متن و حاشیه اعتراض معلمان در روز گذشته 11اسفند-93
مگر امکان دارد در حکومت فاشیستی دینی
که دین ابزار و سیاسی شده است چون درراستای برآورده کردن اهداف حاکمان دین فروش
ضدا یران وایرانی اند توقع داشت که توجه
به خواست معلمان زحمتکش محروم داده شودکه
در قطعنامه اعتراضی شان به اعضای بازار
مکاره گفتندمی خواهیم که اینان رفتار سياسي‌شان را كنار بگذارند و از معلم به
عنوان ابزار استفاده نكنند. همچنین از
دولت درخواست کرده اند جدي تر در مسائل
مربوط به معلمان وارد شود و سنجيده‌تر عمل كند. چون براساس بند 5 ماده 68 قانون
خدمات كشوري كه يكسري خدماتي را براي افراد قائل بوده، اين خدمات براي ما هم اعمال
شود. وضعيت معيشتي همكاران بازنشسته كه به نسبت
ساير اقشار، دريافتي پايين‌تري دارند بايد تصحيح شود. خدمات بيمه معلمان بايد درست
شود تا معلمان از خدمات بيمه‌اي مناسبي برخوردار شوند.
روزنامه قانون نوشت:
معلمان در قطعنامه چه گفتند؟ از نمايندگان مجلس خواستيم رفتار سياسي‌شان را كنار بگذارند و از معلم به عنوان ابزار استفاده نكنند. از دولت خواستيم جدي تر در مسائل مربوط به معلمان وارد شود و سنجيده‌تر عمل كند. براساس بند 5 ماده 68 قانون خدمات كشوري كه يكسري خدماتي را براي افراد قائل بوده، اين خدمات براي ما هم اعمال شود. وضعيت معيشتي همكاران بازنشسته كه به نسبت ساير اقشار، دريافتي پايين‌تري دارند بايد تصحيح شود. خدمات بيمه معلمان بايد درست شود تا معلمان از خدمات بيمه‌اي مناسبي برخوردار شوند. اينجا خيابان بهارستان است، ساختمان شيشه‌اي مجلس. حوالي ساعت 9:45، برخلاف روزهاي معمول شلوغ‌تر است. به‌جاي ترافيك ماشين‌ها، ترافيك آدم‌ها بيشتر در چشم خودنمايي مي‌كند. دقيقه‌ها كه مي‌گذرند آدم‌هاي بيشتري مي‌آيند. عقربه‌هاي ساعت، 10:30 را نشان مي‌دهد. ترافيك آدم‌ها از يك ساعت پيش بيشتر است. بيشتر مي‌مانيم. طرف‌هاي ساعت 2 بعدازظهر، آنقدر جمعيت زياد شده كه ديگر پليس هم در اطراف ديده مي‌شود. اما پليس‌ها فقط نگاه مي‌كنند. حدودا 2000 هزارنفري مي‌شوند. جمعيت كاغذهايي به دست دارند كه با فونت‌هاي بزرگ نوشته شده: «همه جامعه به معلمان مدیونند»، «سکوتم از رضایت نیست»، «ما از فرق می‌نالیم، نه از فقر»، «معلم فرهنگ‌ساز جامعه را دریابید»، «معلم بیدار است، از تبعیض بیزار است»، «بر روی تخته‌های خود بنویسید یک با یک برابر نیست»، «معلمان خواستار تاثیرگذاری تشکل‌های صنفی بر تصمیمات آموزش و پرورش هستند».
ديگر همه مي‌دانند اينها معلماني هستند كه در اوج متانت اعتراض مي‌كنند.
در ذهن مرور مي‌كنيد خبري را كه 10 روز پيش خوانده‌ايد: «روز دهم اسفندماه، تجمع سكوتي با حضور معلمان در مقابل مجلس در تهران و در مقابل ادارات كل آموزش و پرورش استان‌ها در اعتراض به رعايت نشدن حق معلمان و برچيده شدن تبعيض‌ها برگزار خواهد شد.» خبرها از گوشه و كنار مي‌رسد، شهرهاي ديگر هم شلوغند. اما شلوغي‌اي در عين سكوت!
نه چپي هستيم نه راستي
حوالي ساعت 3:30 بعدازظهر است. جمعيت پيچ‌و‌تاب مي‌خورد و كاغذهاي اعتراض‌نوشت در رقص باد به اين طرف و آن طرف مي‌روند. برخلاف اتفاقات ديگر، حضور خبرنگاران بسيار كمرنگ است. جز سه چهار نفر، خبرنگار ديگري در جمعيت ديده نمي‌شوند. حتي عكس‌هايي كه از تجمعات ديروز در رسانه‌ها منتشر شد، عكس‌هايي بود كه با گوشي‌هاي همراه گرفته شده بودند.
