شهر آرام ـ
شهروند آرام 8شهریور-96
نه کشور ونه شهر آرام
است و نه شهروند امنیت دارد و نه آرام وراضی وخشنود است.
تهران- ایرنا- با صدور حکم دکتر نجفی به
عنوان شهردار تهران توسط وزارت کشور، دوران جدید فعالیت شهرداری این کلانشهر آغاز
می‌شود. شهری و شهرداری، که چه بخواهیم و چه نخواهیم به‌ویژه در دهه‌های اخیر
پیوندی غیرقابل انکار با سیاست داشته است.
فتح الله آملی دریادداشتی در روزنامه
اطلاعات، نوشته است:اگر به سابقه رجوع کنیم اداره شهر یک بار به ریاست جمهوری
انجامید و بار دیگر نیز به سودای ریاست جمهوری... و آنقدر سایه سیاست بر او سنگین
است که به محض اندکی تأخیر کاملاً قانونی در تأیید حکم مسئولیتش توسط وزارت کشور،
گمانه‌زنی‌های فراوانی را در داخل و خارج از کشور پدید آورد. شورای شهر را وادار
به تعیین سرپرست موقت کرد و وزارت کشور را به اعلام تأیید حکم در دیروقت همان شب
تا دوران تصدی سرپرست به 24 ساعت نیز نکشد. و شاید همین پیوند خوردگی این شهر و
شهردار آن به سیاست، از جمله آسیب‌هایی باشد که این متروپل را تهدید کرده و می‌کند.
چرا که هرچه سیاست زدگی و سودای کسب قدرتِ بیشتر در آن کمتر باشد امور شهر بهتر
سامان می‌گیرد. شهری که شهروندانش مدت‌‌هاست با مشکلات متعددی دست به گریبانند که
قرار را از آنان گرفته است. شهری که خواسته یا ناخواسته، درست یا غلط الگویی شده
است برای اداره و توسعه در سایر کلانشهرها و حتی شهرهای کوچکتر دیگر این سرزمین...
با این‌همه شورای شهر و شهردار جدید در دوران جدید اداره شهر وظایف سنگینی بر عهده دارند که از جمله مهمترین آنها برقراری نوعی توازن، تعادل و قرار و آرامش در این شهر است و برای تحقق این هدف بیش از هرچیز به اصلاح ساختار نیازمندند. ساختاری که در آن تکیه بر درآمدهای پایدار، نخستین سنگ بنای آن است. همه می‌دانیم که اداره شهر و تأمین هزینه‌های متنوع و متکثر آن با روش‌های گذشته‌ی تأمین مالی ممکن نیست. دیگر نمی‌شود با فروش تراکم، به‌ویژه فروش تراکم تجاری به کسب درآمد پرداخت. تهران سال‌هاست به یک کارگاه ساختمانی بزرگ بدل شده که آرامش را از شهر و شهروندانش گرفته است.
تهران همین حالا به قدر کافی مال و مگامال و مجتمع‌های بزرگ تجاری و اداری دارد و به نظر نمی‌رسد که دیگر فضایی برای افزایش این برجها و بلند مرتبه‌ها وجود داشته باشد. تهران خانه‌های خالی زیادی هم دارد که کمک چندانی به حل مشکل مسکن شهروندانش به حساب نمی‌آید. شاید هم به عکس، این میل رو به تزاید ساخت و ساز در مناطق مرفه شهر و تورم قیمتی که پدید آورده کار را بر آنان برای پیدا کردن جان پناه مناسب دشوارتر هم کرده است. این کلانشهر از دو آلودگی زیست محیطی هم به شدت در رنج است. آلودگی هوا و آلودگی صوتی که این دومی حتی از اولی هم بدتر است. ترافیک در این شهر دیگر پیک و غیرپیک نمی‌شناسد و تقریباً در همه ساعات شبانه‌روز به جز ساعات محدودی، آن هم پس از نیمه شب، بر اعصاب ساکنانش سوهان می‌کشد.
