اوین نامه کیهان 5 شنبه 10 آبان
ماه 1397
يادداشت ميهمان اوین نامه کیهان "حسيني بمان و حسيني
بمير"
... إنهم فتيه آمنوا بربهم و زدناهم هدي1
... إنهم فتيه آمنوا بربهم و زدناهم هدي1
چهل روز از مصيبت عاشورا مي گذرد، نه
1379 سال. عاشورا نه هر سال كه روزبه روز تكرار و تازه مي شود و خون، به رگهاي
بريده مي دواند. اصلا خون حسين(ع) مي جوشد و خشكيدني نيست، مثل داغي كه با شهادتش
بر دل و جگر آزادگان و جوانمردان افتاده و فسردني نيست. گويي خون او در رگهاي همه
مظلومان است و اين اصلا عجيب نيست. مگر نه اينكه او خون خدا و پسر خون خداست؟ و
مگر نه اينكه انسانها روح و فطرتي خدايي دارند و از نفخه الهي معطرند؟ و مگر سخن
حسين(ع) را همه نمي فهمند و مردمان سياه و سفيد و زرد و سرخ و زن و مرد و شيعه و
غير از آن، همه در برابر عزت و مظلوميتش تعظيم نمي كنند؟ واقعيت اينست كه حسين
فراتر از انديشه هاست. او بر زمان است نه در زمان و نه محصور در مكان. حقيقت است كه
حسين، حقيقت حيات و هستي هستي است و زندگي بي او، عطر بي بو و چراغ بي سوست و عبثي
تو در توست.
حسين بن علي عليه السلام
ريسمان نجاتي است كه يوسف جان هاي گرفتار آمده در چاه هاي گمراهي و ضلالت را بيرون
مي كشد و به حشمت و سعادت مي رساند. نورافكن هدايتي است كه سياهچال دنيا را مي
توان با نورش منور كرد و راه از چاه بازشناخت و از هول و هراس و هوي و هوس رهيد.
حسين مونس دلهاي غمگين است و زمزمه نام او آرام بي قراران. با او زندگي زيباست و
بي او طاقت فرسا. حسين اصل آرامش است و اين تلاطمها كه مي بينيد براي رسيدن به اوست.
او كشته شد تا بندگان خدا راه را از بيراه بشناسند و از جهالت و حيراني گمراهي
برهاند. عشق او محور الفت است و «حب الحسين» است كه «يجمعنا». هركه مسافر كشتي
اوست در جمع ياران است و بريده از اغيار. صاحب كشتي سريع و وسيع نجات است و هنوز
هم صداي مهربانش به گوش مي رسد كه در تلاطم امواج كوه پيكر مصائب و مشكلات و فتن
فتانان اين دار مكافات، ماندگان و درماندگان را به لهجه اي صميمي و مهربانانه صلا
مي دهد كه « يا بني اركب معنا و لا تكن مع الكافرين»2
چهل روز از شهادتش مي گذرد و هنوز دلمان
دنبال او مي گردد. در هر مصيبتي براي او مي گرييم و در هر مشكلي به او پناه مي
بريم. مردم خداجو، آب خوردن خود را نيز به نام اين ناخدا با گره بسته اند، برخلاف
كدخداجويان كه به اشاره كدخدايان نادرست چشم دارند و نمي دانند كه دنيا از آن حسين
است و لشگر اول دنيا لشگر پياده نظام اربعيني حسين است. اربعين را نگاه كنيد و از
اين عزت، بال بگيريد.20ميليون خونخواه و عاشق حسين در سرما و گرما و بي اذن هيچكس
و با اميد به خدا، ده ها كيلومتر را پياده طي مي كنند، براي چه؟ اين عجيب نيست؟
حتما عجيب است و اصلا حال و روز اين روزهاي دنيا، طبيعي نيست. دوستان حسين حق
دارند كه حسين را امام خود بدانند و دشمنان نيز حق دارند كه بترسند. بني اسرائيل
را ببينيد كه از تورقوز آباد ما هم مي ترسد. پريشاني آمريكا را ببينيد كه با ميزي
پر از گزينه هاي سوخته، در قرن 21، به روش اعراب جاهلي در شعب ابيطالب، مي خواهد
ايران را متوقف كند و نمي داند كه خداي موسي و محمد(ص)، دوباره اراده كرده است كه
اينبار مردم مومن ايران را از نيل خروشان و شعب سوزان، گذر دهد و به قله هاي
افتخار و آرامش برساند.
