گزیده ها قسمت دوم 12 شهریور- 95
فعالان
سیاسی در گفتگو با فرارو بررسی کردند
فرارو- یک فعال سیاسی اصولگرا
گفت: «متاسفانه امروز برخی نهادها رقیب بخش خصوصی هستند و بخش خصوصی وقتی می بیند
رقبای قدرتمندی مانند دولت و برخی نهادهای وابسته به حاکمیت دارد قطعا رغبتی به
سرمایه گذاری پیدا نمی کند.»
علی لاریجانی رئیس مجلس در دوازدهمین کنگره سراسری جامعه اسلامی مهندسین در رابطه با موانع شکوفایی اقتصاد ایران گفت: امروز واحدهایی که یک پایشان در حکومت است و پای دیگرشان در بخش خصوصی قرار دارد اجازه نمی‌دهند یک رقابت اقتصادی به‌وجود بیاید.
معنای این سخن رئیس مجلس چیست؟ این واحدها چگونه مانع از شکوفایی اقتصاد ایران می شوند؟
می توان به راحتی فهمید منشاء فساد کجاست
احمد کریمی اصفهانی فعال سیاسی اصولگرا و دبیرکل جامعه اسلامی اصناف و بازار در گفتگو با فرارو گفت: «برخی افراد به این دلیل که دارای نفوذ هستند اطلاعاتی دارند که رانت اطلاعاتی محسوب می شود و گاهی مواقع منافع آنها اقتضاء می کند که در اقتصاد آشفته بازاری وجود داشته باشد چراکه اگر سامان داشته باشد کمتر امکان فعالیت برای آنها وجود خواهد داشت.»
وی ادامه داد: «خیلی از مواقع مشاهده می شود هر خطا و تخلفی که در اقتصاد صورت می گیرد مربوط به کسانی است که در درون دولت و حاکمیت حضور دارند و افراد عادی و بخش خصوصی امکان اینکه به تنهایی بتوانند اقدامی انجام دهند را ندارند و باید حتما با کسانی که در درون حاکمیت هستند همکاری کنند تا دایره کاری خود را تکمیل کنند.»
این فعال سیاسی اصولگرا با بیان اینکه عمده قاچاق کشور به صورت قانونی صورت می گیرد اظهار کرد: «اگر بخش خصوصی بخواهد قاچاقی انجام دهد و در درون گمرک کسی را نداشته باشد این قاچاق صورت نمی گیرد. لذا این مجموعه با توجه به اطلاعاتی که دارند و افرادی که در دولت دارند چرخه کامل فساد را شکل می دهند.»
وی افزود: «بنابراین باید گفت هیچ خلافی انجام نمی شود مگر آنکه زد و بندی با بخش دولتی صورت بگیرد.»
کریمی در پاسخ به این سوال که عدم شکل گیری رقابت در اقتصاد چقدر می تواند ناشی از بحث وجود انحصار در اقتصاد کشور باشد؟، گفت: «بنده از برخی صحبت ها ابا دارم. پاسخ به این سوال ما را به سمتی می برد که شاید مصلحت نباشد. می توان به راحتی فهمید که اگر قاچاقی در کشور صورت می گیرد از چه طریقی است و اگر فسادی وجود دارد از کجا نشات می گیرد. لذا رسانه ای کردن این موضوعات را خیلی به مصلحت نمی دانم.»
وی با بیان اینکه بهتر است بزرگان قوم در این باره تصمیم بگیرند تصریح کرد: «اینکه مقام معظم رهبری فرمودند فساد هرجا حتی اگر در حوزه علمیه قم بود باید با آن برخورد شود یعنی همه مطالب را گفته اند. لذا اینکه با فساد در کشور برخورد نمی شود من علت آن را نمی دانم. من معتقدم فساد در هر جایی که وجود دارد در دولت، در برخی نهادها، در مجلس و ... در هر جا که هست باید برخورد یکسان و بدون تبعیض با آن صورت بگیرد که اگر چنین نباشد فساد هیچگاه از بین نخواهد رفت.»
کریمی ادامه داد: «نباید در کشور فردی وجود داشته باشد که برای خود خط قرمز قائل باشد. اگر زمانی یک رئیس جمهوری برای خود خط قرمز ایجاد کرد و گفت وزرا و کابینه خط قرمز هستند همان زمان در دهان وی می زدند امروز اینقدر فساد نداشتیم و دیگران هم درس عبرت می گرفتند.»
برخی نهادها رقیب بخش خصوصی هستند
اما سید حسین کنعانی مقدم فعال سیاسی اصولگرا در گفتگو با فرارو گفت: «مدت ها است که واژه ای در اقتصاد ایران تحت عنوان خصولتی ایجاد شده است. در بحث اجرای اصل 44 قانون اساسی که یکی از مترقی ترین مواد قانون اساسی است و سیاست های آن هم از سوی رهبر انقلاب ابلاغ شده است، بنا بود که دولت تصدی گری خود را کاهش دهد به طوری که تا پایان برنامه چهارم تمامی مواردی که شامل اصل 44 می شود را به بخش خصوصی و تعاونی واگذار کند که این کار انجام نشد.»
وی ادامه داد: «در برنامه پنجم نیز همین تکلیف وجود داشت اما انجام نشد که باید اکنون از مجلس سوال کرد چرا بر این موضوع نظارت نکرد و دولت ها روش هایی در پیش گرفتند که در اجرای اصل 44 شاهد واگذاری بنگاههایی به بخش خصوصی بودیم که در واقع مدیریت آن را باز هم دولت بر عهده داشت؛ همچون سهام عدالت که اگرچه سهام آن به مردم واگذار گردید اما مدیریت آن باز هم بر عهده دولت است.»
وی افزود: «لذا در این باره هم مجلس و هم دولت ها مقصر هستند که سیاست های ابلاغی و قانون اساسی را اجرا نکردند. این موضوع باعث شکل گیری بنگاههایی شده که خصولتی هستند. به طور مثال امروز بخشی از بانکداری ما بنگاهداری می کند و بخشی از دولت نیز بنگاهداری می کند و شرکت های زیر مجموعه ای ایجاد کرده که دقیقا در مقابل خصوصی سازی ایستاده اند.»
این فعال سیاسی اصولگرا تصریح کرد: «مسئولیت خصوصی سازی با دولت بوده است. اما دولت به جای آنکه شرکت ها و بنگاههای موردنظر را به بخش خصوصی و تعاونی های واگذار کند، متاسفانه آنها را به بنگاههایی واگذار کرده که به دولت یا تشکیلات مختلف وابسته هستند.»
