دروغ نامه ی کیهان
4 شنبه 9 اسفند ماه سال 1391
نقد و بررسی : (يادداشت روز)دروغ نامه ی
کیهان " سبقت از سايه ! "
"غرب پیوسته از موضع ذوق زدگی آنگونه پیام داده است که طراحش پاسداران و بیت رهبری بوده اند .برای همین حاصل پس از 10 سال مذاکرات ماراتونی هسته ای وافزایش تولید غنی سازی اورانیوم ونزدیک شدن به دست یابی سلاح هسته ای نبوده است .از طرف دیگر پس بی جهت نیست که سربازجو شریعتمداری بدون لکنت زبان ادامه مذاکره راتشبیه با نقل کردن از لاپلاس به دویدن در کویر کرده است که سایه اش همیشه پشت سرش ونه جلویش می باشد. بهرحال به نظر می رسد که در مذاکرات پشت درب های بسته صحبت هایی رد وبدل می شود که یا به سمع رهبر وپاسداران نمی رسد یا سانسور یا بطور کامل منتقل نمی شود برای همین سر بازجو شر یعتمداری همچون موضع قبلی اش در یادداشت روز «نقطه پايان كجاست؟!» گفته مذاکره فایده ای ندارد وبا تأکید مذاکرات علنی شود مشابه همین سیاست در این یادداشت روزش دنبال کرده است . بالاخره سربازجو شریعتمداری در پایان برای اینکه آب پاک بر روی دست ادامه دهندگان مذاکرات هسته ای بیهوده یا وقت تلف کردن ریخته باشد گفته جان كلام آن كه در عرصه بين الملل، هركس به اندازه ميزان اقتداري كه دارد سهم مي برد و نه متناسب با آنچه سر ميز مذاكرات مطرح مي كند. از اين روي ادامه مذاكرات در بستر كنوني راه به جايي نخواهد برد. بايد جهت حركت را تغيير بدهيم تا مانند دونده مورد اشاره لاپلاس، سايه را پشت سر بگذاريم. ضمن آن كه امروزه فعاليت هسته اي خود را با شتاب دنبال مي كنيم و مذاكره نياز 1+5 است، نه ما. اکنون سئوال است چه پیام شفاف و روشن تر از این به مخاطبان غرب خود به خواب زدگان منتقل شود تاکه گوش سنگین شان توان شنیدنش را داشته باشند؟به ویژه اینکه احمدی نژاد هم امروز اعتراف کرد که در مورد پروژه "هسته ای ومذاکره واهداف نظامی اش کاره ای نمی باشد"
سربازجو
شریعتمداری در دخمه ی دروغ نامه ی
کیهان شعبه ی زندان اوینی اش چون خفاش در شب در حال پرواز ویا حرکت
است . برای اینکه سایه اش بلند می شود و
عجیب احساس گنده یا دراز بودن به وی دست می دهد .به خصوص محور مذاکره ی هسته ای که همچون
گذشته در یادداشت روز خود پیش گویی از شکست مذاکره کرد .زیرا می داند هیچگاه هیأت
مذاکره کنندگان هسته ای نه تصمیم گیر نبوده که نقشی بیش از فلش یا پلیس سوتک بر لب
دهان 4 راه های خیابان ها با سوت کشیدن وحرکات
دست جهت یابی مسیر نشان دادن اینان نداشته اند . زیرا که مسئول پیگیری پروژه و اهداف نظامی پاسداران
کودتا گرند که رهبر ولی فقیه بلندگوی دفاعی وتبلیغاتی اش شده است . در همین رابطه
است که چندین سال پیش و دوران خاتمی سربازجو
شریعتمداری در یادداشت روز خود خطاب به هیأت مذاکره کنندگان داخلی وگروه 5+1 تأکید
کرد که سرنوشت هسته ای نه در پشت میز مذاکره در اروپا که در توی خیابان های بیروت
و بغداد تعیین می شود .ولی چون غرب شناختی نسبت به ساختار قدرت ونقش پاسداران و
یادداشت های روز دروغ نامه ی کیهان در دفاع از پروژه ی هسته ای نداشته است .
