ناخدای نجت 10-تیر-99
با اینکه سن و سال زیادی ندارد اما مدت‌هاست که با دریا و کشتی و بندر آشناست. از بچگی که به همراه پدرش با لنج‌های ماهیگیری به دل دریا می‌رفت، آرزو داشت که روزی کشتی خودش را داشته باشد. رویاهای خالد حالا به واقعیت تبدیل شده است.
به گزارش ایسنا، روزنامه شهروند در ادامه نوشت: او بیش از ٦ سال است که ناخدای «عروس دریا» است و شناور بزرگ آهنی‌اش را هدایت می‌کند. از بندرهای ایران به جنوب خلیج فارس بار می‌برد؛ میوه، چرم، سنگ، کاشی و هر چه که قرار است از راه دریا صادر شود. خالد برای خودش اسم و رسمی به هم زده، خیلی‌ها در بوشهر این جوان سی‌وهشت ساله را می‌شناسند؛ مخصوصا در این چند سال اخیر که چند خدمه کشتی ایرانی را از دریا نجات داده است. خالد با عروس دریای خود به خیلی‌ها کمک کرده است، از خدمه لنج باری که در دریا غرق شدند تا کشتی‌های بزرگی که روی دریا سرگردان بودند. اما خودش می‌گوید همه باید روی آب به هم کمک کنند چون راه و رسم دریا همین است. همه اینها باعث شد تا او به عنوان دریانورد نمونه انتخاب شود. مراسمی که هر سال در بیست‌وپنجم ژوئن به مناسبت روز جهانی دریانورد برگزار می‌شود و امسال هم در این مراسم نوبت به خالد دریس رسید که در چند نوبت به حادثه‌دیدگان دریا کمک کرده بود.
چند روزی از بهمن ٩٦ می‌گذشت، خنکای دریا از شمال به جنوب می‌وزید، عروس دریا هم در جهت شمال غرب در حرکت بود. آنها یک روز قبل بارشان را در دوبی تخلیه کرده بودند و بعد از توقفی چندساعته به طرف آب‌های ایران پیش می‌رفتند که کمی جلوتر یک لنج باری ایرانی هم با آنها هم‌مسیر شد: «حدود ٢٠ مایل با هم فاصله داشتیم. آنها هم مثل ما بارشان را در دوبی خالی و چند ساعت زودتر از ما حرکت کرده بودند؛ اما چون بار داشتند سرعت‌شان کمتر از ما بود. صدای درخواست کمک‌شان را شنیدیم؛ البته از طریق بیسیم.» ناخدا خالد جهت سکان را به طرف لنج ایرانی چرخاند و چون باری هم نداشتند خیلی سریع به آنها رسیدند. انتهای لنج ترک خورده بود و آب با شدت وارد انبار آن می‌شد. اول قرار شد که با پمپ و کف‌کش آب را از لنج خارج کنند، خالد با دو نفر از خدمه کشتی به زحمت این وسایل را به آنها رساندند. قرار بود بعد از خارج‌شدن آب لنج به مسیرش به طرف بندر گناوه ادامه دهد؛ اما خالد با تجربه‌ای که داشت در جداشدن از آنها مردد بود: «من وقتی وضع آن شناور را دیدم، نگران شدم، آنها به ما گفتند با پمپ‌کردن مشکل‌شان به طور موقت قطع می‌شود. اما من حس خوبی نداشتم فکر می‌کردم که شاید اتفاق بدی برای آنها بیفتد.» خالد اشتباه نمی‌کرد، شدت ورود آب بسیار بیشتر از توان پمپ‌ها بود. در مدت چند دقیقه کل انبار پایین لنج مملو از آب شد. تعادل شناور به هم خورده بود، انتهای آن هر لحظه بیشتر و بیشتر در آب فرو می‌رفت. دیگر راهی برای نجات نبود. فقط باید سرنشینان آن را به‌سرعت خارج می‌کردند. ناخدای عروس دریا به «شهروند» می‌گوید: «شاید اگر از آنها فاصله گرفته بودیم، اتفاق ناگواری رخ می‌داد. البته خواست خدا بود که توانستیم
همه آنها را از غرق‌شدن نجات دهیم.» ٦ نفر از سرنشینان آن لنج به عروس دریا پناه بردند. لنج هم با همه باری که داشت، به‌سرعت غرق شد و زیر آب رفت.
درست یک سال بعد اتفاق دیگری افتاد. این‌بار خالد و همکارانش از قطر به سمت بوشهر در حرکت بودند که به یک شناور باری در حد و اندازه‌های عروس دریا برخوردند: «موتور آنها خراب شده بود و امکان حرکت نداشتند. مکانیک ما هم هر کاری کرد نتوانست مشکل را حل کند؛ البته آنها درخواست کمک داده بودند اما تا آن لحظه شناوری به کمک‌شان نیامده بود.» آنها آب و غذا به اندازه کافی داشتند اما یکی از خدمه وضع جسمانی خوبی نداشت باید هر چه سریع‌تر به بیمارستان می‌رسید. امکان درخواست امداد هوایی هم نبود. تنها راه، کمک‌گرفتن از عروس دریا بود. ناخدا خالد می‌گوید که مسیر آنها بندر دیر بود ولی ما باید به بوشهر می‌رفتیم، اما شرایط اضطراری آنها ما را مجبور کرد تا تغییر مسیر بدهیم. آنها پس از رساندن شناور حادثه دیده به بندر به مقصد، راهی بوشهر شدند.
خالد و همکارانش، این مردان دریا، چند وقتی است که خانه‌نشین شده‌اند؛ یعنی کرونا آنها را از کار بازداشته است. خالد می‌گوید از وقتی که این بیماری همه‌گیر شده و مرزها را بسته‌اند، کار ما هم از رونق افتاده است: «از اواسط اسفند صادرات و واردات مختل شد، بعد هم که رسما به ما گفتند که حق تردد در دریا را نداریم. تنها اتفاق خوبی که در این ایام باعث خوشحالی من شد، همین بود که به‌عنوان دریانورد نمونه انتخاب شدم، نه به خاطر عکس و تجلیل و این تشریفات. از این خوشحالم که کمک‌کردن و نجات جان انسان‌ها هنوز هم در این روزهای سخت برای خیلی‌ها مهم است.»
