جدال«دکتر»
و «ژنرال» 6 آذر -96
ژنرال کدام است .برای چه یک پاسدار دزد فامیل نزدیک همسر خامنه ای
باعنوان ژنرال بی خودی گنده می شود؟
تهران- ایرنا- شهردار سابق تهران یک‌بار
دیگر مسئله‌ساز شد. به نظر می‌رسد او تمایل ندارد از حضور در رسانه به هر بهانه‌ای
فاصله بگیرد. این بار ماجرا از تعطیلی خط هفت مترو تهران آغاز شد. قالیباف در برابر
این اقدام، واکنشی به نسبت تند داشت.
روزنامه ابتکار در سرمقاله ای به قلم
علیرضا صدقی، آورده است: او تصمیم شهرداری تهران مبنی بر تعطیلی این خط مترو را
«سیاسی‌کاری» شهردار عنوان کرده و عملکرد خود و همکارانش در دوره تصدی مسئولیت را
صحیح دانست.
این موضع‌گیری نجفی را هم ناگزیر به واکنش کرد. به طور معمول کسی توقع چنین واکنشی از نجفی نداشت؛ شهردار کنونی تهران، شهردار سابق را به مناظره در یک دانشگاه دعوت کرد. دعوتی که هنوز از سوی دیگر ماجرا بدون پاسخ مانده است.
این‌که چرا ذهن قالیباف هنوز درگیر مسائل و موضوعات شهرداری تهران است، جای تعجب دارد. به هر روی، مدت زمان قابل توجهی از انتخابات شورای پنجم گذشته و همراهان و همفکران 12 ساله قالیباف مدت‌هاست که از کرسی‌های ساختمان بهشت برخواسته‌اند. اما گویا شهردار سابق هنوز حلاوت و شیرینی زمان تصدی‌اش را مزه‌مزه می‌کند و به این سادگی‌ها تصمیم ندارد که از سودای ریاست بر تهران دست بردارد. گرچه رای نمایندگان مردم در انتخاب شهردار جدید داستان دیگری را روایت می‌کند.
سیمای شهر آرام‌آرام نقش و نشان‌های دوران قالیباف را پشت‌سر می‌گذارد، نمایندگان شورا مصوبات تازه‌ای را در دستور کار قرار داده‌اند، پیمانکاران شهرداری حال و هوای دیگری را در شهر تجربه می‌کنند و همه این‌ها حکایت از آن دارد که قالیباف چه بخواهد و چه نخواهد از «بهشت» رانده شده است. این‌ها البته یک سوی ماجراست. در سوی دیگر هنوز هم رگه‌هایی از «قالیبافیسم» را می‌توان در بدنه شهرداری مشاهده کرد. وارثانی از دوره شهردار سابق که سودای دوره‌های پیشین را در سر می‌پرورانند و سخت به دنبال امتیازهای تازه از شرایط جدید هستند.
با تمام این اوصاف، به نظر می‌رسد یکی از عواملی که باعث شده قالیباف از زمان انتخابات ریاست جمهوری تا همین حالا «عصبانی» باشد و با اصرار همان لحن پرخاشگرانه، مالامال از عصبانیت و مبتنی بر اصل «فرار به جلو» را ادامه دهد، عدم توانایی او در درک این واقعیت عینی باشد. او هنوز نپذیرفته است که دیگر شهردار تهران نیست و مدیران جدید شهرداری تهران حق دارند تا با سیاست‌های خود پایتخت را اداره کنند. اگر قالیباف این واقعیت را می‌پذیرفت و بنا را موضع‌گیری بر هر حرکت شهردار تازه تهران نمی‌گذاشت، امروز ناچار نبود، پاسخ‌گوی دعوت به مناظره‌ای باشد که از پیش بازنده است.
نکته مهم در این میان را باید در نوع و علت دعوت نجفی از قالیباف به مناظره دانست. خُلق و خوی سیاسی و کارنامه مدیریتی نجفی نشان می‌دهد که او همواره از بحث‌ها و جدل‌ها فاصله گرفته و هرگاه احتمال بروز وضعیتی عصبی می‌رفته، عطای مدیریت را به لقای آن بخشیده و وارد چنین منازعاتی نشده است. نمونه بارز روش مواجهه نجفی با مسائلی از این دست را می‌توان در خروج او از سازمان میراث فرهنگی در دولت قبل مشاهده کرد.
