روزنامه اصلاحطلب:
تندروها برای نابود کردن دستاوردهای خمینی هجوم آوردهاند۱۳-خرداد-۱۴۰۴
گذشته ازآنکه دستآورد خمینی شیاد شعار نابودی اسراییل و شعارنه شرقی نه غربی مبارزه باآمریکا واشغال سفارت آمریکا درتهران برای سقوط دولت موقت مهندس بازرگان و قدرت گیری مهره های وابسته به خودش وتقویت سپاه پاسداران جنایتکار وبسیجی مقابل ارتش بود تا با راه اندازی جنگ خانمانسوز ۸ساله باعراق همراه با ۱۰۰۰ میلیارد دلارخسارت جنگی زیر چتر موهبت الهی اقدام شود. درادامه دستآورددیگرش دستور قتل عام زندانیان سیاسی تابستان خونین ۶۷ بود که به دلیل انتقاد منتظری به این اعدام ها از ۱۰ سال جانشینی خود برکنارگردید تاپس ازمرگش شرایط برای جایگزینی خامنه ای رمال باهمکاری فرزندش احمدخمینی ومرید نزدیکش رفسنجانی جایگزین اش شود که سپس هردونفرشان ازسوی خامنه ای رمال حذف شدند. مهمتر چون خمینی شیاد رابطه خوبی با انجمن حجتیه نداشت بنابراین تازنده بود میدان به آخوندها آذری قمی و مصباح یزدی نمی داد. برای همین پس ازجانشین شدن رهبرولی فقیه ا نتصابی مطلقه خامنه ای رمال وی برای تقویت جایگاه خود میدان تاخت وتازبی حساب وکتاب به آخوند فرصت وپول وقدرت پرست داد تا با مریدپروری تامی تواند میدان داری کند و سازماندهی زنجیره ای بحران آفرینی وتهدید علیه پیروان وحامیان خامنه ای رمال در حمایت ازخامنه ای رمال کرد و به خمینی شیاد وپیروان و مریدانش انتقادات تند وتیزکرد و ازموضع زن ستیزی ووحمایت ازحجاب اسلامی سخت بهشان به عنوان پیش روضه خوان هفتگی خطبه های نمازجمعه تهران بتازد واز پادگانی وگورستانی و حوزوی کردن دانشگاه هادفاع کند ومریدان انگل بغایت فرصت طلب ومفت خور زیرپوشش جبهه پایداری سازماندهی شدند برای همین روزی نامه هم میهن گزارش کرده است تندروها برای نابود کردن دستاوردهای خمینی شیاد هجوم آوردهاند!!
« هیچ تردیدی نیست که جز امام (ره) هیچ فقیه دیگری نمیتوانست اصلاحات بنیادین فقهی را انجام دهد. هرچند برخی از این دستاوردها با ضدحمله تندروها مواجه شده و برخی دیگر از اصلاحات نیز به پای انتظارات مردم و جامعه نمیرسد.»روزنامه هممیهن در سرمقاله خود با عنوان «اصلاحات فقهی امام» ایشان را ناجی کشور از دست تفکر سنتی غالب دانسته است.این روزنامه در این زمینه نوشت: بسیاری از اتفاقات و رفتارها هست که اهمیت آن هنگامی بیشتر دیده و فهمیده میشود که قدری از آن فاصله بگیریم تا متوجه ابعاد آن شویم. دین و اسلام رکن اصلی فرهنگ جامعه ایران بودند و هنوز هم هستند، هرچند به علت سیاستهایی که به نام دین اجرا شده و نیز تحولات عمومی دیگر که مجال بحث آن نیست این جایگاه بسیار ضعیف شده است و همچنان در مسیر ضعیفتر شدن قرار دارد ولی دین کماکان اصلیترین مؤلفه فرهنگی اکثریت جامعه ایران است. نکته مهم ماجرا این است که تحولات در اندیشه دینی پیش از انقلاب بهویژه در فاصله سالهای ۴۲ تا ۵۷ بسیار عمیق