بنابراین تصور می کرده که گویا رئیس جمهور و وزیر ترور و امور خارجه و هیأت مذاکره
کنندگان هسته ای و یا رئیس سازمان انرژی
اتمی رژیم فاشیستی مذهبی کاره ای اند وقدرت عمل و تصمیم گیری دارند . یا اینکه نقش
لابی ها یش در آمریکا جز توجیه گری و هموار کردن ارسال پیام های متناقض برای ادامه
ی سیاست زد وبند پشت پرده و طولانی کردن
سیاست وقت کشی نقش بیشتری دارند. در صورتی که غرب پیوسته از موضع ذوق زدگی آنگونه پیام
داده است که طراحش پاسداران و بیت رهبری بوده اند .برای همین حاصل پس از 10 سال مذاکرات
ماراتونی هسته ای وافزایش تولید غنی سازی اورانیوم ونزدیک شدن به دست یابی سلاح
هسته ای نبوده است . از سوی دیگر بی جهت نیست که سربازجو شریعتمداری بدون لکنت زبان ادامه مذاکره راتشبیه با نقل کردن از لاپلاس به دویدن در کویر کرده است که سایه اش همیشه
پشت سرش ونه جلویش می باشد. بهرحال به نظر می
رسد که در مذاکرات پشت درب های بسته صحبت هایی رد وبدل می شود که یا به سمع رهبر
وپاسداران نمی رسد ک یا سانسور یا بطور کامل منتقل نمی شود برای همین سر بازجو شر
یعتمداری همچون موضع قبلی اش در یادداشت
روزه «نقطه پايان كجاست؟!» گفته مذاکره فایده ای ندارد وبا تأکید مذاکرات علنی
شود مشابه همین سیاست در این یادداشت روزش دنبال کرده است . بالاخره سربازجو شریعتمداری
در پایان برای اینکه آب پاک بر روی دست ادامه دهندگان مذاکرات هسته ای
بیهوده یا وقت تلف کردن ریخته باشد گفته جان
كلام آن كه در عرصه بين الملل، هركس به اندازه ميزان اقتداري كه دارد سهم مي برد و
نه متناسب با آنچه سر ميز مذاكرات مطرح مي كند. از
اين روي ادامه مذاكرات در بستر كنوني راه به جايي نخواهد برد. بايد جهت حركت را تغيير بدهيم تا مانند دونده مورد اشاره
لاپلاس، سايه را پشت سر بگذاريم. ضمن آن كه امروزه فعاليت هسته اي خود را با شتاب
دنبال مي كنيم و مذاكره نياز 1+5 است، نه ما. اکنون سئوال است چه پیام شفاف و روشن تر از این به مخاطبان غرب خود به
خواب زدگان منتقل شود تاکه گوش سنگین شان
توان شنیدنش را داشته باشند ؟به ویژه اینکه احمدی نژاد هم امروز اعتراف کرد که در مورد پروژه هسته ای
ومذاکره واهداف نظامی اش کاره ای نمی باشد:
"«لاپلاس» مي گفت؛ «اگر كسي در كوير، پشت به خورشيد بدود،
همواره سايه خود را پيش روي خويش خواهد داشت و نبايد تصور كند كه با افزودن به
سرعت خود مي تواند از سايه خويش جلو زده و پيشي بگيرد. چرا كه طبيعت پشت به خورشيد
دويدن، پيش روي داشتن سايه خويش است و اين حالت تنها با تغيير مسير حركت، تغيير مي
يابد و نه با افزودن يا كاستن از سرعت».ديروز، دور اول و دوم مذاكرات تيم هسته اي
كشورمان با گروه 1+5 در آلماتي پايتخت قزاقستان خاتمه يافت و اگرچه دور پاياني
مذاكرات به امروز موكول شده است ولي همان گونه كه قابل پيش بيني بود و امروزه
شواهد و قرائن موجود نيز حكايت از آن دارند، از هم اكنون با جرأت مي توان گفت كه
مذاكرات قزاقستان نيز مانند ساير مذاكرات و نشست هاي ده سال گذشته، بدون كمترين
پيشرفت و نتيجه اي خاتمه مي يابد. نه اين كه، چنته تيم هسته اي كشورمان از اسناد
فني و حقوقي براي اثبات صلح آميز بودن فعاليت هسته اي ايران خالي باشد و يا اينكه
در هوشمندي آنها بتوان كمترين ترديدي داشت، بلكه به اين علت كه ما و حريف در چالش
پيش روي دو هدف جداگانه را دنبال مي كنيم. روز شنبه
همين هفته- 5/12/91- طي يادداشتي با عنوان «نقطه پايان كجاست؟!» اسناد و شواهدي
ارائه كرديم كه نشان مي داد آمريكا و متحدانش نه فقط در پي پايان دادن به چالش
هسته اي با ايران اسلامي نيستند، بلكه اصرار دارند اين پرونده همچنان باز و خاتمه
نيافته باقي بماند. اگر بپذيريم كه آمريكا و
متحدانش به دلايل پيش گفته- و آنچه در يادداشت روز شنبه كيهان آمده است- در پي
پايان دادن به چالش هسته اي نيستند، ادامه مذاكرات غير از اتلاف وقت نتيجه ديگري
به دنبال نخواهد داشت فاكتورهايي كه ورود آن به ميدان مذاكرات،
شليك به پاشنه آشيل حريف خواهد بود و مي تواند بستر و چارچوب مذاكرات را به نفع
جمهوري اسلامي ايران تغيير دهد. از جمله اين فاكتورها، پيشنهاد علني شدن
مذاكرات با حضور رسانه ها و انتشار همزمان متن مذاكرات است كه همراه با دو پيشنهاد
ديگر- دعوت از نمايندگان چند كشور بي طرف و يا شخصيت هاي بين المللي و تدوين
چارچوب مذاكره (MODALITY)- در يادداشت روز شنبه كيهان آمده بود. اين پيشنهادات بلافاصله با
واكنش رسانه ها و مقامات رسمي حريف روبرو شد و نگراني آشكار آنان را در پي داشت.