کنعانی مقدم در پاسخ به این سوال که این واحدهای خصولتی چگونه مانع از شکل گیری رقابت در اقتصاد کشور می شوند؟، گفت: «دولت ها در ایران همیشه دنبال این بودند که قدرت اقتصادی خود را واگذار نکنند. در حالی که بر اساس اصل 44 و تدبیر رهبری این بود که اقتصاد باید به مردم واگذار شود چراکه انحصار طلبی در دولت باعث می شود رقابت در بخش خصوصی شکل نگیرد.»
وی افزود: «متاسفانه امروز برخی نهادها رقیب بخش خصوصی هستند و بخش خصوصی وقتی می بیند رقبای قدرتمندی مانند دولت و برخی نهادهای وابسته به حاکمیت دارد قطعا رغبتی به سرمایه گذاری پیدا نمی کند.»
علی لاریجانی رئیس مجلس در دوازدهمین کنگره سراسری جامعه اسلامی مهندسین در رابطه با موانع شکوفایی اقتصاد ایران گفت: امروز واحدهایی که یک پایشان در حکومت است و پای دیگرشان در بخش خصوصی قرار دارد اجازه نمی‌دهند یک رقابت اقتصادی به‌وجود بیاید.
معنای این سخن رئیس مجلس چیست؟ این واحدها چگونه مانع از شکوفایی اقتصاد ایران می شوند؟
می توان به راحتی فهمید منشاء فساد کجاست
احمد کریمی اصفهانی فعال سیاسی اصولگرا و دبیرکل جامعه اسلامی اصناف و بازار در گفتگو با فرارو گفت: «برخی افراد به این دلیل که دارای نفوذ هستند اطلاعاتی دارند که رانت اطلاعاتی محسوب می شود و گاهی مواقع منافع آنها اقتضاء می کند که در اقتصاد آشفته بازاری وجود داشته باشد چراکه اگر سامان داشته باشد کمتر امکان فعالیت برای آنها وجود خواهد داشت.»
وی ادامه داد: «خیلی از مواقع مشاهده می شود هر خطا و تخلفی که در اقتصاد صورت می گیرد مربوط به کسانی است که در درون دولت و حاکمیت حضور دارند و افراد عادی و بخش خصوصی امکان اینکه به تنهایی بتوانند اقدامی انجام دهند را ندارند و باید حتما با کسانی که در درون حاکمیت هستند همکاری کنند تا دایره کاری خود را تکمیل کنند.»
این فعال سیاسی اصولگرا با بیان اینکه عمده قاچاق کشور به صورت قانونی صورت می گیرد اظهار کرد: «اگر بخش خصوصی بخواهد قاچاقی انجام دهد و در درون گمرک کسی را نداشته باشد این قاچاق صورت نمی گیرد. لذا این مجموعه با توجه به اطلاعاتی که دارند و افرادی که در دولت دارند چرخه کامل فساد را شکل می دهند.»
وی افزود: «بنابراین باید گفت هیچ خلافی انجام نمی شود مگر آنکه زد و بندی با بخش دولتی صورت بگیرد.»
کریمی در پاسخ به این سوال که عدم شکل گیری رقابت در اقتصاد چقدر می تواند ناشی از بحث وجود انحصار در اقتصاد کشور باشد؟، گفت: «بنده از برخی صحبت ها ابا دارم. پاسخ به این سوال ما را به سمتی می برد که شاید مصلحت نباشد. می توان به راحتی فهمید که اگر قاچاقی در کشور صورت می گیرد از چه طریقی است و اگر فسادی وجود دارد از کجا نشات می گیرد. لذا رسانه ای کردن این موضوعات را خیلی به مصلحت نمی دانم.»
وی با بیان اینکه بهتر است بزرگان قوم در این باره تصمیم بگیرند تصریح کرد: «اینکه مقام معظم رهبری فرمودند فساد هرجا حتی اگر در حوزه علمیه قم بود باید با آن برخورد شود یعنی همه مطالب را گفته اند. لذا اینکه با فساد در کشور برخورد نمی شود من علت آن را نمی دانم. من معتقدم فساد در هر جایی که وجود دارد در دولت، در برخی نهادها، در مجلس و ... در هر جا که هست باید برخورد یکسان و بدون تبعیض با آن صورت بگیرد که اگر چنین نباشد فساد هیچگاه از بین نخواهد رفت.»
کریمی ادامه داد: «نباید در کشور فردی وجود داشته باشد که برای خود خط قرمز قائل باشد. اگر زمانی یک رئیس جمهوری برای خود خط قرمز ایجاد کرد و گفت وزرا و کابینه خط قرمز هستند همان زمان در دهان وی می زدند امروز اینقدر فساد نداشتیم و دیگران هم درس عبرت می گرفتند.»
برخی نهادها رقیب بخش خصوصی هستند
اما سید حسین کنعانی مقدم فعال سیاسی اصولگرا در گفتگو با فرارو گفت: «مدت ها است که واژه ای در اقتصاد ایران تحت عنوان خصولتی ایجاد شده است. در بحث اجرای اصل 44 قانون اساسی که یکی از مترقی ترین مواد قانون اساسی است و سیاست های آن هم از سوی رهبر انقلاب ابلاغ شده است، بنا بود که دولت تصدی گری خود را کاهش دهد به طوری که تا پایان برنامه چهارم تمامی مواردی که شامل اصل 44 می شود را به بخش خصوصی و تعاونی واگذار کند که این کار انجام نشد.»
وی ادامه داد: «در برنامه پنجم نیز همین تکلیف وجود داشت اما انجام نشد که باید اکنون از مجلس سوال کرد چرا بر این موضوع نظارت نکرد و دولت ها روش هایی در پیش گرفتند که در اجرای اصل 44 شاهد واگذاری بنگاههایی به بخش خصوصی بودیم که در واقع مدیریت آن را باز هم دولت بر عهده داشت؛ همچون سهام عدالت که اگرچه سهام آن به مردم واگذار گردید اما مدیریت آن باز هم بر عهده دولت است.»
وی افزود: «لذا در این باره هم مجلس و هم دولت ها مقصر هستند که سیاست های ابلاغی و قانون اساسی را اجرا نکردند. این موضوع باعث شکل گیری بنگاههایی شده که خصولتی هستند. به طور مثال امروز بخشی از بانکداری ما بنگاهداری می کند و بخشی از دولت نیز بنگاهداری می کند و شرکت های زیر مجموعه ای ایجاد کرده که دقیقا در مقابل خصوصی سازی ایستاده اند.»