بود، اکنون و به دلیل هجوم نیروهای تندرو در پوشش دین برای نابود کردن این دستاوردها، بیش از پیش بر اهمیت آن تغییرات رویکردهای دینی واقف شدهایم. در اینجا و بهطور خلاصه به برخی از مهمترین این دستاوردها اشاره خواهد شد؛ دستاوردهایی که بدون تایید یا پیشگامی امام امکان تحقق آنها نبود و هیچ مرجعی یا مقام دینی دیگری توان و جرأت این اصلاحات بنیادین را نداشت. اولین و مهمترین تغییر در مفهوم ملیت و جمهوریت و حق مردم در تعیین سرنوشت خود بود. این بزرگترین تحول در فقه شیعی و حتی اسلامی بود که اساس نظامهای جدید یعنی ملت-دولت را پذیرفت. کافی است نگاهی به اندیشههای سلفی در میان اهل سنت و نگاه امثال فدائیان اسلام در میان شیعیان نمود که چیزی به نام شهروندی و جمهوری و ملیت و کشور در آنها دیده نمیشود نگاه غالب اسلاموطنی بود. هنوز هم معدودی تندرو در پی همان افکار هستند و به تصور خود میخواهند با نفی جمهوریت نظام مرحله پیشرفتهتری از جمهوری اسلامی را برقرار کنند در حالی که ماجرا برعکس است. دومین تغییر مهمی که باز هم علیه نگاه سلفیون و سنتیها است ورود مصلحت در اداره امور کشور است. تمایز میان احکام ثانویه و اولیه و پذیرش مصلحت، خط بطلانی بود بر نگاه سنتی که درک بسیار سادهای از حدیث «حلال محمد همیشه تا روز قیامت حلال است و حرامش همیشه تا روز قیامت حرام است» داشت. وارد کردن زمان و مکان در امر اجتهاد در این تحول بسیار مهم بود. متأسفانه درون ساختار مذهبی مخالفت با این ایده تشدید شد و تعیین مصلحت که از نظر امام، مرجع تشخیص آن مردم و نمایندگان آنان بودند به حکومت ارجاع شد و مصلحت مردم تبدیل به مصلحت حکومتکنندگان تغییر کرد و این یک تغییر مسیر جدی بود. سومین مسئله هم که از اهمیت زیادی برخوردار است مسئله زنان است. واقعیت این است که بخش مهمی از نیروهای سنتی و سلفی با حقوق زنان اعم از سیاسی و اجتماعی و فرهنگی مخالفت جدی داشتند. بسیاری از آنان در بهترین حالت به دختران خود فقط تا سطح ابتدایی اجازه تحصیل میدادند. مخالف جدی حضور زن در عرصه عمومی و سیاست بودند. ولی انقلاب همه این الگوها را کنار زد و زنان چادری حتی بچه بغل وارد سیاست شدند و دیگر کسی نمیتوانست آنان را از این میدان بیرون کند. زنان مذهبی که پیشتر در خانه محبوس بودند حتی وارد هنر و فرهنگ و سینما شدند و در دانشگاهها ورودیهای دختران از پسران پیشی گرفت و به نام دین از حضور ورزشی زنان حتی در میادین ورزشی بینالمللی نیز دفاع شد و آنان را تکریم کردند. شمردن مصادیق گوناگون این تحولات فقهی و رویکردی از سوی امام مجال بیشتری از یک سرمقاله میطلبد و همینها را هم باید مفصل شرح داد ولی در یک امر هیچ تردیدی نیست که جز ایشان هیچ فقیه دیگری نمیتوانست این راه را باز کند هرچند برخی از این دستاوردها با ضدحمله تندروها مواجه شده و برخی دیگر از اصلاحات نیز به پای انتظارات مردم و جامعه نمیرسد.
