مادر یک کودک سندروم داون: بهزیستی مظلوم ترین و بی صداترین قشر جامعه را قربانی کرده است۱۳-اسفند-۱۴۰۱
نفیسه مرشدزاده
چندین ماه است بهزیستی هزینه‌ای به مراکز توانبخشی و نگهداری
و مراکز مربوط به معلولان نداده است و همه‌شان از پا درآمده‌‌اند.مسئولان محترم اول از همه مظلوم‌ترین و بی‌صداترین و کم‌حاشیه‌ترین قشر جامعه را
پیش پای وضعیت اقتصادی قربانی کرده‌اند. شما باید یک شبانه‌روز شریک زندگی بعضی از این خانواده‌هایی که فرزندی با
مشکلات اعصاب و روان شدید دارند، باشید تا بفهمید تعطیلی این مراکز چه بلایی سرشان
می‌آورد و بفهمید حقوق نگرفتن نیروهای فداکار و خیرخواه و نجیب این مراکز چقدر ظلم
است.دختر من سندرم‌داون است و مشکلات شدیدی ندارد ولی از نزدیک شاهد بچه‌هایی بوده‌ام
که یک ساعت نگهداریشان، روانی پولادین می‌خواهد یا جسمی قوی.چندین ماه است بهزیستی
به دلیل کمبود بودجه، معوقات را نپرداخته و این انسان‌دوست‌ترین قشر جامعه را دارند از دست می‌دهند. کاش می‌توانستم بعضی از شما را با خانم عراقی و آقای
الهی، مدیران مرکز رشد در ازگل که سالهاست دخترم پیششان رشد کرده آشنا کنم. یک زن
و شوهر نجیب که چهل سال از زندگی‌شان را وقف این بچه‌ها کرده‌اند. شخصیت‌هایی که
هر بار می‌بینم شان تا مدت‌ها از سطح انسانیت خودم خجالت می‌کشم و فکر می‌کنم دیگر‌خواهی
چه مرزهای بلندی دارد. فکر می‌کنم مدیریت اگر این است، ما کجا هستیم. بعد این آدم‌های
باسواد و صبور هفتادساله را به مرحله‌ای رسانده‌اند که با وجود عشق درونی نتوانند
ادامه بدهند. هشت ماه پولشان را که نداده‌اند هیچ، پایشان را به حراست و بازرسی و
... هم باز کرده‌اند.به خاطر همه‌ی روح‌های بزرگی که در حاشیه‌های این جامعه،
وجدان انسانی را زنده نگه داشته‌اند این پیام را دست به دست کنید بلکه مطالبتشان
به سرانجام برسد.
