آیا ۷
گناه خصوصی‌سازی را فراموش کردیم؟27 فروردین-99
خصوصی‌سازی‌ها بگونه‌ای نباشد که مرتکب ۷
گناه خصوصی‌سازی از منظر UNDP شویم.
به گزارش خبرنگار ایلنا، در روزهای اخیر
دوباره تب خصوصی سازی در کشور بالا گرفته است بطوری که امروز وزیر اقتصاد ، فرهاد
دژپسند، در حاشیه جلسه هیات دولت خبر از افزایش عرضه سهام هلدینگ‌ها داد و گفت:
عرضه سهام شستا اولین مورد نبوده و آخرین مورد هم نخواهد بود و از این پس با
هماهنگی وزارت صمت و سایر نهادها، هلدینگ‌های بزرگ در بازار سرمایه عرضه خواهند
شد. برای اینکه واگذاری‌ها را به صورت عمومی انجام دهیم تا همه آحاد در آنها شرکت
کنند، روش واگذاری را از واگذاری بلوکی و خرد به ETF تغییر دادیم تا همه
بتوانند از این طریق در بورس سرمایه‌گذاری کنند و سهام بخرند. کسانی که برای اولین
بار از این طریق خرید می‌کنند شامل تخفیف هم می‌شوند.
همچنین رضا رحمانی روز 25 فروردین با
اعلام تسریع در واگذاری‌ها در بخش معدن گفت: «باتوجه به اکتشافات موجود پتانسیل‌های
بسیار خوبی در حوزه معادن داریم و باید در تامین مالی و سرمایه‌گذاری سراغ شیوه‌های
جدید و نو برویم و خوشبختانه آمادگی لازم هم برای سرمایه‌گذاری در این حوزه وجود
دارد و ضرورت دارد روند سرمایه گذاری‌ها را تسهیل و به بخش خصوصی اعتماد کافی
داشته باشیم. امسال هدف گذاری ما افزایش واگذاری‌ها در بخش معادن و صنایع معدنی به
مردم و بخش خصوصی است، البته این امر منوط به سرمایه گذاری موثر و افزایش تولیدات
و استخراج مواد معدنی است که بر اساس برنامه تدوین شده در بخش معدن در حوزه بهره
برداری و استخراج ۲۵ تا ۳۰ درصد افزایش مورد نظر است و این امر مسلماً می‌تواند
منشا تحول بزرگی در بخش معدن و صنایع پایین دستی آن شود.»
هیچ تردیدی نیست که حضور بخش خصوصی
واقعی در اقتصاد می‌تواند برای رونق و افزایش قدرت رقابت پذیری اقتصاد تاثیرگذار
است اما در عین حال باید به نکاتی هم توجه داشت تا واگذاری‌ها بگونه‌ای نباشد که
مرتکب 7 گناه خصوصی سازی از منظر UNDP شویم.
فرشاد مومنی، استاد اقتصاد دانشگاه
علامه طباطبایی، این 7 گناه را اینگونه می‌داند:
1-نیروی محرکه‌ی دولت کسب درآمد باشد (
فروش محصولات خام یا همان دارائی‌های بین نسلی در کشورهای درحال توسعه و صرف
درآمدهای حاصل از آن در هزینه‌های جاری کشور).
2. تبدیل انحصارهای دولتی به انحصارهای
خصوصی.
3. انجام خصوصی سازی به منظور جابه جایی
دارایی‌ها و اموال دولت به شیوه‌های غیرشفاف که قطعا موجب فساد و غارت سالاری
خواهد شد.
4. انجام خصوصی سازی با هدف پنهان کردن
کسری بودجه دولت.
5. ایجاد زمینه وام گیری برای واحدهای
دولتی تحت عنوان خصوصی سازی.
6. انجام خصوصی سازی نیروی محرکه ی تشدید
فشارها بر نیروی کار شود.
7. مسئله خصوصی سازی به یک مسئله اداره از
بالا تبدیل شود. خصوصی سازی زمانی باید صورت پذیرد که به یک اجماع کلی و عمومی
تبدیل شده باشد.
و حال پرسش این است که با توجه به شرایط
درآمدی دولت و سوالات بی‌پاسخ‌مانده واگذاری سال‌های گذشته، آیا ایران مرتکب این
7 گناه مذکور می‌شود؟
