مگر ما قربانیان استبداد وتک صدایی و
سرکوب و سانسور نمی باشیم؟ 4 مهر-92
کپی کاری یعنی چه؟
بیاد دارم قبل از
انقلاب در کنج دنجی یک مغازه سر صحبت با دوست همکاری باز شده بود که
پیرامون مسایل اجتماعی و سیاسی روز بود . این دوست که دبیر ادبیات بود اشاره به
نکته جالبی نمود که در ذهن من نقش بست وتاکنون فراموش نشده است . چون گفت برخی مثل پلیس راهنمایی
سر چهار راه های خیابان ها هستند که فقط
سوت می کشند وبا حرکات دست شان جهت و مسیر
حرکت خود روها را نشان می دهند. یا اینکه از یک استاد جامعه شناسی آرژانتینی
نقل می کرد که سیستم آزمو شی
در جهان سوم نه تحقیقی که توبره ای می باشد .چون دانشجو اگر باهوش باشد همان چه استاد گفته را در توبره ی
خود می ریزد وموقع امتحان آن را پس می دهد و دیگر تحقیق وپژوهش بیشتر نمی کند تا از طریق رابطه ی علت و معلولی صحت آن را بداند چون یادگیری اش برای نمره ونه آموختن است ونه تحقیق و دانستن . اکنون سئوال است که کپی کاری یا نقض قوانن سایت بالاترین یعنی چه که بهانه ی تنبیه کاربر و غیر مجاز شدن وبلاگ می شود؟ مگر همه وبلاگ نویسان خبرگزاری ویژه و مستقل دارند؟ مگر
حتی خبرگزاری های مهم جهان گاهی منبع گزارش
های خبری شان از منابع خبری دیگر نیست؟ مگر پیرامون نقل خبر ها گاهی تحلیل وتفسیر داده نمی شود؟ همچنین مگر همه سایت های خبررسانی
تأکید می کنند که کپی و نقد کردن خبرهای شان ممنوع می باشد؟ خلاصه چه اشکال دارد
اگر چنانچه خبر وگزارش ومقاله و تصویر و.... کپی ودر وبلاگ گذاشته می شود . سپس با ذکر منبع آن نقد
یا نظری پیرامون آن افزوده می گردد؟ چرا بایداین کار کپی کاری نامیده و مورد مجازات واقع گردد و
وبلاگ غیر مجاز شود! مگر گفته نمی شود همه
چیز را همگان دانند؟ مگر ما قربانیان استبداد وتک صدایی و سرکوب و سانسور نمی باشیم؟ مگر برای آزادی به
خصوص آزادی بیان مبارزه نمی کنیم؟ پس خط کشی و ممیزی کردن و خط سرخ سانسور تعیین نمودن و
آزادی را محدود کردن برای چیست؟ ناگفته نماند که من بشدت مخالف اتهام وتوهین و فحاشی
هستم .چون وقتی کسی چیزی برای گفتن دارد
یا منطق در کار باشد. دیگر نیاز به برچسب
و اتهام وهتاکی و صدا کلفت کردن و رگ گردن برجسته نمودن و... نیست.
