سرمقاله : روزی نامه ی جمهوری " راهی که مسلمانان باید بپیمایند"

روزی نامه ی  حکومتی جمهوری اسلامی دو شنبه 7 دی ماه سال 1394

سرمقاله :  روزی نامه ی جمهوری  " راهی که مسلمانان باید بپیمایند"

درپاسخ به سئوال  سرمقاله نویس  روزی نامه جمهوری اسلامی که پرسش کرده است باید پرسید اگر پیامبر گرامی اسلام در میان ما می‌بود، به چه چیزی امر می‌فرمود و مسلمین را از چه نکاتی نهی می‌نمود؟ در ادامه افزوده  طبعاً فرمایشات پیامبر گرامی(ص) و ائمه دین با فرمایشات خود، راه را به ما نشان داده‌اند و کلام شان، در طول تاریخ و در عرض جغرافیا، تازگی داشته و موضوعیت خود را حفظ کرده است. باید گفت مگر خمینی شیاد که برای خزیدن به قدرت وحفظ آن ضمن آشکارا دروغ گفتن و عوامفریبی کردن دین راابزار قدرت و انحصاری کردن ننمود و نگفت هرگاه احساس خطر کنم دستور می دهم تانمازو حج وروزه تعطیل گردد . بنابراین اگر حضرت محمد دردوران خمینی وجانشین وی خامنه ای درقید حیات بود. وادار می شدلبیک گویان  خمینی رهبر شود  و مرید وپیرو جانشین وی  گردد .درغیر اینصورت متهم به جاسوس نفوذی  آمریکای دشمن یا تکفیری ووهابیت عربستانی و داعشی می شد .  یعنی باید دربست مطیع و بلندگوی خمینی شیاد و خامنه ای دخال می شد.

