گزارش خبري – تحليلي اوین نامه كيهان
پاسخ خيانت، خروج از ان پي تي است بيش از اين امتياز ندهيد 9 اردیبهشت - 97
پاسخ خيانت، خروج از ان پي تي است بيش از اين امتياز ندهيد 9 اردیبهشت - 97
اینگونه تهدید واتهام زنی
محور مخالفت با برجام که اوین نامه ی کیهان سربازجو شریعت نداری همراه با پاسداران
و خامنه ای پیگیری کرده اند .چون اینان سلاح هسته ای ونه برجام می خواستند.
بنابراین بدون شک مقصر یا مجرم اصلی هر فاجعه یا اتفاقی همچون وقوع جنگ در آینده اند که پس از خروج آمریکا ازبرجام
ممکن است به وقوع به پیوندد.
در حال حاضر با امضا و اجراي برجام از سوي ايران و پذيرش داوطلبانه ان پي تي، نه تنها از فشارهاي آمريکا و هم پيمانانش کاسته نشده بلکه آنان را در گستاخي خود جري تر نيز کرده است. بنابراين لازم و ضروري است که دولت با خروج از ان پي تي، پاسخ گستاخي طرف مقابل را داده و از امتيازگيري بيشتر طرف بدعهد جلوگيري کند.
سرويس سياسي- در روزهاي گذشته «محمدجواد ظريف» وزير امور خارجه در گفت وگويي که نشريه «نيويورکر» منتشر کرد از ۳ گزينه پيش روي ايران در صورت خروج آمريکا از برجام سخن گفت که نخستين مورد، اقدام متقابل ايران براي پايان دادن به تعهدات هسته اي قيد شده در برجام و ازسرگيري غني سازي اورانيوم است. دومين گزينه ايران، توسل به مکانيسم حل اختلاف است که به همه طرفين دخيل اجازه طرح شکايت رسمي در کميسيون رسيدگي به موارد نقض برجام را مي دهد. اما گزينه سوم بسيار جدي تر خواهد بود چرا که بر توانايي ايران براي تصميم گيري درباره خروج از ان پي تي تاکيد دارد. «علي شمخاني» دبير شوراي عالي امنيت ملي نيز در روزهاي گذشته گفته بود:«متاسفانه از روز آغاز اجراي تعهدات، طرف مقابل به اشکال مختلف کارشکني انجام داده است. البته بر اساس معاهده ان پي تي کشورهاي متعارف اين حق را دارند که اگر احساس کنند منافع ملي شان در گرو ادامه وضعيت نيست مي توانند به راحتي از آن خارج شوند و اين گزينه محتمل جمهوري اسلامي ايران است».
گزينه اصلي
مقامات ارشد کشور در راستاي اقدام متقابل به گستاخي طرف مقابل، گزينه خروج از ان پي تي را به عنوان گزينه محتمل مطرح کرده اند. اين در حالي است که مي بايست اين گزينه به عنوان گزينه اول و به عبارتي گزينه اصلي جمهوري اسلامي ايران مطرح شود.
در معاهده منع گسترش سلاح هاي هسته ايNuclear Non - ProliferationTreaty))به وضوح اين شرط ديده شده است که اگر زماني کشوري اجراي معاهده را خلاف منافع خود يافت، با تشريفاتي از آن خارج شود. بند 1 از ماده 10 اين معاهده مي گويد:«چنانچه هر يک از اعضاء پيمان تشخيص دهد حوادثي فوق العاده مربوط به موضوع اين پيمان، منافع عاليه کشورش را به مخاطره انداخته است اين حق را خواهد داشت که در اعمال حق حاکميت ملي خود از اين پيمان کناره گيري نمايد. اين عضو بايد کناره گيري خود را با اطلاعيه قبلي 3 ماهه به کليه اعضاي پيمان و به شوراي امنيت ملل متحد اعلام نمايد».
منافع ملي
حال، اين سخن مطرح مي شود که آيا منافع ملي ايران به خطر افتاده است؟در پاسخ بايد گفت: بله، منافع ملي کشورمان به خطر افتاده است.
هم اکنون جمهوري اسلامي ايران که خود داوطلبانه به معاهده منع گسترش سلاح هاي هسته اي پيوسته است، تحت فشارهاي مضاعفي قرار دارد. دونالد ترامپ رئيس جمهور آمريکا در نشست خبري مشترک اخير خود با آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان در ادامه فرافکني هاي خود عليه ايران در اظهارنظري گستاخانه گفت: «مناسب نيست که من درباره اقدام نظامي حرف بزنم اما اين را مي توانم بگويم که آنها (ايران) به سلاح هسته اي دست نمي يابند؛ روي اين حرف حساب کنيد».