دشمن حق دارد كه بترسد. آل سعودي كه تمام
تلاشش اين است كه گاو شيرده خوبي باشد را بنگريد كه جواب قلم را چگونه با اره مي
دهد. ميانمار را و يمن را و افغانستان را و... ببينيد و ارتش آفت خورده نيجريه را
بنگريد كه چگونه شرفش را به سرطان صهيون مي فروشد و عزاداران شريف حسيني را
سفاكانه و دستپاچه به خون مي كشد و كينه بر كينه ما مي افزايد و عشقمان به مردم
مظلوم نيجريه را مي افزايد. خداي مردم نيجريه بزرگ است و نظاره گر. او بركت مي دهد
و مردم نيز دانسته اند براي در ثمين و سمين اسلام و آزادي بايد هزينه داد. مثل
مردم ايران كه كوله باري پر از افتخارات و هزينه و وظيفه بر دوش دارد. ابلاغ
«حسيني بمان يا حسيني بمير». اين رمز حيات است و راز ممات دشمن. و تكرار و تكرار و
تكرار تاريخ. نديديم كه خدا چگونه بلال «احد احد»گو را از زير پاي ابوجهل و
ابوسفيان بيرون كشيد و در بالاي كعبه به اذان گفتن گمارد؟ نشنيده اند كه عاقبت
نمرود و فرعون و قارون چه شد؟ نفهميدند يزيد مرد و اين حسين است كه هنوز زنده است
و پرچمش افراشته؟ كربلا امروز مركز عالم است و 20 ميليون ميهمان و زائر دارد، گور
يزيد كو؟
كاروان اربعين رفته ها از كربلا بازگشتند
و بوي حبيب را مي رسانند. خوشا به سعادتتان و مرحبا به عزمتان. حجتان قبول و
سعيتان مشكور كه فرموده اند «زيارت حسين ثواب هزار هزار تمتع و عمره مقبول دارد و
زائر حسين با خدا در عرش ملاقات كرده است و با رسولش مصافحه نموده است.» ياليتنا
كنا معكم فنفوز معكم فوزا عظيما. اربعين امسال 20 ميليون حسيني در عراق داشت و
ميليونهاي ديگر در خيابانهاي تهران و ايران و هند و پاكستان و آذربايجان و سوريه و
اروپا و... آخ از جگر پرخونمان براي مظلومين نيجريه و يمن. نفرين بر اول و آخر آن
آزادي كه منادي اش آمريكا و انگليس و منبع مالي اش آل سعود خبيث است. كه نتيجه اش
كودكان شكم به پشت چسبيده يمني و پيكرهاي غرق به خون عزاداران نيجريه اي و مردم
كباب شده ميانمار و جنازه مفقود شده روزنامه نگار منتقد است. و نتيجه اش سكوت خفت
بار مدعيان آزادي و حقوق بشر و جريان آزاد اخبار و اطلاعات است. و نتيجه اش توجيه
احمقانه نظم نوين آمريكايي توسط غربزدگان است.
راهپيمايي بي نظير و عجيب اربعين به خاطر
احساس خوف و خطر نظام سلطه از اين خيزش و حركت عظيم اسلامي بايكوت مي شود.
