اوین نامه کیهان ۱۸ دی ۱۴۰۳
گزارش خبری تحلیلی اوین
نامه کیهان
«بستن دهان» مجلس و
منتقدان با اسم رمز «وفاق»!
تعداد نمایندگان مجلس ارتجاعی
ونامشروع باندمافیایی کاسبان تحریم های جبهه پایداری و همقطاران شان
زیر ۷۰ نفر یا کمتر از۲۵ ٪ اعضای نمایندگانمجلس ارتجاعی ونامشروع است . ولی چون اوین نامه کیهان سربازجوشریعت
نداری وسپاه پاسداران تروریست وجنایتکار ازاینان حمایت می کنند تاسیاست مخالفت با
برجام ومذاکره هسته ای با آمریکا و دولت پزشکیان را همراه با دفاع از حجاب اجباری قانون حجاب وعفاف وفیلترینگ را
بطور مستمر تکرار ودنبال کنند بنابراین چون مورد انتقاد نه دولت پزشکیان که گاهی
مورد انتقاد پاسدار فاسد ورانت خوار قالی باف وحامیان شان قرارمی گیرند لذا موجب دستآویز اوین نامه کیهان سربازجوشریعت
نداری شده است تا گزارش خبر تحلیلی دراوین
نامه کیهانش با عنوان بستن دهان مجلس ومنتقدان با اسم رمز وفاق شود .همچنین بهانه
مناسب برای انتقاد کردن واتهام زدن به مدعیان اصلاحات طلب ودولت پزشکیان شود برای همین ادعا شده است اخیراً با فضاسازی علیه اختیارات مجلس- ذیل اسم
رمز «وفاق»- نه‌تنها حق قانونی این نهاد مردمی که البته دست نشانده و فاقد اختیار است وکمتر از
۳۰٪ واجداین شرایط رای دادن دارد را پایمال می‌کنند؛ بلکه به جنگ شعار وفاق رفته و
با معنازدایی از این واژه در مسیر استحاله آن گام برداشتند. بدین معنا که وفاق و
همگرایی دستاویزی و ابزاری برای «بستن دهان» منتقدان شده و مکانیسمی
برای سلب آزادی‌های فردی که طی ۴۶ سال وجودنداشته است و اختیارات قانونی دستگاه‌های
نظارتی که دربست آلت دست خامنه ای رمال هستند.تغییر رسالت رسانه زیر تیغ سانسور وتهدید عدم عبور ازخطوط ترسیم
شده قرمز که همگام با فیلترینگ فضای مجازی شده است پس دستگاه اجرائی، با ترفند قائم کردن شعار
پرادوکسیکال و واژه برساخته وفاق بر سایر دستگاه‌ها، درصدد قیدگذاری و تحدید اختیارات
و ماموریت دستگاه‌های نظارتی است؛ بدین معنا که هرگونه نقد و تذکری که فقط شامل
دولت پزشکیان ومدعیان اصلاح طلب می شود را برخلاف روح وفاق تفسیر می‌کند. درحالی
که اوین نامه کیهان سربازجوشریعت نداری که ازرانت حمایتی خامنه ای رمال برخوردار
است آزادی کامل دارد تابدون هیچ محدودیت وپیگرد قانونی که ا عتبار ندارد قرار گیرد
بهر منتقد غیرخودی به ویژه به دولت پزشکیان و مدعیان اصلاح طلب اتهام بزند
وتهدیدشان کند. اما حال ازموضع وارونه گویی وفراربه جلو مدعی شده است مدعیان
اصلاحات با تغییر رسالت «رسانه» از آگاهی بخشی به جوسازی (Propagande) درصدد ایجاد تشنج و التهاب‌آفرینی
در سطح جامعه هستند تا از این طریق «اختگی» دستگاه‌های نظارتی را رقم زده و قدرت و
ماموریت دستگاه اجرائی را استحاله کنند. علاوه‌بر استحاله ماموریت دستگاه‌های
نظارتی- توجیه عملکرد ضعیف وزرا- در دستور کار رسانه‌های مدعی اصلاحات قرار دارد.
باتوجه به این مسئله رسالت روزنامه‌های زنجیره‌ای مبنی بر قبیله‌گرایی مشهود و
غیرقابل انکار است.مجلس به عنوان یک نهاد نظارتی و برآمده از رأی مردم
که مسلح به اختیاراتی چون «تذکر» و «استیضاح» است؛ با هدف استیفای حقوق ملت امکان
استفاده از اختیارات قانونی خود را دارد. با این حال روزنامه‌هایی زنجیره‌ای طی
روزهای اخیر- با حمله گسترده به این نهاد مردمی- خواستار عقب‌نشینی مجلس از تصمیم
قانونی خود هستند.دامنه و گستردگی حملات روزنامه‌های زنجیره‌ای به
«مجلس» نه فقط در زمینه «استیضاح» بلکه در زمینه «فیلترینگ» و «قانون عفاف و حجاب»
نیز تداوم دارد.علی‌ایحال این جراید با ایجاد هیاهوی سیاسی و سرپوش‌گذاری
بر سوءمدیریت در حوزه اقتصاد- اتکای مجلس به اختیارات قانونی‌اش را- خلاف وفاق و
تسویه حساب سیاسی جا انداخته و به مجلس تاختند. سرانجام اوین نامه کیهان سربازجوشریعت نداری
برای وارونه جلوه دادن نقش دیکتاتور کینه جو وهمه کاره رهبرش خامنه ای رمال وسنگر
بازجویی واتهام زنی و تهیه وتنظیم کیفرجواست علیه منتقدان ودولت پزشکیان ومدعیان
اصلاح اوین نامه کیهان را فرافکنانه تبدیل
به دیکتاتوری با قدرت نرم (رسانه) کرده است تا درراستای پیگیری هدف ترسیم
کرده ادعا کند صرف‌نظر از ضرورت یا عدم ضرورت استیضاح- حمله اخیر مدعیان اصلاحات
به مجلس- نشان‌دهنده دیکتاتوری است؛ بدین معنا که تحمیل عقیده نه از طریق قدرت سخت
(نظامی)، بلکه از مسیر قدرت نرم (رسانه) صورت می‌گیرد.در این راستا، حذف منتقدین و فشار
بر دستگاه‌های نظارتی با مهندسی «هجمه» و تکرار و تداوم روزانه این دست از تیترها
انجام می‌شود. نگاهی به تیترهای روزنامه‌های زنجیره طی چند ماه گذشته دلیلی بر این
ادعاست.معهذا، مدعیان اصلاحات با فضاسازی علیه اختیارات
مجلس- ذیل اسم رمز «وفاق»- نه‌تنها حق قانونی این نهاد مردمی را پایمال می‌کنند؛
بلکه به جنگ شعار وفاق رفته و با معنازدایی از این واژه در مسیر استحاله آن گام
برداشتند. بدین معنا که وفاق و همگرایی دستاویزی و ابزاری برای بستن دهان منتقدان
شده و مکانیسمی برای سلب آزادی‌های فردی و اختیارات قانونی دستگاه‌های نظارتی است.
