چرایی به نتیجه نرسیدن مذاکرات13-تیر-1401
دلیل به نتیجه نرسیدن مذاکرات هسته ای کاسبان تحریم ومخالفان مذاکره وبرجام با حمایت روسیه وچین اند که ملت را به گروگان خود گرفته اند و هدف دست یابی به سلاح هسته ای را دنبال می کنند .برای همین زیر سایه اعمال سیاست مماشات ادامه دار غرب ازیک طرف مذاکرات بدون نتیجه کشدارشده است.از سوی دیگر میزان تولیداورانیوم غنی شده افزایش داده می شود .البته خروجی اش تشدید بحران اقتصادی ورشدتورم وگرانی همراه با افزایش فقر وبیکاری تحمیلی به اقشار جامعه شده است که موجب تجمعات اعتراضی ضدحکومتی شان شده است.
علیرضا تقوی‌نیا تحلیلگر مسائل سیاسی طی یادداشتی در شماره امروز آرمان ملی با عنوان چرایی به نتیجه نرسیدن مذاکرات نوشت: آمریکا برنامه هسته‌ای ایران را صرفا دستاویزی برای فشار بر تهران در راستای بازگشایی مسیری جهت تغییر رفتار آن در عرصه‌های داخلی و بین‌المللی می‌داند. در مذاکره‌های اخیر چه در دولت روحانی و چه رئیسی، آمریکا بر بازگشت به برجام تاکید دارد و ایران به لغو عملی تحریم‌ها و منتفع شدن عینی از مزایای آن. توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ نیز صرفا تحریم‌های ثانویه و هسته‌ای علیه تهران را رفع کرد در صورتی که اکثر تحریم‌های اولیه آمریکا با قدرت حفظ شدند که ربطی هم به پرونده هسته‌ای نداشتند مانند قانون داماتو. در نتیجه تحریم‌های اولیه همچنان تاثیر قابل توجهی بر روابط اقتصادی ایران با کشور‌های دیگر نهاد و عملا چارچوب فشار‌های اقتصادی علیه ایران حفظ شد. بنابراین آمریکای بایدن حاضر نیست در مذاکره‌ها، امتیازات فراتر از برجامی بدهد که حتی در دوره اوباما نیز تحریم‌ها علیه ایران را عملا لغو نکرد. این در حالی است که مذاکره کنندگان، لغو عملی تحریم‌ها و راستی آزمایی را طلب می‌کنند. در نتیجه باید گفت اصولا مذاکرات نیز هیچ تفاهم واقعی را در بر نخواهد داشت. حتی اگر تیم مذاکره کننده ایران از شروط اولیه خود کوتاه می‌آمدند و می‌پذیرفتند که تحریم‌ها به شرایط قبل از ماه مه ۲۰۱۸ برگردد، بازهم دولت بایدن حاضر به دادن تضمین عملی برای ابقای برجام در دولت بعدی نبود. این در حالی است که در انتخابات کنگره آینده با توجه به عملکرد ضعیف بایدن و تیمش، بی‌شک جمهوری خواهان برنده خواهند بود و بسیار محتمل به نظر می‌رسد در سال ۲۰۲۴ دولت را نیز در اختیار گیرند. در این وضعیت طبیعی است که ایران نیز حاضر نخواهد بود دستاورد‌های هسته‌ای فعلی خود را که می‌تواند از آن به عنوان یک برگ برنده و ایضا یک عامل بازدارنده استفاده کند و بر طرف مقابل فشار آورد را با بازگشت به توافقی که حتی در اوج اجرایش عملا تحریم‌ها را لغو نکرد و در دوره ترامپ نیز با یک امضا مزایایش را ساقط شده دید، از دست بدهد و در این زمینه سال‌ها عقب بیفتد. با وجودی که ترامپ کاندیداتوری‌اش را تلویحا اعلام کرده و اکثر جمهوریخواهان کنگره و سنا نیز بر پاره کردن مجدد برجام در صورت بازگشت به قدرت تصریح دارند. نهایتا باید گفت احیای توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ بسیار دور از ذهن است و بن‌بست بین ایران و غرب همچنان و حداقل در کوتاه مدت باقی خواهد بود. البته روشن است که ایران نیز ابزار‌هایی برای تحت فشار قرار دادن طرف مقابل دارد و از آن‌ها نیز جهت تعدیل فشار‌های اقتصادی علیه خود بهره خواهد گرفت.
