اشپیگل: دنیا شاهد
فروپاشی ابرقدرت آمریکاست 28 فروردین
-99
ترامپ نه مثل رهبر کره شمالی و چین وروسیه و رهبر ولی
فقیه همه کاره رژیم و ولایت فقیه نیست تا
برای سالیان متمادی رئیس جمهور باشد .چون ماگزیمم دو دوره 4 ساله می تواند رئیس
جمهور آمریکا باشد که دوره 4 ساله اولش رو
به پایان است . حال چگونه ترامپ قادر به فروپاشی ابرقدرت آمریکاست که اگر واقعی
باشد . بدون شک ترکش این فروپاشی به خیلی ازکشورهای دیگر جهان اصابت خواهد نمود و
سرانجامی مشابه آمریکا خواهند داشت؟
یک مجله آلمانی تصریح کرد: سیاست‌های
ناکام دونالد ترامپ، آمریکا را به ورطه فروپاشی می‌کشاند.
اشپیگل با طرح سوالی در همین زمینه، به بی‌تدبیری‌های مدیریتی و اقتصادی دولت آمریکا در بحران کرونا پرداخت و نوشت: سوالی که در اینجا مطرح است آن است که «آیا جهان قرار است شاهد انفجار درونی یک ابرقدرت باشد؟»
گرِگ تِرنر، یک میانسال ۵۵ ساله ساکن شهر «آلامِدا»ی ایالت «کالیفرنیا» که همانند شهروندان آمریکایی با حضور به موقع خود، به خیل دریافت‌کنندگان توزیع غذا (ی رایگان) این شهر پیوسته است. ترنر در پاسخ به این سؤال که آیا او شغلش را از دست داده، گفت: سه هفته پیش، درجا بعد از ۱۵ سال که به عنوان یک اپراتور در یک شرکت بسیار بزرگ تحویل دهنده مواد شیمیایی «داو دوپون» (بزرگ‌ترین تولیدکننده آمریکایی مواد شیمیایی جهان) کار می‌کردم، اخراج شدم. سیندی هاتس ۶۳ ساله نیز که مسئول توزیع غذاست گفت: توزیع امروز ما به ده برابر روز‌های معمول خود رسیده است و اتفاقا روز به روز هم بیشتر می‌شود. صف دریافت‌کنندگان غذای رایگان، تا نبش دو خیابان بعدی هم رسیده است.
هیچ جا بحران کرونا در آمریکا ملموس‌تر از این برنامه توزیع غذای رایگان در این کشور نیست. این صحنه‌ها چنان سیاه و سفید است که به سختی می‌توان آن‌ها را از سال‌های دهه سی میلادی قرن گذشته تمیز داد. زمانی که دونالد ترامپ، سه سال پیش به‌عنوان رئیس‌جمهور آمریکا سوگند یاد کرد، وعده حفظ کرامت و منزلت ملی و توانمندی‌های جدید را برای آمریکا مطرح کرد.
اما حالا ویروس کرونا، آمریکا را در بزرگ‌ترین بحران از زمان «رکود بزرگ» (یک دهه پیش از آغاز جنگ جهانی دوم که از سال ۱۹۲۹ شروع و در اواخر دهه ۱۹۳۰ در آمریکا و سایر کشور‌های جهان به وقوع پیوست و می‌توان آن را عمیق‌ترین، طولانی‌ترین و گسترده‌ترین بحران اقتصادی سده بیستم دانست) سرنگون کرده است.
متفاوت از بحران‌های جهانی دیگر، آمریکا به‌عنوان قدرت پیشرو و رهبری‌کننده جهان حذف شده است. آمریکای امروز، درگیر خودش شده است.
اکنون آمریکا در حکم «چراغ عقب» و «کودک مسئله‌دار» مبارزه با این ویروس است. در حالی که چین و کره جنوبی، جزو نخستین کشور‌هایی هستند که توانستند شیوع بیماری را متوقف کنند و در حالی که بخش‌هایی از اروپا در تلاش برای بازگشت تدریجی و آهسته به شرایط عادی هستند، آمریکا رکورد منفی می‌زند.
به باور کاخ سفید، در هیچ کشور کره زمین، شمار مبتلایان و قربانیان به اندازه آمریکا نخواهد بود. کاخ سفید تا پاییز امسال تا ۲۴۰ هزار
مرگ و میر بر اثر ابتلا به کرونا را محتمل می‌داند. بر اساس مطالعه «بانک فدرال رزرو سنت لوئیس» آمریکا در ژوئن امسال، ۴۷ میلیون آمریکایی، شغل خود را از دست می‌دهند.
