اینجا "بوزین و مرهخیل" است، ششمین روز آتش 10 -تیر-99
ایسنا/کرمانشاه اینجا بوزین و مرهخیل است، منطقهای مرزی بین اورامانات ایران با عراق. با درههایی با شیب تند که گاهی انسان به سختی در حالت ایستاده میتواند خود را نگه دارد. جایی با درختان بلند که حالا شوکاها، گوزنها و شاید هم پلنگهای آن تا جاییکه چشم کار میکرده فرار کردهاند.
اینجا از پنجشنبه (پنجم تیر) تاکنون دارد در آتش میسوزد، در هر ثانیه چندین متر از سبزیهای اینجا اول نارنجی و بعد سیاه میشود و آتش جلو میرود آنقدر که فقط تا سه روز قبل 430 هکتار از مساحت این منطقه در آتش سوخت، 430 هکتار از کل وسعت 25 هزار هکتاری بوزین و مرهخیل که عدد بسیار زیادی است.
به گزارش ایسنا، امروز ششمین روز سوختن منطقه است، دود خاکستری و بوی چوب سوخته که در این منطقه دیگر دوست داشتنی نیست به مشام میرسد و چشم را میسوزاند.
نیروهای یگان حفاظت محیط زیست، منابع طبیعی، دوستداران محیط زیست و ... همه پای کار هستند اما شرایط آنها را اینطور تصور کنید.
برای اینکه دست و بدنشان نسوزد لباسهایی به تن دارند که در این گرما تمام بدنشان را پوشانده باشد، تکه پارچهای به سر و صورت بستهاند که داغی آتش کمتر به صورتشان بزند، از شدت دود مدام اشک از چشمهایشان سرازیر است و هیچ چشمی تاب چند ثانیه پشت سر هم باز ماندن ندارد.
برخی که دستگاه دمنده را حمل میکنند باید بار سنگین آن را پشتشان بگذارند و در این مناطق صعبالعبور از صخره، سنگ و کوه بالا و پایین ببرند. هم باید به سختی خود را در این شیب 50، 60 درجه نگه دارند که سرپا بایستند و هم مراقب وزش باد و جهت حرکت شعله باشند، وگرنه باید بین سقوط و سوختن یکی را انتخاب کنند.
صدای دستگاههای دمنده بین جلز و ولز سوختن چوبها خودنمایی نمیکند، اما تعداد دستگاهها در برابر وسعت آتشسوزی چیز زیادی نیست.
بیشتر مردم با وسایل ابتدایی آتش را خاموش میکنند. عکس و فیلمهایی که بیرون آمده مردانی را نشان میدهد که یک شاخه درخت در دست دارند و با برگهای آن بر آتش میزنند تا خفه شود یا بر چوب بلندی پارچه بستهاند و با کمک آن به جنگ آتش میروند.
در برخی نقاط که مراتع بلند باشد ارتفاع زبانه آتش به یک متر هم میرسد و فقط یک باد کافی است که زحمات چند ساعت را در یک ثانیه به باد بدهد و آتش را چند هکتار جلو ببرد.
بوزین و مرهخیل همان جایی است که دو شب قبل سه جوان پاوهای را سوزاند و خفه کرد. "مختار خندانی"، "بلال امینی" و "یاسین کریمی" دو شب قبل در همین منطقه و دقیقتر در "دره ژاله" در یک لحظه با وزش باد در آتش محاصره شدند و پیکر بیجانشان از بین آتش بیرون کشیده شد.
خدا میداند تا پایان این آتش، چند مختار، بلال و یاسین دیگر در این منطقه جان بدهند، چه دست و صورتها که بسوزد، چه پاهایی که در کفش تاول بزند و چه چشمهایی که از شدت دود دیگر نبیند.
چشمها به راه مانده که صدای بالگردی در آسمان بپیچد و از بالا آب خنک بر آتش بوزین و مرهخیل بریزد، اما خبری نیست که نیست.
بوزین و مرهخیل زمانی به درختان بلندش و مراتع متراکمش شناخته میشد، به گوزن و شوکا و پلنگ معروف بود و امروز در سراسر ایران نامش با آتش، دره ژاله و مختار، بلال و یاسین میآید و همچنان دود میشود.
مدیرکل محیط زیست استان کرمانشاه با اشاره به تداوم آتشسوزی در این منطقه و اینکه تاکنون حدود 1400 هکتار از منطقه بوزین و مرهخیل در آتش سوخته، گفت: امیدواریم با تلاش نیروها امروز(10 تیر) آتش خاموش شود.
فریدون یاوری در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: متاسفانه آتش در منطقه بوزین و مرهخیل همچنان ادامه دارد و بر اساس اطلاعاتی که تا روز گذشته به دست آوردیم حدود 1400 هکتار از این منطقه در آتش سوخته که البته خسارت وارد شده به پوشش جنگلی حداقل بوده و بیشتر مراتع و گونههای علفی و یا درختان خشک و پوسیده آسیب دیده اند.
وی ادامه داد: هم اکنون 40 نفر از محیطبانان 14 شهرستان استان و نیروهای منابع طبیعی و... پای کار هستند و تلاش میکنیم با بسیج نیروها و امکانات امروز آتش خاموش شود.
مدیرکل محیط زیست استان کرمانشاه با اشاره به صعبالعبور بودن منطقه، وجود ارتفاعات بلند و درههای عمیق، یادآور شد: بهتر است در چنین شرایطی نیروهایی که آموزش دیده نیستند وارد منطقه نشوند.
یاوری همچنین از اخذ مجوز پرواز بالگرد خبر داد و افزود: با وجود اخذ مجوز پرواز، اما امکان استفاده از بالگرد در این منطقه وجود ندارد، زیرا اگر قرار باشد بالگرد آب را به شیوه موثر بپاشد باید در ارتفاع مشخصی قرار بگیرد که با توجه به صعبالعبور منطقه امکان قرارگیری در این ارتفاع نیست. از سوی دیگر اگر بالگرد خیلی به سطح آتش نزدیک شود باد حاصل از حرکت پرههای بالگرد دوباره به شدت آتش را گسترده میکند و عملا امکان استفاده از بالگرد در این منطقه وجود ندارد.
وی همچنین از کمک سازمان محیط زیست برای تهیه 30 دستگاه دمنده هم یاد کرد و ادامه داد: این دمندهها در راه استان است، اما امیدواریم پیش از رسیدن آنها بتوانیم آتش را خاموش کنیم.