اوین نامه کیهان 19-تیر-1404
مذاکره
یا عبور از جنایت و خیانت آمریکا؟!(مقاله وارده)
اگر پیشنهاد مذاکره
با آمریکا که ازسوی پزشکیان رئیس جمهور بی اختیار ذوب شده درولایت پیشنهاد داده شد
بنا برادعای ابراهیم کارخانه هم قلم وهم نظر وهمگام با سربازجو شریعت نداری عبور ازجنایت وخیانت است . بنابراین بدون شک
ترکش این جنایت وخیانت بطور مضاعف به خامنه ای رمال اصابت می کند زیرا پس از فاش شدن برنامه پنهانی هسته ای ازسوی
سازمان مجاهدین این خامنه ای رمال بود که برای دفع خطر اجازه به
محمدخاتمی داد تادرکاخ سعدبادتهران با وزرای 3 کشور انگلیس وفرانسه وآلمان
محوربرنامه هسته ای دیدار وگفت وگو داشته باشد که درادامه با پیشنهاد رژیم تروریسنی ولایت فقیه عضویت
نمایندگان روسیه وچین گروه 5+1به اضافه عضو آمریکای ناظر محور مذاکرات هسته ای شکل گرفت. هم چنین پس
ازرئیس جمهور شدن حسن روحانی بازهم خامنه ای رمال با نرمش قهرمانانه مجوز به
روحانی داد تاباآمریکا مذاکره هسته ای داشته باشد که منجر به برجام وآزادشدن
میلیاردها دلارهای بلوکله شده ازسوی باراک اوباما گردید .ولی پس ازدریافت دلارها
پاسداران جنایتکار مخالفت با برجام رادردستور کار خودقراردادند طوری که روحانی
مجبور به اعتراف شد که قدرت دراختیار دولت درسایه با پول وسلاح ورسانه است این مخالفت پاسداران جنایتکار همراه با
مخالفت کاسبان تحریم های جبهه پایداری متهم دشمن نفوذی اسراییل ادامه یافت که منجر
به جنگ خفت بار مهلک وکوبنده وتخریبی 12 روزه اسراییل در22 خردادشد .
دکتر
ابراهیم کارخانهای*
صرف نظر از ۴۷ سال دشمنی و تلاش مذبوحانه و
پیگیر آمریکا و غرب برای براندازی جمهوری اسلامی ایران؛ سؤال این است که آیا کهنه
سیاستبازان موافق مذاکره با آمریکا اگر برای موارد عینی و عملی سؤالات ذیل پاسخی
ندارند که ندارند همگام با ملت بیدار ایران در صفی واحد و متحد همانند جنگ ۱۲ روزه با هدف انسجام ملی و شنیدن
صدای واحد از درون کشور، توطئههای تدارک دیده دشمن را نقش بر آب سازند که پیروزی
و سرافرازی ایران قدرتمند در گرو همراهی با خون شهیدان نامآوری است که در مبارزه
با دشمنان قسم خورده انقلاب و در راس آنها آمریکای جنایتکار و صهیونیسم جهانی جان
خود را فدای اسلام و ایران کردهاند و اما سؤالات:۱- آیا در جریان آزادسازی گروگانهای
لانه جاسوسی آمریکا در سال ۱۳۵۹؛
آمریکاییها بر طبق توافقنامه الجزایر به تعهدات خود عمل کردند یا پس از آزادی
گروگانها به آن پشت پا زدند؟۲- آیا
در جریان آزادسازی گروگانهای آمریکایی در لبنان که در سال ۱۳۶۹ با میانجیگری ایران صورت گرفت، آمریکاییها به وعدههای خود عمل
کردند یا پس از آزادی گروگانها دست رد بر سینه توهّم «حسننیت در برابر حسننیت»
رئیسجمهور وقت مرحوم هاشمی رفسنجانی زدند؟۳- آیا سه کشور اروپایی (انگلیس،
فرانسه و آلمان) که به نیابت از کدخدا طی سالهای ۱۳۸۲ الی ۱۳۸۴ به پای میز مذاکره آمده بودند
به تعهدات خود در نشستهای سعدآباد، پاریس و بروکسل عمل کردند یا علیرغم توقف
کامل فعالیتهای هستهای جمهوری اسلامی، با صدور ۸ قطعنامه از سوی شورای حکام، پرونده هستهای ایران را به شورای امنیت
ارجاع دادند که منجر به صدور۶
قطعنامه علیه جمهوری اسلامی ایران گردید؟ ۴- آیا آمریکایی پس از ورود مستقیم به مذاکرات صمیمانه و سخاوتمندانه
برجام! که فعالیتهای هستهای جمهوری اسلامی را در حد حیات نباتی تقلیل داد به
تعهدات خود عمل کردند یا آن را پاره کردند و اروپاییها نیز دراقدامی فریبکارانه و
مشترک با آمریکا از انجام تعهدات خود سر باز زدند و به مدت دو سال تحت عناوین
فریبکارانه و دروغین SPV وINSTEX سیاستمداران دولت