اما اگر در بين جمعيت بچرخيد حتما اعضاي اصلي كانون صنفي را مي‌بينيد. «مهدي بهلولي»، يكي از اعضاي انجمن صنفي در بين جمعيت ديده مي‌شود. نزديكي‌هاي خواندن قطعنامه تجمع است.
او مي‌گويد: «در قدم اول اعتراض ما به بودجه‌اي است كه براي حقوق سال آينده معلمان درنظر گرفته شده است. افزايش 14 درصدي حقوق اصلا جوابگوي معيشت خانواده نيست و معلمان تقاضاي حقوق بيشتري دارند. همچنين معلمان به تبعيض بين معلمان و كاركنان ديگر ارگان‌ها نيز معترض هستند. چرا در ارگان‌هاي ديگر يك ليسانسه بايد تا سه ميليون تومان حقوق بگيرد در صورتي كه معلمان بايد نهايت يك ميليون و دويست هزار تومان بگيرند. من با دو فرزند و 24 سال سابقه كاري تنها يك ميليون و صدهزار تومان حقوق دارم در صورتي كه كساني را مي‌شناسم كه در ارگان‌هاي ديگر نصف سابقه من را دارند ولي نزديك سه ميليون تومان حقوق مي‌گيرند. علاوه‌بر آن حتي به تبعيض‌هايي كه بين خودشان هم وجود دارد معترض هستند. معلم مدرسه و معلمي كه در ادارات و وزارتخانه‌ها در حال كار هستند امكاناتي دارند كه معلمان مدرسه‌ها ندارند. از طرفي ما به شرايط بد آموزش‌و‌پرورش هم معترض هستيم. اگر اين‌طور پيش برود ما تربيت درستي براي نسل آينده نخواهيم داشت.»
اما در ميان هياهوي اين جمعيت تنها دو نفر از اعضاي مجلس به ميان معلمان مي‌آيند و درباره مطالب‌تان آنها صحبت مي‌كنند؛ يكي از اين چهره‌هاي شاخص «محمدمهدي زاهدي» رئيس كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس است. ساعت 11:30 و درست دو ساعت و نيم قبل از شروع رسمي تجمع به جمعيت ملحق مي‌شود، نيم‌ساعتي مي‌ماند و بعد از همان صحبت‌هاي هميشگي كه «ما حق شما را از دوست مي‌گيريم» مي‌رود.
بهلولي اما مي‌گويد اعتراض معلمان حتي به رفتار مجلس هم است: «البته افرادي مثل آقاي زاهدي گرايش راست دارند و بدشان نمي‌آيد كه علت اعتراض‌ها را تنها به گردن دولت بيندازند.
درصورتي كه معلمان نه چپي‌اند و نه راستي بلكه به هردو معترض هستند. نه دولت براي ما كار كرده و نه مجلس. نمايندگان با خواسته‌هاي معلمان سياسي برخورد مي‌كنند، دولت هم در جهت بهبود وضعيت معلمان كاري نكرده. در دو لايحه‌اي كه طي دو سال گذشته از طرف دولت تصويب شده، افزايش چشمگيري در حقوق نمي‌بينيم.»
وزارت كشور مجوز راهپيمايي نداد
داستان اين تجمع از 10 روز پيش شروع شده است. از وقتي كه يكي ازتشكل‌هاي صنفي معلمان ايران تصميم مي‌گيرند براي اعتراض به اجحاف‌ها، تجمع كنند و درخواست‌شان را به وزارت كشور ارائه مي‌كنند.
اما وزارت كشور با درخواست آنها موافقت نكرده است اما بيانيه‌اي منتشر مي‌شود و معلمان در روز و زمان مقرر سر قرار حاضر مي‌شوند.
«اسماعيل عبدي» دبير كانون صنفي معلمان ايران هم حضور دارد. او مي‌گويد: «چيزي كه براي ما مهم بود مسالمت‌آميز برگزار شدن تجمع بود. ما از همكاران خواسته بوديم در اين تجمع سكوت كنند و شعار جناحي ندهند و پلاكاردها هم با همان مضامين باشند. نمي‌خواستيم جهت سياسي داشته باشيم و صرفا مي‌خواستيم پيگير خواسته‌هاي صنفي و حقوقي بدنه آموزش و پرورش باشيم. از تمام شهرهاي اطراف تهران براي حضور در اين تجمع آمده بودند؛از اسلامشهر، رباط كريم، شهريار، كرج، ملارد، پاكدشت، ورامين و شهرري.»
