: در قدیم برای قمار
بازی علاوه بر خانه‌هائی که در آن قمار راه می‌انداختند مکانهایی مثل خرابه‌ها و
پشت دروازه‌های شهر و روی پشت بام حمامها و جاهای کم رفت و آمد، سفره‌هائی برای
این کار گشوده میشد و گرداننده قمار را «کاسه کوزه دار» می‌گفتند
«کاسه کوزه» سمبل این حرفه بشمار می‌رفت و غرض از کاسه ظرفی بود که از هر یک تومان بُرد، یک قران سهم گرداننده یا قمار خانه‌دار در آن انداخته میشد: یعنی یک دهم مبلغ بُرد و کوزه نیز گلدان دهن باریک یا کوزه کوچکی بود که تاس را در آن ریخته و تکان داده و روی بساط می‌انداختند تا از یک تا شش چه رقمی بنشیند
و البته هنگامی که کار به دعوا و چاقو کشی رسیده و آژان و پاسبان پست سر رسیده و به بساط قماربازها حمله می‌کردند اول کار آنها این بود که با لگدی کاسه و کوزه و بساط داخل سفره را به کناری پرت کرده و با گفتن جمع کن کاسه کوزه تو، همه اراذل را ریسه کرده و به کلانتری محل می‌بردند.
«کاسه کوزه» سمبل این حرفه بشمار می‌رفت و غرض از کاسه ظرفی بود که از هر یک تومان بُرد، یک قران سهم گرداننده یا قمار خانه‌دار در آن انداخته میشد: یعنی یک دهم مبلغ بُرد و کوزه نیز گلدان دهن باریک یا کوزه کوچکی بود که تاس را در آن ریخته و تکان داده و روی بساط می‌انداختند تا از یک تا شش چه رقمی بنشیند
و البته هنگامی که کار به دعوا و چاقو کشی رسیده و آژان و پاسبان پست سر رسیده و به بساط قماربازها حمله می‌کردند اول کار آنها این بود که با لگدی کاسه و کوزه و بساط داخل سفره را به کناری پرت کرده و با گفتن جمع کن کاسه کوزه تو، همه اراذل را ریسه کرده و به کلانتری محل می‌بردند.