وقت را به بازی گرفتند؟۵- آیا در مذاکرات غیرمستقیم اخیر؛ آمریکاییها پس از ۵ دور مذاکره طی دو ماه، به
دنبال توافق با ایران بودند یا با همکاری رژیم صهیونیستی در پی فریب و فراهم کردن
فرصت برای کامل کردن طرح کودتا از خارج و براندازی جمهوری اسلامی ایران از درون
بودند!!؟ آیا حاصل این مذاکره فریبکارانه و خونین رفع تحریمها بود یا حمله
غافلگیرانه به ایران و شهادت فرماندهان رده اول کشور و جمع کثیری از دانشمندان،
نخبگان و مردم عزیز ایران اسلامی!!؟ آیا با کسی که چنین معامله فریبکارانه و
دیپلماسی خونینی را با این وسعت و شقاوت برنامهریزی و طراحی کرده است باید پیگیر
خسارت و خونخواهی بود یا ادامه مذاکره!!؟۶- آیا درعملیات فریبکارانه مذاکره با سه کشور اروپایی که در وسط میدان
جنگ ۱۲ روزه و با هماهنگی آمریکا
برنامهریزی شده بود؛ تاسیسات هستهای ایران در فردو، نطنز و اصفهان هدف بمباران
سنگین بمبافکنهای آمریکا قرار نگرفت!؟ این همه عهدشکنی و جنایت کافی
نیست که برخی باور کنند آمریکا کشوری قابل اعتماد نیست و هر مذاکره و توافقی با او
به سرنوشت مذاکرات قبلی دچار خواهد شد!؟ آیا مؤمن از یک سوراخ چندین بار گزیده میشود
و پیدرپی به سرش کلاه میرود و مکرّر در حقش خیانت میشود!؟ آیا با دشمنی که
ریشه همه دشمنیها و جنایتهاست و به صراحت دم از تسلیم کشور میزند جایی برای
مذاکره وجود دارد!!؟ آیا ساده انگاری نیست با کسی که قصد جان کشور را کرده است
دوباره بر سر میز خیانت بنشینی!!؟ در مذاکره مجدّد با چنین دشمنی عهدشکن، سفّاک و
خونریز؛ جای عزت و غیرت در کجای این نامعادله قرار دارد!!؟ حق همان بود که آن حکیم
فرزانه و جانشین خلف امام خمینی(ره) فرمودند که مذاکره با آمریکا هوشمندانه نیست،
عاقلانه نیست و شرافتمندانه هم نیست... هیچ مشکلی از کشور را هم حل نمیکند. فلذا
باید همواره گوش به فرمان ولی امر و مواظب تنگههای احد بود که دشمن در کمین است.
نگاهی به حوادث چند دهه اخیر انقلاب نشان میدهد که پایداری، استقلال و امنیت کشور
همواره در گرو اطاعت از رهبری حکیم و بصیر انقلاب بوده است. در جنگ ۱۲ روزه که برنامهای برای نابودی
ایران بود، ملت رشید ایران، متحد و یکپارچه، جایگاه رفیع و بیبدیل رهبری را در
نجات کشور از نزدیک با گوشت و پوست و استخوان خود درک و لمس کردند و این حقیقت بیش
از هر زمان دیگر روشن شد که ولایت فقیه دژ مستحکم ایران در برابر هجوم بیگانگان و
قلّه امنیت و آرامش کشور است و برخلاف انتظار دشمن، پس از این حمله، رهبری حکیم
انقلاب در اوج قلّه محبوبیت مردم ایران و مسلمانان و آزادگان جهان قرار دارد که
مدیریت قهرمانانه، آرایش جنگی بهنگام، نصب جایگزین فرماندهان شهید و پاسخ سخت و
پشیمانکننده به دشمن آن هم کمتر از ۲۰
ساعت پس از آغاز حمله بر اقتدار و عظمت این قله درخشان و امنیتساز میافزاید. در
دنیای پیچیده سیاسی، نظامی و امنیتی امروز،رهبری حکیم انقلاب چراغ پر امید راه
عزت و سربلندی کشور و کشتی نجات ملت امام حسین(ع) است که به فرموده امام راحل تنها
در پرتو پشتیبانی از ولایت فقیه محقق میشود. بدون شک اگر رهبری بیدار انقلاب میخواست
راهبرد سیاسی نظام اسلامی را بر اساس اصرار برخی گروهای کج اندیش سیاسی در راستای
اراده قدرتهای زورگو و سلطهگر ترسیم نماید امروز اثری از جمهوری اسلامی ایران در
معادلات سیاسی منطقهای و جهانی دیده نمیشد. عزت، اقتدار، استقلال و امنیت کشور
در گرو اطاعت از رهبری دانا و توانای انقلاب حضرت امام خامنهای است که علیرغم
طوفانهای سخت در طول چهل و اندی سال گذشته کشتی نجات کشور را به ساحل امن هدایت
کرده و به حول قوه الهی این راه همچنان قدرتمندانه و مدبّرانه ادامه پیدا
خواهد کرد. * استاد دانشگاه و نماینده دورههای هفتم و نهم مجلس شورای
اسلامی