آیت الله سید محمد رجایی درگذشت۶مهر-۱۴۰۰
به گزارش تابناک، آیت الله حاج سید محمد رجائی در پی وخامت حال پس از انجام جراحی شکستگی پا در ایام اربعین سیدالشهداء ساعتی قبل بدلیل ایست قلبی به لقاءالله پیوست.
آیت الله سید محمد رجایی فرزند آیت الله آقای حاج سید محمدباقر رجایی موسوی، از شاگردان مبرّز میرزای نائینی و از علمای طراز اول اصفهان و وکیل تام الاختیار آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی بود. سید محمد در یازده سالگی در نجف اشرف به همداه والد ماجدشان، ساکن شدند و با استعداد مثالی زدنی در دوران جوانی به حلقه‌ی خواص آیت الله العظمی سید عبدالهادی شیرازی راه پیدا کرد.
او از معدود شخصیت‌هایی است که حدود ۳۰ سال حشر و نشر با استاد خویش آیت الله سیدعبدالهادی شیرازی داشت و به کف پرکفایت ایشان اجازه اجتهاد دریافت نمود. وی چند سال از شاگردان برجسته آیت الله العظمی خویی نیز بود البته مدتی هم در حلقه درسی آیت الله العظمی شیح حسین حلی شرکت نمود و یکسال هم در درس آیت الله العظمی بروجردی در قم استفاده نمود.
آیت الله سید محمد رجایی پس از ساله‌ها اقامت در نجف اشرف و جوار مضجع مطهر امیرالمومنین علیه السلام به اجبار حکومت بعث به ایران بازگشت و در شهر مقدس قم، رحل اقامت افکند؛ حدود نیم قرن به دور از عناوین و القاب و دور از شهرت و در نهایت ساده زیستی به شیوه علمای گذشته و استادانی که محضرشان را درک نموده بود به تدریس فقه آل محمد (علیهم السلام) پرداخت.
او شاگردانی در داخل و خارج از کشور به ویژه از لبنان، کویت، بحرین، و از مناطق قطیف و احساء در عربستان تربیت نمود و مجاهدانی همچون علامه سید جعفر مرتضی عاملی و آیت الله شیخ حسین فرج عمران و ده‌ها شخصیت علمی و جهادی دیگر را پرورش داد که امروزه یا بر کرسی مرجعیت تکیه زده یا از نخبگان و اساتید خارج فقه و اصول در حوزه‌های علمیه و یا از فرهیختگان و مبلغان مکتب شیعه در کشور‌های مختلف می‌باشند.
از آیت الله رجایی چند اثر علمیِ چاپ شده یا دست نویس به یادگار باقی مانده است؛ دوره فقه (المسائل الفقهیه)، دوره اصول با عنوان (منهاج الاصول)، دوره تفسیر قرآن با رویکرد ولائی و روائی، کتب کلامی اعتقادی، پاسخ به شبهات، دفاع از امامت و به ویژه مرزبانی از ولایت حضرت، ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با عنوان المنهج القویم فی اثبات الامامه من الذکر الحکیم و آثار علمی دیگر ..
او در مسأله اعتقادات و دفاع از مذهب حقه جعفری، قلبی تپنده داشت و در مقابل شبهات فروگذار نبود و مسامحه کاری در فضای عقیدتی با منحرفین از ولایت را خیانت به مذهب حقه جعفری می‌دانست.
آن مرحوم در دوران جوانی و پس از زیارت بارگاه حضرت زینب کبری (علی‌ها سلام) و حضرت رقیه، (علی‌ها السلام) مورد عنایت خاصه و کرامت حضرت بقیه الله الاعظم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قرار گرفت و از آن هنگام علاقه، ارادت و معرفت مثال زدنی به آن حضرت ارواحنا فداه پیدا کرد و هدایت و تشویق خاص و عام چه
در هنگام تدریس و چه در جلسات علمی و دیدار‌های روزانه به سوی دعای تعجیل فرَج و استغاثه به حضرت، ولی عصر عج سوق می‌داد.
او بیش از نیم قرن با آیات عظام وحید خراسانی و میرزا جواد تبریزی و دیگر استوانه‌های علمی حوزه، رفاقت، انس و هم درسی داشت، اما درخواست جامعه‌ی مدرسین حوزه علمیه قم برای معرفی شدن به عنوان یکی از مراجع هفت گانه را نپذیرفت و حتی پیشنهاد علمای اصفهان برای بازگشت به آن شهر و تصدی زعامت حوزه را نیز قبول نکرد و تا واپسین لحظات زندگی به تدریس و تألیف کتب فقه و اصول و تربیت تهذیب شاگردان ولائی پرداخت.
مرحوم آیت الله رجایی، داماد آیت الله سید محمد جمال فرزند فقیه نامدار جهان تشیع آیت الله العظمی سید جمال گلپایگانی قدس سره بود و محضر این فقیه نامدار را درک نمود. او به دور از عناوین دست و پاگیر و بدون هیچ ادعایی، عالمی عامل و فقیهی پرهیزکار بود و با ترویج عرفان عترت (علیهم السلام) و الگوپذیری از علمای گذشته، همواره با اظهار ارادت به شیخ اعظم انصاری در این مسیر قدم برمی داشت و بدین سبک و شیوه استاد عملی اخلاق و تهذیب نفس بود.
او هر سال، دهه اول محرم، شخصا منزل خویش را سیاه کوبی می‌کرد و عزای حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) را برپا می‌نمود و بر آستانه درب مجلس می‌نشست و به میهمانان خوش آمد می‌گفت و بر مصائب جدش اشک می‌ریخت.
منبع: شفقنا