راهپيمايي بازگشت فلسطينيان نيز. جنايات آل سعود در يمن و قتل خاشقچي، با رشوه
عربستان به سازمان ملل و آمريكا مسكوت مي شود. پيشرفت و موفقيت انقلاب اسلامي تحت
تاثير بي تدبيري هاي دولت، معكوس منتقل مي شود. جنايت تروريستها در اهواز مقلوب
گفته مي شود و... به جاي همه اينها بر تحريمهاي 13 آبان به گونه اي تبليغ مي شود
كه ترسوها و كاسبان تحريم، تا مي توانند از مردم ايران امتياز بگيرند و به دشمن
بدهند. برجام را به غير از قول هاي محرمانه، با زور رسانه به مردم تحميل كردند تا
حتي مشكل آب خوردن حل شود و همه تحريمها «بالمره» لغو شود و چون ابر ببارد و نتيجه
اش تقريبا هيچ» و تورم بي سابقه و رشد 5 برابري ارز و سكه شد، حالا
FATF و
ملحقاتش بماند كه نه رئيس جمهور و نه وزير خارجه و نه متولي خارجي آن «هيچ تضميني
براي بهتر شدن اوضاع با تصويب آن» نداده اند و به غير از دشمنان باجگير، رسانه هاي
قلم به مزد و دلالان دهن به مزد هم به دنبال جوش دادن معامله هستند.
اينكه گفته مي شود كربلا جاري است و
دائما در حال تكرار، همين است. درس واقعي كربلا «هيهات مناالذله» و «مثلي لايبايع
مثل يزيد» است، و اين از آن قماش نيست كه پارسال درس مذاكره باشد و امسال به
ايستادگي رسيده باشد. تاكيد بر زيارت بامعرفت سيدالشهداء كه پاداشهاي بي شمار و
حيرت آور دارد، موضوعي احساسي يا تعصبي كورانه نيست، تاكيد بر شناختن دلايل و
مشخصات قيام اوست وگرنه در صفحات خوانده و ناخوانده تاريخ كم نبوده اند مظلوميني
كه به سختي كشته شده و خانواده شان به اسارت رفته اند. آنچه قيام حسين بن علي(ع)
را از همه قيامهاي تاريخ متمايز و مانا كرده است، مشخصات آن است كه از هر لحاظ
اسوه نموده، تمام ويژگيهاي ممتاز الگوي احسن را با بالاترين امتياز از آن خود كرده
و قاعده مكرر در مكرر تاريخ را براي نسلهاي بعد از خود رمزگشايي نموده است. اينكه
فرمود مرگ خونين بهتر از زندگي ننگين است و ذلت از عزتمندان به دور است به همين
اشاره دارد كه مبادا آزاده اي، شرافت و عزت خود را به امثال يزيد و به قيمت ناچيز
بفروشد.
درس عاشوراي حسيني درس استقامت است. يعني
هرقدم كه عقب نشستي دشمن جلو مي كشد و هرچه به خواستش گردن نهادي، بهانه جديد مي
گيرد. در دوران پس از اميرالمومنين علي(ع)، از حسن بن علي(ع)- بت شكن روز سخت
جمل- شجاع تر و آگاه تر و بابصيرت تر كيست؟ مگر كيد معاويه را با مردم سست عنصر،
در ميان نگذاشت آنها را از صلح و سازش با او برحذر نداشت؟ و مگر بعد از صلح
تحميلي، همان نشد كه او گفته بود؟ مگر معاويه عهدنامه را پاره نكرد و زيرپا
نگذاشت؟ و مگر آمريكا با برجام، غير از اين كرد؟ قيام سيدالشهداء تكميل درسي است
كه امت لرزان و ترسان، از امير مومنان و حسن بن علي عليهم السلام نياموخته بودند.
اگر به تحريك عمروعاص ها و اشعث ها در صفين، شمشير مالك اشتر را از خيمه معاويه
دورنكرده بودند و اگر امام حسن را ياري مي كردند، تاريخ با خون حسين شرمنده نمي
شد. درس حسين عليه السلام اين است كه اگر امتي از دستور امامش، سرپيچاند، به ذلت
كوفه بي علي و مدينه بي حسن و جهان بي حسين، گرفتار مي شوند. مسئولين بايد بدانند
كه 13 آبان روز به ذلت كشيدن آمريكا توسط مردماني است «كه به پروردگارشان ايمان
آورده و بر هدايتشان افزوديم.»3
نويسنده: محمدهادي
صحرايي
1- سوره كهف، آيه 13
2- پسرم، با ما سوار شو و
با كافران مباش. سوره هود، آيه 42
3- سوره كهف، آيه 13
