فرونشست «همه دشت‌های دارای آب شیرین ایران»؛ وضعیت اصفهان وخیم‌تر است۱۱-شهریور-۱۴۰۰
مدیرکل دفتر مخاطرات زیست‌محیطی و مهندسی سازمان زمین‌شناسی می‌گوید از ۶۰۹ دشت ایران، حدود ۵۰۰ دشت دارای آب شیرین هستند که همه آن‌ها با پدیده فرونشست مواجهند.
رضا شهبازی روز چهارشنبه ۱۰ شهریور افزود در حال حاضر هیچ دشتی در کشور وجود ندارد که در آن آب شیرین موجود باشد اما با پدیده فرونشست مواجه نباشد.
او دلیل این امر را «برداشت بی‌رویه آب از آبخوان‌ها» و «عدم مدیریت منابع آب» اعلام کرد و گفت دور از انتظار نیست که در مطالعات سال آینده ما نشان داده شود که شهرهای شمالی گیلان و مازندران نیز به جمع شهرهای درگیر با مخاطره فرونشست اضافه شده‌اند.
آقای شهبازی خطرناک‌ترین استان کشور به لحاظ فرونشست را استان اصفهان عنوان کرد و گفت این روند به گونه‌ای است که روزی نیست که برای ما پیام ناگواری از این استان در زمینه فرونشست ارسال نشود و اصفهان تنها کلان‌شهر کشور است که فرونشست به سمت درون شهر نفوذ کرده است.
بر اساس آمارهای رسمی ۹۰۰ هزار حلقه چاه در ایران وجود دارد که ۴۰ درصد آن‌ها بدون مجوز هستند.
پیش از این نیز موسسه تحقیقاتی اینتل‌لب که گروه بین‌المللی مشاوره اطلاعاتی است، با انتشار چند تصویر ماهواره‌ای، فرونشست زمین در اطراف تهران را «بمب ساعتی بی‌صدا» توصیف کرده و آن را تهدیدی برای ۱۳ میلیون نفر جمعیت ساکن در این مناطق دانسته است.
سال ۹۷ نیز مجله علمی «نیچر» در گزارشی اعلام کرد که بخش‌هایی از تهران سالانه ۲۵ سانتی‌متر نشست می‌کند که یکی از بالاترین رقم‌ها در جهان است.
آقای شهبازی میانگین نرخ فرونشست در دشت تهران را حدود شش تا هفت سانتی‌متر عنوان کرد و افزود: این‌که گفته می‌شود نرخ فرونشست زمین در تهران ۳۶ سانتی‌متر است، مربوط به بخشی از تهران و در چند سال گذشته است و این رکورد مربوط به همه دشت تهران نیست.
او در ادامه گفت این عدد برای نرخ فرونشست تهران و ارقام بالاتر از آن به نوعی آفت تبدیل و موجب بی‌حس شدن مسؤولان شده و این در حالی است که در جهان زمانی که نرخ فرونشست بالاتر از هفت سانتی‌متر گزارش شود، اعلام هشدار و خطر می‌دهند.
شهبازی با تاکید بر این‌که حتی فرونشست یک سانتی‌متری اثرات خود را بر روی سازه‌ها نشان می‌دهد، گفته است فرونشست از یک منظر بدترین مخاطره است، چون نشست زمین به تدریج انجام می‌شود و زمانی متوجه آن می‌شویم که کار از کار گذشته و دیگر نمی‌توانیم کاری برای آن انجام دهیم.