البته این عالم‌گیری کرونایی ضعف‌هایی را آشکار کرد که پیش از ترامپ وجود داشت. منظور نظام سلامتی است که عدالت در آن لحظه‌ای که به فوری‌ترین و ضروری‌ترین شکل به وجودش نیاز است، شکست می‌خورد؛ نظام سرمایه‌داری که فقط به فکر رشد و بالارفتن است و برای سقوط‌های ناگهانی، هیچ توقفی را نمی‌شناسد. به‌راستی آیا جهان، فروپاشی یک ابرقدرت را تجربه می‌کند؟ اینکه قدرتمندان پکن به آمریکا همانند یک کشور در حال توسعه کمک می‌کنند، نماد جابه‌جایی روابط جهانی قدرت را نشان می‌دهد.
اشپیگل با طرح سوالی در همین زمینه، به بی‌تدبیری‌های مدیریتی و اقتصادی دولت آمریکا در بحران کرونا پرداخت و نوشت: سوالی که در اینجا مطرح است آن است که «آیا جهان قرار است شاهد انفجار درونی یک ابرقدرت باشد؟»
گرِگ تِرنر، یک میانسال ۵۵ ساله ساکن شهر «آلامِدا»ی ایالت «کالیفرنیا» که همانند شهروندان آمریکایی با حضور به موقع خود، به خیل دریافت‌کنندگان توزیع غذا (ی رایگان) این شهر پیوسته است. ترنر در پاسخ به این سؤال که آیا او شغلش را از دست داده، گفت: سه هفته پیش، درجا بعد از ۱۵ سال که به عنوان یک اپراتور در یک شرکت بسیار بزرگ تحویل دهنده مواد شیمیایی «داو دوپون» (بزرگ‌ترین تولیدکننده آمریکایی مواد شیمیایی جهان) کار می‌کردم، اخراج شدم. سیندی هاتس ۶۳ ساله نیز که مسئول توزیع غذاست گفت: توزیع امروز ما به ده برابر روز‌های معمول خود رسیده است و اتفاقا روز به روز هم بیشتر می‌شود. صف دریافت‌کنندگان غذای رایگان، تا نبش دو خیابان بعدی هم رسیده است.
هیچ جا بحران کرونا در آمریکا ملموس‌تر از این برنامه توزیع غذای رایگان در این کشور نیست. این صحنه‌ها چنان سیاه و سفید است که به سختی می‌توان آن‌ها را از سال‌های دهه سی میلادی قرن گذشته تمیز داد. زمانی که دونالد ترامپ، سه سال پیش به‌عنوان رئیس‌جمهور آمریکا سوگند یاد کرد، وعده حفظ کرامت و منزلت ملی و توانمندی‌های جدید را برای آمریکا مطرح کرد.
اما حالا ویروس کرونا، آمریکا را در بزرگ‌ترین بحران از زمان «رکود بزرگ» (یک دهه پیش از آغاز جنگ جهانی دوم که از سال ۱۹۲۹ شروع و در اواخر دهه ۱۹۳۰ در آمریکا و سایر کشور‌های جهان به وقوع پیوست و می‌توان آن را عمیق‌ترین، طولانی‌ترین و گسترده‌ترین بحران اقتصادی سده بیستم دانست) سرنگون کرده است.
متفاوت از بحران‌های جهانی دیگر، آمریکا به‌عنوان قدرت پیشرو و رهبری‌کننده جهان حذف شده است. آمریکای امروز، درگیر خودش شده است.
اکنون آمریکا در حکم «چراغ عقب» و «کودک مسئله‌دار» مبارزه با این ویروس است. در حالی که چین و کره جنوبی، جزو نخستین کشور‌هایی هستند که توانستند شیوع بیماری را متوقف کنند و در حالی که بخش‌هایی از اروپا در تلاش برای بازگشت تدریجی و آهسته به شرایط عادی هستند، آمریکا رکورد منفی می‌زند.
به باور کاخ سفید، در هیچ کشور کره زمین، شمار مبتلایان و قربانیان به اندازه آمریکا نخواهد بود. کاخ سفید تا پاییز امسال تا ۲۴۰ هزار
مرگ و میر بر اثر ابتلا به کرونا را محتمل می‌داند. بر اساس مطالعه «بانک فدرال رزرو سنت لوئیس» آمریکا در ژوئن امسال، ۴۷ میلیون آمریکایی، شغل خود را از دست می‌دهند.
البته این عالم‌گیری کرونایی ضعف‌هایی را آشکار کرد که پیش از ترامپ وجود داشت. منظور نظام سلامتی است که عدالت در آن لحظه‌ای که به فوری‌ترین و ضروری‌ترین شکل به وجودش نیاز است، شکست می‌خورد؛ نظام سرمایه‌داری که فقط به فکر رشد و بالارفتن است و برای سقوط‌های ناگهانی، هیچ توقفی را نمی‌شناسد. به‌راستی آیا جهان، فروپاشی یک ابرقدرت را تجربه می‌کند؟ اینکه قدرتمندان پکن به آمریکا همانند یک کشور در حال توسعه کمک می‌کنند، نماد جابه‌جایی روابط جهانی قدرت را نشان می‌دهد.