«آلن اير» سخنگوي وزارت خارجه آمريكا كه به زبان فارسي نيز تسلط دارد، در مصاحبه
اي كه شتاب زده به نظر مي رسيد گفت «نمي توان با حضور رسانه ها مذاكره كرد.» و
خبرگزاري فرانسه به نقل از جو بايدن، معاون رئيس جمهور آمريكا نوشت كه وي در ديدار
با فرانسوا اولاند، رئيس جمهور فرانسه در پاريس ضمن تاكيد بر ضرورت غيرعلني بودن
مذاكرات 1+5 به وي اطمينان داده است كه آمريكا هيچگونه مذاكره محرمانه اي با ايران
ندارد. شبكه بي بي سي، پيشنهاد علني بودن مذاكرات را ناممكن! توصيف كرد و...ديروز خبرگزاري آمريكايي آسوشيتدپرس به نقل از يك ديپلمات عضو
هيئت نمايندگي 1+5 آورده بود؛ احتمال دارد در آلماتي پيشنهاد «بانك سوخت هسته اي»
ارائه شود كه در اين صورت ايران با تعطيل كردن تاسيسات فردو، توقف غني سازي 20
درصدي و تحويل اورانيوم 20 درصد غني شده مي تواند سوخت مورد نياز رآكتور تهران را
از اين بانك و تحت نظارت آژانس تامين كند! اين ديپلمات توضيح نداده بود كه وقتي
آمريكا و متحدانش در كينه توزي با ايران اسلامي تا آنجا پيش مي روند كه فروش
داروهاي مورد نياز بيماران خاص را نيز تحريم مي كنند و يا علي رغم سهام 10 درصدي
ايران در تاسيسات «يوروديف» اجازه بهره برداري از توليدات هسته اي آن را به جمهوري
اسلامي ايران نمي دهند. ساخت نيروگاه اتمي بوشهر را كه دولت آلمان طي قراردادي
ملزم به اجراي آن بود متوقف مي كنند و... ايران چگونه مي تواند به تامين سوخت مورد
نياز خود از بانك مورد اشاره اطمينان داشته باشد!اكنون
جاي اين سؤال است كه اگر مذاكرات 1+5 علني باشد و نمونه هاي ياد شده كه فقط مشتي
از خروارهاست منتشر شود آيا آمريكا و متحدانش فرصت و زمينه اي براي ادعاهاي پوچ و
بي اساس خود خواهند داشت؟!و بالاخره، اگرچه در اين باره گفتني بسيار است ولي جان
كلام آن كه در عرصه بين الملل، هركس به اندازه ميزان اقتداري كه دارد سهم مي برد و
نه متناسب با آنچه سر ميز مذاكرات مطرح مي كند. از
اين روي ادامه مذاكرات در بستر كنوني راه به جايي نخواهد برد. بايد جهت حركت را تغيير بدهيم تا مانند دونده مورد اشاره
لاپلاس، سايه را پشت سر بگذاريم. ضمن آن كه امروزه فعاليت هسته اي خود را با شتاب
دنبال مي كنيم و مذاكره نياز 1+5 است، نه ما."
هوشنگ بهداد
دروغ
نامه ی کیهان 4 شنبه 9 اسفند ماه سال 1391
سبقت از سايه ! (يادداشت روز)
