كيهان استفاده نكند اما حال اپوزيسيون خيلي خراب
است(خبر ويژه) 12 اسفند -92
این چگونه اپوزیسیون فراری ضد انقلابی خارجه نشین است که اولاً در سایت
گویا قلم زنی می کند که پایگاه تبلیغاتی حامیان رژیم به ویژه رقیب مغلوب مدعی اصلاح طلبان می باشد؟ دوماً : چرا آنگونه
قلم زنی کرده است که درست هم لهجه شدن با سر بازجو شریعتمداری است آنچنانکه ذوق
زده شده و با رله کردنش هورا برایش کشیده است .چون هم علیه مخالفان است . هم اینان را به عدم
انسجام وبی عرضگی متهم کرده است تا به جای
منتقد رژیم ضد بشری بودن جا زده شود؟ سوماً چرا بدون توجه به ضریب روز افزون سرکوب و بازداشت و
اعدام ها که نشان آشکار از وحشت اعتراضی مردم ناراضی می باشد .امابرای رژیم بربرمنش آزادی کش و زن
ستیز مشروعیت قایل شده وادعای پایگاه مردمی برایش کرده است؟ چهارماً این مدعی آنگونه خوراک برای سربازجو
شریعتمداری فراهم کرده است که با وجود متهم به ضد انقلاب فراری شدن ولی برای جبران
وتلافی کردن قلم وتحلیلش علیه مخالفان رژیم پوشش امنیتی ساخته و با نام ناصر وفامیل " ز " معرفی اش کرده
است.
«از آنجا
كه همگان ضعف هاي اپوزيسيون را به خوبي مي شناسند اميدوارم نوشته حاضر مورد
استفاده كيهان شريعتمداري قرار نگيرد تا ضعف هاي اپوزيسيون را دوباره برشمرد.»«ناصر-
م» از عناصر ضد انقلاب خارج نشين با درج اين مطلب در پايگاه اينترنتي خودنويس
نوشت: سال گذشته مردم ايران به فراخوان خانواده هاي زندانيان سياسي هيچ اعتنايي
نكردند... چرا رژيم اسلامي مي تواند مردم را به پاي صندوق هاي راي بكشاند اما
اپوزيسيون نتوانسته مردم را به سوي خود جلب كند؟ چرا در حالي كه 90روز ديگر
انتخابات برگزار خواهد شد، نيروهاي اپوزيسيون نبايد يك آلترناتيو جامع و مانع
داشته باشند. درد بسيار عميق كنوني ما در اين است كه نيروهاي اپوزيسيون در 34 سال
گذشته موقعيت رژيم را تحكيم كرده اند و ديگر نزد مردم اعتباري ندارند و به سختي
اعتماد آنان را به دست مي آورند.يادآور مي شود نويسنده چند سال پيش به طور علني از
حمله رژيم صهيونيستي به ايران حمايت كرده بود. «ناصر- م» شهريور ماه گذشته نيز در
سايت گويا نيوز، اپوزيسيون را متهم به بي عرضگي كرده و نوشته بود: «گروه هاي
رنگارنگ اپوزيسيون در خارج بيشتر به فكر نيازهاي خود هستند تا مبارزه. كجايند همه
آن نيروهاي سياسي كه كشور را به مقصد مبارزه ترك كردند و حالا در خارج اتراق كرده
و مشغول گشت و گذار هستند؟ 90درصد آنها كه به خارج آمده اند، حالا به جمهوري
اسلامي رفت و آمد دارند و درد مخالفان را مدت هاست كه فراموش كرده اند.»وي مي
افزايد: من از اين خيلي دلم مي سوزد كه اپوزيسيون به بي عرضگي كامل رسيده است.
اكتبر سال 1985 تازه از ايران به برلين غربي آمده بوديم و حداكثر اقامتمان را در
آلمان پنج سال ارزيابي كرده بوديم. بيش از حد اميدوار بوديم كه در آينده نزديك باز
خواهيم گشت. همه همت خود را معطوف كرده بوديم كه بيشتر عليه رژيم مبارزه كنيم و
حكومت هرچه زودتر سرنگون گردد و هرچه سريع تر به وطن بازگرديم. هيچ علاقه اي به
فراگيري زبان آلماني از خود نشان نمي داد
