چرا استعفا؟! طتز روز

 طنزر وز چرا استعفا؟!  10  شهریور-99

طتز است چون در رژیم ولایت فقیه که همگی تلاش می کنند 4 دست وپایی میز وقدرت خودشان را حفظ کنند مرسوم نیست کسی استعفا دهد . بنابراین استعفای نخست وزیر ژاپن برای شان طنز است.

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) - طنز روز

رؤیا صدر

#استعفای_شینزو_آبه نخست‌وزیر ژاپن به دلیل آن‌چه او: «احساس خستگی به خاطر بیماری و از دست دادن اعتمادبه‌نفس برای خدمت به ژاپنی‌ها» خوانده، این سؤال را به ذهن می‌آورد که چرا مقامات ژاپنی هنگام خستگی و بیماری استعفا می‌کنند ولی مقامات ایرانی تاآخرین‌نفس به صندلی قدرت می‌چسبند؟ ریشه این امر به نظرم این‌هاست:

چون مقامات ایرانی، در راه خدمت به مردم خستگی نمی‌شناسند ولی ژاپنی‌ها اهمیتی برای خدمت به مردم قائل نیستند و زود خسته می‌شوند.

چون اعتمادبه‌نفس مقامات ایرانی بالاست ولی مقامات ژاپنی به خاطر رویارویی با بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی اعتمادبه‌نفس‌شان را ازدست‌داده‌اند.

چون مسئولیت در ایران، رسالت و تکلیف الهی محسوب می‌شود؛ بنابراین مسئولین خداترس و مخلص و متعهد هیچ‌گاه عمل به تکلیف و رسالت الهی را قربانی خستگی و فرسودگی و ناکارآمدی و کهولت نمی‌کنند.

چون در ایران بر اساس قانون بقای مسئولیت، مسئولیت در افراد از بین نمی‌رود بلکه از مسئولیتی به مسئولیت دیگر منتقل می‌شود ولی ژاپنی‌ها به قوانین اهمیت نمی‌دهند.

چون مقامات ژاپنی‌ خودخواه‌اند، فکر بیماری و سلامتی خودشان هستند ولی مقامات ایرانی در راه خدمت به مملکت و مردم اصلاً دغدغه بیماری و سلامتی خودشان را ندارند.

چون در ژاپن برخلاف ایران آزادی نیست و مقامات آزاد نیستند که علی‌رغم پیری و بیماری تا هر وقت عشق‌شان کشید سر پست‌شان بمانند.

چون ژاپنی‌ها بی‌جنبه‌اند و فکر می‌کنند بیماری مسئله مهمی است درحالی‌که در ایران اگر کسی از یک بیماری رنج نبرد و جوانمرگ نشود عجیب است.

چون ژاپنی‌ها فکر می‌کنند مسئولیت، بازی-بازی است و وقتی آدم سوخت، باید برود کنار ولی ایرانی‌ها مسئولیت را جدی می‌گیرند و آن را بازی تلقی نمی‌کنند و این‌جوری نیست که وقتی سوختند بکشند کنار.

چون مقامات ایرانی تاآخرین‌نفس تشنه خدمت به مردم‌اند، درحالی‌که مسئولین ژاپنی فقط فکر این هستند که تا چه زمانی می‌توانند کار کنند و چندان تشنگی در رابطه با خدمت به مردم ندارند.

چون مقامات ژاپن شایسته‌ترین نیستند و کارآمدتر از آن‌ها زیاد است و به‌محض عود بیماری و ناتوانی جایگزین می‌شوند ولی در ایران از هر صاحب قدرت فقط یکی داریم و حیف است تا دم مرگ خدمت نکند.

چون ژاپن مثل غرب غارتگر درحالی‌که سقوط اخلاقی بوده در آن‌جا بنیان خانواده سست و متزلزل است و برای مقاماتش احراز پست و مقام اعضای فامیل پشیزی ارزش ندارد درحالی‌که مقامات ایرانی به‌محض احراز پست، دست فامیل و دوست و آشنا را در همان اطراف‌شان بند می‌کنند و راضی نمی‌شوند که به قیمت سرگردانی و بیکاری آن‌ها، استعفا کنند.

چون انجام مسئولیت در ژاپن به تمرکز و دقت شبانه‌روزی نیازمند است و از آدم مریض و خسته برنمی‌‎آید ولی در ایران سیستم مدیریت معمولاً به شیوه پیشرفته اتوپایلت صورت می‌پذیرد و خستگی و ناتوانی مدیر در هدایت آن چندان نقشی ندارد.

چون برای ژاپنی‌ها مقامات دون دنیوی مهم است و وقتی ببینند نمی‌توانند از پس کار برآیند کنار می‌روند ولی برای مقامات ما، جیفه دون دنیوی اهمیتی ندارد که ذهن و وقت و فکرشان را صرف کنار گذاشتنش بکنند.