در گفتگو با تابناک مطرح شد؛
واقعیت‌هایی از زندگی کودکان کار در ایران/آزار فیزیکی و جنسی؛ واقعیت یا کذب محض؟23-تیر-1403
بیش از45 سال است که دررژیم فاسد ودروغ گو وعوامفریب ولایت فقیه ترفندی بس خطرناک نهادینه شده است که برای فرار ازعدم پاسخ گویی به وعده های داده شده و جای بررسی رابطه علت ومعلول موضوعات روی به شگرد با پاک کردن صورت مسأله محور همه موضوعات وپدیده هاآورده شده است .درمقابل با کتمان کردن حقایق ووارونه کردن شان ازچاشنی تبلیغات دروغ ومانور دادن حاشیه پردازی استفاده شده است. برای همین به رسانه های خبری به شدت زیر تیغ سانسور قرارداشته اند اجازه داده نشده است تابرای بررسی پدیده ها ازجمله کودکان کار خیابانی واقعیات بیان گردد که علت به وجودآمدن این پدیده ورشدش چه بوده است ؟ لذا هرگز اشاره یا گزارش نمی شود برای چه انقلاب شد؟ اهداف وآرمان انقلاب چه بود؟ چرا پس از سقوط شاه با برچسب دستآویز اسلامی تلاش همه جانبه برای به حاشیه بردن اهداف انقلاب و مصادره کردنش درراستای قبضه قدرت وانحصاری کردنش گردید؟ یاآنکه گفته نمی شود مگر ایران کشوری ثروتمند نیست؟ مگر این ثروت ملی بهمه مردمش تعلق ندارد؟ چرا درعمل معکوس اش عمل شده است؟ یا که دررسانه ها توضیح داده شود عامل شکاف عمیق طبقاتی و گسترش این شکاف ناشی ازچیست؟ چگونه خیلی سریع شرایط خیلی بدترازقبل ازانقلاب پدیده کاخه نشینی مقابل کوخ نشینی شکل گرفت وبمرور باشتاب رشدکرده است؟ یابیان گردد این پدیده چه نسبتی با وعده حکومت مستضعفان وپابرهنگان خمینی شیاد بنیانگذاررژیم فاسدوعوامفریب وغارتگر ودروغگوی ولایت فقیه دارد؟ یاتوضیح ریشه ای داده شودعامل به وجودآمدن کودکان کارخیابانی ورایج و باشدت رشدشدنش چه بوده است؟ چراکودکان جای مدرسه رفتن باید روانه خیابان ها و تبدیل به برده های کارخیابانی و...شوند و به انجام کارها یاحرکات عجیب وغریب ازجمله زباله گری وموادمخدر و برده جنسی شدن...روی آورند؟ مهمتر چرا پرسشگری نمی شود چرا پشت این پدیده باندهای مافیایی حکومتی ازجمله شهرداری تهران درتهران قرار دارد ؟عجیب آنکه چراهیچ مسئول پاسخگویی دراین مورد وجودنداشته است و چنانچه هرازگاهی گزارشی دراین رابطه تهیه می شود به دلیل تیغ سانسور گزارش به دلایل اشاره شده کامل نمی باشد؟
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی می‌گوید اینکه برخی از کودکان کار در خیابان مورد خشونت فیزیکی، روانی و جنسی قرار می‌گیرند قابل کتمان نیست.تابناک- «اینکه برخی از کودکان کار در خیابان مورد خشونت فیزیکی، روانی و جنسی قرار می‌گیرند قابل کتمان نیست.» این جمله را سید حسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در گفتگو با تابناک می‌گوید.
به گفته این کارشناس مسائل اجتماعی می‌افزاید: کار کردن در خیابان در سنین کودکی قطعا تبعاتی به همراه دارد و نمی‌توان برخی آزار‌ها را رد کرد.او البته تاکید می‌کند که بیشتر آزار‌ها در دسته آزار‌های فیزیکی و روانی قرار می‌گیرند، اما در عین حال ممکن است در برخی موارد نیز کودکان کار مورد تعرض جنسی قرار بگیرند.چلک در عین حال می‌گوید خوشبختانه محل زندگی اکثر کودکان کار در خیابان نیست و به همین خاطر آمار خشونت‌ها نیز آنچنان زیاد نیست چرا که معمولا این کودکان بیشتر در زمان زندگی (زمان خواب یا استراحت و...) مورد اذیت قرار می‌گیرند.
این کارشناس مسائل اجتماعی با اشاره به مستندی که در دوران گذشته پخش شده، می‌افزاید: در گذشته برخی از کودکان برای رفع نیاز‌های مالی به کشور‌های دیگر می‌رفتند و تن به مسائل جنسی می‌دادند و با بیماری‌های مختلف به کشور بر می‌گشتند.او در ادامه این گفتگو با انتقاد به برخی که در مورد میزان درآمد کودکان، آمار‌های نجومی اعلام می‌کنند، می‌گوید: مگر در ایران نظامی تحت عنوان نظام ثبت درآمد کودکان کار وجود دارد که برخی اینگونه از میزان درآمد کودکان کار می‌گویند؟ آمار‌های اعلامی قطعا قابل استناد نیست و تنها نکته‌ای که می‌توان به طور قطعی گفت این است که قطعا درآمد یک کودکار از میزان مستمری پرداختی کمیته امداد و بهزیستی (تقریبا ماهی ۱ میلیون تومان) قطعا خیلی بیشتر است، اما هیچ نهاد و مرکزی نمی‌تواند آمار دقیقی از میزان درآمد این افراد اعلام کند. میزان درآمد کودکان کار در شهر‌ها و فصل‌های مختلف متفاوت است و آمار دقیقی از درآمد آن‌ها ثبت نشده است.چلک در مورد فرضیه‌ای که می‌گویند میزان زیادی از این کودکان کار در پوشش‌های دیگر، اما در واقعیت در بحث‌های دیگر از جمله جابجایی مواد مخدر و... مشغول به کار هستند، نیز اضافه می‌کند: بالای هشتاد درصد کودکان کار برای تامین معاش خانواده مشغول به کار هستند و نباید به این کودکان برچسب مجرم زد و این موضوع بیشتر برای فرافکنی مطرح می‌شود و هرچند اصل این فرضیه را شاید نتوان رد کرد، اما این موضوع به طور گسترده نیست و بحث باندی بودن و یا بزهکار بودن این کودکان کار به طور گسترده مورد تایید نیست.
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی در خصوص آمار کودکان غیر ایرانی در کشور نیز بیان می‌کند: قبل از استقرار طالبان در افغانستان نهایت ۱۰ تا ۱۵ درصد از کودکان کار غیر ایرانی بودند، اما بعد از ظهور دوباره طالبان این آمار نهایت به ۲۰ درصد می‌رسد و اینکه گفته می‌شود اکثر کودکان کار که در خیابان مشغول به کار هستند غیر ایرانی هستند قرین به صحت نیست.او در خاتمه به مردم توصیه کرد که به کودکان کار به طور مستقیم پول پرداخت نکنند و در صورت تمایل برای حمایت از این کودکان به مراکز معتبر کمک مالی کنند.