این فعال سیاسی اصولگرا تصریح کرد: «مسئولیت خصوصی سازی با دولت بوده است. اما دولت به جای آنکه شرکت ها و بنگاههای موردنظر را به بخش خصوصی و تعاونی های واگذار کند، متاسفانه آنها را به بنگاههایی واگذار کرده که به دولت یا تشکیلات مختلف وابسته هستند.»
کنعانی مقدم در پاسخ به این سوال که این واحدهای خصولتی چگونه مانع از شکل گیری رقابت در اقتصاد کشور می شوند؟، گفت: «دولت ها در ایران همیشه دنبال این بودند که قدرت اقتصادی خود را واگذار نکنند. در حالی که بر اساس اصل 44 و تدبیر رهبری این بود که اقتصاد باید به مردم واگذار شود چراکه انحصار طلبی در دولت باعث می شود رقابت در بخش خصوصی شکل نگیرد.»
وی افزود: «متاسفانه امروز برخی نهادها رقیب بخش خصوصی هستند و بخش خصوصی وقتی می بیند رقبای قدرتمندی مانند دولت و برخی نهادهای وابسته به حاکمیت دارد قطعا رغبتی به سرمایه گذاری پیدا نمی کند.»
رئیس
سازمان حج و زیارت گفت: کارشکنی‌های کشور عربستان در مورد حج و اعزام زائران
ایرانی همچنان ادامه دارد و باید عربستان در رفتار خود تجدیدنظر کند.
به گزارش «تابناک»، سعید اوحدی در گفتوگو با خبرنگاران در اردبیل اظهار داشت: کارشکنی‌های کشور عربستان در مورد حج و اعزام زائران ایرانی همچنان ادامه دارد و باید هر چه زودتر کشور عربستان در مورد موضع خود در رابطه با اعزام زائران ایرانی و حج تجدیدنظر کند.
وی با اشاره به اینکه کشور عربستان نتوانست امنیت زائران ایرانی و کشور عربستان را فراهم کند، افزود: عربستان اراده‌ای برای تضمین امنیت زائران کشورهای اسلامی ندارد و نیاز است در این زمینه تجدید نظر کند.
رئیس سازمان حج و زیارت با اشاره به اینکه مذاکراتی با وزیر حج کشور عربستان انجام و در این مذاکرات مطالبات شهدای حادثه منا و مسائل حج به آنها ابلاغ شد، گفت: متأسفانه تاکنون مسئولان کشور عربستان به وعده‌های خود درباره مطالبات شهدای منا و مسأله حج عمل نکردند.
اوحدی تصریح کرد: ایران قراردادی که در آن امنیت و عزت زائران ایرانی لحاظ نشود، به هیچ وجه نمی‌پذیرد، زیرا امنیت و عزت زائران ایرانی برای کشور ایران، یک موضوع اساسی است که نیاز است در این زمینه، دولت عربستان اهتمام ویژه‌ای داشته باشد.
وی اظهار کرد: نباید کرامت و عزت زائران توسط کشور عربستان زیر سؤال برده شود؛ بنابراین، باید هر چه زودتر مجرمان حادثه سقوط جرثقیل و حادثه منا توسط کشور عربستان محکوم شود تا روابط حج و زیارت دو کشور از سر گرفته شود.
اوحدی، معاون وزیر ارشاد و رئیس سازمان حج و زیارت ـ که برای دیدار با خانواده های شهدای منا اردبیل در سالن اجتماعات حج و زیارت اردبیل حضور داشت ـ همچنین اظهار داشت: مظلومیت شهدا منا از مظلومیت جنگ هم بالاتر است. عظمت شهدا، آنقدر بزرگ است که امام راحل فرمودند خانواده های شهدا چشم و چراغ این ملت اند.
اوحدی از مدیر حج و زیارت و مدیر کل بنیاد شهید استان خواست، در سالگرد شهدای منا به دیدار خانواده ها بروند و سجایای اخلاقی آنها را ثبت کنند و نسبت به بحث اشتغال فرزندان شهدا جلساتی در استان داشته باشند. وی با بیان اینکه مطالبات بحق خانواده های شهدای منا باید استیفا شود گفت: بیمه خانواده ها 100 درصد پوشش داده شد و معافیت مالیاتی از ارث نیز برای خانواده شهدای منا در نظر گرفته شد.
به گزارش «تابناک»، سعید اوحدی در گفتوگو با خبرنگاران در اردبیل اظهار داشت: کارشکنی‌های کشور عربستان در مورد حج و اعزام زائران ایرانی همچنان ادامه دارد و باید هر چه زودتر کشور عربستان در مورد موضع خود در رابطه با اعزام زائران ایرانی و حج تجدیدنظر کند.
وی با اشاره به اینکه کشور عربستان نتوانست امنیت زائران ایرانی و کشور عربستان را فراهم کند، افزود: عربستان اراده‌ای برای تضمین امنیت زائران کشورهای اسلامی ندارد و نیاز است در این زمینه تجدید نظر کند.
رئیس سازمان حج و زیارت با اشاره به اینکه مذاکراتی با وزیر حج کشور عربستان انجام و در این مذاکرات مطالبات شهدای حادثه منا و مسائل حج به آنها ابلاغ شد، گفت: متأسفانه تاکنون مسئولان کشور عربستان به وعده‌های خود درباره مطالبات شهدای منا و مسأله حج عمل نکردند.
اوحدی تصریح کرد: ایران قراردادی که در آن امنیت و عزت زائران ایرانی لحاظ نشود، به هیچ وجه نمی‌پذیرد، زیرا امنیت و عزت زائران ایرانی برای کشور ایران، یک موضوع اساسی است که نیاز است در این زمینه، دولت عربستان اهتمام ویژه‌ای داشته باشد.
وی اظهار کرد: نباید کرامت و عزت زائران توسط کشور عربستان زیر سؤال برده شود؛ بنابراین، باید هر چه زودتر مجرمان حادثه سقوط جرثقیل و حادثه منا توسط کشور عربستان محکوم شود تا روابط حج و زیارت دو کشور از سر گرفته شود.
اوحدی، معاون وزیر ارشاد و رئیس سازمان حج و زیارت ـ که برای دیدار با خانواده های شهدای منا اردبیل در سالن اجتماعات حج و زیارت اردبیل حضور داشت ـ همچنین اظهار داشت: مظلومیت شهدا منا از مظلومیت جنگ هم بالاتر است. عظمت شهدا، آنقدر بزرگ است که امام راحل فرمودند خانواده های شهدا چشم و چراغ این ملت اند.