عبدي مي‌گويد يكي از نقاط قوت اين تجمع، سكوتش بود به طوري كه حتي نيروي انتظامي هم از اين‌همه سكوت تعجب كرده بود! «نيروهاي انتظامي مي‌گفتند مرتبا تجمعاتي در مقابل مجلس تشكيل مي‌شود اما نديده بوديم جمعيتي به اين گستردگي بيايند و حتي كلمه‌اي شعار ندهند و اين فرهيختگي معلمان را مي‌رساند.»
گويا خيلي از نمايندگان تقاضا كرده‌اند به جمع بيايند تا سخنراني كنند اما چون در آستانه انتخابات مجلس به سر مي‌بريم، ممكن بود از اين سخنراني‌ها استفاده‌هاي انتخاباتي شود براي همين به گفته عبدي درخواست‌ها مورد قبول واقع نمي‌شود. تنها درخواست معلمان حضور رئيس كميسيون تلفيق در ميان جمع بود كه اين اتفاق نيفتاده است. در بين حاضران، معلمان پيش‌دبستاني هم هستند، كساني كه با حقوق 200 هزار تومان و با دريافت بيمه 15 روز امرار معاش مي‌كنند.
معلمان پيماني هم حتي هستند، كساني كه قرار بود از سال 89 تا 92 تكليف‌شان معلوم شود و تبديل وضعيت شوند اما هنوز اين اتفاق نيفتاده. حضور بانوان هم بسيار پررنگ است به‌طوري كه يك چهارم جمعيت حاضر، زنان هستند. حتي بازنشستگان فرهنگي هم هستند. زنان و مردان مسني كه بعضي هايشان با عصا به اين تجمع آمده‌اند.
در شهرستان‌ها چه خبر بود؟
اما نكته اصلي اين تجمع، كشوري بودنش است، اينكه معلمان ساير شهرستان‌ها هم به صورت خودجوش رأس ساعت‌هاي مشخص و با قراري مجازي، در ادارات آموزش و پرورش جمع شده‌اند و خواستار احقاق حق‌شان شده‌اند. اخبارهاي زيادي از اين طرف و آن طرف منتشر مي‌شود.
از استان‌هايي چون خراسان رضوی، لرستان، هرمزگان، کردستان، خوزستان، فارس و قزوین هم اخباري رسيده است. تجمع معلمان در شهرستان‌ها از ساعت 9 صبح تا 12 ظهر برگزار شده است. «محمدتقي سبزواري»، عضو كانون صنفي معلمان شيراز درباره تجمع ديروز مي‌گويد: «طبق برنامه‌ريزي قبلي و براساس تبليغات مجازي و به صورت كاملا خودجوش تجمع در مقابل اداره‌كل آموزش و پرورش فارس تجمع كردند.. نيروهاي اداره كل در نهايت متانت و منش برخورد كردند. همكاران از مشكلات‌شان عصباني بودند اما مسئله خوب تمام شد. شعارها پيرامون بحث تبعيض معيشتي و دستمزد بود. مثلا فيش حقوقي‌اي با رقم 25 ميليون تومان را نشان مي‌دادند و مقايسه‌اش مي‌كردند با فيش حقوقي معلمان. غلامرضا آذري مديركل هم به همراه مشاورانش به ميان جمع آمد و معترضان را آرام كرد.» به گفته سبزواري آذري نمي‌توانست قولي بدهد چون مشكل اصلي از طرف وزارتخانه است كه كمبود بودجه دارد. قديمي عضو كانون معلمان همدان نيز مي‌گويد: «ما تجمع اعتراضي نداشتيم. ما فقط اعتصاب كرديم. تصميم كانون معلمان همدان بر اين بود كه از ساعت 9:15 تا 11:15 معلمان در دفتر مدارس بنشينند و سر كلاس‌ها نروند. اعتقاد ما اين است كه كار بايد مرحله به مرحله جلو برود و تجمع آخرين مرحله است.» پيمان نودينيان، عضو كانون فرهنگيان سنندج نيز مي‌گويد: «حوالي ساعت 9 به بعد حدود 1000 نفر از همكاران در حياط اداره‌كل جمع شده‌اند و اعتراض‌شان را نشان دادند. اعتراض‌ها بيشتر حول محور مسائل معيشتي بوده. اين تجمع نيز خودجوش برگزار شده است. در مريوان و ديوان‌دره هم تجمعاتي شكل گرفته است. ظاهرا خود مديركل هم در جمع همكاران بوده با اين استدلال كه خودش معلم است.» به اين ترتيب بزرگ‌ترين تجمع معلمان كه در تمام اين سال‌ها بي‌سابقه بوده به پايان مي‌رسد اما معلوم نيست وزارت آموزش و پرورش چقدر مي‌تواند در برابرش سكوت داشته باشد!
