اوین نامه کیهان 3 شنبه 6 آذرماه سال 1397
يادداشت ميهمان اوین نامه کیهان "مسائل اقتصادي را
امنيتي نكنيد"
پرورش یافته سربازجوشریعت نداری در
اوین کیهان که ارتقا یافته و یادداشت نویس شده ولی
هنوز جا نیفتاده وحرفه ای نشده است تا
طوری باید وارونه گویی کند تاگاف ندهد .
برای اینکه ازهمان زمانی که قرارگاه خاتم پاسداران شکل گرفت مسیر امنیتی کردن
اقتصاد شروع شد وبه مرور شتاب گرفت تا جایی که روحانی مجبور شد به دولت موازی با
تفنگ ورسانه پاسداران انتقاد کند که چرا اجازه نمی دهد بخش خصوصی در زمینه اقتصادی فعال
شود . حال نوچه سربازجو شریعت نداری برای رد گم کردن هشدار داده مسایل اقتصادی را
امنیتی نکنید؟
برجام به اين منظور منعقد شد كه ايران در
برابر آنچه مي دهد، چيزي بستاند و قرار بود لغو تمامي تحريم ها، ستانده ايران از
اين توافق باشد بدون آنكه اين تحريم ها به بهانه هاي ديگري چون موشكي و حقوق بشر،
بازگردانده شوند. اين امر كه تمامي تحريم ها بالمره همزمان با اجراي برجام برداشته
خواهد شد، ادعاي رياست محترم جمهور بود ليكن آنچه محقق شد فاصله بسياري با آن چيزي
كه اعلام شده بود، داشت. انجام دقيق و توام با راستي آزمايي تعهدات ايران در مقابل
عدم انجام بسياري از تعهدات توسط طرف غربي در زمان اجرايي شدن اين توافق فرآيندي
بود كه سپري شد تا آنجا كه آمريكا به بهانه هاي واهي از برجام خارج شد.
توافقي كه كدخدا به عنوان آقابالاسر
كشورهاي اروپايي آن را ترك كرد و دولتمردان كشورمان اميدوار به اينكه اروپا بخواهد
و بتواند در مقابل اين اقدام آمريكا، منافع ايران را تضمين نمايد از اقدام متقابل
خودداري نمودند و مهلتي چند هفته به اين كشورها دادند. مهلتي كه اكنون بيش از شش
ماه از آن مي گذرد و هنوز كه هنوز است برخي از اين دولتمردان، از اروپا قطع اميد
نكرده اند. همين دولتمردان كه امضاي كري را تضمين مي دانستند اكنون درصدد توجيه
كوتاهي طرف غربي هستند و مي گويند كه بايد به اروپا حق داد كه نتواند آن طور كه
لازم است تعهدات را عملياتي نمايد و نمي گويند كه آيا كشورمان حقي ندارد كه اين
آقايان بخواهند نگران آن باشند؟ نكته جالب تر اينكه اين دولتمردان براي تهديد
اروپا و تذكر تبعات اين كوتاهي طرف غربي، دسته گل به آب مي دهند و به گونه اي سخن
مي گويند كه بازهم ايران محكوم خواهد بود. برابر سخن اين آقايان، خروج ايران از
برجام، امنيت اروپا را تهديد خواهد كرد و اروپا براي حفظ امنيت خود براي برجام
بايد هزينه كند. مشخص نيست چرا اقدام متقابل ايران در خروج از برجام به علت عدم
انجام تعهدات توسط آمريكا و اروپا، امنيت اين كشورها را با مخاطره مواجه خواهد
ساخت؟ آيا اين گونه سخن گفتن، تاييدكننده ادعاهاي باطل و واهي دشمنان كشور نيست كه
ايران در صورت نبودن برجام، به سمت توليد سلاح هسته اي خواهد رفت؟ آيا آقايي كه
اين گونه سخن مي گويد از فتواي رهبر معظم انقلاب و دكترين هسته اي كشورمان كه بر
ممنوعيت ساخت و استفاده از سلاح هسته اي تاكيد دارد، بي اطلاع است؟
خروج ايران از برجام فارغ از اينكه انجام
بشود يا نشود، يك مسئله اي است كه بايد در حوزه اقتصاد و تجارت تعريف شود و نه در
حوزه امنيت؛ يعني ايران به دليل عدم بهره مندي از تبعات مثبت تجاري و اقتصادي كه
قرار بود در برجام به آن دست يابد و به دليل عدم انجام تعهدات طرف مقابل، از برجام
خارج شده و فعاليت هسته اي خود را براي رسيدن به خودكفايي در توليد سوخت هسته اي
نيروگاه هسته اي بوشهر و نيز توليد و ساخت راديو داروها، انجام تحقيقات علمي،
رسيدن به مرزهاي دانش و سرريز اين دانش در بخش هاي اقتصادي و فناورانه كشور سريع
تر و پرشتاب تر از گذشته ادامه خواهد داد. اگر قرار بر بهانه گيري طرف مقابل باشد،
با برجام و بدون برجام، بهانه دان طرف غربي پر نخواهد شد و هرروز بهانه اي براي
بهانه گيري وجود خواهد داشت و اگر ايران بخواهد شتاب خود را با بهانه هاي دشمن
تنظيم كند، اين حركت هيچ گاه صورت نخواهد پذيرفت. پس با اين وصف، دليلي ندارد كه ما
طرف غربي را از منظر امنيتي تهديد كنيم. ما كار خودمان را انجام مي دهيم و به
دنبال منافع خود خواهيم بود و دليلي ندارد به دلايل واهي بخواهيم اين مسير را ترك
كنيم.
نبايد فراموش كرد كه در موضوع ملي اعلام
شدن صنعت نفت نيز طرف غربي، اقدام ايران را اقدام عليه صلح و امنيت جهاني معرفي
كرد و همان دولت خبيث، اكنون ايران را تهديد به تكرار تاريخ و قحطي بزرگ مي كند.
ببينيم آيا كشوري كه ادعا دارد هنوز كه هنوز است داراي قدرت نظامي برتر است و
ايران را به تكرار حوادث جنگ جهاني اول تهديد نمايد، جرات دارد وارد كارزار با ملت
ايران شود و با اين كار فرصت دهد كه جوانان سلحشور اين ملت، انتقام آن نسل كشي را
از نوادگان ملكه خبيث انگلستان گرفته و آنها را همانند آنچه بر سر تفنگداران
انگليسي آوردند، با ذلت و خواري به زنجير كشند؛ يا اينكه گنده گويي آن انگليسي
هتاك، مانند قمپز دركردن و شكرخوردني است كه در ادبيات كشورمان، تعريف جايگاه و
نتيجه آن مشخص است؟ شكوه و گلايه ما از دشمن نيست چرا كه دشمن، دشمن است و مرام
دشمن، دشمني است. گلايه از دوستاني است كه در جبهه داخل و خودي، با فعل و گفتار
خود، دشمن را در پيشبرد اهداف عمليات رواني و رسانه اي ياري مي رسانند. نويسنده: علي اكبري