اوحدی از مدیر حج و زیارت و مدیر کل بنیاد شهید استان خواست، در سالگرد شهدای منا به دیدار خانواده ها بروند و سجایای اخلاقی آنها را ثبت کنند و نسبت به بحث اشتغال فرزندان شهدا جلساتی در استان داشته باشند. وی با بیان اینکه مطالبات بحق خانواده های شهدای منا باید استیفا شود گفت: بیمه خانواده ها 100 درصد پوشش داده شد و معافیت مالیاتی از ارث نیز برای خانواده شهدای منا در نظر گرفته شد.
فهمیدن حالِ خبرنگاری که چند روز پیش
مورد ضرب‌وشتم یک نماینده مجلس واقع شد، کار چندان سختی نیست؛ او نگرانی‌هایی فردی
و مسئولیتی دارد. از سویی نگران شکایت از آن نماینده مجلس است، از سویی باید نسبت
به فرار به جلو ضارب موضع‌گیری کند و از سوی دیگر، باید نگران وظیفه خود به‌عنوان
یک روزنامه‌نگار باشد، چراکه به گفته «فریدون صدیقی»، روزنامه‌نگار و مدرس حوزه
رسانه، اتفاقی که افتاده فقط میان دو نفر به‌عنوان خبرنگار و نماینده مجلس نیست،
بلکه میان دو حوزه‌ای است که مردم مخاطبان اصلی آن هستند و حذف اعتماد از این میان
جبران‌شدنی نخواهد بود.
به‌عنوان یک روزنامه‌نگار، ضرب‌وشتم یک خبرنگار به وسیله نماینده مجلس چه بار مفهومی‌ای برایتان دارد؟
پیش از هر چیز باید توجه کنیم وظیفه خبرنگار، پرسشگری در چارچوب قانون مطبوعات، گفتوگو، حتی دامن‌زدن به گفتوگو برای مباحثه و حتی در مواردی، مجادله است. خبرنگار موظف است پرسشگر باشد اما ضرب‌وشتم او به جای ادامه گفتوگو، یک غفلت تاریخی، سرزنش فیزیکی افکار عمومی، شماتت و تنبیه کسانی است که این نماینده را انتخاب کرده‌اند. آیا می‌توان از رفتار این نماینده این‌طور برداشت کرد که «وقتی زبان از گفتن باز می‌ماند، کتک آغاز می‌شود؟» نه! بعید می‌دانم افرادی که به این نماینده یا به طور کلی به نمایندگان مجلس رأی داده‌اند، چنین استدلالی را بپذیرند، پس بر این اعتقادم این رفتار با روزنامه‌نگار، تنزل‌دادن نهاد معتبری مثل خود مجلس است. نکته غم‌انگیز اینجاست که رخداد این‌دست ماجراها، لطمه‌زدن به اعتماد عمومی نسبت به مجلس و رسانه‌هاست. تداوم این نوع رفتارها، که روزنامه‌نگار را تبدیل به آسیب‌پذیرترین قشر جامعه کرده، خواسته و ناخواسته موجب می‌شود جامعه را به سوی رسانه‌های غیرقانونی یا برون‌مرزی پرتاب کنیم.
یعنی فراتر از آنچه بین این نماینده و خبرنگار اتفاق افتاده، شما معتقدید ابعاد قضیه را می‌توان به حوزه رسانه و میزان تأثیر گذاري آن در جامعه هم گسترش داد؟
طبعا، چراکه ما با این کارها، مخاطب را فراری می‌دهیم؛ به او می‌گوییم رسانه‌ها را نخوان، خبرهایشان را نشنو و آنها را نبین، چراکه اگر ما قرار بود حرفِ شمای مخاطب را در این رسانه‌ها می‌زدیم، مضروب می‌شدیم! این لطمه جدی‌ای به اعتماد عمومی مردم به رسانه‌ها و در قدم بعدی به امنیت ملی ما می‌زند، چراکه عملا به مخاطب این حق را می‌دهیم که برای دریافت اطلاعات و خبر به سراغ رسانه‌های غیررسمی برود.
البته بعد از این اتفاق، فرار به جلویی هم از سوی هواداران این نماینده صورت گرفت.
چرا از این زاویه نگاه نکنیم؛ من فکر می‌کنم حتی اگر آن نماینده محترم مجلس در قبال پرسش‌های ناخوشایندی قرار گرفت، می‌توانست گفتوگو را ترک کند، اما برخورد فیزیکی با خبرنگار، خیلی غم‌انگیز است. همه می‌دانیم پرسش خبرنگار، پرسش شخصی و فردی نیست، بلکه مطالبه و سؤال مخاطبان آن رسانه است که در چارچوب قانون مطرح می‌شود، پس پاسخ چنین پرسشی نباید سرزنش افکار عمومی باشد. حتی اگر فرض محال بگیریم که سؤال‌ها، سؤال‌هایی جسورانه بوده باشند، چنین پاسخی برایشان، از نظر من شبیه یک کابوس است. بیایید فرض کنیم خبرنگار اشتباه کرده (یک فرض محال) و پرسش‌های معقولی طرح نکرده (که این‌طور نبوده است) اما آخر، کسی که ٨٠ میلیون نفر را نمایندگی می‌کند باید با چنین روشی برخورد کند؟
اگر قضیه برعکس بود، اگر (به فرض محال) خبرنگاری، نماینده مجلس را مورد ضرب‌وشتم قرار می‌داد، تکلیف چه بود؟ به‌جرئت بگویم درجا حبس و بازداشت خبرنگار! وقتی که خبرنگار ما درباره پاره‌ای از بیمارستان‌ها و رفتار برخی از پزشکان، پرسشگر می‌شود، از سوی برخی از اعضای همان جامعه، سرزنش می‌شود، اینجا هم مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گیرد، خب چه کند؟ مطالبات مخاطبانش را ندیده بگیرد؟ سانسورشان کند؟ وقتی که ما به‌عنوان رسانه، خواندنی نباشیم، وقتی که جای روزنامه‌ها روی آسفالت خیابان‌ها یا آویزان از بند رخت‌ها شود، مخاطب به آن‌طرف نگاه خواهد کرد.