معلمان در قطعنامه چه گفتند؟ از نمايندگان مجلس خواستيم رفتار سياسي‌شان را كنار بگذارند و از معلم به عنوان ابزار استفاده نكنند. از دولت خواستيم جدي تر در مسائل مربوط به معلمان وارد شود و سنجيده‌تر عمل كند. براساس بند 5 ماده 68 قانون خدمات كشوري كه يكسري خدماتي را براي افراد قائل بوده، اين خدمات براي ما هم اعمال شود. وضعيت معيشتي همكاران بازنشسته كه به نسبت ساير اقشار، دريافتي پايين‌تري دارند بايد تصحيح شود. خدمات بيمه معلمان بايد درست شود تا معلمان از خدمات بيمه‌اي مناسبي برخوردار شوند. اينجا خيابان بهارستان است، ساختمان شيشه‌اي مجلس. حوالي ساعت 9:45، برخلاف روزهاي معمول شلوغ‌تر است. به‌جاي ترافيك ماشين‌ها، ترافيك آدم‌ها بيشتر در چشم خودنمايي مي‌كند. دقيقه‌ها كه مي‌گذرند آدم‌هاي بيشتري مي‌آيند. عقربه‌هاي ساعت، 10:30 را نشان مي‌دهد. ترافيك آدم‌ها از يك ساعت پيش بيشتر است. بيشتر مي‌مانيم. طرف‌هاي ساعت 2 بعدازظهر، آنقدر جمعيت زياد شده كه ديگر پليس هم در اطراف ديده مي‌شود. اما پليس‌ها فقط نگاه مي‌كنند. حدودا 2000 هزارنفري مي‌شوند. جمعيت كاغذهايي به دست دارند كه با فونت‌هاي بزرگ نوشته شده: «همه جامعه به معلمان مدیونند»، «سکوتم از رضایت نیست»، «ما از فرق می‌نالیم، نه از فقر»، «معلم فرهنگ‌ساز جامعه را دریابید»، «معلم بیدار است، از تبعیض بیزار است»، «بر روی تخته‌های خود بنویسید یک با یک برابر نیست»، «معلمان خواستار تاثیرگذاری تشکل‌های صنفی بر تصمیمات آموزش و پرورش هستند».
ديگر همه مي‌دانند اينها معلماني هستند كه در اوج متانت اعتراض مي‌كنند.
در ذهن مرور مي‌كنيد خبري را كه 10 روز پيش خوانده‌ايد: «روز دهم اسفندماه، تجمع سكوتي با حضور معلمان در مقابل مجلس در تهران و در مقابل ادارات كل آموزش و پرورش استان‌ها در اعتراض به رعايت نشدن حق معلمان و برچيده شدن تبعيض‌ها برگزار خواهد شد.» خبرها از گوشه و كنار مي‌رسد، شهرهاي ديگر هم شلوغند. اما شلوغي‌اي در عين سكوت!
نه چپي هستيم نه راستي
حوالي ساعت 3:30 بعدازظهر است. جمعيت پيچ‌و‌تاب مي‌خورد و كاغذهاي اعتراض‌نوشت در رقص باد به اين طرف و آن طرف مي‌روند. برخلاف اتفاقات ديگر، حضور خبرنگاران بسيار كمرنگ است. جز سه چهار نفر، خبرنگار ديگري در جمعيت ديده نمي‌شوند. حتي عكس‌هايي كه از تجمعات ديروز در رسانه‌ها منتشر شد، عكس‌هايي بود كه با گوشي‌هاي همراه گرفته شده بودند.
اما اگر در بين جمعيت بچرخيد حتما اعضاي اصلي كانون صنفي را مي‌بينيد. «مهدي بهلولي»، يكي از اعضاي انجمن صنفي در بين جمعيت ديده مي‌شود. نزديكي‌هاي خواندن قطعنامه تجمع است.