مبلمان شهری هماهنگ و چشم نواز، توجه به معماری ایرانی، اسلامی، توجه به جاذبه‌های بصری و تنوع رنگ در منظر‌گاه‌های عمومی و نمای ساختمانی، فضای رفت و آمد و پارکینگ مناسب و نزدیک کردن شمال و جنوب از جمله خلأ‌هایی است که در این کلانشهر احساس می‌شود و شورای شهر و شهردار باید برایش فکری بکنند. که البته ناگفته پیداست که کار سختی هم در پیش دارند و شاید هم گفته شود این همه مطالبات بر زمین مانده و درخواست برآورده کردن آنها توقعی نامعقول و بیجاست آن هم در شرایطی که شهر دارای یک دیوانسالاری حجیم و پرخرج است با نزدیک به 60 هزار نفر کارمند که باید هر ماه حقوقشان را تأمین کرد. در حالی که همین حالا صحبت از 20 هزار یا به قولی 60 هزار میلیارد تومان بدهی است که اگر قرار باشد درآمدهای حاصل از تراکم فروشی هم نباشد داشتن چنین انتظاراتی خیال خام است.
یادمان باشد که با علم به همه این مشکلات، شورای جدید در انتخابات ثبت نام کرد و وعده‌هایی به شهروندان داد و با مویه و زاری بر گذشته و یادآوری مصائب دوران قبل نمی‌توان بر انتظارات و مطالبات سرپوش گذاشت و وعده‌ها را فراموش کرد و پس از پیروزی در انتخابات به کناری نهاد. اگر می‌گوئیم برایمان بدهی گذاشته‌اند باید سعی کنیم ما چنین میراثی برجای نگذاریم. اگر می‌گوئیم با فروش شهر و محیط‌زیست و فضای سبز و سرمایه‌های شهر، آنرا اداره کرده‌اند ما چنین نکنیم. اگر می‌گوئیم مدیریت شهر سوداگرانه بوده است ما عاقلانه و عالمانه اداره‌اش کنیم. یادمان باشد اعتماد ملت در هر موردی دائمی نیست و مردم بر اساس عملکرد ما داوری می‌کنند و از آن مهمتر تاریخ و آیندگان نیز در مورد ما قضاوت خواهند کرد. و باز یادمان باشد که این شهر چه بخواهیم و چه نخواهیم درست یا غلط یک شهر الگو برای مدیریت شهری در کشور به حساب می‌‌آید و اگر درست اداره‌اش کنیم الگوی مناسب و درستی برای اداره همه شهرهایمان پدید آورده‌ایم.
انتظار است اعضای محترم شورای شهر و شهردار جدید و تیم مدیریتی او اگر قصد استفاده از سیاست و سیاست‌ورزان را نیز دارند نه از شهر برای سیاست‌‌ورزی خویش، بلکه از سیاست و دولتمردان و سیاست‌ورزان در مسیر و جهت رشد و رفع مشکلات و توسعه متناسب شهر و رفاه بیشتر شهروندانش، استفاده کنند که نکته بس مهمی است. ضمن تبریک به اعضای شورای شهر و شهردار جدید، برای همگی در جهت تحقق اهداف متعالی ایجاد شهری آرام و آرامش‌بخش با بیشترین حقوق شهروندی آرزوی توفیق داریم و امیدواریم تیم جدید بتواند از بهترین سرمایه‌ی در اختیار هر حکومت و دولت و شهری که همان سرمایه اجتماعی است بیشترین بهره را ببرد.
*منبع:روزنامه اطلاعات،1396،6،7
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131**انتشاردهنده:شهربانو جمعه
با این‌همه شورای شهر و شهردار جدید در دوران جدید اداره شهر وظایف سنگینی بر عهده دارند که از جمله مهمترین آنها برقراری نوعی توازن، تعادل و قرار و آرامش در این شهر است و برای تحقق این هدف بیش از هرچیز به اصلاح ساختار نیازمندند. ساختاری که در آن تکیه بر درآمدهای پایدار، نخستین سنگ بنای آن است. همه می‌دانیم که اداره شهر و تأمین هزینه‌های متنوع و متکثر آن با روش‌های گذشته‌ی تأمین مالی ممکن نیست. دیگر نمی‌شود با فروش تراکم، به‌ویژه فروش تراکم تجاری به کسب درآمد پرداخت. تهران سال‌هاست به یک کارگاه ساختمانی بزرگ بدل شده که آرامش را از شهر و شهروندانش گرفته است.