تقابل‌های سیاسی چطور؟ آیا می‌توان تقابل سیاسی خبرنگار و نماینده را در این موضوع دخیل دانست؟
اصلا سیاسی نگاه نکنیم! حتی فرض کنید خبرنگار غفلت کرده و در پیچ راهرو که نباید جلو نماینده مجلس را می‌گرفته، گرفته و از او سؤالی پرسیده، کتک‌زدن چرا؟ مگر همین نمایندگان نیستند که حدود و ثغور قانون مطبوعات و فعالیت حرفهای خبرنگار را تعریف می‌کنند؟
شما هم دراین‌میان، فقدان یک نهاد صنفی در حوزه رسانه‌ها را احساس کردید؟ اگر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران هنوز وجود داشت باز هم شاهد چنین رفتارهایی بودیم؟
تردیدی نیست كه باید تشکلی باشد تا از حقوق مطبوعات و روزنامه‌نگاران دفاع کند اما از نظر من، ابتدا باید روزنامه‌نگار و رسانه وجود داشته باشند تا بعد بتوان امیدوار به چنین نهادی بود. در شرایطی که یکی از مؤلفه‌های توسعه، کثرت و تنوع رسانه‌هاست، محدودکردن آن یعنی پشت‌پازدن به اصل قضیه، یعنی جایگاه خود رسانه. چرا این‌همه دیش و ماهواره باید بالای پشت‌بام‌ها باشد؟ چون رسانه‌ها پاسخ‌گو نیستند. بنیان‌های رسانه در کشور دارد از بین می‌رود، وقتی که نماینده و خبرنگار قابل اعتماد نباشند، مخاطب رسانه باید این اعتماد را کجا جست‌وجو کند؟ نماینده‌ای که ذاتا باید مدافع رسانه باشد، اگر چنین رفتاری از خود نشان دهد، از رسانه چه باقی می‌ماند؟
چنین خشونتی در طول تاریخ مطبوعات سابقه داشته است؟
در همه ادوار تاریخ مطبوعات ایران، شاهد چنین خشونت‌هایی علیه رسانه و خبرنگار بوده‌ایم؛ منتها آستانه این خشونت‌ها بالا و پایین رفته است، آن هم بسته به شرایط و موقعیتی که در آن قرار گرفته‌ایم، ولی سرزنش رسانه‌هایی که در چارچوب قانون فعالیت می‌کنند، فراری‌دادن مخاطب به سمت رسانه‌هایی است که مدافع منافع ملی ما نیستند. این‌طور است که مسئولان ما در برابر هر خبر، مجبور به رفتاری واکنشی هستند به جای کنش‌مندی. وقتی خبرنگار از دانستن محروم می‌شود، اطلاع‌رسانی در جامعه ما شکلی دست‌ِدومی و تأخیری به خود می‌گیرد و دیگر برای مخاطبان آن رسانه، کارکردی ندارد.منبع: روزنامه شرق
به‌عنوان یک روزنامه‌نگار، ضرب‌وشتم یک خبرنگار به وسیله نماینده مجلس چه بار مفهومی‌ای برایتان دارد؟
پیش از هر چیز باید توجه کنیم وظیفه خبرنگار، پرسشگری در چارچوب قانون مطبوعات، گفتوگو، حتی دامن‌زدن به گفتوگو برای مباحثه و حتی در مواردی، مجادله است. خبرنگار موظف است پرسشگر باشد اما ضرب‌وشتم او به جای ادامه گفتوگو، یک غفلت تاریخی، سرزنش فیزیکی افکار عمومی، شماتت و تنبیه کسانی است که این نماینده را انتخاب کرده‌اند. آیا می‌توان از رفتار این نماینده این‌طور برداشت کرد که «وقتی زبان از گفتن باز می‌ماند، کتک آغاز می‌شود؟» نه! بعید می‌دانم افرادی که به این نماینده یا به طور کلی به نمایندگان مجلس رأی داده‌اند، چنین استدلالی را بپذیرند، پس بر این اعتقادم این رفتار با روزنامه‌نگار، تنزل‌دادن نهاد معتبری مثل خود مجلس است. نکته غم‌انگیز اینجاست که رخداد این‌دست ماجراها، لطمه‌زدن به اعتماد عمومی نسبت به مجلس و رسانه‌هاست. تداوم این نوع رفتارها، که روزنامه‌نگار را تبدیل به آسیب‌پذیرترین قشر جامعه کرده، خواسته و ناخواسته موجب می‌شود جامعه را به سوی رسانه‌های غیرقانونی یا برون‌مرزی پرتاب کنیم.
یعنی فراتر از آنچه بین این نماینده و خبرنگار اتفاق افتاده، شما معتقدید ابعاد قضیه را می‌توان به حوزه رسانه و میزان تأثیر گذاري آن در جامعه هم گسترش داد؟
طبعا، چراکه ما با این کارها، مخاطب را فراری می‌دهیم؛ به او می‌گوییم رسانه‌ها را نخوان، خبرهایشان را نشنو و آنها را نبین، چراکه اگر ما قرار بود حرفِ شمای مخاطب را در این رسانه‌ها می‌زدیم، مضروب می‌شدیم! این لطمه جدی‌ای به اعتماد عمومی مردم به رسانه‌ها و در قدم بعدی به امنیت ملی ما می‌زند، چراکه عملا به مخاطب این حق را می‌دهیم که برای دریافت اطلاعات و خبر به سراغ رسانه‌های غیررسمی برود.
البته بعد از این اتفاق، فرار به جلویی هم از سوی هواداران این نماینده صورت گرفت.
چرا از این زاویه نگاه نکنیم؛ من فکر می‌کنم حتی اگر آن نماینده محترم مجلس در قبال پرسش‌های ناخوشایندی قرار گرفت، می‌توانست گفتوگو را ترک کند، اما برخورد فیزیکی با خبرنگار، خیلی غم‌انگیز است. همه می‌دانیم پرسش خبرنگار، پرسش شخصی و فردی نیست، بلکه مطالبه و سؤال مخاطبان آن رسانه است که در چارچوب قانون مطرح می‌شود، پس پاسخ چنین پرسشی نباید سرزنش افکار عمومی باشد. حتی اگر فرض محال بگیریم که سؤال‌ها، سؤال‌هایی جسورانه بوده باشند، چنین پاسخی برایشان، از نظر من شبیه یک کابوس است. بیایید فرض کنیم خبرنگار اشتباه کرده (یک فرض محال) و پرسش‌های معقولی طرح نکرده (که این‌طور نبوده است) اما آخر، کسی که ٨٠ میلیون نفر را نمایندگی می‌کند باید با چنین روشی برخورد کند؟
اگر قضیه برعکس بود، اگر (به فرض محال) خبرنگاری، نماینده مجلس را مورد ضرب‌وشتم قرار می‌داد، تکلیف چه بود؟ به‌جرئت بگویم درجا حبس و بازداشت خبرنگار! وقتی که خبرنگار ما درباره پاره‌ای از بیمارستان‌ها و رفتار برخی از پزشکان، پرسشگر می‌شود، از سوی برخی از اعضای همان جامعه، سرزنش می‌شود، اینجا هم مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گیرد، خب چه کند؟ مطالبات مخاطبانش را ندیده بگیرد؟ سانسورشان کند؟ وقتی که ما به‌عنوان رسانه، خواندنی نباشیم، وقتی که جای روزنامه‌ها روی آسفالت خیابان‌ها یا آویزان از بند رخت‌ها شود، مخاطب به آن‌طرف نگاه خواهد کرد.