برخلاف ادعاي برخي دولتمردان مبني بر پايان ايران هراسي با امضاي برجام، متاسفانه ايران هراسي در پسابرجام به شدت گسترش پيدا کرده است.
آمريکا و کشورهاي اروپايي عضو 1+5 به خوبي مي دانند که با توجه به فتواي رهبر معظم انقلاب درباره ساخت سلاح هسته اي، ايران به دنبال توليد سلاح هسته اي نيست. علاوه بر اين آژانس انرژي اتمي نيز در گزارش هاي متعدد تاکيد کرده است که ايران به تمام تعهدات خود در برجام متعهد بوده است. اما با اين حال امروز مي بينيم که طرف مقابل به عناوين مختلف از ايفاي تعهدات خود سر باز مي زند و در جايگاه شاکي نشسته و ايران را متهم مي کند!
نشريه نيوزويک در روزهاي اخير در گزارشي نوشت:«به خاطر ترس از مجازات هاي آمريکا، هيچ بانک بزرگ اروپايي تمايلي به تامين مالي تجارت يا سرمايه گذاري در ايران را ندارد. ديپلمات هاي ايران در لندن حتي نمي توانند يک حساب بانکي براي تامين مالي فعاليت هاي روزانه سفارت خود ايجاد کنند».
در هفته هاي گذشته «مجيد تخت روانچي» معاون سياسي دفتر رئيس جمهور و عضو پيشين تيم مذاکره کننده هسته اي گفته بود:«بانک هاي بزرگ اروپايي ها و غير اروپايي ها نگران هستند و مقداري کار با دست انداز مواجه است. از اين جهت که اگر پروژه بزرگ داشته باشيد، بانک هاي کوچک يا متوسط نمي توانند موضوع نقل و انتقالات مالي آن را حل کنند، بنابراين مجبور هستيد بانک هاي بزرگ را درگير کنيد و بانک هاي بزرگ به دليل ترس و نگراني و مشکلات فني، اظهار علاقه نمي کنند».
«محمد جواد ظريف» وزير امور خارجه نيز- مهر ۹۶- در نشست وزراي خارجه ايران و 1+5 گفته بود:«آمريکا آن طور که در توافق هسته اي مقرر شده، تحريم ها را رفع نکرده و ما هنوز نمي توانيم در انگلستان يک حساب بانکي باز کنيم».
همچنين «سيد احمدخاني» مديرکل روابط عمومي گمرک- اسفند ۹۶- گفته بود: «به دليل وجود تحريم ها، امکان انتقال پول صادرات به داخل ايران وجود ندارد».
«اصغر فخريه کاشان» قائم مقام وزير راه و شهرسازي نيز چندي پيش اذعان کرد:«متاسفانه شرکت هاي سازنده قطعات هواپيما و تجهيزات هوايي زيادي هستند که به دليل ترس و وحشت از تحريم ها و جرائم آمريکا حاضر نيستند به آساني به ايران قطعه بفروشند. در نتيجه شرکت هاي هواپيمايي ايران نمي توانند به موقع قطعات مورد نياز ناوگان خود را تامين و تعويض کنند».
در روزهاي اخير روزنامه زنجيره اي آرمان در اعترافي ديرهنگام نوشت:«آمريکا درصدد است تا اين موافقتنامه چندجانبه را گام به گام به عقب بازگرداند و عملا مزاياي برجام در نقطه آغازين و صفر قرار بگيرد و کار با ايران را منوط به اخذ امتياز در عرصه هاي مختلف از جمله توان نظامي، دفاعي و حضور منطقه اي ايران مرتبط کند که بالا شک در آينده موضوعاتي مانند تروريسم و حقوق بشر نيز به آن اضافه خواهد شد».
متهم و شاکي!
آمريکا از اولين روز اجراي برجام- دي ماه 94 در دولت اوباما- برجام را نقض کرد و اين عهدشکني تا به امروز- در دولت ترامپ- نيز ادامه پيدا کرد. اکنون واشنگتن در جايگاه متهم قرار دارد و بايد درخصوص عهدشکني هاي آشکار خود پاسخگو باشد، اما اين کشور با همراهي کشورهاي اروپايي عضو 1+5 در جايگاه شاکي نشسته و با اجراي ترفند «پليس خوب-پليس بد» در پي تعميم برجام به ديگر مولفه هاي قدرت ايران و امتيازگيري از کشورمان است.