اما حالا چه شده که «دکتر»، «ژنرال» را به مناظره در یک محیط آکادمیک دعوت کرده باید به دیده دقت به آن نگریست. بی‌گمان مشخص است که نجفی در این مناظره دست بالا را خواهد داشت و این را قالیباف بهتر از هر کسی می‌داند. او از عملکرد خود و همکارانش در شهرداری تهران طی 12 سال گذشته به خوبی باخبر است و بیش از هر فرد دیگری نسبت به اهمال‌کاری‌های احتمالی در طی این دوران آگاهی دارد. او می‌داند که علی‌رغم همه اقداماتی که در واپسین روزهای تصدی مسئولیت شهرداری انجام داد، تیم نجفی یافته‌های نابی برای مقابله با او در اختیار «دکتر» قرار داده‌اند. حال آن‌که «ژنرال» این روزها از همیشه تنهاتر است و یاران دیروز اگر هم بخواهند کمکی به او بکنند، کاری از دست‌شان ساخته نیست.
این مناظره البته وجه دیگری هم دارد. «مردم» حالا و حتی پیش از برگزاری احتمالی مناظره، تصمیم خود را گرفته‌اند و نمره طرفین را در کارنامه‌شان ثبت کرده‌اند. نخستین دلیل این مدعا را می‌توان در رای قاطع مردم به تیم «مخالف قالیباف» در شورای شهر عنوان کرد. آرائی که به صندوق رای ریخته شد، پیامی آشکار برای قالیباف، همفکران، همقطاران و همراهان سال‌های دور او داشت. این رای نشان داد که «تهرانی»ها از نحوه اداره شهر، مواجهه شهرداری با معضلات اجتماعی، روش‌های شهرداری برای فرهنگ‌سازی و... راضی نیستند و تمایل دارند شیوه و روش دیگری را تجربه کنند. تجربه‌ای که این روزها به دست نجفی رقم می‌خورد.
از دیگر سو، مردم تهران به صورت روزانه با پدیده‌هایی که توسط قالیباف خلق شد، روبرو می‌شوند. پروژه‌های ناگواری مانند «باغ برج‌ها»، «تراکم‌فروشی‌ها»، «عدم مدیریت بحران»، «ناکارآمدی شهرداری در حل فاجعه پلاسکو» و... میراث به یادگار مانده از «ژنرال قالیباف» است. این کارنامه زنده و قابل مشاهده قالیباف را پیش از مناظره بازنده آن کرده است.
به هر روی، این مناظره ـ اگر برگزار شود ـ می‌تواند یکی از دیدنی‌ترین و شنیدنی‌ترین مناظره‌های یک دهه گذشته باشد. افزون بر آن شاید در قالب این مناظره وجوهی تازه از عملکرد 12 ساله شهردار سابق برای «تهرانی»ها آشکار شود.
*منبع:روزنامه ابتکار،1396،9،5
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131**انتشاردهنده: شهربانو جمعه
این موضع‌گیری نجفی را هم ناگزیر به واکنش کرد. به طور معمول کسی توقع چنین واکنشی از نجفی نداشت؛ شهردار کنونی تهران، شهردار سابق را به مناظره در یک دانشگاه دعوت کرد. دعوتی که هنوز از سوی دیگر ماجرا بدون پاسخ مانده است.
این‌که چرا ذهن قالیباف هنوز درگیر مسائل و موضوعات شهرداری تهران است، جای تعجب دارد. به هر روی، مدت زمان قابل توجهی از انتخابات شورای پنجم گذشته و همراهان و همفکران 12 ساله قالیباف مدت‌هاست که از کرسی‌های ساختمان بهشت برخواسته‌اند. اما گویا شهردار سابق هنوز حلاوت و شیرینی زمان تصدی‌اش را مزه‌مزه می‌کند و به این سادگی‌ها تصمیم ندارد که از سودای ریاست بر تهران دست بردارد. گرچه رای نمایندگان مردم در انتخاب شهردار جدید داستان دیگری را روایت می‌کند.
سیمای شهر آرام‌آرام نقش و نشان‌های دوران قالیباف را پشت‌سر می‌گذارد، نمایندگان شورا مصوبات تازه‌ای را در دستور کار قرار داده‌اند، پیمانکاران شهرداری حال و هوای دیگری را در شهر تجربه می‌کنند و همه این‌ها حکایت از آن دارد که قالیباف چه بخواهد و چه نخواهد از «بهشت» رانده شده است. این‌ها البته یک سوی ماجراست. در سوی دیگر هنوز هم رگه‌هایی از «قالیبافیسم» را می‌توان در بدنه شهرداری مشاهده کرد. وارثانی از دوره شهردار سابق که سودای دوره‌های پیشین را در سر می‌پرورانند و سخت به دنبال امتیازهای تازه از شرایط جدید هستند.
