باشيد، اين همان است که آمريکا مي خواهد و شما از عمال آمريکا هستيد و در عذاب با آنهايي که از عمال آمريکا بودند با توجه، مشترک هستيد، با کم و زيادش. » نويسنده: محمد صرفي