در رزوهاي گذشته روزنامه زنجيره اي آرمان که پيش از اين مدعي بود که تحريم ها به تاريخ پيوسته است، در مطلبي نوشته بود:«شايد از يک منظر لغو برجام خيلي بهتر از اين باشد که هر ۴ ماه يکبار ترامپ آن را به حالت تعليق در آورد چرا که اگر اين وضعيت متزلزل برجام همچنان ادامه پيدا کند به طور قطع هيچ منفعتي براي ايران نخواهد داشت. اگر برجام توسط آمريکا لغو شود شايد بتوان گفت براي ما هم بهتر خواهد بود زيرا تکليف براي همه روشن مي شود و بدون اميد بيهوده داشتن به برجامي که سودي ندارد مي توان بر اقتصاد داخلي و توليد داخلي متمرکز شد و به باز شناسي و باز يابي ظرفيت هاي نهان و آشکار مادي و سرمايه هاي انساني و اکولوژي کشور پرداخت و توان تبديل دارايي ها را به ثروت تجربه کرد و آنها را در جهت تقويت بخش خصوصي مولد موثر به کار گرفت تا رشد توليد داخلي واشتغال و برون رفت از رکود ميسر گردد».
اخم و لبخند!
حال سوالي که در افکار عمومي ايجاد شده اين است که تا چه زماني قرار است وضعيت کشور و تصميمات آن در حالتي انفعالي و معطل تصميمات کاخ سفيد و کنگره باشد؟ آيا رکود اقتصاد و التهاب بازار ارز ناشي از ادامه اين روند در سياست خارجي نيست که يک روز بايد در فکر رسيدن يا نرسيدن به توافق بود روز ديگر در فکر حفظ يا پايان آن؟
به عبارت ديگر، برجام چگونه توافقي است که همه امتيازات (دسترنج 3 دهه تلاش شبانه روز دانشمندان هسته اي) را ظرف کمتر از 2 ماه واگذار کرد اما آمريکا با مجوز ما قانونا صاحب اين اختيار شد که به جاي لغو يا تعليق بلندمدت همه تحريم ها، تنها بخش کوچکي از آن را در دوره هاي کوتاه مدت سه چهار ماهه تعليق نمايد و در هر فصل، چشم ما به اخم و لبخند طرف مقابل باشد؟!
واقعيت آن است که به دليل خوي استکباري آمريکا، هم ماندن اين کشور در برجام و هم خروج اين کشور از برجام، فقط و فقط با يک هدف صورت مي گيرد و آن چيزي نيست جز ضربه زدن به ايران. هرکدام ضربه بيشتري بزند، آن انتخاب مي شود.
تجربه هاي متعدد بين المللي نشان داده است که آمريکا و نظام سلطه تنها زبان زور را مي فهمد. در حقيقت، اقتدار، احترام مي آورد و نه انفعال.
در حال حاضر با امضا و اجراي برجام از سوي ايران و پذيرش داوطلبانه ان پي تي، نه تنها از فشارهاي آمريکا و هم پيمانانش کاسته نشده بلکه آنان را در گستاخي خود جري تر نيز کرده است. در چنين شرايطي ما چگونه مي توانيم حقوق ملت ايران را فداي زياده خواهي هاي غربي ها کنيم و تن به تعهدات ظالمانه بدهيم؟
بنابراين لازم و ضروري است که دولت با خروج از ان پي تي، پاسخ گستاخي طرف مقابل را داده و از امتيازگيري بيشتر طرف بدعهد جلوگيري کند.
اصلاح برجام!
مايک پامپئو، وزير خارجه جديد آمريکا اولين کنفرانس خبري را بعد از انتصاب به اين سمت برگزار کرد.
پامپئو درخصوص توافق هسته اي ايران و گروه 1+5 گفت که اين موضوع يکي از محورهاي رايزني هاي او در سفر به مناطق مختلف خاورميانه (غرب آسيا) خواهد بود.
به گزارش فارس، وزير خارجه آمريکا گفت: در صورتي که در اين توافق «اصلاحات اساسي» انجام نشود، بعيد است ترامپ بعد از ضرب الاجل ماه مي (ارديبهشت ماه) در آن باقي بماند.