تهران همین حالا به قدر کافی مال و مگامال و مجتمع‌های بزرگ تجاری و اداری دارد و به نظر نمی‌رسد که دیگر فضایی برای افزایش این برجها و بلند مرتبه‌ها وجود داشته باشد. تهران خانه‌های خالی زیادی هم دارد که کمک چندانی به حل مشکل مسکن شهروندانش به حساب نمی‌آید. شاید هم به عکس، این میل رو به تزاید ساخت و ساز در مناطق مرفه شهر و تورم قیمتی که پدید آورده کار را بر آنان برای پیدا کردن جان پناه مناسب دشوارتر هم کرده است. این کلانشهر از دو آلودگی زیست محیطی هم به شدت در رنج است. آلودگی هوا و آلودگی صوتی که این دومی حتی از اولی هم بدتر است. ترافیک در این شهر دیگر پیک و غیرپیک نمی‌شناسد و تقریباً در همه ساعات شبانه‌روز به جز ساعات محدودی، آن هم پس از نیمه شب، بر اعصاب ساکنانش سوهان می‌کشد.
مبلمان شهری هماهنگ و چشم نواز، توجه به معماری ایرانی، اسلامی، توجه به جاذبه‌های بصری و تنوع رنگ در منظر‌گاه‌های عمومی و نمای ساختمانی، فضای رفت و آمد و پارکینگ مناسب و نزدیک کردن شمال و جنوب از جمله خلأ‌هایی است که در این کلانشهر احساس می‌شود و شورای شهر و شهردار باید برایش فکری بکنند. که البته ناگفته پیداست که کار سختی هم در پیش دارند و شاید هم گفته شود این همه مطالبات بر زمین مانده و درخواست برآورده کردن آنها توقعی نامعقول و بیجاست آن هم در شرایطی که شهر دارای یک دیوانسالاری حجیم و پرخرج است با نزدیک به 60 هزار نفر کارمند که باید هر ماه حقوقشان را تأمین کرد. در حالی که همین حالا صحبت از 20 هزار یا به قولی 60 هزار میلیارد تومان بدهی است که اگر قرار باشد درآمدهای حاصل از تراکم فروشی هم نباشد داشتن چنین انتظاراتی خیال خام است.
یادمان باشد که با علم به همه این مشکلات، شورای جدید در انتخابات ثبت نام کرد و وعده‌هایی به شهروندان داد و با مویه و زاری بر گذشته و یادآوری مصائب دوران قبل نمی‌توان بر انتظارات و مطالبات سرپوش گذاشت و وعده‌ها را فراموش کرد و پس از پیروزی در انتخابات به کناری نهاد. اگر می‌گوئیم برایمان بدهی گذاشته‌اند باید سعی کنیم ما چنین میراثی برجای نگذاریم. اگر می‌گوئیم با فروش شهر و محیط‌زیست و فضای سبز و سرمایه‌های شهر، آنرا اداره کرده‌اند ما چنین نکنیم. اگر می‌گوئیم مدیریت شهر سوداگرانه بوده است ما عاقلانه و عالمانه اداره‌اش کنیم. یادمان باشد اعتماد ملت در هر موردی دائمی نیست و مردم بر اساس عملکرد ما داوری می‌کنند و از آن مهمتر تاریخ و آیندگان نیز در مورد ما قضاوت خواهند کرد. و باز یادمان باشد که این شهر چه بخواهیم و چه نخواهیم درست یا غلط یک شهر الگو برای مدیریت شهری در کشور به حساب می‌‌آید و اگر درست اداره‌اش کنیم الگوی مناسب و درستی برای اداره همه شهرهایمان پدید آورده‌ایم.
انتظار است اعضای محترم شورای شهر و شهردار جدید و تیم مدیریتی او اگر قصد استفاده از سیاست و سیاست‌ورزان را نیز دارند نه از شهر برای سیاست‌‌ورزی خویش، بلکه از سیاست و دولتمردان و سیاست‌ورزان در مسیر و جهت رشد و رفع مشکلات و توسعه متناسب شهر و رفاه بیشتر شهروندانش، استفاده کنند که نکته بس مهمی است. ضمن تبریک به اعضای شورای شهر و شهردار جدید، برای همگی در جهت تحقق اهداف متعالی ایجاد شهری آرام و آرامش‌بخش با بیشترین حقوق شهروندی آرزوی توفیق داریم و امیدواریم تیم جدید بتواند از بهترین سرمایه‌ی در اختیار هر حکومت و دولت و شهری که همان سرمایه اجتماعی است بیشترین بهره را ببرد.
*منبع:روزنامه اطلاعات،1396،6،7
**گروه اطلاع رسانی**1893**9131**انتشاردهنده:شهربانو جمعه
