۵۰۰ تن «تریاک دارویی» ناپدید شد۴-آذر-۱۴۰۴
ازهمان اوایل انقلاب بهمن ۵۷ که ترفند موازی مبارزه با مصرف مشروبات الکلی وموادمخدر ممنوع ومبارزه باآن دردستور کار قرارگرفت وآخوند جانی معروف به گربه کش خلخالی مأمور پیگیری ومبارزه با قاچاقچیان موادمخدر ومعتادین شد. سپس اقدام به دارزدن های خیابانی درشهرهای کشور باعنوان مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر ومعتادین نمود. البته احکام اعدام پشت بام برای وابستگان رژیم گذشته وتیرباران های بیابانی و... برای فعالان سیاسی هم اجرا می کرد. درادامه ترفند مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر تبدیل به دکان چند نبشه برای رژیم قرون وسطایی ولایت فقیه ونیروی سرکوبگر انتظامی وپاسداری گردید . چون از یک طرف با حمایت قوه فاسد قضاییه صدور احکام اعدام برای ایجاد فضای امنیتی همراه با قطع اندام اجرا برای قاچاقچیان موادمخدر ومعتادین می شد. از طرف دیگر موجب استقرار دائمی نیروهای انتظامی وپاسداری وحتی ارتش دراستان محروم بلوچستان زیر چتر مبارزه با ورود موادمخدر ازمرز افغانستان از سوی قاچاقچیان شد .درحالی که هدف سرکوب وحشیانه مردم محروم وفقیر ومعترض وناراضی استان محروم بلوچستان وبه ویژه درانحصار گرفتن ورود موادمخدر از مرزهای افغانستان بود .زیرا ضمن توزیع موادمخدر درسراسرکشور وحتی انتقال آن که به درون زندان ها برده می شد، مازادآن به خارج ازکشور با شیوه های گوناگون برای پول شویی انتقال داده می شد که همچنان این روش ادامه دارد . مهمتر سالانه کلی باج گیری ازسازمان ملل زیر چتر مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر ومانع شدن ازانتقال آن به کشورهای دیگر دریافت شده است. بنابراین بدون شک سارق ۵۰۰ تن تریاک دارویی ناپدیدشده از سوی باندهای مشترک مافیایی سپاه پاسداران جنایتکار وجنگ افروز وغارتگر وقاچاقچی و همسنگرش باندمافیایی نیروی انتظامی سرکوبگر شریک دزد ورفیق قافله بوده است.
درحالیکه کشور طی یک دهه با میانگین سالانه ۴۵۰ تا ۴۶۰ تن تریاک نیاز دارویی خود را تأمین کرده است، اکنون برخی ادعا میکنند این عدد دو برابر شده اما مشخص نیست ۵۰۰ تن افزایش مصرف تریاک کجا استفاده شده است.به گزارش تابناک به نقل از فارس؛ درحالیکه بحث «قانونیسازی کشت خشخاش» بهعنوان یکی از جنجالیترین موضوعات سال مطرح شده، یک تناقض مهم در دادههای رسمی، ماهیت این طرح را زیر سؤال میبرد: چرا عدد مصرف دارویی کشور ناگهان دو برابر شده است؟براساس گزارش رسمی مرکز پژوهشهای مجلس، طی سالهای طولانی روند مصرف دارویی مواد مخدرِ پایه در کشور ثابت و کاملاً مشخص بوده است.دادهها نشان میدهد:میانگین مصرف قانونی تریاک برای دارو حدود ۴۵۰ تن در سال است.در سالهای اخیر (۱۳۹۵ تا ۱۳۹۸)، کشور میانگین ۴۶۰ تن تریاک برای تولید دارو مصرف کرده است.این ثبات آماری یک پیام روشن دارد: مصرف دارویی کشور جهش چشمگیر نداشته است.اما اکنون به صورت ناگهانی مصرف تریاک دو برابر شده و برخی نهادها و ذینفعان مدعیاند که مصرف دارویی کشور «بیش از هزار تن» یا «دو برابر گذشته» شده است. برای مبنای همین گزاره ادعای میشود که کشت گسترده خشخاش در داخل «ضروری» است. این ادعا دقیقاً همان نقطهای است که گزارش مجلس آن را زیر ذرهبین برده و بهعنوان یک تناقض بنیادی افشا کرده است.در گزارش مرکز پژوهشهای مجلس آمده است: «حال سؤال این است که چگونه درحالیکه طی سالهای ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۸ نیاز دارویی کشور سالانه با میانگین ۴۶۰ تن تأمین شده، ناگهان ادعا میشود این میزان کفاف نمیدهد؟ آیا نیاز دارویی کشور بهصورت دفعی دچار جهش شده است؟ پاسخ قطعاً خیر است.»این جمله قلب بحث را روشن میکند:هیچ جهش دارویی رخ نداده. پس چرا عدد مصرف دو برابر اعلام میشود؟-مرکز پژوهشها در ادامه توضیح میدهد که این تورم مصنوعی در آمار، بهنظر میرسد با یک نگاه اقتصادی و نه دارویی پیوند دارد:برخی ذینفعان تلاش میکنند کشت خشخاش را صرفاً بهعنوان یک فعالیت سودآور و ارزآور جا بزنند.افزایش «ساختگی» نیاز دارویی، توجیهی برای گسترش سطح زیرکشت خشخاش میسازد.اختلاف آمار، منطق طرح را فرو میریزد-وقتی مصرف دارویی سالها در سطح ۴۵۰ تا ۵۰۰ تن ثابت بوده و کشور بدون مشکل داروهای مخدرپایه را تولید کرده، طرحهایی که امروز عدد ۸۰۰ یا ۱۰۰۰ تن را مطرح میکنند، از همان لحظه اول با یک تناقض آماری غیرقابل دفاع روبهرو میشوند.این تناقض باعث میشود پرسشهای جدی مطرح شود:افزایش نیاز دارویی بر چه مبنایی اعلام شده؟کدام بخش از وزارت بهداشت یا صنایع دارویی افزایش ناگهانی مصرف را تأیید کرده است؟آیا هدف واقعی، تأمین داروست یا فتح یک بازار پرسود؟و مهمتر، چه کسانی از این تورم آماری سود میبرند؟ دعوا بر سر ۵۰۰ تن تریاک-بر اساس گزارش مرکز پژوهشها مصرف واقعی دارویی کشور حدود ۴۵۰–۴۶۰ تن برآورد میشود اما در سالهای اخیر این مصرف بیش از ۱۰۰۰ تن ادعا شده است.از طرفی هیچ سندی برای جهش ناگهانی مصرف از جمله افزایش تولید داروی مبتنی بر تریاک وجود ندارد.این اختلاف ۵۰۰ تنی نه یک رقم کوچک، بلکه نقطه آغاز یک تغییر راهبردی خطرناک است که میتواند مسیر سیاست مواد مخدر در ایران را کاملاً دگرگون کند.تا پاسخ شفافی به این تناقض داده نشود، هرگونه طرح درباره قانونیسازی کشت خشخاش با پرسشهای جدی درباره شفافیت، صحت آمار، و نقش ذینفعان اقتصادی مواجه خواهد بود.