واکنش مسکو
«الکساندر گروشکو» معاون وزير خارجه روسيه تاکيد کرد:اگر توافق هسته اي ايران شکست بخورد، تمام تضمين ها براي کشورهايي که در آستانه توقف برنامه هسته اي شان قرار دارند، متزلزل مي کند.
در حال حاضر با امضا و اجراي برجام از سوي ايران و پذيرش داوطلبانه ان پي تي، نه تنها از فشارهاي آمريکا و هم پيمانانش کاسته نشده بلکه آنان را در گستاخي خود جري تر نيز کرده است. بنابراين لازم و ضروري است که دولت با خروج از ان پي تي، پاسخ گستاخي طرف مقابل را داده و از امتيازگيري بيشتر طرف بدعهد جلوگيري کند.
سرويس سياسي- در روزهاي گذشته «محمدجواد ظريف» وزير امور خارجه در گفت وگويي که نشريه «نيويورکر» منتشر کرد از ۳ گزينه پيش روي ايران در صورت خروج آمريکا از برجام سخن گفت که نخستين مورد، اقدام متقابل ايران براي پايان دادن به تعهدات هسته اي قيد شده در برجام و ازسرگيري غني سازي اورانيوم است. دومين گزينه ايران، توسل به مکانيسم حل اختلاف است که به همه طرفين دخيل اجازه طرح شکايت رسمي در کميسيون رسيدگي به موارد نقض برجام را مي دهد. اما گزينه سوم بسيار جدي تر خواهد بود چرا که بر توانايي ايران براي تصميم گيري درباره خروج از ان پي تي تاکيد دارد. «علي شمخاني» دبير شوراي عالي امنيت ملي نيز در روزهاي گذشته گفته بود:«متاسفانه از روز آغاز اجراي تعهدات، طرف مقابل به اشکال مختلف کارشکني انجام داده است. البته بر اساس معاهده ان پي تي کشورهاي متعارف اين حق را دارند که اگر احساس کنند منافع ملي شان در گرو ادامه وضعيت نيست مي توانند به راحتي از آن خارج شوند و اين گزينه محتمل جمهوري اسلامي ايران است».
گزينه اصلي
مقامات ارشد کشور در راستاي اقدام متقابل به گستاخي طرف مقابل، گزينه خروج از ان پي تي را به عنوان گزينه محتمل مطرح کرده اند. اين در حالي است که مي بايست اين گزينه به عنوان گزينه اول و به عبارتي گزينه اصلي جمهوري اسلامي ايران مطرح شود.
در معاهده منع گسترش سلاح هاي هسته ايNuclear Non - ProliferationTreaty))به وضوح اين شرط ديده شده است که اگر زماني کشوري اجراي معاهده را خلاف منافع خود يافت، با تشريفاتي از آن خارج شود. بند 1 از ماده 10 اين معاهده مي گويد:«چنانچه هر يک از اعضاء پيمان تشخيص دهد حوادثي فوق العاده مربوط به موضوع اين پيمان، منافع عاليه کشورش را به مخاطره انداخته است اين حق را خواهد داشت که در اعمال حق حاکميت ملي خود از اين پيمان کناره گيري نمايد. اين عضو بايد کناره گيري خود را با اطلاعيه قبلي 3 ماهه به کليه اعضاي پيمان و به شوراي امنيت ملل متحد اعلام نمايد».
منافع ملي
حال، اين سخن مطرح مي شود که آيا منافع ملي ايران به خطر افتاده است؟در پاسخ بايد گفت: بله، منافع ملي کشورمان به خطر افتاده است.
هم اکنون جمهوري اسلامي ايران که خود داوطلبانه به معاهده منع گسترش سلاح هاي هسته اي پيوسته است، تحت فشارهاي مضاعفي قرار دارد. دونالد ترامپ رئيس جمهور آمريکا در نشست خبري مشترک اخير خود با آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان در ادامه فرافکني هاي خود عليه ايران در اظهارنظري گستاخانه گفت: «مناسب نيست که من درباره اقدام نظامي حرف بزنم اما اين را مي توانم بگويم که آنها (ايران) به سلاح هسته اي دست نمي يابند؛ روي اين حرف حساب کنيد».
