روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی سه شنبه 31 فرودین ماه سال 1389

نقد و بررسی : سر مقاله روزی نامه ی حکومتی جمهوری "لازمه هر عراقي يك راي"

چرا در ایران هر لازمه ی هر ایرانی دارای یک رأی نمی باشد؟ !"

بازهم با فراموش کردن مسائل و بحران داخلی ایران که چرا در ایران لازمه هر ایرانی رعایت نمی شود و هر کس نه یک رأی ندارد، بلکه با سیاست توزیع سیب زمینی مجانی دولتی و ساندیس در تظاهرات های حکومتی که برای و جمع آوری کردن رأی است. اصلاً برای این است که در ایران افراد نه دارای رأی که حتی حق و حقوق نمی باشند ولی در عوض پیگیری با و ضریب حساسیت زیاد بر روی انتخابات پارلمان اخیر عراق شده است . البته اینگونه دخالت گری ها در راستای پیگیری اهداف خاص دنبال می شود . چونکه در حقیقت بر جسته کردن دخالت در امور داخلی عراق ادامه ی سیاست صدور تروریسم و بحران و ارتجاع به برون مرز است به ویژه دخالت گری آشکا ر در امور داخلی عراق می باشد . زیرا که طبق اعتراف سر مقاله نویس و ضعیت عراق بمرحله ی حساس و خطر ناک رسسیده است که می بایست هر طوری شده نوری مالکی نخست وزیر دست نشانده که دوران نخست وزیری اش رو به پایان است یا با ید وی دوباره نخست وزیر شود یا اینکه یکی مشابه وی از جریانات شیعی و ابسته به حاکمان تهران نخست وزیر عراق شود . بنا براین در بستر پیگیری این هدف توطئه ها و تهدید ها ست که اکنون فشار و تدید بر روی ایاد اعلاوی بالا گرفته است . برای اینکه حاکمان تهران نمی خواهند که وی نخست وزیر عراق شود . لذا بی جهت نیست که سرمقاله نویس در ابتدای سر مقاله ی خود با پاک کردن صورت مسئله اینگونه از وی نقل قول نموده و کشور های خارجی از جمله آمریکا و عربستان را نیز در گیر این موضوع در عراق نموده است :

"در تازه ترين تحول تشكل اياد علاوي جريان مورد حمايت عربستان و رقيب جناح شيعه حاكم كنوني عراق را تهديد به جنگ داخلي كرده است . اين تهديد پس از آن صورت گرفت كه اعلام شد سه جناح مالكي حكيم و طالباني در آستانه ائتلاف هستند. علاوه بر زياده طلبي برخي گروههاي داخلي طرفهاي خارجي نيز هستند كه همچون گذشته در تعقيب اهداف سياسي و منافع نامشروع در اين كشور مي باشند كه در اين طيف مشخصا به آمريكا و عربستان بايد اشاره كرد. انتخابات اخير در شرايط ويژه اي برگزار شد كه بيشتر از گذشته زمينه مانور و تحرك را براي آمريكا و برخي كشورهاي منطقه به خصوص عربستان فراهم ساخت . اين دولتها حداكثر تلاش را بعمل آوردند تا از فرصت موجود براي تحقق اهداف و اجراي برنامه هاي خود در عراق بهره ببرند و سمت و سوي حركت سياسي عراق را به نفع خود تغيير دهند"

سرمقاله نویس در دنباله ی مقاله ی خود بدون آنکه کوچکترین اشاره ای به نقش حاکمان تهران در عراق داشته باشد . یا اینکه از دلیل ضریب حساسیت اینان و همچون قلم بر دستان پیرامون دخالت گری در عراق سخنی بگوید. اما در ادامه ی محاکمه کردن آمریکا و عربستان به اتهام دخالت گری کردن شان در امورداخلی عراق به شیطنت گری های حزب سابق بعث عراق و نفوذ شان در مجلس تو سط آمریکائی ها اشاره کرده و گفته و افزوده است که چگونه نوری مالکی دست نشانده در برابر اینان ایستاده و این چنین موجب ناکام شدن شان شده است :

"همچنين طرح شيطنت آميز لزوم مشاركت بعثي ها در دولت توسط آمريكائيها كه حتي تا مرحله تهديد آشكار دولت نوري مالكي پيش رفت در راستاي سياست فشار بر شيعيان قرار داشت . اگرچه اين تحركات مذبوحانه و طرح نفوذ بعثي ها به مجلس به دليل مقاومت و ايستادگي دولت نوري مالكي و حمايت هاي موثر مرجعيت شيعه عراق ناكام ماند. در اين انتخابات جريان سكولار وابسته به عربستان و آمريكا به رياست « اياد علاوي » 91 كرسي و دو تشكل « دولت قانون » به رياست مالكي و « ائتلاف ملي » به رهبري سيد عمار حكيم برروي هم بيش از 160 كرسي به دست آوردند . اين نتيجه به مفهوم اين است كه در هر وضعيتي ابتكار عمل همچنان دردست شيعيان خواهد بود."

