مریم اکبری‌منفرد: تا عاملین و آمرین اعدام‌های ۶۷ محاکمه نشوند، هیچ نسلی در امان نخواهد ماند ۹-مرداد-۱۴۰۰
مریم اکبری‌منفرد، زندانی سیاسی که بیش از ۱۲ سال بدون مرخصی در زندان به‌سر می‌برد در نامه‌ای از زندان سمنان اعلام کرد تا زمانی که عاملین و آمرین نسل کشی ۶۷ به میز محاکمه کشیده نشوند، هیچ نسلی در امان نخواهد ماند.
او با اشاره به اعتراضات مردم خوزستان در دو هفته گذشته نوشته که خبرها در زندان سمنان به او نمی‌رسد اما از طریق «گزارش‌های تلویزیون حکومت» در جریان «وضعیت اسفبار خوزستان» قرار گرفته و پی برده که «مردم تشنه را با سرب داغ پاسخ گفته‌اند و آن سرزمین داغ دار را دوباره خون‌چکان کرده‌اند.»
طی دو هفته گذشته اعتراضات گسترده‌ای در خوزستان با تمرکز بر مشکل بی‌آبی برگزار شد که نیروهای امنیتی با خشونت با آن مقابله کردند. جمهوری اسلامی در این فاصله اقدام به قطع اینترنت در خوزستان کرد و گزارش‌ها حاکی از بازداشت «صدها» نفر است.
هنوز آمار دقیقی از تعداد کشته‌شدگان، زخمی‌ها و بازداشت‌شدگان در دست نیست. بر اساس اعلام رسمی رسانه‌های حکومتی تاکنون چهار معترض و یک مامور نیروی انتظامی کشته شده‌اند.
دیدبان حقوق بشر اما می‌گوید دست‌کم ۹ نفر در این اعتراضات جان باخته‌اند.
خانم اکبری منفرد نوشته است: «تابستان داغ است، درست مثل تابستان ۶۷، همین قاتلان هم بودند آن روز در کسوت هیئت مرگ و امروز در کسوت رئیس جمهور. دوباره خونریزی و کشتار. اگرچه روی دریای خون عزیزان ما به مسند می‌رسند اما طوفان دادخواهی، کاخشان را ویران خواهد کرد.»
مریم اکبری‌منفرد که دی‌ماه ۱۳۸۸، دو روز بعد از تجمعات اعتراضی در عاشورای همان سال، در منزل مسکونی‌اش بازداشت شد از سوی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به اتهام محاربه و اقدام علیه امنیت ملی به ۱۵ سال زندان محکوم شده است.
اتهام اصلی مریم اکبری منفرد هواداری از سازمان مجاهدین خلق است اما حسن جعفری، همسرش پیشتر اعلام کرده که تنها ارتباط خانم اکبری با سازمان مجاهدین خلق، چند تماس تلفنی با خواهر و برادرش در کمپ اشرف در عراق بوده است.
او روز سه‌شنبه، ۱۹ اسفند ماه به زندان سمنان تبعید شد و در این زندان، زندانی است.
خانم اکبری‌منفرد در نامه خود از زندان سمنان نوشته است: «خون زندانیان سیاسی اعدام شده در ۶۷ با خون جوانان کشته شده در خیابان‌ها از آبان ۹۸ تا تیر۱۴۰۰ در خوزستان و لرستان به فاصله زمانی ۳۳ سال در همین جغرافیا بهم گره‌خورد و این را اثبات کرد که تا زمانی که عاملین و آمرین نسل کشی ۶۷ به میز محاکمه کشیده نشوند، هیچ نسلی در امان نخواهد ماند. عزم ما نقطه پایان دادن به تداوم خونریزی و جنایت است عزم ما دادخواهی است.»
هزاران زندانی سیاسی اما در دهه ۶۰، به‌ویژه در سال ۶۷ در زندان‌های اوين و گوهردشت در تهران و زندان‌های مشهد، شيراز، اهواز و برخی ديگر از شهرهای ايران با دستور مستقیم روح‌الله خمینی و با تصمیم هیئتی چهار نفره که به هیئت مرگ معروف شدند، اعدام شدند. بسیاری از این اعدام‌شدگان از هواداران سازمان مجاهدین خلق و شماری از آنها از هواداران دیگر گروه‌های چپ‌گرا بودند که در سال‌های ابتدایی دهه ۶۰ زندانی شده بودند.
آمار دقیقی از این اعدام‌ها وجود ندارد و براساس گزارش سازمان عفو بین‌الملل، دست‌کم ۴۴۸۲ مرد و زن در فاصله دو ماه ناپدید شدند. در زمان اعدام‌ها خانواده‌های بسیاری در بی‌خبری کامل به‌سر می‌بردند، ملاقات با زندانيان قطع شده بود و گاه به خانواده‌هايی که پافشاری می‌کردند، گفته می‌شد زندانی آنها به زندان ديگری منتقل شده است.
مریم اکبری منفرد در نامه خود خطاب به حکومت نوشته است که «دوباره فریاد دادخواهی‌ام را بلند می‌کنم خطاب به حکومت می‌گویم که خواهر و برادر مرا چرا کشتید؟ و تا زمانی که برای پاسخ دادن این سوالم مقابل دادگاه قرار نگیرید من صدایم خاموش نخواهد شد حتی در زندان جهنمی سمنان»
مریم اکبری منفرد در سال ۱۳۹۵ پس از انتشار فایل صوتی آیت‌الله منتظری، قائم مقام وقت رهبری، در مورد کشتار جمعی زندانیان در سال ۶۷، در دادسرای تهران شکایتی برای دادخواهی ثبت کرد. او ۲۶ مهرماه ۹۵ در نامه‌ای سرگشاده از زندان اوین با عنوان «آنچه بر من و خانواده‌ام در این چند دهه گذشت» نوشته بود که «خواستار تحقیق پیرامون موضوع اعدام غیرقانونی خواهر و برادر خود و روشن شدن جزئیات آن، از جمله مسئولان واقعه مرگ آنان، دریافت کیفرخواست و سایر مدارک پرونده‌های آنان و رسیدگی کیفری وفق قوانین موضوعه به خصوص اصل ۳۴ قانون اساسی که دادخواهی را حق مسلم هر فرد می‌داند می‌باشم.»