او مي‌گويد: «در قدم اول اعتراض ما به بودجه‌اي است كه براي حقوق سال آينده معلمان درنظر گرفته شده است. افزايش 14 درصدي حقوق اصلا جوابگوي معيشت خانواده نيست و معلمان تقاضاي حقوق بيشتري دارند. همچنين معلمان به تبعيض بين معلمان و كاركنان ديگر ارگان‌ها نيز معترض هستند. چرا در ارگان‌هاي ديگر يك ليسانسه بايد تا سه ميليون تومان حقوق بگيرد در صورتي كه معلمان بايد نهايت يك ميليون و دويست هزار تومان بگيرند. من با دو فرزند و 24 سال سابقه كاري تنها يك ميليون و صدهزار تومان حقوق دارم در صورتي كه كساني را مي‌شناسم كه در ارگان‌هاي ديگر نصف سابقه من را دارند ولي نزديك سه ميليون تومان حقوق مي‌گيرند. علاوه‌بر آن حتي به تبعيض‌هايي كه بين خودشان هم وجود دارد معترض هستند. معلم مدرسه و معلمي كه در ادارات و وزارتخانه‌ها در حال كار هستند امكاناتي دارند كه معلمان مدرسه‌ها ندارند. از طرفي ما به شرايط بد آموزش‌و‌پرورش هم معترض هستيم. اگر اين‌طور پيش برود ما تربيت درستي براي نسل آينده نخواهيم داشت.»
اما در ميان هياهوي اين جمعيت تنها دو نفر از اعضاي مجلس به ميان معلمان مي‌آيند و درباره مطالب‌تان آنها صحبت مي‌كنند؛ يكي از اين چهره‌هاي شاخص «محمدمهدي زاهدي» رئيس كميسيون آموزش و تحقيقات مجلس است. ساعت 11:30 و درست دو ساعت و نيم قبل از شروع رسمي تجمع به جمعيت ملحق مي‌شود، نيم‌ساعتي مي‌ماند و بعد از همان صحبت‌هاي هميشگي كه «ما حق شما را از دوست مي‌گيريم» مي‌رود.
بهلولي اما مي‌گويد اعتراض معلمان حتي به رفتار مجلس هم است: «البته افرادي مثل آقاي زاهدي گرايش راست دارند و بدشان نمي‌آيد كه علت اعتراض‌ها را تنها به گردن دولت بيندازند.
درصورتي كه معلمان نه چپي‌اند و نه راستي بلكه به هردو معترض هستند. نه دولت براي ما كار كرده و نه مجلس. نمايندگان با خواسته‌هاي معلمان سياسي برخورد مي‌كنند، دولت هم در جهت بهبود وضعيت معلمان كاري نكرده. در دو لايحه‌اي كه طي دو سال گذشته از طرف دولت تصويب شده، افزايش چشمگيري در حقوق نمي‌بينيم.»
وزارت كشور مجوز راهپيمايي نداد
داستان اين تجمع از 10 روز پيش شروع شده است. از وقتي كه يكي ازتشكل‌هاي صنفي معلمان ايران تصميم مي‌گيرند براي اعتراض به اجحاف‌ها، تجمع كنند و درخواست‌شان را به وزارت كشور ارائه مي‌كنند.
اما وزارت كشور با درخواست آنها موافقت نكرده است اما بيانيه‌اي منتشر مي‌شود و معلمان در روز و زمان مقرر سر قرار حاضر مي‌شوند.
«اسماعيل عبدي» دبير كانون صنفي معلمان ايران هم حضور دارد. او مي‌گويد: «چيزي كه براي ما مهم بود مسالمت‌آميز برگزار شدن تجمع بود. ما از همكاران خواسته بوديم در اين تجمع سكوت كنند و شعار جناحي ندهند و پلاكاردها هم با همان مضامين باشند. نمي‌خواستيم جهت سياسي داشته باشيم و صرفا مي‌خواستيم پيگير خواسته‌هاي صنفي و حقوقي بدنه آموزش و پرورش باشيم. از تمام شهرهاي اطراف تهران براي حضور در اين تجمع آمده بودند؛از اسلامشهر، رباط كريم، شهريار، كرج، ملارد، پاكدشت، ورامين و شهرري.»
عبدي مي‌گويد يكي از نقاط قوت اين تجمع، سكوتش بود به طوري كه حتي نيروي انتظامي هم از اين‌همه سكوت تعجب كرده بود! «نيروهاي انتظامي مي‌گفتند مرتبا تجمعاتي در مقابل مجلس تشكيل مي‌شود اما نديده بوديم جمعيتي به اين گستردگي بيايند و حتي كلمه‌اي شعار ندهند و اين فرهيختگي معلمان را مي‌رساند.»