تقابل‌های سیاسی چطور؟ آیا می‌توان تقابل سیاسی خبرنگار و نماینده را در این موضوع دخیل دانست؟
اصلا سیاسی نگاه نکنیم! حتی فرض کنید خبرنگار غفلت کرده و در پیچ راهرو که نباید جلو نماینده مجلس را می‌گرفته، گرفته و از او سؤالی پرسیده، کتک‌زدن چرا؟ مگر همین نمایندگان نیستند که حدود و ثغور قانون مطبوعات و فعالیت حرفهای خبرنگار را تعریف می‌کنند؟
شما هم دراین‌میان، فقدان یک نهاد صنفی در حوزه رسانه‌ها را احساس کردید؟ اگر انجمن صنفی روزنامه‌نگاران هنوز وجود داشت باز هم شاهد چنین رفتارهایی بودیم؟
تردیدی نیست كه باید تشکلی باشد تا از حقوق مطبوعات و روزنامه‌نگاران دفاع کند اما از نظر من، ابتدا باید روزنامه‌نگار و رسانه وجود داشته باشند تا بعد بتوان امیدوار به چنین نهادی بود. در شرایطی که یکی از مؤلفه‌های توسعه، کثرت و تنوع رسانه‌هاست، محدودکردن آن یعنی پشت‌پازدن به اصل قضیه، یعنی جایگاه خود رسانه. چرا این‌همه دیش و ماهواره باید بالای پشت‌بام‌ها باشد؟ چون رسانه‌ها پاسخ‌گو نیستند. بنیان‌های رسانه در کشور دارد از بین می‌رود، وقتی که نماینده و خبرنگار قابل اعتماد نباشند، مخاطب رسانه باید این اعتماد را کجا جست‌وجو کند؟ نماینده‌ای که ذاتا باید مدافع رسانه باشد، اگر چنین رفتاری از خود نشان دهد، از رسانه چه باقی می‌ماند؟
چنین خشونتی در طول تاریخ مطبوعات سابقه داشته است؟
در همه ادوار تاریخ مطبوعات ایران، شاهد چنین خشونت‌هایی علیه رسانه و خبرنگار بوده‌ایم؛ منتها آستانه این خشونت‌ها بالا و پایین رفته است، آن هم بسته به شرایط و موقعیتی که در آن قرار گرفته‌ایم، ولی سرزنش رسانه‌هایی که در چارچوب قانون فعالیت می‌کنند، فراری‌دادن مخاطب به سمت رسانه‌هایی است که مدافع منافع ملی ما نیستند. این‌طور است که مسئولان ما در برابر هر خبر، مجبور به رفتاری واکنشی هستند به جای کنش‌مندی. وقتی خبرنگار از دانستن محروم می‌شود، اطلاع‌رسانی در جامعه ما شکلی دست‌ِدومی و تأخیری به خود می‌گیرد و دیگر برای مخاطبان آن رسانه، کارکردی ندارد.منبع: روزنامه شرق
رییس فراکسیون امید مجلس شورای اسلامی
با اشاره به اینکه برای اولین بار در انتخابات 94 یک صدا از اصلاحات بلند شد،
اظهار کرد: ما در این انتخابات به یکی از آرزوهای دیرینه خود یعنی وحدت و هماهنگی
دست یافتیم.
به گزارش ایسنا، محمدرضا عارف صبح امروز در نشست سراسری شورای نمایندگان انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها اظهار کرد: مهمترین دستاورد اصلاحات در سال 94 ، تشکیل شورای عالی سیاستگذاری و رسیدن به یک ائتلاف فراگیر بود. ما هیچگاه دنبال سهم‌خواهی نبودیم و توانستیم به آرزوی وحدت دست یابیم.
وی در ادامه اظهار کرد: دستاورد دیگر ما ایجاد ائتلاف با حامیان دولت بود. ما با این ائتلاف به اقدامات خود در خرداد 92 مشروعیت بخشیدیم. نتیجه انتخابات خرداد 92 متعلق به اصلاحات بود که آن دستاورد باید حفظ می‌شد. البته ائتلاف 94 برای اصلاحات هزینه داشت و بعضی اقدامات ما سوالاتی را برای جوانان اصلاح طلب ایجاد کرد. ما در این ائتلاف برخی چهره‌های حزبی اصلاحات را کنار گذاشتیم و اصلاحات به خاطر رویکرد خود یعنی عقلانیت و آرامش این هزینه را تحمل کرد. ما نشان دادیم عقلانیت، اعتدال و آرامش نه شعار بلکه راهبرد ما بود که این اقدام ما هم با استقبال مردم روبرو شد به گونه‌ای که رأی مردم ایران برای تحلیل‌گران سیاسی ناباورانه بود.
ریس شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان تاکید کرد: ما سپس نام ائتلاف را امید گذاشتیم و فراکسیون امید را ایجاد کردیم و شعار محوری خود را امید، آرامش و رونق اقتصادی انتخاب کردیم. این فراکسیون هم روند خوبی را چه در رابطه با طرح‌ها و لوایح و چه در رابطه با انتخاب نمایندگان در شوراهای عالی داشت. در پیشبرد و در انتخاب نمایندگان در شورای عالی ما دستاوردهای خوبی داشتیم که از نظر رقیب باورکردنی نبود.