با تمام این اوصاف، به نظر می‌رسد یکی از عواملی که باعث شده قالیباف از زمان انتخابات ریاست جمهوری تا همین حالا «عصبانی» باشد و با اصرار همان لحن پرخاشگرانه، مالامال از عصبانیت و مبتنی بر اصل «فرار به جلو» را ادامه دهد، عدم توانایی او در درک این واقعیت عینی باشد. او هنوز نپذیرفته است که دیگر شهردار تهران نیست و مدیران جدید شهرداری تهران حق دارند تا با سیاست‌های خود پایتخت را اداره کنند. اگر قالیباف این واقعیت را می‌پذیرفت و بنا را موضع‌گیری بر هر حرکت شهردار تازه تهران نمی‌گذاشت، امروز ناچار نبود، پاسخ‌گوی دعوت به مناظره‌ای باشد که از پیش بازنده است.
نکته مهم در این میان را باید در نوع و علت دعوت نجفی از قالیباف به مناظره دانست. خُلق و خوی سیاسی و کارنامه مدیریتی نجفی نشان می‌دهد که او همواره از بحث‌ها و جدل‌ها فاصله گرفته و هرگاه احتمال بروز وضعیتی عصبی می‌رفته، عطای مدیریت را به لقای آن بخشیده و وارد چنین منازعاتی نشده است. نمونه بارز روش مواجهه نجفی با مسائلی از این دست را می‌توان در خروج او از سازمان میراث فرهنگی در دولت قبل مشاهده کرد.
اما حالا چه شده که «دکتر»، «ژنرال» را به مناظره در یک محیط آکادمیک دعوت کرده باید به دیده دقت به آن نگریست. بی‌گمان مشخص است که نجفی در این مناظره دست بالا را خواهد داشت و این را قالیباف بهتر از هر کسی می‌داند. او از عملکرد خود و همکارانش در شهرداری تهران طی 12 سال گذشته به خوبی باخبر است و بیش از هر فرد دیگری نسبت به اهمال‌کاری‌های احتمالی در طی این دوران آگاهی دارد. او می‌داند که علی‌رغم همه اقداماتی که در واپسین روزهای تصدی مسئولیت شهرداری انجام داد، تیم نجفی یافته‌های نابی برای مقابله با او در اختیار «دکتر» قرار داده‌اند. حال آن‌که «ژنرال» این روزها از همیشه تنهاتر است و یاران دیروز اگر هم بخواهند کمکی به او بکنند، کاری از دست‌شان ساخته نیست.
این مناظره البته وجه دیگری هم دارد. «مردم» حالا و حتی پیش از برگزاری احتمالی مناظره، تصمیم خود را گرفته‌اند و نمره طرفین را در کارنامه‌شان ثبت کرده‌اند. نخستین دلیل این مدعا را می‌توان در رای قاطع مردم به تیم «مخالف قالیباف» در شورای شهر عنوان کرد. آرائی که به صندوق رای ریخته شد، پیامی آشکار برای قالیباف، همفکران، همقطاران و همراهان سال‌های دور او داشت. این رای نشان داد که «تهرانی»ها از نحوه اداره شهر، مواجهه شهرداری با معضلات اجتماعی، روش‌های شهرداری برای فرهنگ‌سازی و... راضی نیستند و تمایل دارند شیوه و روش دیگری را تجربه کنند. تجربه‌ای که این روزها به دست نجفی رقم می‌خورد.
از دیگر سو، مردم تهران به صورت روزانه با پدیده‌هایی که توسط قالیباف خلق شد، روبرو می‌شوند. پروژه‌های ناگواری مانند «باغ برج‌ها»، «تراکم‌فروشی‌ها»، «عدم مدیریت بحران»، «ناکارآمدی شهرداری در حل فاجعه پلاسکو» و... میراث به یادگار مانده از «ژنرال قالیباف» است. این کارنامه زنده و قابل مشاهده قالیباف را پیش از مناظره بازنده آن کرده است.
به هر روی، این مناظره ـ اگر برگزار شود ـ می‌تواند یکی از دیدنی‌ترین و شنیدنی‌ترین مناظره‌های یک دهه گذشته باشد. افزون بر آن شاید در قالب این مناظره وجوهی تازه از عملکرد 12 ساله شهردار سابق برای «تهرانی»ها آشکار شود.
*منبع:روزنامه ابتکار،1396،9،5
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131**انتشاردهنده: شهربانو جمعه