گويا خيلي از نمايندگان تقاضا كرده‌اند به جمع بيايند تا سخنراني كنند اما چون در آستانه انتخابات مجلس به سر مي‌بريم، ممكن بود از اين سخنراني‌ها استفاده‌هاي انتخاباتي شود براي همين به گفته عبدي درخواست‌ها مورد قبول واقع نمي‌شود. تنها درخواست معلمان حضور رئيس كميسيون تلفيق در ميان جمع بود كه اين اتفاق نيفتاده است. در بين حاضران، معلمان پيش‌دبستاني هم هستند، كساني كه با حقوق 200 هزار تومان و با دريافت بيمه 15 روز امرار معاش مي‌كنند.
معلمان پيماني هم حتي هستند، كساني كه قرار بود از سال 89 تا 92 تكليف‌شان معلوم شود و تبديل وضعيت شوند اما هنوز اين اتفاق نيفتاده. حضور بانوان هم بسيار پررنگ است به‌طوري كه يك چهارم جمعيت حاضر، زنان هستند. حتي بازنشستگان فرهنگي هم هستند. زنان و مردان مسني كه بعضي هايشان با عصا به اين تجمع آمده‌اند.
در شهرستان‌ها چه خبر بود؟
اما نكته اصلي اين تجمع، كشوري بودنش است، اينكه معلمان ساير شهرستان‌ها هم به صورت خودجوش رأس ساعت‌هاي مشخص و با قراري مجازي، در ادارات آموزش و پرورش جمع شده‌اند و خواستار احقاق حق‌شان شده‌اند. اخبارهاي زيادي از اين طرف و آن طرف منتشر مي‌شود.
از استان‌هايي چون خراسان رضوی، لرستان، هرمزگان، کردستان، خوزستان، فارس و قزوین هم اخباري رسيده است. تجمع معلمان در شهرستان‌ها از ساعت 9 صبح تا 12 ظهر برگزار شده است. «محمدتقي سبزواري»، عضو كانون صنفي معلمان شيراز درباره تجمع ديروز مي‌گويد: «طبق برنامه‌ريزي قبلي و براساس تبليغات مجازي و به صورت كاملا خودجوش تجمع در مقابل اداره‌كل آموزش و پرورش فارس تجمع كردند.. نيروهاي اداره كل در نهايت متانت و منش برخورد كردند. همكاران از مشكلات‌شان عصباني بودند اما مسئله خوب تمام شد. شعارها پيرامون بحث تبعيض معيشتي و دستمزد بود. مثلا فيش حقوقي‌اي با رقم 25 ميليون تومان را نشان مي‌دادند و مقايسه‌اش مي‌كردند با فيش حقوقي معلمان. غلامرضا آذري مديركل هم به همراه مشاورانش به ميان جمع آمد و معترضان را آرام كرد.» به گفته سبزواري آذري نمي‌توانست قولي بدهد چون مشكل اصلي از طرف وزارتخانه است كه كمبود بودجه دارد. قديمي عضو كانون معلمان همدان نيز مي‌گويد: «ما تجمع اعتراضي نداشتيم. ما فقط اعتصاب كرديم. تصميم كانون معلمان همدان بر اين بود كه از ساعت 9:15 تا 11:15 معلمان در دفتر مدارس بنشينند و سر كلاس‌ها نروند. اعتقاد ما اين است كه كار بايد مرحله به مرحله جلو برود و تجمع آخرين مرحله است.» پيمان نودينيان، عضو كانون فرهنگيان سنندج نيز مي‌گويد: «حوالي ساعت 9 به بعد حدود 1000 نفر از همكاران در حياط اداره‌كل جمع شده‌اند و اعتراض‌شان را نشان دادند. اعتراض‌ها بيشتر حول محور مسائل معيشتي بوده. اين تجمع نيز خودجوش برگزار شده است. در مريوان و ديوان‌دره هم تجمعاتي شكل گرفته است. ظاهرا خود مديركل هم در جمع همكاران بوده با اين استدلال كه خودش معلم است.» به اين ترتيب بزرگ‌ترين تجمع معلمان كه در تمام اين سال‌ها بي‌سابقه بوده به پايان مي‌رسد اما معلوم نيست وزارت آموزش و پرورش چقدر مي‌تواند در برابرش سكوت داشته باشد!