عارف با بیان اینکه به همین دلیل حملات فراکسیون امید تشدید شد، تصریح کرد: حملات دو هفته اخیر به فراکسیون امید بی‌دلیل نیست زیرا ما توانستیم دو نفر از اعضای این فراکسیون را به عنوان ناظر در کمیسیون ماده 10 احزاب انتخاب کنیم. از دو ساعت بعد از این اتفاق، حملات به فراکسیون امید در فضای مجازی آغاز شد. البته شعار ما آرامش و امید است اما جریانی می‌خواهد فراکسیون امید را در جایگاه اپوزیسیون قرار دهد. هر چند من بارها مطرح کردم که ما جریان اصلی و اصیل انقلاب و نظام هستیم اما باید خیلی هم مراقب باشیم که در جایگاه اپوزیسیون قرار نگیریم. ما به رقابت سالم از طریق صندوق‌های رأی اعتقاد داریم.
وی در ادامه گفت: حرفهای تند زدن و ایجاد محبوبیت کاذب کوتاه مدت کار ساده‌ای است ولی ما این کار را کم لطفی به جوانانی می‌دانیم که کارنامه خوبی در درک شرایط موجود کشور دارند.
این نماینده مجلس شورای اسلامی در بخش دیگری از اظهارات خود با اشاره به انتخابات اردیبهشت 96 تأکید کرد: انتخابات شوراها به اندازه انتخابات ریاست جمهوری برای ما اهمیت دارد. ما باید همان مسیری که در اسفند 94 طی کردیم را ادامه دهیم. در سال 92 یک فضای ناامیدی وجود داشت اما ما موفق شدیم و اتفاق خوبی افتاد و در سال 94 ما در شرایط بهتری موفق شدیم و توانستیم به خیال خام بستن پرونده اصلاحات پایان دهیم.
عارف با تأکید بر اینکه ما باید انسجام خود را حفظ کنیم، گفت: خواهش من از درون جبهه اصلاحات این است که قدر انسجام را بدانند. ما اگر دچار غرور و خودبزرگ‌بینی شویم، گرفتار خواهیم شد. من انتقادات احزاب اصلاح طلب را می‌پذیرم و معتقدم عملکرد شورای عالی سیاستگذاری باید نقد شده و اشکالات آن برطرف شود. اما باید بپذیریم که فقط یک شورا و یک مرکز فرماندهی داشته باشیم. یادمان نرود سال 90 در انتخابات مجلس چه جایگاهی داشتیم. یادمان نرود سال 84 چه اتفاقی افتاد. برای حفظ انسجام هم باید آستانه تحمل خود را افزایش دهیم. در مقطع فعلی حرکت جبهه‌ای لازم است و همه باید در این مسیر گام برداریم. ما اگر خوب عمل کنیم مردم هم با ما خواهند بود زیرا معتقدم اکثر مردم گفتمان اصلاحات را پذیرفته‌اند.
به گزارش ایسنا، وی در بخش دیگری از اظهارات خود گفت: احساس می‌شود در خیلی از دستگاه‌ها شعار تغییر که مردم به آن در اسفند 94 رأی دادند درک نشده است. برخی دستگاه‌های اجرایی در هفته‌های اول مجلس بسیار فعال بودند و گله ما این است چرا آن ها در راستای مطالبات مردم فعالیت خود را مدیریت نمی‌کنند. مردم خواهان تغییر در نگرش‌ها هستند. 50 یا 60 درصد مدیران دستگاه‌ها متعلق به دوران گذشته هستند که با دولت همراهی نمی‌کنند.
رئیس فراکسیون امید با بیان اینکه بحث استیضاح برخی وزرا توسط دوستان ما به حق مطرح است، گفت: چرا برخی مدیران که به بهانه وجود مجلس نهم در ابتدای دولت سرکار آمدند، تغییر نکردند؟ چه تلاشی برای تغییر فضای امنیتی دانشگاه‌ها انجام شده است؟ موضع ما این است که هر گروه دانشجویی باید برای فعالیت میدان داشته باشد. نباید فضا برای یک طرف بسته شده
و طرف دیگر کاملا آزاد باشد. وزارت علوم پاسخ دهد چرا به درخواست برای تأسیس اتحادیه انجمن‌های اسلامی پاسخ نمی‌دهند. البته اصلاحاتی در درون دانشگاه‌ها انجام شده اما این اصلاحات کافی نیست. من معتقدم دانشجو باید در دانشگاه آزاد باشد تا حرف و نظر خود را بیان کند.
نماینده مردم تهران همچنین خاطر نشان کرد: ببینید در زمینه کنسرت‌ها چه جریانی را به راه انداختند. مبنا باید مر قانون باشد و همه دستگاه‌ها مر قانون را اجرا کنند. با چه اختیاری اجازه نمی‌دهند کنسرت در یک شهر برگزار شود.
عارف تأکید کرد: البته مهمترین مسئله مردم را معیشت و اشتغال جوانان می‌دانیم و آن را در مجلس به صورت جدی دنبال می‌کنیم. البته تحقیق و تفحص را هم جدی می‌دانیم زیرا متأسفانه فساد اقتصادی در اغلب دستگاه‌های ما ریشه دوانده است. ما هر جا احساس نیاز کنیم تحقیق و تفحص را دنبال کرده و آن را هم سیاسی نمی‌کنیم.
وی در پایان با اشاره به اینکه دولت پیام تغییر در اسفند 94 را درک کرده و به آن عمل کند، گفت: اگر دولت عمل کند بهتر از این است که مجلس از اختیارات قانونی خود استفاده کند. ما همواره نقطه نظرات خود را دوستانه به وزرا منتقل می‌کنیم، صبر هم داریم اما انتظار عمل از سوی دولت هم داریم
به گزارش ایسنا، محمدرضا عارف صبح امروز در نشست سراسری شورای نمایندگان انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها اظهار کرد: مهمترین دستاورد اصلاحات در سال 94 ، تشکیل شورای عالی سیاستگذاری و رسیدن به یک ائتلاف فراگیر بود. ما هیچگاه دنبال سهم‌خواهی نبودیم و توانستیم به آرزوی وحدت دست یابیم.
وی در ادامه اظهار کرد: دستاورد دیگر ما ایجاد ائتلاف با حامیان دولت بود. ما با این ائتلاف به اقدامات خود در خرداد 92 مشروعیت بخشیدیم. نتیجه انتخابات خرداد 92 متعلق به اصلاحات بود که آن دستاورد باید حفظ می‌شد. البته ائتلاف 94 برای اصلاحات هزینه داشت و بعضی اقدامات ما سوالاتی را برای جوانان اصلاح طلب ایجاد کرد. ما در این ائتلاف برخی چهره‌های حزبی اصلاحات را کنار گذاشتیم و اصلاحات به خاطر رویکرد خود یعنی عقلانیت و آرامش این هزینه را تحمل کرد. ما نشان دادیم عقلانیت، اعتدال و آرامش نه شعار بلکه راهبرد ما بود که این اقدام ما هم با استقبال مردم روبرو شد به گونه‌ای که رأی مردم ایران برای تحلیل‌گران سیاسی ناباورانه بود.
