ضرورت همکاری ملی فراتر از تبصره های قانونی 9خرداد-99
نقش فراتر از
تبصره های قانونی فقط بر عهده رهبر ام الفساد خامنه ای رمال است که از طریق صدور
نامه های حکومتی اجرا می گردد.
به نظر می‌رسد وظیفه مبرم همه نیروهای فعال کشور در شرایط کنونی عبور از همه اما و اگرهای سیاسی و جناحی است. با هر سلیقه سیاسی و حتی فکری و عقیدتی باید با درک شرایط حاد کشور به کار و تلاش بی‌وقفه و هماهنگ همت گماشت و به دور از تعارفات سیاسی و ملاحظات معمول همراهی و یکدلی را مد نظر قرار داد. رقابت‌های سیاسی را به وقت دیگری موکول کرد و ما و منی معمول این سازمان و آن نهاد یا این قوه و آن قوه را رها کرد.
به گزارش ایسنا، غلامحسین کرباسچی، دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی، در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت: «بی‌تردید می‌توان اذعان نمود که مجلس یازدهم در بی‌سابقه‌ترین شرایط بحرانی امروز شروع به‌کار کرد. شرایطی بحرانی برای کشور و برای جهان و برای بشریت. نیاز به توضیح نیست که کشور چگونه در بحران عمیق اقتصادی ناشی از تحریم و کسر بودجه بی‌سابقه ٥٠درصدی و تورم و بیکاری فلج‌کننده گرفتار بود که بیماری عجیب و عالمگیر کرونا از راه رسید و اتفاقاتی را باعث شد که در یکصد ساله اخیر هم مشابه آن در تاریخ ثبت نشده است.
از سویی دیگر بلیه‌های طبیعی سیل و زلزله و گردوغبار و آفات طبیعی دیگر و مشکل آب و هوا و ... و تنش‌های سیاسی داخلی و بین‌المللی و تهاجم روانی و تبلیغاتی پرحجم شبانه‌روزی و پیامد همه اینها تأثیرات مخرب روحی و عصبی که منشأ بیماری‌های حاد فراگیر روانی در بسیاری از اقشار جامعه شده است. در چنین شرایطی که تنها به بخش کمی از آن چه واقعاً هست اشاره شد، رهنمود رئیس محترم جمهوری و رئیس محترم سنی مجلس برای همکاری مجلس جدید و دولت در چارچوب قانون اساسی که شعاری همیشگی به نظر می‌رسد و بارها در این دهه‌ها در مقدمه هر مصاف سختی از زبان طرفین ماجرا تکرار شده، به هیچ وجه کافی نیست. در شرایطی که برای حل فقط یک مشکل از این همه، یعنی همان کرونا، قوی‌ترین دولت‌های جهان با همه امکانات فنی و اقتصادی و ارتباطات جهانی و اتوریته حکومتی، به زانو درآمده‌اند نمی‌شود اینجا فقط به همین حرف‌های کلیشه‌ای قناعت کرد و با تعارف و رودربایستی و ان‌شاءالله و ماشاءالله نارسایی‌های زندگی مردم را مرتفع و گره‌های پیچیده در هم را باز کرد، برای مردمی که این همه تنش و دلهره روانی را از داخل و خارج تحمل می‌کنند و این بار سنگین فشار اقتصادی، اجتماعی و سیاسی را به دوش می‌کشند، به هیچ وجه روا نیست که بار دیگر از رسانه‌های حقیقی و مجازی باز شاهد تاختن این دستگاه و آن مقام به یکدیگر باشند و به مچ‌گیری‌های بی‌حاصل و دامن زدن به تبلیغات و آگراندیسمان‌های هر روزه نقطه‌ضعف‌ها مشغول شوند.
به یقین اگر امروز تمام حکومت و هم ارگان‌ها و دستگاه‌های نظام با تمام توان و صرف همه امکانات برای کم کردن آلام مردم و رفع بخشی از گرفتاری‌های متنوع هر روزه آنها بپردازند، باز هم بعید است که در میان‌مدت امیدوار به وضعیت بهتری بود و تنها روزنه امید همراهی و همکاری خود مردم است که آن هم در شرایطی قابل تحقق است که واقعاً همدلی و یکپارچگی همه دستگاه‌ها و نهادهای حکومت را شاهد باشند. به نظر می‌رسد وظیفه مبرم همه نیروهای فعال کشور در شرایط کنونی عبور از همه اما و اگرهای سیاسی و جناحی است. با هر سلیقه سیاسی و حتی فکری و عقیدتی باید با درک شرایط حاد کشور به کار و تلاش بی‌وقفه و هماهنگ همت گماشت و به دور از تعارفات سیاسی و ملاحظات معمول همراهی و یکدلی را مد نظر قرار داد. رقابت‌های سیاسی را به وقت دیگری موکول کرد و ما و منی معمول این سازمان و آن نهاد یا این قوه و آن قوه را رها کرد و اگر جلسه‌ای به عنوان سران قوا تشکیل می‌شود از شخص رئیس‌جمهوری و سران دیگر این وحدت نظر و یکرنگی به خالص‌ترین شکل آن را امید داشت. این روند همکاری و هماهنگی بسیار فراتر از مسائل شکلی مطرح شده در قانون اساسی یا تمسک به مواد و تبصره های دیگر قوانین است، در این صورت امید به تحقق رؤیایی است که رئیس‌جمهوری تلویحاً به آن اشاره کرد. واقعاً این دفعه می‌توان امیدوار به تحقق این رؤیا بود؟»