هفدهم ربیع الاول، سالروز ولادت با سعادت آخرین فرستاده الهی حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) فرصتی گرانبها برای آشنائی بیشتر با کلام وحی و درک منطقی الهی است که انسان‌ها را به سوی حق رهنمون سازد و مکارم اخلاق را تعلیم و تعمیم دهد و رحمت بی‌منتهای الهی را بسوی انسان‌ها سرازیر گرداند. براساس یک سنت حسنه، این ولادت و این مولود مبارک، فرصتی برای وحدت بخشیدن به صفوف مسلمین را پدید آورده و خیل عظیم مسلمانان را به وحدت، همدلی و همکاری دعوت می‌کند.
پیوستن به جمع، همواره زمینه‌های دلگرمی و آرامش خاطر و اطمینان بیشتر را به همراه دارد، به ویژه آنکه مبنای اجماع انسان‌ها، حبل‌الله المتین باشد و عامل وحدت بخش نیز رسول گرامی اسلام(ص) که کلامش نور و زبانش، زبان وحی است و برای هدایت انسان‌ها حریص.
مسلمانان در عصر کنونی فرصت‌های بیشتری برای دعوت دیگران به اسلام در اختیار دارند ولی پیش از آن لازم است خود نیز راه‌های تزکیه و تعلیم را پیموده باشند تا دعوت آنها با جاذبه و مقبولیت بیشتری همراه شود. افسوس در دورانی بسر می‌بریم که بیشتر توطئه‌ها برای ایجاد تفرقه و نفرت و انزجار در میان صفوف مسلمین را شاهدیم و کسانی که قاعدتاً باید پرچمدار وحدت و همدلی مسلمانان باشند، بیشترین تلاش و هزینه را برای ایجاد تضاد و تعارض میان صفوف مسلمین صرف می‌کنند تا بلکه تعداد بیشتری قربانی از مسلمین بگیرند و بیشتر آنها را از زیر خیمه اسلام برانند.
باید پرسید اگر پیامبر گرامی اسلام در میان ما می‌بود، به چه چیزی امر می‌فرمود و مسلمین را از چه نکاتی نهی می‌نمود؟ طبعاً فرمایشات پیامبر گرامی(ص) و ائمه دین با فرمایشات خود، راه را به ما نشان داده‌اند و کلامشان، در طول تاریخ و در عرض جغرافیا، تازگی داشته و موضوعیت خود را حفظ کرده است.
ما آموخته‌ایم که با کلام، رفتار، اندیشه و عمل خود باعث زینت مکتب و مرام خود باشیم نه آنکه با رفتار و اندیشه‌های انحرافی و معوج، باعث تفرقه و تشتت در میان مسلمین و بیزاری دیگران از مکتب حیات‌بخش اسلام شویم.
جنگ‌های بیهوده و فجایع ضدانسانی امروز در عراق، لیبی، سوریه، بحرین، یمن، فلسطین و سایر بلاد اسلامی که دشمنان تحمیل نموده‌اند و برخی عناصر باصطلاح مسلمان با بودجه و نفرات و ظرفیت خود همچنان در خدمت دشمنان اسلامند که بیشتر ضربه وارد سازند، بیشتر قربانی بگیرند و باعث ویرانی شوند، همگی با روح اسلام و با منطق وحی بیگانه‌اند. مسلمین وظیفه و تکلیف دارند که برای کمک رسانی به مظلومان و جلوگیری از خونریزی و آزار مسلمین وارد عمل شوند، به یاری مظلومان بشتابند و عناصر منحط را سر جایشان بنشانند.
احکام و اندیشه‌های روح بخش اسلام باید مبنای صلح و آرامش و پیشرفت مسلمانان باشد و اگر کسانی با سوءاستفاده از دین، راه دیگری را می‌پیمایند که در تضاد و تعارض با منافع مسلمین و علیه مصالح دنیای اسلام است، قطعاً و یقیناً در مسیر نادرستی قرار گرفته‌اند و به زیان اسلام و مسلمین گام بر می‌دارند و آب به آسیاب دشمن می‌ریزند.
فجایع تلخ امروزی تحت هیچ شرایطی قابل قبول نیست و حتی برای یک انسان و نه فقط یک مسلمان، قابل تحمل نیست که بر اثر فجایعی که گروهی به نام اسلام به دیگران تحمیل کرده‌اند، انبوه عظیمی از مسلمانان را وادار به ترک خانه و کاشانه خود کنند که به آغوش بیگانگان و غیرمسلمانان پناه ببرند و در پشت دروازه‌های بسته، آواره و بی‌سرپناه، سرمای زمستان و سختی دوران تلخ آوارگی را تحمل کنند. این فجایع بزرگ را کسانی به وجود آورده‌اند که خود را «خادم الحرمین» می‌نامند و بی‌کفایتی خود را در تمامی زمینه‌ها و حتی در سرزمین وحی هم به وضوح ثابت کرده‌اند و مرگ هزاران تن از ضیوف الرحمن هم آنها را به مسئولیتشان آشنا نکرد تا با یک عذرخواهی شفاهی، مرهمی بر قلوب جریحه‌دار شده مسلمانان و بازماندگان فاجعه منا بگذارند.
امروز، دشمنان اسلام، آشکارا برای تضعیف و تحقیر مسلمین و تجزیه کشورهای اسلامی، برنامه دارند و رسماً خواستار فروپاشی کشورهای اسلامی و ایجاد کانون‌های بحران در درون ساختار دنیای اسلام هستند. جای تعجب است که چگونه ممکن است برخی رِژیم‌های اسلامی، در این فرایند پرفاجعه نقش آفرین باشند و از درآمدهای نفتی دنیای اسلام برای افزایش تعداد قربانیان و گسترش ابعاد ویرانی سرزمین‌های اسلامی، بیشترین سوءاستفاده را به عمل آورند و این سرزمین‌ها را به آزمایشگاهی برای اجرای طرح‌های شیطانی دشمنان اسلام در جهت تجزیه و تضعیف کشورها و آزمون کارآئی سلاح‌های جدید غرب تبدیل نمایند. اجرای این طرح‌ها نیز به برخی کشورهای اسلامی محول شده که بجای همکاری با کشورهای اسلامی به همکاری با دشمنان اسلام پرداخته‌اند و به این همدستی‌ها افتخار می‌کنند. وحدت و همکاری در شرایط امروز، از نیازهای استراتژیک دنیای اسلام محسوب می‌شود لکن ابتدا باید بندهای وابستگی و اسارت این قبیل کشورها به غرب از میان برداشته شود و سپس فرصتی برای همبستگی و همکاری مسلمین فراهم گردد چرا که در غیر این صورت به منزله فرصتی برای تعمیم وابستگی و اسارت به کلیت دنیای اسلام خواهد بود. باید از هر فرصتی برای تقویت بنیه امت اسلامی و هموار کردن مسیر تحقق اهداف مشترک مسلمانان تلاش نمود و با افشای حقایق عینی و ملموس به همراه تحلیل مسائل، زمینه‌های مناسب‌تری برای ناکام ساختن دشمنان اسلام و جلوگیری از عضوگیری دشمنان از میان مسلمانان فراهم ساخت و مسلمانان را به اهمیت وحدت عملی و رمز و راز اعتلای اسلام و مسلمین، دلگرم نمود. این، راه پرفراز و نشیبی است که اگرچه پیمودن آن سخت و زمان بر است ولی از انجام آن گریزی نیست و مصالح دنیای اسلام اقتضا می‌کند که کشورهای مستقل و اندیشمندان مسلمان در پیمودن این راه تردیدی به خود راه ندهند.