محمدسرور رجایی هم با کرونا رفت۷-مرداد-۱۴۰۰
محمدسرور رجایی، نویسنده و شاعر افغانستانی در پی ابتلا به کرونا در ۵۲سالگی از دنیا رفت.
به گزارش ایسنا، محمدسرور رجایی نویسنده، پژوهشگر و شاعر افغان ساکن ایران، سحرگاه امروز (پنج‌شنبه، هفتم مردادماه) بر اثر عوارض ناشی از ابتلا به کرونا در بیمارستان درگذشت. او از حدود یک هفته قبل در بیمارستان میلاد تهران بستری بود.
محمدسرور رجایی متولد سال ۱۳۴۸ در کابل بود که در سال ۱۳۷۳ به ایران مهاجرت کرد. مدیریت در خانه ادبیات افغانستان و مدیریت دفتر شعر و داستان افغانستان در حوزه هنری از جمله فعالیت‌های اوست. همچنین «گل‌های باغ کابل» (مجموعه شعر کودکان) و «در آغوش قلب‌ها» (مجموعه شعر و خاطره) از جمله آثار منتشرشده او هستند.
در معرفی ناشر کتاب‌های محمدسرور رجایی از او آمده است: «رجایی ۲۰ سال آخر عمرش را صرف جمع‌آوری اطلاعات و خاطرات مربوط به شهیدان ایرانی جهاد افغانستان و شهیدان افغانستانی دفاع مقدس کرد.
«از دشت لیلی تا جزیره مجنون» خاطرات رزمندگان افغانستانی دفاع مقدس، «ماموریت خدا» هفت روایت از احمدرضا سعیدی شهید ایرانی جهاد اسلامی افغانستان و کتاب «در آغوش قلب‌ها» اشعار و خاطرات مردم افغانستان از امام خمینی آثار منتشرشده از رجایی در انتشارات «راه یار» است.
کتاب خاطرات «شهید دکتر سیدعلی شاه موسوی گردیزی» از فرماندهان جهادی افغانستان که به دست عوامل داعش ترور شد، دیگر محصول تلاش‌های محمدسرور رجایی است که به زودی منتشر خواهد شد. همچنین انتشار مجله «باغ» ویژه کودکان افغانستانی نیز از دیگر فعالیت‌های او در این سال‌ها بود.
رجایی از اعضای دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی و نیز عضو هیأت تحریریه مجله‌های «سوره» و «راه» بود و ده‌ها مقاله یادداشت و گزارش درباره روابط فرهنگی ایران و افغانستان از او به‌جا مانده است. او چندین دوره دبیری جشنواره «قند پارسی»، جشنواره خانه ادبیات افغانستان را نیز بر عهده داشت.»
خانه ادبیات افغانستان هم در پی درگذشت محمدسرور رجایی نوشته است:
«همی گفتم که خاقانی دریغاگوی من باشد
دریغا من شدم اکنون دریغاگوی خاقانی
پرواز همکار خانه ادبیات افغانستان در تهران، محمدسرور رجایی به شما و دیگر همکاران و جامعه ادبی و فرهنگی کشور تسلیت باد!
مرگ کبوتر، پایان پرواز نیست
در اوج ناباوری، خبر درگذشت محمدسرور رجایی، شاعر، نویسنده و فعال فرهنگی کشور، عضو هیئت‌مدیره و معاون خانه ادبیات افغانستان بر اثر بیماری کرونا همچون آواری بود که بر دل‌های همکاران و دوستانش نشست.
یکایک لحظه‌هایی که از عمر کوتاه این یار دیرین ما در تکاپوی فعالیت‌های فرهنگی گذشت، خاطره‌هایی بر جای نهاده که آیینه‌ای فراروی راه پرفراز و نشیب زندگی فرهنگی ما در دنیای مهاجرت است.
این غم جان‌کاه را به همه اعضای خانه ادبیات افغانستان، اهل فرهنگ، هنر و ادب افغانستان و ایران، خانواده او و دوستانش تسلیت می‌گوییم و روحش را شاد می‌خواهیم. یاد او همیشه با ماست.»