برخلاف ادعاي برخي دولتمردان مبني بر پايان ايران هراسي با امضاي برجام، متاسفانه ايران هراسي در پسابرجام به شدت گسترش پيدا کرده است.
آمريکا و کشورهاي اروپايي عضو 1+5 به خوبي مي دانند که با توجه به فتواي رهبر معظم انقلاب درباره ساخت سلاح هسته اي، ايران به دنبال توليد سلاح هسته اي نيست. علاوه بر اين آژانس انرژي اتمي نيز در گزارش هاي متعدد تاکيد کرده است که ايران به تمام تعهدات خود در برجام متعهد بوده است. اما با اين حال امروز مي بينيم که طرف مقابل به عناوين مختلف از ايفاي تعهدات خود سر باز مي زند و در جايگاه شاکي نشسته و ايران را متهم مي کند!
نشريه نيوزويک در روزهاي اخير در گزارشي نوشت:«به خاطر ترس از مجازات هاي آمريکا، هيچ بانک بزرگ اروپايي تمايلي به تامين مالي تجارت يا سرمايه گذاري در ايران را ندارد. ديپلمات هاي ايران در لندن حتي نمي توانند يک حساب بانکي براي تامين مالي فعاليت هاي روزانه سفارت خود ايجاد کنند».
در هفته هاي گذشته «مجيد تخت روانچي» معاون سياسي دفتر رئيس جمهور و عضو پيشين تيم مذاکره کننده هسته اي گفته بود:«بانک هاي بزرگ اروپايي ها و غير اروپايي ها نگران هستند و مقداري کار با دست انداز مواجه است. از اين جهت که اگر پروژه بزرگ داشته باشيد، بانک هاي کوچک يا متوسط نمي توانند موضوع نقل و انتقالات مالي آن را حل کنند، بنابراين مجبور هستيد بانک هاي بزرگ را درگير کنيد و بانک هاي بزرگ به دليل ترس و نگراني و مشکلات فني، اظهار علاقه نمي کنند».
«محمد جواد ظريف» وزير امور خارجه نيز- مهر ۹۶- در نشست وزراي خارجه ايران و 1+5 گفته بود:«آمريکا آن طور که در توافق هسته اي مقرر شده، تحريم ها را رفع نکرده و ما هنوز نمي توانيم در انگلستان يک حساب بانکي باز کنيم».
همچنين «سيد احمدخاني» مديرکل روابط عمومي گمرک- اسفند ۹۶- گفته بود: «به دليل وجود تحريم ها، امکان انتقال پول صادرات به داخل ايران وجود ندارد».
«اصغر فخريه کاشان» قائم مقام وزير راه و شهرسازي نيز چندي پيش اذعان کرد:«متاسفانه شرکت هاي سازنده قطعات هواپيما و تجهيزات هوايي زيادي هستند که به دليل ترس و وحشت از تحريم ها و جرائم آمريکا حاضر نيستند به آساني به ايران قطعه بفروشند. در نتيجه شرکت هاي هواپيمايي ايران نمي توانند به موقع قطعات مورد نياز ناوگان خود را تامين و تعويض کنند».
در روزهاي اخير روزنامه زنجيره اي آرمان در اعترافي ديرهنگام نوشت:«آمريکا درصدد است تا اين موافقتنامه چندجانبه را گام به گام به عقب بازگرداند و عملا مزاياي برجام در نقطه آغازين و صفر قرار بگيرد و کار با ايران را منوط به اخذ امتياز در عرصه هاي مختلف از جمله توان نظامي، دفاعي و حضور منطقه اي ايران مرتبط کند که بالا شک در آينده موضوعاتي مانند تروريسم و حقوق بشر نيز به آن اضافه خواهد شد».
متهم و شاکي!
آمريکا از اولين روز اجراي برجام- دي ماه 94 در دولت اوباما- برجام را نقض کرد و اين عهدشکني تا به امروز- در دولت ترامپ- نيز ادامه پيدا کرد. اکنون واشنگتن در جايگاه متهم قرار دارد و بايد درخصوص عهدشکني هاي آشکار خود پاسخگو باشد، اما اين کشور با همراهي کشورهاي اروپايي عضو 1+5 در جايگاه شاکي نشسته و با اجراي ترفند «پليس خوب-پليس بد» در پي تعميم برجام به ديگر مولفه هاي قدرت ايران و امتيازگيري از کشورمان است.