ریس شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان تاکید کرد: ما سپس نام ائتلاف را امید گذاشتیم و فراکسیون امید را ایجاد کردیم و شعار محوری خود را امید، آرامش و رونق اقتصادی انتخاب کردیم. این فراکسیون هم روند خوبی را چه در رابطه با طرح‌ها و لوایح و چه در رابطه با انتخاب نمایندگان در شوراهای عالی داشت. در پیشبرد و در انتخاب نمایندگان در شورای عالی ما دستاوردهای خوبی داشتیم که از نظر رقیب باورکردنی نبود.
عارف با بیان اینکه به همین دلیل حملات فراکسیون امید تشدید شد، تصریح کرد: حملات دو هفته اخیر به فراکسیون امید بی‌دلیل نیست زیرا ما توانستیم دو نفر از اعضای این فراکسیون را به عنوان ناظر در کمیسیون ماده 10 احزاب انتخاب کنیم. از دو ساعت بعد از این اتفاق، حملات به فراکسیون امید در فضای مجازی آغاز شد. البته شعار ما آرامش و امید است اما جریانی می‌خواهد فراکسیون امید را در جایگاه اپوزیسیون قرار دهد. هر چند من بارها مطرح کردم که ما جریان اصلی و اصیل انقلاب و نظام هستیم اما باید خیلی هم مراقب باشیم که در جایگاه اپوزیسیون قرار نگیریم. ما به رقابت سالم از طریق صندوق‌های رأی اعتقاد داریم.
وی در ادامه گفت: حرفهای تند زدن و ایجاد محبوبیت کاذب کوتاه مدت کار ساده‌ای است ولی ما این کار را کم لطفی به جوانانی می‌دانیم که کارنامه خوبی در درک شرایط موجود کشور دارند.
این نماینده مجلس شورای اسلامی در بخش دیگری از اظهارات خود با اشاره به انتخابات اردیبهشت 96 تأکید کرد: انتخابات شوراها به اندازه انتخابات ریاست جمهوری برای ما اهمیت دارد. ما باید همان مسیری که در اسفند 94 طی کردیم را ادامه دهیم. در سال 92 یک فضای ناامیدی وجود داشت اما ما موفق شدیم و اتفاق خوبی افتاد و در سال 94 ما در شرایط بهتری موفق شدیم و توانستیم به خیال خام بستن پرونده اصلاحات پایان دهیم.
عارف با تأکید بر اینکه ما باید انسجام خود را حفظ کنیم، گفت: خواهش من از درون جبهه اصلاحات این است که قدر انسجام را بدانند. ما اگر دچار غرور و خودبزرگ‌بینی شویم، گرفتار خواهیم شد. من انتقادات احزاب اصلاح طلب را می‌پذیرم و معتقدم عملکرد شورای عالی سیاستگذاری باید نقد شده و اشکالات آن برطرف شود. اما باید بپذیریم که فقط یک شورا و یک مرکز فرماندهی داشته باشیم. یادمان نرود سال 90 در انتخابات مجلس چه جایگاهی داشتیم. یادمان نرود سال 84 چه اتفاقی افتاد. برای حفظ انسجام هم باید آستانه تحمل خود را افزایش دهیم. در مقطع فعلی حرکت جبهه‌ای لازم است و همه باید در این مسیر گام برداریم. ما اگر خوب عمل کنیم مردم هم با ما خواهند بود زیرا معتقدم اکثر مردم گفتمان اصلاحات را پذیرفته‌اند.
به گزارش ایسنا، وی در بخش دیگری از اظهارات خود گفت: احساس می‌شود در خیلی از دستگاه‌ها شعار تغییر که مردم به آن در اسفند 94 رأی دادند درک نشده است. برخی دستگاه‌های اجرایی در هفته‌های اول مجلس بسیار فعال بودند و گله ما این است چرا آن ها در راستای مطالبات مردم فعالیت خود را مدیریت نمی‌کنند. مردم خواهان تغییر در نگرش‌ها هستند. 50 یا 60 درصد مدیران دستگاه‌ها متعلق به دوران گذشته هستند که با دولت همراهی نمی‌کنند.
رئیس فراکسیون امید با بیان اینکه بحث استیضاح برخی وزرا توسط دوستان ما به حق مطرح است، گفت: چرا برخی مدیران که به بهانه وجود مجلس نهم در ابتدای دولت سرکار آمدند، تغییر نکردند؟ چه تلاشی برای تغییر فضای امنیتی دانشگاه‌ها انجام شده است؟ موضع ما این است که هر گروه دانشجویی باید برای فعالیت میدان داشته باشد. نباید فضا برای یک طرف بسته شده
و طرف دیگر کاملا آزاد باشد. وزارت علوم پاسخ دهد چرا به درخواست برای تأسیس اتحادیه انجمن‌های اسلامی پاسخ نمی‌دهند. البته اصلاحاتی در درون دانشگاه‌ها انجام شده اما این اصلاحات کافی نیست. من معتقدم دانشجو باید در دانشگاه آزاد باشد تا حرف و نظر خود را بیان کند.
نماینده مردم تهران همچنین خاطر نشان کرد: ببینید در زمینه کنسرت‌ها چه جریانی را به راه انداختند. مبنا باید مر قانون باشد و همه دستگاه‌ها مر قانون را اجرا کنند. با چه اختیاری اجازه نمی‌دهند کنسرت در یک شهر برگزار شود.
عارف تأکید کرد: البته مهمترین مسئله مردم را معیشت و اشتغال جوانان می‌دانیم و آن را در مجلس به صورت جدی دنبال می‌کنیم. البته تحقیق و تفحص را هم جدی می‌دانیم زیرا متأسفانه فساد اقتصادی در اغلب دستگاه‌های ما ریشه دوانده است. ما هر جا احساس نیاز کنیم تحقیق و تفحص را دنبال کرده و آن را هم سیاسی نمی‌کنیم.
وی در پایان با اشاره به اینکه دولت پیام تغییر در اسفند 94 را درک کرده و به آن عمل کند، گفت: اگر دولت عمل کند بهتر از این است که مجلس از اختیارات قانونی خود استفاده کند. ما همواره نقطه نظرات خود را دوستانه به وزرا منتقل می‌کنیم، صبر هم داریم اما انتظار عمل از سوی دولت هم داریم