مشخص نیست که چرا سر مقاله نویس ضمن اعتراف داشتن 91 کرسی لیست العراقیه به سر پرستی ایاد علاوی کرده است که می بایست مسئول پیگیری تشکیل دولت جدید شود . ولی شانس ایاد علاوی برای نخست وزیر شدن عراق را شکست خورده اعلام کرده است ؟ همچنانکه نگفته است که چگونه تعداد 160 کرسی مالکی و حکیم را تبدیل به 170 کرسی کرده است و در دنباله نتیجه گرفته است که طرح و نقشه آمریکا در عراق شکست خورده است و با نماینده و سخنگوی مردم عراق شدن مدعی شده است که ملت عراق در انتخابات پارلمان عراق نشان دادند که از آمریکا و ایاد علاوی منز جر هستند و تأکید کرده که لیست العراقیه ایاد علاوی در اقلیت هستند که می بایست این چنین ملتزم به تسلیم شدن در برابر قانون هر عراقی یک رأی شوند :

هر چند اياد علاوي به سبب كسب كرسي بالاتر خود را در اولويت براي تشكيل دولت مي داند ولي موفقيت وي براي تشكيل دولت منوط بر اين است كه بتواند نصف بعلاوه يك از 325 كرسي مجلس عراق را همراه داشته باشد . با توجه به اينكه 170 كرسي در اختيار مالكي و حكيم قرار دارد درصورت ائتلاف اين دو تشكل امكان تشكيل دولت از اياد علاوي سلب مي شود امري كه به تاييد منابع خبري عراق درحال وقوع است و همين مسئله موجب خشم جريان العراقيه و عصبانيت علاوي شده و وي عراق را به جنگ داخلي تهديد كرده است . اين رفتار و برخورد از سوي اشغالگران دور از انتظار نيست . آمريكايي ها روز به روز خود را در عراق بازنده تر و شكست خورده تر مي بينند و تاكنون نيز از هيچ اقدامي براي خروج از اين وضعيت فلاكت بار فروگذار نكرده اند ولي تمامي طرح ها و نقشه هاي واشنگتن در عراق تاكنون با شكست مواجه شده است. ملت عراق در مناسبت هاي مختلف كه آخرين موارد آن انتخابات سراسري اسفند ماه و تظاهرات گسترده ضداشغالگري در سالگرد تهاجم آمريكا به عراق بود نشان داده است كه از اشغالگران و مداخلات بيگانگان منزجر است و قطعا عناصري در داخل عراق نيز كه بر حمايت هاي بيگانگان و قدرتهاي استعماري تكيه مي كنند دير يا زود مطرود مردم و بازنده خواهند بود. جناح اياد علاوي كه تا به اينجا نيز تنها با كمك هاي سياسي و مالي عوامل خارجي پيش آمده از زبان تهديد سودي نخواهد برد زيرا اين همان راهي است كه اشغالگران طي هشت سال گذشته در آن حركت كرده اند ولي نتيجه اي جز شكست عايد آنها نشده است . جناح علاوي و ديگر جريان هاي متعلق به اقليت در عراق بايد اين واقعيت را بپذيرند كه درحال حاضر جناح شيعيان اكثريت كرسي هاي مجلس را در اختيار دارد و از حمايت اكثريت عراقي ها برخوردار مي باشد. گروه اقليت اگر خود را ملتزم به قانون مي داند بايد به لوازم هر عراقي يك راي كه واقعيت انتخابات عراق است پاي بند باشد."

در خاتمه اینکه آخر امثال اینگونه مدعیان قلم بر دستان سر مقاله نویس و اقعاً فکر می کنند که مردم ایران و عراق دارای فهم و شعور سیاسی و اجتماعی نمی باشند تا که اینان بعنوان نمایندگان و سخنگویان شان هرگونه دوست دارند ادعای تبلیغاتی وارونه کنند؟ یا اینکه باورشان شده است که مردم ایران تجربه ی 31 ساله از عملکرد و اقدامات دولت مردان در ایران ندارند . همچنانکه مردم عراق هم از زمان اشغال نظامی عراق تا کنون به این آگاهی و تجربه نرسیده اند که چگونه اوضاع داخلی عراق از زمان اشغال نظامی تا کنون دگر گون شده است ؟ یا اینکه نمی دانند نقش کدامین کشور همسایه در با تلاق و بی ثبات و ناامن کردن عراق دخیل و مهم بوده و دست داشته است؟ و پیگیری این اهداف برای چه بوده است؟ یا اینکه برای چه تلاش حضور این کشور ها همسایه در عراق خیلی بیش از سایر کشور های همسایگان دیگر عراق بوده است؟ اکنون برای چه با وجود اینکه این کشور همسایه که غیرعرب هم می باشد . ولی چرا بر روی نخست وزیر مجدد نوری مالکی شدن اصرار می ورزد و با نخست وزیر شدن ایاد علاوی بشدت مخالفت می شود چونکه وحشتت از تشکیل دولت سکولار در عراق می باشد ؟ در صورتیکه مردم عراق بیش از این حاضر به تحمل این فرد نوری مالکی نمی باشند که از سوی حاکمان تهران و جماران حمایت می شود تا که نخست وزیر تحمیلی شود. زیرا که از زمان نخست وزیر شدنش تا کنون به جز افزایش نا امنی در عراق و تبانی با تروریست های ارسالی از ایران برای اقدامات تروریستی در عراق و کمک به حیات خلوت کردن عراق وظیفه و مأموریت مهم دیگری نداشته و ایفا نکرده است؟ آری برای چه بازهم می بایست تصور و باور جا انداخته و تبلیغ شود که عراق باید نقش حیات خلوت حاکمان تهران را داشته و آن را حفظ کند و دولت و پارلمان و ارتش و پلیس عراق همچنان می بایست همین نقش را در سطوح مختلف و برای سال های متمادی حفظ کنند تا که نه در خدمت مردم که در خدمت اهداف حاکمان تهران باشند .

هوشنگ – بهداد

http://www.jomhourieslami.com/1389/13890131/index.html

روزی نامه ی حکومتی جمهوری اسلامی سه شنبه 31 فرودین ماه سال 1389