در رزوهاي گذشته روزنامه زنجيره اي آرمان که پيش از اين مدعي بود که تحريم ها به تاريخ پيوسته است، در مطلبي نوشته بود:«شايد از يک منظر لغو برجام خيلي بهتر از اين باشد که هر ۴ ماه يکبار ترامپ آن را به حالت تعليق در آورد چرا که اگر اين وضعيت متزلزل برجام همچنان ادامه پيدا کند به طور قطع هيچ منفعتي براي ايران نخواهد داشت. اگر برجام توسط آمريکا لغو شود شايد بتوان گفت براي ما هم بهتر خواهد بود زيرا تکليف براي همه روشن مي شود و بدون اميد بيهوده داشتن به برجامي که سودي ندارد مي توان بر اقتصاد داخلي و توليد داخلي متمرکز شد و به باز شناسي و باز يابي ظرفيت هاي نهان و آشکار مادي و سرمايه هاي انساني و اکولوژي کشور پرداخت و توان تبديل دارايي ها را به ثروت تجربه کرد و آنها را در جهت تقويت بخش خصوصي مولد موثر به کار گرفت تا رشد توليد داخلي واشتغال و برون رفت از رکود ميسر گردد».
اخم و لبخند!
حال سوالي که در افکار عمومي ايجاد شده اين است که تا چه زماني قرار است وضعيت کشور و تصميمات آن در حالتي انفعالي و معطل تصميمات کاخ سفيد و کنگره باشد؟ آيا رکود اقتصاد و التهاب بازار ارز ناشي از ادامه اين روند در سياست خارجي نيست که يک روز بايد در فکر رسيدن يا نرسيدن به توافق بود روز ديگر در فکر حفظ يا پايان آن؟
به عبارت ديگر، برجام چگونه توافقي است که همه امتيازات (دسترنج 3 دهه تلاش شبانه روز دانشمندان هسته اي) را ظرف کمتر از 2 ماه واگذار کرد اما آمريکا با مجوز ما قانونا صاحب اين اختيار شد که به جاي لغو يا تعليق بلندمدت همه تحريم ها، تنها بخش کوچکي از آن را در دوره هاي کوتاه مدت سه چهار ماهه تعليق نمايد و در هر فصل، چشم ما به اخم و لبخند طرف مقابل باشد؟!
واقعيت آن است که به دليل خوي استکباري آمريکا، هم ماندن اين کشور در برجام و هم خروج اين کشور از برجام، فقط و فقط با يک هدف صورت مي گيرد و آن چيزي نيست جز ضربه زدن به ايران. هرکدام ضربه بيشتري بزند، آن انتخاب مي شود.
تجربه هاي متعدد بين المللي نشان داده است که آمريکا و نظام سلطه تنها زبان زور را مي فهمد. در حقيقت، اقتدار، احترام مي آورد و نه انفعال.
در حال حاضر با امضا و اجراي برجام از سوي ايران و پذيرش داوطلبانه ان پي تي، نه تنها از فشارهاي آمريکا و هم پيمانانش کاسته نشده بلکه آنان را در گستاخي خود جري تر نيز کرده است. در چنين شرايطي ما چگونه مي توانيم حقوق ملت ايران را فداي زياده خواهي هاي غربي ها کنيم و تن به تعهدات ظالمانه بدهيم؟
بنابراين لازم و ضروري است که دولت با خروج از ان پي تي، پاسخ گستاخي طرف مقابل را داده و از امتيازگيري بيشتر طرف بدعهد جلوگيري کند.
اصلاح برجام!
مايک پامپئو، وزير خارجه جديد آمريکا اولين کنفرانس خبري را بعد از انتصاب به اين سمت برگزار کرد.
پامپئو درخصوص توافق هسته اي ايران و گروه 1+5 گفت که اين موضوع يکي از محورهاي رايزني هاي او در سفر به مناطق مختلف خاورميانه (غرب آسيا) خواهد بود.
به گزارش فارس، وزير خارجه آمريکا گفت: در صورتي که در اين توافق «اصلاحات اساسي» انجام نشود، بعيد است ترامپ بعد از ضرب الاجل ماه مي (ارديبهشت ماه) در آن باقي بماند.
واکنش مسکو
«الکساندر گروشکو» معاون وزير خارجه روسيه تاکيد کرد:اگر توافق هسته اي ايران شکست بخورد، تمام تضمين ها براي کشورهايي که در آستانه توقف برنامه هسته اي شان قرار دارند، متزلزل مي کند.
